"παρέσυρε" τις πωλήσεις του δίσκου. Όταν όμως είδαν ότι πούλησε 60.000 αντίτυπα, άλλαξαν γνώμη! Όμως επειδή ο λύκος δεν αλλάζει, η επιτυχία του Snow Goose αντί να τους δώσει μεγαλύτερη ελευθερία, η εταιρεία τους, τούς πίεσε για ένα hit single που θα παιζόταν στο ραδιόφωνο. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που ακόμα το progressive σημείωνε επιτυχία στην Μ.Βρετανία και κυρίως σε μια χώρα που οι managers των εταιρειών ήξεραν ότι αυτού του τύπου τα συγκροτήματα, είναι άλμπουμ καλλιτέχνες κι όχι single καλλιτέχνες. Το ίδιο ‘έπαθαν’ και τα στελέχη της αμερικάνικης δισκογραφικής εταιρείας όταν αντελήφθηκαν ότι το Snow Goose είναι κατά βάση instrumental!
Οι βασικοί συνθέτες του συγκροτήματος, ο κιθαρίστας Andy Latimer κι ο οργανίστας Peter Bardens απομονώθηκαν σε μια αγροτική περιοχή στο Surray, όπου απερίσπαστοι άρχισαν να συνθέτουν τα πρώτα κομμάτια του τρίτου άλμπουμ τους . Και φυσικά από μια επαρχία της Μ.Βρετανίας δεν μπορεί να λείπει το υπερφυσικό. ¨Ο κόσμος ήταν περίεργος, εκεί που είχες την αίσθηση ότι δεν υπήρχαν, ξαφνικά εμφανιζόντουσαν! Τη χειρότερη αίσθηση την είχαμε ο Peter Bardens κι εγώ, όταν αισθανθήκαμε ότι στο δωμάτιο που κοιμόμαστε υπήρχαν φαντάσματα! Ακούγαμε ξυσίματα στα τζάμια χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος να δημιουργηθούν αυτοί οι ήχοι. Το φαινόμενο εντάθηκε κατά τη διάρκεια της πανσέληνου και έτσι οδηγηθήκαμε στη σκέψη της πανσέληνου (full moon) και της τρέλας (madness) κι καταλήξαμε στον τίτλο του άλμπουμ, Moonmadness!“ λέει ο Latimer.
O Peter Bardens έφυγε από τη ζωή το 2003, αλλά ο Latimer ακόμα και σήμερα εκθειάζει την καλή συνεργασία που είχε μαζί του. «Δύσκολα μπορώ να ξαναβρώ άνθρωπο σαν τον Bardens για να δουλέψω μαζί του» δήλωσε.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο συνθετικό κομμάτι του Moonmadness που απασχόλησε τους δύο μουσικούς. Αποφάσισαν να γράψουν ένα κομμάτι για κάθε μέλος που η μουσική του και οι στίχοι θα βασιζόταν στο χαρακτήρα του. Οι άλλοι δύο μουσικοί, ο Ferguson και ο Ward δεν συμμετείχαν συνθετικά και οι Bardens-Latimer θα έγραφαν γι αυτούς. Κι αυτή τη φορά τα τραγούδια θα είχαν και στίχους. Το κομμάτι της ερμηνείας και της μελωδίας ήταν μια καινούργια πρόκληση για τους Latimer και Bardens αλλά μπροστά τους εμφανίστηκε ένα τεράστιο πρόβλημα. Ποιος θα τραγουδούσε; Έτσι ξεκίνησαν auditions από τις οποίες πέρασαν 40(!) εκκολαπτόμενοι τραγουδιστές αλλά κανένας δεν τους ικανοποίησε. Έτσι αποφάσισαν να μοιραστούν τα φωνητικά με τις απαραίτητες προσαρμογές στην κονσόλα για να πετύχουν το αποτέλεσμα που ήθελαν αφού και οι δύο δεν είχαν εμπιστοσύνη στις φωνητικές δυνατότητές τους.
Οι Latimer και Bardens αφήνουν τα φαντάσματα του Surrey και με αρκετό υλικό για το ήδη ονοματισμένο καινούργιο άλμπουμ τους (Moonmadness), μπαίνουν στο studio με παραγωγό τον Rhett Davies. Από την πρώτη ημέρα των ηχογραφήσεων, καταλαβαίνουν ότι το υλικό που έχουν στα χέρια τους είναι ότι καλύτερο έχουν γράψει έως εκείνη την στιγμή. Ο Davis το αντιλαμβάνεται, κι αρχίζει να ‘σπρώχνει’ το χρόνο για να προλάβει να βγάλει από τους 4 μουσικούς όλη τη θετική ενέργειά τους. Και τα καταφέρνει με το τελικό αποτέλεσμα να τον δικαιώνει απόλυτα.
