To πρωί της αθηναϊκής συναυλίας της 17ης Μαρτίου είχα κλείσει συνέντευξη με τον David Surkamp, τραγουδιστή και βασικό συνθέτη του συγκροτήματος στο ξενοδοχείο όπου έμεναν, το Grecohotel Pallas, επί της οδού Αθηνάς.
Ο David Surkamp είναι ένας άνθρωπος που σε κερδίζει αμέσως, με το χαμόγελό του, τον τρόπο και τη διάθεση που μιλάει. Όπως είναι φυσικό η πρώτη ερώτησή μου είχε να κάνει με το μύθο που περιέβαλλε το συγκρότημα ότι ήταν νεκρός και ότι ακόμα στο Julia τραγουδούσε γυναίκα κι όχι άνδρας!
- Ούτε εγώ ξέρω (γελώντας). Πριν λίγα χρόνια παίζαμε σε ένα φεστιβάλ στη Γερμανία κι ήταν μαζί μας και η κόρη μου, Caylor (σ.σ. προφέρεται Σέιλορ) που τα τελευταία χρόνια κάνει φωνητικά. Την ώρα που έκανε μια βόλτα στα παρασκήνια, τη συνάντησε ένα τηλεοπτικό συνεργείο από το Βερολίνο και νόμισαν ότι αυτή είναι η τραγουδίστρια των Pavlov's Dog, αφού εγώ ήμουν νεκρός. Έτσι της πήραν συνέντευξη νομίζοντας πάντα ότι είναι η τραγουδίστρια και φυσικά μια από τις ερωτήσεις που της έκαναν ήταν πώς αισθάνεσαι που τραγουδάει στη θέση του «μακαρίτη» πατέρα της! Κάπως έτσι λύθηκε η παρεξήγηση που με ήθελε νεκρό!
Α.Ρ. Ίσως τελικά αυτή η φήμη να βοήθησε το συγκρότημα να επανακάμψει.
Ναι, μπορεί να συνέβη κι αυτό. Πάντως εγώ είμαι ζωντανός!
Α.Ρ. Στην Ελλάδα είχε ακουστεί ότι τραγουδάει γυναίκα στο συγκρότημα και κυρίως στο Julia.
To έχω ακούσει κι αυτό, αλλά νομίζω ότι αυτή η φήμη βγήκε μόνο και μόνο επειδή άκουγαν πολύ ψιλή τη φωνή και υπέθεσαν ότι τραγουδούσε γυναίκα.
Α.Ρ. Πως ήταν η ζωή στο St. Louis;
Το St. Louis είναι μια όμορφη πόλις με τη δική της μουσική, τα Clubs της, τους ραδιοσταθμούς αλλά δύσκολα μπορείς να κάνεις καριέρα από εκεί. Πρέπει να πας στην Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο. Εμείς είχαμε καταφέρει να κάνουμε ένα καλό όνομα όχι μόνο στο St.Louis αλλά και στις γύρω πόλεις. Μια κασέτα που είχαμε ετοιμάσει την άκουσαν οι Sandy Pearlman και Murray Krugman που έψαχναν για νέα ονόματα (σ.σ. μεταξύ των νέων ονομάτων που είχαν υπογράψει ήταν και οι Blue Oyster Cult!) που έκαναν παραγωγή στο πρώτο άλμπουμ μας και ανέλαβαν και το management του συγκροτήματος.
