Οι κόκκινες λέξεις αποτελούν links και μπορείτε να τις πατήσετε.
Η ιστορία του άλμπουμ είναι στην ουσία κι ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του συγκροτήματος, αφού το ξεκίνημά του στρέφεται γύρω από το πρώτο ιστορικό άλμπουμ, που ανέδειξε ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της δεκαετίας του 70.
Ο πεισματάρης κιθαρίστας και ιθύνων νους των Boston, ο Tom Scholz, με μεγάλη εμπειρία στην τεχνολογία της εποχής (σ.σ.ήταν απόφοιτος του Massachusetts Institute of Technology, MIT) και εργαζόταν ως υπεύθυνος μηχανικός στο τμήμα σχεδιασμού της Polaroid.Έχοντας μια σχετική μουσική εμπειρία αφού έπαιζε σε διάφορα rock συγκροτήματα της πόλης του, συναντά στο συγκρότημα Mother's Milk τον τραγουδιστή Brad Delp, τον ντράμερ Jim Masdea και τον κιθαρίστα Barry Goodreau, κι αποφασίζουν να προχωρήσουν μαζί σε ένα καινούργιο σχήμα. Οι πρώτες πρόβες τους έγιναν στο ιδιόκτητο studio του Scholz το οποίο ήταν πλήρως εξοπλισμένο, αφού όλα τα χρήματα που κέρδιζε, τα διέθετε για καινούργια μηχανήματα. Ο Delp, πρώην εργάτης εργοστασίου ηλεκτρικών συσκευών σχεδόν μάγεψε τον Scholz μόλις τον άκουσε κι έγινε το μυστικό όπλο του ήχου των Boston!
Σε μικρό χρονικό διάστημα, ετοίμασαν τα “Something about you”, “Hitch a Ride”, “Foreplay”, “Peace of Mind”, “Rock’n’Roll band” και “Don’t be afraid’ που τελικά χρησιμοποιήθηκε στο δεύτερο δίσκο τους που κυκλοφόρησε το 1978 με τίτλο Don’t look back! Το τελευταίο τραγούδι που ετοίμασαν ήταν το “Ninety Days’ που μετονομάστηκε σε “More than a feeling” με τη σύζυγο του Scholz να χτυπάει παλαμάκια που ακούγονται!
Οι Scholz, Goodreau, Delp και Mesdea, ετοίμασαν ένα demo και άρχισαν να το στέλνουν στις εταιρείες δίσκων για να βρουν τη τύχη τους. Μετά από μια σειρά τυχαίων(!) περιστατικών, μια κασέτα τους έφθασε στα χέρια του υπεύθυνου ρεπερτορίου της Epic Records που τού έκαναν κλικ. Ο Lennie Petze (σ.σ. αυτό είναι το όνομα του A&R της Epic) πήγε την κασέτα στο γραφείο του Γεν Δ/ντου της εταιρείας, Steve Popovich κι αποφάσισαν να τους υπογράψουν, αλλά πριν τους υπογράψουν, ήθελε να τους δει live (σ.σ. όρος απαράβατος στις εταιρείες δίσκων για να δουν αν ο καλλιτέχνης μπορεί να υποστηρίξει τη δουλειά του).
Οι Popovich και Petze, έβαλαν και ξανάκουσαν την κασέτα κι ειδικά το “More than a feeling” και δεν πίστευαν ότι άκουγαν ένα τόσο σωστά δομημένο κομμάτι και μάλιστα demo. Σκέφτηκαν να μη χάσουν χρόνο και να τους υπογράψουν και μετά να τους δουν live!
Όταν υπέγραψαν δεν είχαν καταλήξει σε όνομα, που τελικά ήταν επιλογή του μηχανικού ήχου Warren Dewey και του παραγωγού John Boylan. Όσο για το εξώφυλλο, την ιστορία του μπορείτε να διαβάσετε εδώ!