ΤΑ 4 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ
Το “Lunar Sea” έχει ένα ελεύθερο jazz ύφος που ταιριάζει στον ντράμερ Andy Ward που του άρεσε η jazz και το παίξιμό του είχε σαν βάση τη jazz μουσική. Έχει διάρκεια 9 λεπτά κι είναι από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια τραγούδια των Camel. Εκείνη την εποχή είχαν περιοδεύσει με τους Soft Machine ένα βρετανικό συγκρότημα του jazz fusion κι ο Ward είχε επηρεαστεί πολύ από αυτούς. Έτσι το “Lunar Sea”ήταν ότι καλύτερο για αυτόν.
To “Another Life’ γράφτηκε για τον μπασίστα Doug Ferguson που ήταν η δύναμη της ισορροπίας και της οργάνωσης στο συγκρότημα. Γι αυτό και το τραγούδι είναι το πιο straight forward του άλμπουμ . Ο τίτλος “Another Night» γράφητκε με αφορμή τις ατελείωτες μοναχικές βραδινές βόλτες του!
Αφού έγραψαν τα δύο τραγούδια για τους Ferguson και Ward ήλθε η σειρά να γράψουν για τους εαυτούς τους. Το “Chord Change” είναι γραμμένο για τον Peter Bardens, ένα από τα πλέον πολύπλοκα τραγούδια του άλμπουμ. Τέλος το “Air Born”γράφτηκε για τον Andy Latimer’ ενώ τα 3 κομμάτια του Moonmadness συνθετικά πλησιάζουν τη δομή των 4 προαναρφερομένων! Το ‘Song within a song” που εξελίχθηκε σαν το πιο γνωστό από το δίσκο, έχει πολλά χαρακτηριστικά από τα τραγούδια του Snow Goose, σύνθεση των δύο μουσικών που δείχνει τη μεταξύ τους συνθετική χημεία. Το “Spirit of Water” είναι σύνθεση του Barderns αλλά ο Latimer ήταν αυτός που τον πίεσε να το βάλει στο άλμπουμ, γιατί όπως λέει ήταν από τα αγαπημένα του τραγούδια. «Τότε είχα διαβάσει το βιβλίο του Henry Williamson, Solar the Dalmon και στο κείμενο είχα διαβάσει την έκφραση “Spirit of Water”. Το είπα του Bardens και το έβαλε σαν τίτλο. Όταν παρουσίασε τη σύνθεση ήταν τόσο τέλεια που δεν ήθελε καμία βελτίωση ή αλλαγή» λέει ο Latimer. To ηχητικό εφέ που ακούγεται (σ.σ. ήχος μπουρμπουλήθρας δεν προέρχεται από κάποιο μηχάνημα παραγωγής εφε, αλλά από τον ντράμερ Andy Ward που φύσαγε με ένα σωλήνα σε ένα κουβά νερό!) Τέλος, το «Aristillus» που ανοίγει το άλμπουμ και είναι πολύ χαρακτηριστικό κομμάτι, είναι σύνθεση του Latimer και με λίγη βοήθεια από τον Ward. “ Είχα σχεδόν τελειώσει το κομμάτι και δεν είχα βάλει τίτλο» λέει ο Latimer όταν ήλθε ο Ward και πρότεινε το «Aristillus» που ήταν το όνομα ενός κρατήρα στη Σελήνη.¨’Βρήκα τον τίτλο πολύ ενδιαφέροντα και τον κράτησα».
 | |
| Το αμερικάνικο εξώφυλλο |
Η Decca ζήτησε από διάφορους σχεδιαστές να προτείνουν ιδέες για το εξώφυλλο και το συγκρότημα συμφώνησε με την προσέγγιση του John Field. ‘To φεγγάρι, η παραμυθένια ζωγραφιά, το ζευγάρι που είναι αγκαλιασμένο κάτω από το φεγγαρόφωτο, όλα δένουν τόσο καλά που δεν χρειάστηκε να αλλάξουμε τίποτε στη ζωγραφιά του Fields’ λέει ο Latimer.
Παραδόξως, αυτό το όμορφο εξώφυλλο δεν το έκανε αποδεκτό η Atlantic Records που έκανε διανομή του άλμπουμ στην Αμερική και το κυκλοφόρησε με διαφορετικό.
TRIVIA
- Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του “Air Born”, o Latimer κάπνισε ένα τσιγαριλίκι. Τη ρουφηξιά του μπορείτε να την ακούστε στο μέσον του τραγουδιού!
- Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους με τους Soft Machine, ο Latimer έμενε επάνω στη σκηνή για να βλέπει τον κιθαρίστα Allan Holdsworth να παίζει και μονολογούσε «Θεέ μου, πως το κάνει αυτό;”
Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησαν το επίσης πανέμορφο Rain Dances (1977) που περιέχει ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, το "First Light".
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
Υ.Γ.
Ευχαριστώ τους φίλους μου Νίκο Παπαδόπουλο και Νίκο Παπανδρέου για τις διορθώσεις τους. Ευχαριστώ που με διαβάζετε.
11/10/18
Δημοσίευση σχολίου