Α.Ρ. Το Pampered Menial έχει το μοναδικό ρεκόρ να έχει κυκλοφορήσει ταυτόχρονα από δυο διαφορετικές δισκογραφικές εταιρείες. Πως συνέβη αυτό;
Είχαμε υπογράψει στην ABC-Dunhill Records αλλά ο πρόεδρος της εταιρείας απολύθηκε και έκτοτε χάθηκε κάθε επαφή μαζί τους. Δεν είχαν δείξει κανένα ενδιαφέρον. Έτσι οι Pearlmanin/Krugman μας υπέγραψαν στην CBS. Έτσι ο δίσκος κυκλοφόρησε με διαφορά 6 εβδομάδων από δύο διαφορετικές εταιρείες με σχεδόν το ίδιο εξώφυλλο (σ.σ έχει ελάχιστη διαφορά το ένα εξώφυλλο με το άλλο)!!! Έτσι το άλμπουμ μπήκε ταυτόχρονα στο charts σε δύο διαφορετικές θέσεις(!), από δύο διαφορετικές εταιρίες. Οι πωλήσεις μοιράστηκαν μεταξύ των δύο εταιρειών και το Pampered Menial δεν ανέβηκε ψηλά γιατί οι πωλήσεις μοιράστηκαν. Αν είχε κυκλοφορήσει από μια εταιρία θα γινόταν χρυσό!
Α.Ρ. Για να υπογράψετε στην CBS πήρατε ένα απίστευτο για την εποχή νούμερο 650.000$, Πάρα πολλά χρήματα για πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα .
Από την ABC Dunhill πήραμε αυτό το νούμερο που τελικά ήταν λιγότερο.
Α.Ρ. Πότε κατάλαβες ότι η φωνή σου έχει πολλές δυνατότητες;
Από τα εφηβικά μου χρόνια είχα αυτοπεποίθηση για ότι έκανα. Όταν άκουσα τη φωνή μου μαγνητοφωνημένη από επαγγελματία μηχανικό ήχου κατάλαβα ότι είναι ξεχωριστή. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να συνθέτω και να μη φοβάμαι να δοκιμάζω τις δυνατότητες τις.
Α.Ρ.Το “Julia” είναι το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι σας. Πως προέκυψε;
To “Julia” είναι ένα ερωτικό κομμάτι, οι στίχοι του μιλούν για ένα αγόρι που καταθέτει την αγάπη του για την κοπέλα.
Α.Ρ. Υπάρχει μια ιστορία πίσω από το φλαουτίστα που παίζει στο συγκεκριμένο τραγούδι.
Ναι, φλάουτο στο “Julia” παίζει ο Hubert Laws που δεν ήθελε να εμφανιστεί το όνομά του στο δίσκο. Τότε (σ.σ. 1975) πολλοί jazz μουσικοί δεν ήθελαν να εμφανίζονται τα ονόματά τους σε rock δίσκους και το ίδιο ζήτησε και ο Laws. Σεβαστήκαμε τη θέλησή του και το όνομά του δεν αναγράφτηκε στα credits.
Α.Ρ. Πως προέκυψε το όνομα Pavlov’s Dog;
Αρχικά το συγκρότημα ονομαζόταν Anno Mundi (σ.σ. το έτος εκκίνησης του κόσμου). Δεν μου άρεσε καθόλου αυτό το όνομα κι έτυχε εκείνη την εποχή να διαβάζω κάποια βιβλία ψυχολογίας κι ένα από αυτά ήταν του Ivan Pavlov. Όταν διάβασα το πείραμά του με το σκύλο σκέφτηκα να ονομαστούμε Pavlov’s Dog γιατί ήταν πολύ ξεχωριστό.
Α.Ρ. Το Pampered Menial είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ από το πρώτο έως το τελευταίο τραγούδι.
Σ’ ευχαριστώ. Όταν το ηχογραφούσαμε δεν μπορούσαμε να φανταστούμε έστω και λίγο τι επιτυχία θα γνώριζε.
A.Ρ. Το χαρακτηρίζω σαν ένα από τα ελάχιστα αμερικάνικα progressive άλμπουμ. Όσο το ακούω, τόσο ανακαλύπτω τραγούδια που μου αρέσουν. Πριν έλθω να σε συναντήσω το ξανάκουσα και «ανακάλυψα» το Theme from Subway Sue
Ποτέ δεν μας χαρακτήρισα progressive rock συγκρότημα, εγώ γράφω τραγούδια για πιάνο και κιθάρα. Όποιος μου δίνει χορδές είναι ο καλύτερος φίλος μου. Από εκείνη τη σύνθεση του πρώτου άλμπουμ, μαζί μας είναι ο ντράμερ Mike Safron (σ.σ. αν θυμάμαι καλά στη συναυλία φορούσε ένα μεγάλο καπέλο). Σήμερα θα ακούσεις πολλά τραγούδια από το πρώτο άλμπουμ και το Theme from Subway Sue.