Αφού κυκλοφόρησε το άλμπουμ (Νο 3Αμερική, Νο11 Μ.Βρετανία), ο Scholz δήλωσε ότι η Epic νόμιζε ότι ξανά ηχογράφησαν τα τραγούδια που τους είχαν στείλει στο demo. Στην πραγματικότητα τα άφησαν όπως ήταν, με μοναδική αλλαγή τα τύμπανα του Jim Mesdea που είχε αποχωρήσει και τον αντικατέστησε ο Sib Hashian, ο οποίος και παίζει στο δίσκο!
Το άλμπουμ πούλησε έως σήμερα 17.000.000 αντίτυπα μόνο στην Αμερική και 25.000.000 σε όλο τον πλανήτη, και είναι ένα από τα καλύτερα ντεμπούτο (σ.σ. μπορείτε να μου βρείτε μια ελληνική λέξη για τη συγκεκριμένη;) άλμπουμ στην ιστορία της δισκογραφίας. Το όπλο του δίσκου δεν ήταν μόνο τα καταπληκτικά τραγούδια του αλλά η φωνή του Brad Delp που βελούδινα στόλιζε κάθε τραγούδι του και οι κιθάρες ακουγόντουσαν όπως ποτέ άλλοτε, δημιουργώντας και μοναδική αίσθηση. Και βέβαια, βάζοντας τα θεμέλια του μουσικού είδους που λίγα χρόνια αργότερα ονομάστηκε A.O.R.(Adult Oriented Rock) Διαβάστε τα καλύτερα A.O.R άλμπουμ που πρέπει να ακούσετε'
Tο άλμπουμ έβγαλε τρία singles, τα “More than a feeling”(Νο5 Αμερική), “Long Time”(Νο22 Αμερική) και “Peace of Mind”(Νο 38 Αμερική) αλλά στην ουσία όλα είναι τραγούδια πρώτης γραμμής. Τα αγαπημένα τού γράφοντος μετά το“More than a feeling”, είναι τα “Rock’n’Roll band” και “Let me take you home tonight”!
Στην ουσία ο John Boylan δεν προσέφερε τίποτε στην παραγωγή αφού όλα είχαν γίνει από τον Scholz. Απλά ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ συγκροτήματος και εταιρείας. Μεταξύ των εταιρειών που τους απέρριψαν ήταν η RCA, Capitol, Atlantic και Elektra!
Το Νοέμβριο του 1975 το συγκρότημα έκανε την περίφημη live εμφάνιση ειδικά για τους ανθρώπους της Epic ένα χώρο που χρησιμοποιούσαν και οι Aerosmith. To αρχικό συμβόλαιο που υπέγραψαν με την Epic ήταν διάρκειας 6 ετών και με την υποχρέωση να παραδώσουν 10 άλμπουμ!
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Δύο χρόνια αργότερα, το 1978 κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους Don’t Look Back.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
31/10/18
Εκείνη η απρόσμενη επιτυχία, το "Amanda", πώς προέκυψε;
ΑπάντησηΔιαγραφήστο τευχος του classic rock ( AOR) ,στο τευχος που αφιερωνεται στους Boston λεει ολη την ιστορια τους ,απο τον ιδιο τον Schorz ,οσοι μπορουν να το βρουν ας το διαβασουν ειναι πολυ ενδιαφερον .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και το πιο πανω κειμενο λεει ' για το ειδος που ονομαστηκε αργοτερα AOR ' , να αναφερω οτι κατα το 1991 ,2 καπου εκει ειχε βγει το Arrival των Journey και ρωτησα ενα απο τα γνωστα δισκαδικα αν το εχει και μου ειπαν , 1 τεμαχιο φεραμε ,δεν το ζηταει κανεις .... Τους ανεφερα τον ορο AOR και οι 'ειδημονες ' του εκει μαγαζιου οι οποιοι μεχρι σημερα παριστανουν τους ειδικους , με ρωτουσαν τι ειναι αυτο ? μαλιστα μετα απο λιγο διαστημα με ξαναρωτησαν , 'πως το ειπες αυτο AOUR ' ?