Βρισκόμαστε στον Ιούνιο του 1999 και ο Χρήστος σε συνεννόηση με το εδώ γραφείο της Virgin Records και τον τότε υπεύθυνο ξένου ρεπερτορίου, Χρήστο Καρυώτη, εξασφαλίζει φωτογραφικό πάσο για τη συναυλία των Rolling Stones στο Wembley Stadium. Αυτή ήταν η «γλυκιά του εκδίκηση» άλλωστε για τον απρόσμενο και εν τέλει καθοδηγούμενο αποκλεισμό του από τα photo pits του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας την προηγούμενη χρονιά, παρότι ως συνεπέστατος μόνιμος συνεργάτης των περιοδικών Metal Hammer, ZOO, Ποπ & Ροκ και Δίφωνο είχε ζητήσει πάσο από τέλη Ιουνίου από τη διοργανώτρια εταιρία και γελούσαν μάλιστα μαζί του για το πόσο νωρίς ενδιαφέρθηκε. Η «μαζική τρικλοποδιά» όμως τον Σεπτέμβριο του ’98 και από συνάδελφό του συναυλιακό φωτογράφο, μα και από ΤΑ ίδια τα κραταιά περιοδικά που εκπροσωπούσε που «ένιψαν τας χείρας τους», τον ήθελε εκτός. Και να λοιπόν που τούτη η απεχθής τροπή τον ήθελε να τους φωτογραφίσει την επόμενη χρονιά μες το «σπίτι» τους, στο παλιό, θρυλικό στάδιο του Wembley, με την Sheryl Crow να ανοίγει τη συναυλία, ως ο μοναδικός Έλληνας φωτογράφος! Και δε σταμάτησε εκεί η καλοτυχία που τού δώρισε το Σύμπαν μέσω του φίλτατου του Καρυώτη, διότι πέρα από την κάλυψη της Dave Weckl Band με support τον Jim Mullen στο ιστορικό “Ronnie Scott’s Jazz Club αμέσως μετά τους Stones το ίδιο βράδυ, τον ενημέρωσε η Virgin ότι τις μέρες που θα βρίσκεται Αγγλία, ο ιδρυτής, κιθαρίστας και συνθέτης των King Crimson , Robert Fripp είναι διαθέσιμος για μια από τις δέκα συνεντεύξεις που δέχθηκε να δώσει παγκοσμίως, και μάλιστα face to face, στο σπίτι του!!! Μέγας θαυμαστής του Fripp o Χρήστος, αφού του έπεσε το τηλέφωνο από τα χέρια άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά! «Αγαπά ο Θεός τον κλέφτη, αγαπά και τον νοικοκύρη» όπως είπε χαρακτηριστικά…
 |
| Η πρώτη σελίδα της συνέντευξης στο POP-ROK |
Με κέρασμα και συνοδεία καφέ και κουλουριών, με τις τυπωμένες ερωτήσεις και το επαγγελματικό κασετόφωνο έτοιμο για εγγραφή επί του τραπεζιού, ο ευγενέστατος Fripp προλαβαίνει να καθηλώσει τον Χρήστο κάνοντας εκείνος πρώτος(!) την ερώτηση «πριν ξεκινήσουμε, για πες μου πρώτα εσύ, τι σε ώθησε να έρθεις τόσες χιλιάδες μίλια μακριά για να μου πάρεις συνέντευξη;;;». Ο Χρήστος που ήξερε πως έχει να κάνει με έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη ένιωσε πως κατά κάποιο τρόπο περνούσε «εξετάσεις» κείνη την ώρα, και από το αποτέλεσμα θα κρινόταν η διάρκεια της συνομιλίας τους… Αν ο Robert αντιλαμβανόταν πως ήρθε κάποιος αδιάβαστος ή πόσο μάλλον άσχετος για να διεκπεραιώσει το καθήκον του, η κουβέντα θα ήταν επίσης μικρή και διεκπεραιωτική. Έτσι βρήκε τη δύναμη και του απάντησε μονομιάς «γιατί απλούστατα μεγάλωσα με τη μουσική