Στην Ελλάδα, το αγγλικό συγκρότημα των Faces είναι μάλλον άγνωστο. Ακόμα και η συμμετοχή του Rod Stewart πίσω από το μικρόφωνο δεν έχει βοηθήσει στο να γίνουν γνωστοί στο ελληνικό κοινό. Και για να είμαστε ειλικρινείς, όσοι ξέρουν την επιτυχία τους, το “Stay with me” την ξέρουν από τη συμμετοχή της σε διάφορες συλλογές κι όχι από άλμπουμ του ιδίου του συγκροτήματος.
Η ιστορία τους δεν είναι τόσο απλή, αφού οι Ronnie Lane, Ian Mac Lagan και Kenny Jones ήταν μέλη του πετυχημένου αγγλικού συγκροτήματος Small Faces και το 1969 είχαν κυκλοφορήσει το τελευταίο άλμπουμ τους με τίτλο The Autumn Stone, πριν διαλυθούν κι ο τραγουδιστής και κιθαρίστας τους Steve Marriott σχηματίσει τους Humble Pie.
To 1969 τους βρίσκει να τζαμάρουνε σε ένα υπόγειο του νότιου Λονδίνου, στον ίδιο χώρο που έκαναν πρόβες και οι Rolling Stones. Στην κιθάρα ήταν ο Ronnie Wood λίγα χρόνια αργότερα θα αντικαθιστούμε τον Mick Taylor στους Rolling Stones, στο μπάσο ο Ronnie Lane, στα πλήκτρα o Ian Mac Lagan και στα ντραμς ο Kenny Jones που το 1978 θα αντικαθιστούσε τον Keith Moon στους Who!
Αρχικά είχαν επιλέξει το όνομα Quiet Melon και έπαιζαν διασκευές αμερικάνικων r&b επιτυχιών χωρίς να έχουν τραγουδιστή. Οι Lane και Wood είχαν αναλάβει και το ρόλο του τραγουδιστή αλλά έψαχναν για κάτι καλύτερο. Ο Ronnie Wood ήταν αυτός που πρότεινε το εποχή Rod Stewart που τον ήξερε από την εποχή που έπαιζαν στους Jeff Beck Group κι εκείνη την o Stewart δεν τραγούδαγε πουθενά. Μετά από λίγες πρόβες, ο Stewart πήρε το χρίσμα του τραγουδιστή και μετονομάστηκαν σε Faces αν και η δισκογραφική τους εταιρεία ήθελε να συνεχίσουν με το Small Faces, αλλά αυτοί αρνήθηκαν!
Πριν κυκλοφορήσουν το πρώτο άλμπουμ με τίτλο το νομά τους, οι Wood και McLagan είχαν παίξει στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Rod Stewart το An Old Raincoat won’t ever let you down (1969) όπου πλήκτρα έπαιζε ο Keith Emerson των Emerson Lake and Palmer και κιθάρα ο Martin Plugh (μέλος των Steamhammer κι αργότερα των Armageddon).
Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ
To Faces ή First Step (διαβάστε στα Trivia) κυκλοφόρησε το 1970 (Νο 45 Μ.Βρετανία, Νο 119 Αμερική) για να ακολουθήσει το Long Player (1971, (Νο 31 Μ.Βρετανία, Νο 29 Αμερική). Λίγους μήνες μετά και πάλι μέσα στο 1971 κυκλοφορούν το τρίτο άλμπουμ τους με τίτλο A Nod's As Good As a Wink... to a Blind Horse (1971, Νο 2 Μ.Βρετανία, Νο 6 Αμερική)με τον Rod Stewart να έχει ήδη μια πολύ μεγάλη επιτυχία με το "Maggie May". Το Nod's As Good As a Wink... to a Blind Horse είναι το καλύτερο άλμπουμ τους με πολύ καλό ήχο και σχεδόν όλες οι συνθέσεις να βρίσκονται σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Βγάζει την επιτυχία “Stay with me” (No. 6 Μ.Βρετανία, No. 17 Αμερική) και γίνονται γνωστοί και στην Ευρώπη.
Τελευταίο άλμπουμ στην 5χρονη καριέρα τους ήταν το Ooh La La (1973, Νο1 Μ.Βρετανία, Νο 21 Αμερική).Το άλμπουμ γνωρίζει πολύ μεγάλη επιτυχία αλλά ήδη οι μεταξύ τους σχέσεις και κυρίως μεταξύ του Stewart και των υπολοίπων έχουν ήδη διαταραχθεί μετά την επιτυχία της προσωπικής καριέρα του τραγουδιστή. Η κυκλοφορία του μοναδικού live άλμπουμ τους, το 1974 με τίτλο Coast to Coast: Overture and Beginners (1974, Νο 3 Μ.Βρετανία, Νο 63 Αμερική) ήταν στην ουσία το κύκνειο άσμα τους. Με την προσωπική καριέρα του Rod Stewart να παρουσιάζει διαρκή άνοδο, είχε χαθεί ο ενθουσιασμός τους και τα κομμάτια που είχαν αρχίσει να γράφουν στο studio δεν βγήκαν ποτέ.
