Γεια σας αγαπητοί φίλοι, πέρασε ένας μήνας από το προηγούμενο rock zapping, ελπίζω να μπορέσω από εδώ και μπρος να είμαι πιο συνεπής και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις μου να μου αφήνουν το περιθώριο να τα λέμε πιο συχνά. Πάμε να δούμε τι κυκλοφορεί αυτές τις μέρες και έτυχε να το ακούσουμε. Θα ξεκινήσω με τον άνθρωπο που ουσιαστικά κρατά ζωντανούς τους Styx. Ζωντανή ηχογράφηση και Tommy Shaw And The Contemporary Youth Orchestra - “Sing for the day”. Παρέα με την ίδια ορχήστρα που είχαν ηχογραφήσει και οι Styx, ο Shaw δούλεψε μαζί τους για ακόμα μια φορά, αλλά όχι με φουλ ηλεκτρικό ήχο. Πιο πολύ κλασσικός ήχος με δόσεις ηλεκτρικής κιθάρας μόνο όπου χρειάζεται, set list βασισμένο τους Αμερικάνους rock heroes, λίγο στα προσωπικά του και λίγο τους Damn Yankees, το άλμπουμ είναι άρτιο και μάλιστα έκανε ντεμπούτο στο νο5 των Αμερικάνικων charts της κλασσικής μουσικής. Τι άλλο να πω εγώ;
Τώρα αν σας πω ότι οι Vixen κυκλοφορούν και αυτές live άλμπουμ, πως θα σας φανεί; Ηχογραφημένο στο Chicago's Arcada Theater κατά την διάρκεια της περυσινής τους, έχει ζωή και το άλμπουμ και η μπάντα! Πολύ πιο εντυπωσιακό και δυναμικό απ' όσο μπορούσα να φανταστώ, αρχικά το προσέγγισα με βαρεμάρα, μα ω της εκπλήξεως μου τράβηξε την προσοχή. Βγάζει πολύ ενέργεια και οι κοπελιές παίζουν με πάθος! Πολύ πιο τραχύ από τις στούντιο εκτελέσεις! Μάλιστα! Έχει και ένα νέο κομμάτι το οποίο απλά ..σπέρνει! Βγάζω καπέλο! Για να έρθουν προς τα μέρη μας παρακαλώ!
Πάμε λίγο metal τώρα με τους Powerwolf και το νέο τους άλμπουμ “The sacrament of sin”. Προσπαθούν να μπουν στην μεγάλη κατηγορία, μα το βλέπω δύσκολο! Κάνουν μια ακόμα καλή προσπάθεια, αλλά νομίζω ότι ο αγώνας τους είναι χαμένος γιατί είτε ακούς το πρώτο ή το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ τους, είναι όλα τα ίδια. Έχουν κιθάρες, έχουν μελωδίες, έχουν ρεφρέν αλλά έχουν και μια απίστευτη ομοιομορφία σε ότι κάνουν που στο τέλος κουράζεσαι. Μεμονωμένα τα τραγούδια τους ακούγονται μια χαρά, το σύνολο δε δένει όμως.
Κρίμα. Αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει είναι η κομματάρα “Incense & Iron”. Φτάνουν στο 5ο τους άλμπουμ και αντέχουν ακόμα να παίζουν seventies heavy rock, ασήκωτο. Είναι οι Beggars και νομίζω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με την πιο δουλεμένη προσπάθεια τους το “The day I lost my head”. Αν θέλετε κάτι πιο σκληρό και αιχμηρό, με stoner στοιχεία, μην τους αγνοήσετε! Ειδικά το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ με τίτλο “Genesis”, λέει πολλά! Δεν γράφω συχνά για τέτοιες μπάντες αλλά μερικές αξίζουν πραγματικά. Αν έχετε διάθεση για headbanging δώστε προσοχή στους Bay Area thrashers, Hatchet και το άλμπουμ “Dying to exist”! Ω ναι! Δεν ανακάλυψαν τον τροχό, αλλά παίζουν πειστικά, έχουν σούπερ κιθάρες, ταχύτητες και πωρώνουν! Ακούστε τους!
Αλλάζουμε στρατόπεδο με τους The Night Flight Orchestra που επανέρχονται και το 2018 με το “Sometimes the world ain't enough”. Για ακόμα μια φορά δίνουν τα ρέστα τους, από A.O.R. μέχρι funky! Πόσο θα κρατήσει η έμπνευση τους δε γνωρίζω, αλλά και εδώ μας δίνουν έναν δίσκο, από άλλο πλανήτη. Περίμενα κάμψη για να είμαι τίμιος... Μα και εδώ έπεσα πολύ έξω! Damn! Είναι πολύ καλοί!
Με τους Gioelli και Castronovo και το “Set the world on fire”, έχουμε μια από τα ίδια σε αυτά τα σαβουροproject της Frontiers. Καλοπαιγμένο αλλά αδιάφορο μέχρι θανάτου. Δε πιάνω το νόημα, ζητώ τη βοήθεια του κοινού! Κλείνουμε με την απορία... Ποιος στα κομμάτια χρειάζεται ακόμα ένα live άλμπουμ από τους Mr. Big; Όσο καλοί και αν είναι, που είναι.. τι μπορεί να μας προσφέρει το “Live from Milan”.. Σε μας τίποτα απολύτως... έλεος!!
Δημήτρης Σειρηνάκης
Πατήστε εδώ για να διαβάσετε το προηγούμενο Rock Zapping
Δημοσίευση σχολίου