σου, τόσο που με έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό ως ακροατή μα και ως ερασιτέχνη μουσικό, άρα δεν θα άφηνα ποτέ και για κανένα λόγο την ευκαιρία να σου μιλήσω». Η απάντηση ζωγράφισε ένα πρώτο μειδίαμα στο πρόσωπο του Fripp, ο οποίος στη συνέχεια ζήτησε την άδεια του Χρήστου να ρίξει και μια ματιά στις τυπωμένες ερωτήσεις που είχε ετοιμάσει και ήταν τέσσερις σελίδες Α4. Το δεύτερο μειδίαμα αποτέλεσε το τελικό οκ. Όσο για την διάρκεια της συνέντευξης, αποτελεί Δικαίωση! Εβδομήντα ολόκληρα λεπτά, με ποιον, τον εξωγήινο
 |
| Το εξώφυλλο του ΠΟΠ ΡΟΚ που δημοσιεύτηκε η συνέντευξη. |
Για του λόγου το αληθές, ενώ ο καλλιτέχνης απαντούσε την πρώτη ερώτηση που ήταν «Να ξεκινήσουμε από τα γεγονότα που ίσως σημάδεψαν καίρια την παιδική σου ηλικία και σε ώθησαν να επιλέξεις τη Μουσική ως τρόπο ζωής;», ο πρωτομάστορας απάντησε το εξής:
- R.F. «Δεν θα έλεγα ότι έγινε ακριβώς έτσι… Είχα πολλές εμπειρίες στα πρώτα μου βήματα. Η πρώτη και σημαντικότερη ήταν όταν ξύπνησα μέσα στο σώμα μου. Ήταν μια εμπειρία καθόλα σημαδιακή που ξεκαθάρισε το «ποιος». Όταν ο μικρός Fripp ήταν μεταξύ 3 και 9 μηνών(!) και τον πήγαινε βόλτα με το καρότσι η μαμά του, έπρεπε να ξεπεράσει τον τρόμο που του προκάλεσε ένα αεροπλάνο πέρασε από πάνω από το κεφάλι του. Αυτή ήταν η πρώτη στιγμή που ένιωσα τη συνείδηση του «εγώ» να τρυπώνει στο κορμί μου κι αυτήν θεωρώ σαν πρώτη εμπειρία μου…».
Και δεν ήταν μονάχα αυτό καθαυτό το περιεχόμενο των απαντήσεων του που κατέδειξε για άλλη μια φορά το ποιόν του άλλόκοσμου μουσικοσυνθέτη. Τούτη η πρώτη του απάντηση, μες τη ροή της, δίχως να βάλει καν ένα κόμμα στην ομιλία του, συμπεριέλαβε την πτήση ενός χελιδονιού πάνω από τα κεφάλια των συνομιλητών αφού επέστρεψε στη φωλιά του που βρισκόταν στην εσοχή του αίθριου, ως εξής: «…για δες λοιπόν το χελιδόνι μας, εμένα με γνωρίζει, αλλά επειδή είδε κάποιον άγνωστο, ξένο, ήρθε να προφυλάξει τη φωλιά του… Μην έχεις θέμα όμως, σε λίγα λεπτά, αφού είμαστε μαζί, θα σε συνηθίσει και θα φύγει».
Όπως αντιλαμβάνεστε λοιπόν, σήμερα, 19 χρόνια μετά, ο Χρήστος Κισατζεκιάν θεωρεί τη συνέντευξη με τον Fripp όχι μόνο σαν μια από τις πολυτιμότερες που έχει στο αρχείο του (και μιλάμε για πάνω από 600!), μα συγχρόνως και μια από τις σημαντικότερες εμπειρίες στα 30 που συμπληρώνει του χρόνου ως μουσικός φωτοειδησεογράφος.
Υ.γ. :Η συνέντευξη του Robert Fripp δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΠΟΠ-ΡΟΚ, τεύχος 245 Οκτ. 1999, καταλάμβανε 5 σελίδες και επειδή το ενδιαφέρον της ήταν πολύ μεγάλο, ο τότε υπεύθυνος του περιοδικού, Θοδωρής Μανίκας για να μην της κόψει ούτε λέξη, άφησε έξω διαφημιστική καταχώρηση!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
21/10/18/
Δημοσίευση σχολίου