Το 1986 εμφανίστηκαν σε ένα reunion στο encore της μεγάλης συναυλίας του Rod Stewart στο Wembley, με τον Lane σε αναπηρικό καροτσάκι γιατί είχε σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο Lane μόνο τραγουδούσε και μπάσο έπαιξε ο Bill yman των Rolling Stones.
To 2009 επανασυνδέθηκαν, χωρίς όμως τον Rod Stewart για μια και μοναδική συναυλία στο Royal Albert Hall. Τη θέση του Stewart είχε πάρει ο Mick Hucknall των Simply Red(!) και χωρίς τον Ronnie Lane που πέθανε το 1997. Τη θέση του πήρε και πάλι ο Bill Wyman.
Το 2004 κυκλοφόρησε το box set Five Guys Walk into a Bar..
ΤΙ ΑΦΗΣΑΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ
Όπως διαβάσατε και στην αρχή, οι Faces είναι σχετικά άγνωστοι στη χώρα μας και το μόνο γνωστό τραγούδι τους είναι το “Stay with me”. Όμως η κληρονομιά που άφησαν στη χώρα τους είναι πολύ μεγάλη. Συγκροτήματα όπως οι Quireboys ακολούθησαν τον ήχο τους αλλά ακόμα περισσότερο περισσότερα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου μέλη των Black Crowes, Pearl Jam και Guns and Roses έχουν παραδεχτεί ότι ο ήχος των Faces ήταν επιδραστικός.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Ο Ron Wood πήρε τη θέση του Mick Taylor στους Rolling Stones, o Rod Stewart κυκλοφόρησε το 6ο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Smiler που πήγε Νο1 στη Μ.Βρετανία, o Ronnie Lane σχημάτισε τους Slim Chance και ηχογράφησε με τον Pete Townshend των Who το άλμπουμ Rough Mix. Πέθανε το 1997 αφού νωρίτερα είχε διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο Ian McLagan έπαιξε με τους Rolling Stones και σχημάτισε τους an McLagan & the Bump Band
TRIVIA
As Nob’s as good as a Wink (1971)
Ooh La la (1973)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ 18/9/18
Η ιστορία τους δεν είναι τόσο απλή, αφού οι Ronnie Lane, Ian Mac Lagan και Kenny Jones ήταν μέλη του πετυχημένου αγγλικού συγκροτήματος Small Faces και το 1969 είχαν κυκλοφορήσει το τελευταίο άλμπουμ τους με τίτλο The Autumn Stone, πριν διαλυθούν κι ο τραγουδιστής και κιθαρίστας τους Steve Marriott σχηματίσει τους Humble Pie.
Αρχικά είχαν επιλέξει το όνομα Quiet Melon και έπαιζαν διασκευές αμερικάνικων r&b επιτυχιών χωρίς να έχουν τραγουδιστή. Οι Lane και Wood είχαν αναλάβει και το ρόλο του τραγουδιστή αλλά έψαχναν για κάτι καλύτερο. Ο Ronnie Wood ήταν αυτός που πρότεινε το εποχή Rod Stewart που τον ήξερε από την εποχή που έπαιζαν στους Jeff Beck Group κι εκείνη την o Stewart δεν τραγούδαγε πουθενά. Μετά από λίγες πρόβες, ο Stewart πήρε το χρίσμα του τραγουδιστή και μετονομάστηκαν σε Faces αν και η δισκογραφική τους εταιρεία ήθελε να συνεχίσουν με το Small Faces, αλλά αυτοί αρνήθηκαν!
Πριν κυκλοφορήσουν το πρώτο άλμπουμ με τίτλο το νομά τους, οι Wood και McLagan είχαν παίξει στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Rod Stewart το An Old Raincoat won’t ever let you down (1969) όπου πλήκτρα έπαιζε ο Keith Emerson των Emerson Lake and Palmer και κιθάρα ο Martin Plugh (μέλος των Steamhammer κι αργότερα των Armageddon).
To Faces ή First Step (διαβάστε στα Trivia) κυκλοφόρησε το 1970 (Νο 45 Μ.Βρετανία, Νο 119 Αμερική) για να ακολουθήσει το Long Player (1971, (Νο 31 Μ.Βρετανία, Νο 29 Αμερική). Λίγους μήνες μετά και πάλι μέσα στο 1971 κυκλοφορούν το τρίτο άλμπουμ τους με τίτλο A Nod's As Good As a Wink... to a Blind Horse (1971, Νο 2 Μ.Βρετανία, Νο 6 Αμερική)με τον Rod Stewart να έχει ήδη μια πολύ μεγάλη επιτυχία με το "Maggie May". Το Nod's As Good As a Wink... to a Blind Horse είναι το καλύτερο άλμπουμ τους με πολύ καλό ήχο και σχεδόν όλες οι συνθέσεις να βρίσκονται σε ένα πολύ καλό επίπεδο. Βγάζει την επιτυχία “Stay with me” (No. 6 Μ.Βρετανία, No. 17 Αμερική) και γίνονται γνωστοί και στην Ευρώπη.