Α.Ρ. Το At the Sound of the Bell (1976) ήταν πιο πλούσιο μουσικά….
Ξέραμε να σταθούμε καλύτερα στο studio. Εμένα και τα δύο μου αρέσουν.
Α.Ρ. Διάβασα ότι ο ντράμερ Bill Bruford (Yes, King Crimson) έγινε μέλος σας μόνο και μόνο γιατί είχε μια πολύ καλή οικονομική προσφορά από εσάς.
Δεν ξέρω, μπορεί. Ο Safron είχε φύγει τότε και η πρόσληψη του Bruford ήταν η καλύτερη. Για να προωθήσουμε το δίσκο είχαμε παίξει με πολλά ανόμοια μεταξύ τους συγκροτήματα, Slade, Journey, Peter Frampton, Blue Oyster Cult, Nektar….Ίσως σου ακούγεται σαν πιο ώριμο επειδή έγινε ο ήχος μας πιο πλούσιος και σε αυτό βοήθησαν οι σαξοφωνίστες, Andy McKay (Roxy Music) και Michael Brecker (Steely Dan, John Lennon κ.α.)
A.Ρ.Τι συνέβη και διαλυθήκατε;
Δεν συνεχίσαμε με την Columbia αλλά εγώ είχα άλλα δύο χρόνια συμβόλαιο και δεν μπορούσαν να ηχογραφήσω αλλού. Συνεργάστηκα με τον Ian Matthews των Fairport Convention στους Hi-Fi κι όταν έληξε το συμβόλαιο με την Columbia (CBS-Columbia Broadcasting System) προχώρησα στο τρίτο άλμπουμ.
Α.Ρ. Για αυτό το τρίτο άλμπουμ υπάρχει ολόκληρος μύθος.
Είχαμε ηχογραφήσει τα τραγούδια του τρίτου άλμπουμ όταν η Columbia (σ.σ. για την οποία καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης έδειχνε την δυσαρέσκεια του) είπε ότι δεν θα το κυκλοφορήσει. Κρατήσαμε τα tapes και ξαφνικά άρχισε να κυκλοφορεί σαν bootleg. Έχει κυκλοφορήσει με τίτλο Third και The St. Louis Hounds, αρχικά χωρίς το όνομα μας. Φέτος κατάφερα να το κυκλοφορήσω από τη Rockville, την εταιρεία που κυκλοφορεί όλα μας τα άλμπουμ με τίτλο Has Anyone Here Seen Siegfried? με 10 τραγούδια, όλα από το 1977.
Α.Ρ.Το άλμπουμ Lost in America έχει κάποια σχέση με το Third;
Όχι το ηχογραφήσαμε το 1990 και επανακυκλοφόρησε φέτος. Το έχουμε φέρει και το πουλάμε στις συναυλίες μας όπως και το προσωπικό μου άλμπουμ , Dancing on the Edge of a Teacup.
Α.Ρ Τι θα ακούσουμε απόψε;
Σχεδόν ολόκληρο το Pampered Menial, πολλά κομμάτια από το At the Sound of the Bell αλλά κι από το Has Anyone Here Seen Siegfried?
TRIVIA
- Tα πρώτα δύο άλμπουμ των Pavlov’s Dog απέτυχαν εμπορικά τόσο στην Αμερική, τόσο στη Μ.Βρετανία. Μόνο το Pampered Menial κατάφερε να μπει στο αμερικάνικο chart έως τη θέση 182!
- Δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι λεπτομέρειες από τη πρώτη συναυλία τους στο Gagarin. Μέσα στο υπερπλήρες Gagarin με τον κόσμο να έχει γεμίζει την είσοδο, θυμάμαι έναν εκφραστικό ερμηνευτή και μετέδιδε με τη φωνή του πλούσια συναισθήματα. Από τις λίγες φορές που έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα σε συναυλία.
