To μοναδικό κριτήριο που τελικά κατέληξα στο Live του 1992 ήταν ότι αισθανόμουν πιο… κοντά του, ίσως γιατί το 1978 να μην είχα εκτιμήσει όσο θα έπρεπε τους AC/DC. Εξ άλλου, η βασική διαφορά τους, είναι ότι στο If you want blood you got it που γίνεται μια καταγραφή της πρώτης περιόδου τους, τραγουδιστής είναι ο Bon Scott, στο δε Live που το συγκρότημα βρίσκεται στην κορυφή, o Brian Johnson. Μεταξύ τους, υπάρχουν μόνο 4 κοινά τραγούδια, τα Jack, Whole Lotta Rosie, Let there be Rock και High Voltage.
Το Live ηχογραφήθηκε κατά την περιοδεία του 1991, την Razor’s Edge tour όταν δηλαδή το συγκρότημα είχε ήδη κυκλοφορήσει το ομώνυμο άλμπουμ. Σ εκείνη την περιοδεία είχαν παίξει 153 συναυλίες σε 21 χώρες και η παραγωγή του έγινε από τον Bruce Fairbairn και η μίξη από τον Ken Lomas.
Τι είναι αυτό που ζητά ένας fan των AC/DC και γενικά ενός hard rock συγκροτήματος από ένα live άλμπουμ; Η μεταφορά του πάθους που έχει το συγκρότημα πάνω στη σκηνή, η ένταση, η σωστή επιλογή τραγουδιών, η επικοινωνία και η συμμετοχή του κόσμου. Όλα αυτά τα στοιχεία το Live τα διαθέτει και μάλιστα με το παραπάνω. Ορεξάτοι οι κ.κ. Angus και Malcolm Young, Brian Johnson, Cliff Williams και Chris Slade δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σε όλα τα κομμάτια, από το Thunderstruck έως το For those about to rock που κλείνει το άλμπουμ. Σε κάθε κομμάτι αισθάνεσαι τον πλούτο της ηχογράφησης, με τη συμμετοχή του κόσμου να είναι έντονη. Έντονη κι αληθινή, όχι με τα ψεύτικα χειροκροτήματα! Η δουλειά που έκαναν οι Fairbairn και Lomas είναι πολύ καλή καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Στα 23 τραγούδια που περιέχει, υπάρχουν αρκετά που μπορούν να χαρακτηριστούν «εκπλήξεις» όπως τα “The Razor’s Edge”, “Bonny”, That’s the way I wanna Rock’n’Roll”, και “Are you ready”. ‘Ομως μιλάμε για ένα άλμπoυμ που κυκλοφόρησε πριν 26 χρόνια, οπότε το set list ήταν πολύ διαφορετικό από το σύγχρονο και το Thunderstruck δεν είχε αποκτήσει την τεράστια σημερινή απήχησή του. Το live παίξιμο δεν διαφοροποιεί τα περισσότερα τραγούδια, με εξαίρεση τo 14λεπτο “Jailbreak” που κουράζει και το 12λεπτο “Let there be Rock”.
Εκείνο που κάνει θετική εντύπωση είναι η αφομοίωση εκ μέρους του Brian Johnson των τραγουδιών εποχής του Bon Scott που τα βγάζει με άνεση. Όσο σπουδαίος ερμηνευτής κι αν ήταν ο εκλιπών, ακούγοντας τα “Let there be Rock”, “Dirty deeds done dirty Cheap”, “Whole lotta Rosie”, “TNT” και “Highway to He” δεν αισθάνθηκα την απουσία του κι αυτό προσμετράτε στον Brian Johnson, που τελικά δεν ήταν ένας απλός αντικαταστάτης.
- Το άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει και σε μονή(!) έκδοση. Η διπλή έκδοση τιτλοφορήθηκε AC/DC Live: 2 CD Collector's Edition με 9φυλλη αφίσα και ένα δολάριο AC/DC!
- Σχεδόν την ίδια εποχή, οι AC/DC κυκλοφόρησαν το (πολύ καλό) dvd Live at Donington με παρεμφερές track list.
Το 1995 κυκλοφόρησαν το Ballbreaker.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ 19/8/18/
Δημοσίευση σχολίου