Τελευταίο άλμπουμ στην 5χρονη καριέρα τους ήταν το Ooh La La (1973, Νο1 Μ.Βρετανία, Νο 21 Αμερική).Το άλμπουμ γνωρίζει πολύ μεγάλη επιτυχία αλλά ήδη οι μεταξύ τους σχέσεις και κυρίως μεταξύ του Stewart και των υπολοίπων έχουν ήδη διαταραχθεί μετά την επιτυχία της προσωπικής καριέρα του τραγουδιστή. Η κυκλοφορία του μοναδικού live άλμπουμ τους, το 1974 με τίτλο Coast to Coast: Overture and Beginners (1974, Νο 3 Μ.Βρετανία, Νο 63 Αμερική) ήταν στην ουσία το κύκνειο άσμα τους. Με την προσωπική καριέρα του Rod Stewart να παρουσιάζει διαρκή άνοδο, είχε χαθεί ο ενθουσιασμός τους και τα κομμάτια που είχαν αρχίσει να γράφουν στο studio δεν βγήκαν ποτέ.
Το 1986 εμφανίστηκαν σε ένα reunion στο encore της μεγάλης συναυλίας του Rod Stewart στο Wembley, με τον Lane σε αναπηρικό καροτσάκι γιατί είχε σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο Lane μόνο τραγουδούσε και μπάσο έπαιξε ο Bill yman των Rolling Stones.
To 2009 επανασυνδέθηκαν, χωρίς όμως τον Rod Stewart για μια και μοναδική συναυλία στο Royal Albert Hall. Τη θέση του Stewart είχε πάρει ο Mick Hucknall των Simply Red(!) και χωρίς τον Ronnie Lane που πέθανε το 1997. Τη θέση του πήρε και πάλι ο Bill Wyman.
Το 2004 κυκλοφόρησε το box set Five Guys Walk into a Bar..
ΤΙ ΑΦΗΣΑΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ
Όπως διαβάσατε και στην αρχή, οι Faces είναι σχετικά άγνωστοι στη χώρα μας και το μόνο γνωστό τραγούδι τους είναι το “Stay with me”. Όμως η κληρονομιά που άφησαν στη χώρα τους είναι πολύ μεγάλη. Συγκροτήματα όπως οι Quireboys ακολούθησαν τον ήχο τους αλλά ακόμα περισσότερο περισσότερα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου μέλη των Black Crowes, Pearl Jam και Guns and Roses έχουν παραδεχτεί ότι ο ήχος των Faces ήταν επιδραστικός.
Ο Ron Wood πήρε τη θέση του Mick Taylor στους Rolling Stones, o Rod Stewart κυκλοφόρησε το 6ο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Smiler που πήγε Νο1 στη Μ.Βρετανία, o Ronnie Lane σχημάτισε τους Slim Chance και ηχογράφησε με τον Pete Townshend των Who το άλμπουμ Rough Mix. Πέθανε το 1997 αφού νωρίτερα είχε διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο Ian McLagan έπαιξε με τους Rolling Stones και σχημάτισε τους an McLagan & the Bump Band
TRIVIA
- Τον Μάρτιο του 1970 κυκλοφορούν το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο το όνομά τους αν και όπως βλέπετε στη φωτογραφία του εξώφυλλου του ο Ronnie Wood κρατάει ένα τεύχος του περιοδικού με παρτιτούρες κιθάρας με τίτλο First Step: How to Play the Guitar Plectrum Style. Παρ’ ότι στο εξώφυλλο ο τίτλος είναι Faces, στην ετικέτα αναγράφεται “First Step”.
- Η πρώτη έκδοση του Nod's As Good As a Wink... to a Blind Horse συνοδευόταν από μια αφίσα η οποία καταργήθηκε από τη δισκογραφική εταιρεία και όσοι είχαν αγοράσει το άλμπουμ στην πρώτη έκδοσή του, είχαν στα χέρια τους ένα collector item.
- Παρ’ όλο που το “Stay with me’ είναι το πιο γνωστό τραγούδι τους, η μεγαλύτερη επιτυχία τους στην Μ.Βρετανία είναι το “Cindy Incidentally” (1973, No2).
- Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, τη θέση του μπασίστα το 2009–2012 και 2015 στα διάφορα reunions που επιχείρησαν, είχε πάρει ο Glen Matlock των Sex Pistols!!!
As Nob’s as good as a Wink (1971)
Ooh La la (1973)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ 18/9/18
Δημοσίευση σχολίου