- Ακόμα είναι η μοναδική συναυλία που έχω δει σχεδόν ΟΛΟ(!) το προσωπικό δισκογραφικής εταιρείας (της δεκαετίας του ’80) να δίνει το παρόν. Δείγμα του μύθου που περιέβαλε το συγκρότημα αλλά και εκτίμησης..
- To 1999 όταν έκανε εκπομπή στον Capital FM, ένας ακρατής μου έφερε σε copy cd το τρίτο άλμπουμ τους με τίτλο Third για το οποίο έως τότε γνώριζα την ύπαρξη του θεωρητικά και μόνο. Το Only you με κέρδισε αμέσως.
- Σαν Hi Fi ηχογράφησαν ένα EP με τίτλο Demonstration Record με 5 live τραγούδια, (1981) και το άλμπουμ Moods for Mallards (1983).
-
- Ο Ivan Pavlov ήταν Ρώσος φυσιολόγος και γιατρός. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1904 για έρευνες σχετικές με τη φυσιολογία του πεπτικού συστήματος κι έγινε ευρύτατα γνωστός για το πείραμά μελέτης του πεπτικού συστήματος των σκύλων. Ο Pavlov είχε αναπτύξει μία δική του μέθοδο για να μετρά την ποσότητα γαστρικού υγρού που παρήγαγε ο οργανισμός τους. Με επεμβάσεις, χώριζε τον οισοφάγο απ’ το στομάχι και το συνέδεε με ένα μπολ στο πάτωμα. Έτσι όσο κι αν έτρωγε ο σκύλος, το φαγητό δεν κατέληγε ποτέ στο στομάχι, αλλά στο μπολ, από το οποίο συνέχιζε να τρώει το σκυλί. Το στομάχι του, συνδεόταν με ένα άλλο σωληνάκι, με το οποίο αφαιρούσε το γαστρικό υγρό και το μελετούσε. Όταν ολοκλήρωνε τις αναλύσεις του, το υγρό πωλούνταν στην αγορά ως θεραπεία για τη δυσπεψία. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα σκυλιά πέθαιναν μετά από λίγες μόνο επεμβάσεις και ο Pavlov έπρεπε να ξεκινήσει τη διαδικασία απ’ την αρχή. Την εποχή εκείνη, κανείς δεν θεωρούσε ότι τα σκυλιά βασανίζονταν και μάλιστα άγρια. Αντιθέτως, οι συνεργάτες του τον συνέχαιραν, επειδή κατάφερνε να τα κρατήσει ζωντανά για περισσότερες από μία επεμβάσεις. Καθώς μελετούσε τη συμπεριφορά των σκύλων, αντιλήφθηκε ότι έτρεχαν τα σάλια τους, όχι μόνο όταν είχαν το φαγητό μπροστά τους και ετοιμάζονταν να φάνε, αλλά κι όταν πίστευαν ότι έφτανε ή ώρα του φαγητού. Ήταν μία ριζοσπαστική έρευνα που έφερε την επανάσταση στον χώρο της ψυχολογίας. Πέθανε σε ηλικία 87 ετών.
- Ο Hubert Laws είναι σήμερα 79 ετών και είναι jazz φλαουτίστας/σαξοφωνίστας. Έχει περισσότερους από 25 προσωπικούς δίσκους στη δισκογραφία και αμέτρητες συμμετοχές σε άλμπουμ των Chick Corea, Chet Baker, George Benson, Astrud Gilberto, Gil Evans, Quincy Jones κ.α.
Στο άλμπουμ "Sticky Fingers" και συγκεκριμένα στο τραγούδι "Bitch", οι Rolling Stones κάνουν αναφορά στο σκύλο του Παυλώφ: "Yeah, when you call my name, I salivate like a Pavlov's dog".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1971, οι Pavlov's Dog σχηματίστηκαν το 1972. Σύμπτωση;
μα ο ορος προϋπηρχε. https://www.simplypsychology.org/pavlov.html
Διαγραφή