Θα προτιμήσω να μην διαβάσετε για πολλοστή φορά πόσο απρόσμενη ήταν για τα ελληνικά rock δεδομένα η ανακοίνωση της συναυλίας των Τhunder. Εκεί που θεωρούσαμε το ταξίδι προς τη Μ.Βρετανία (σχεδόν) μονόδρομο για μια συναυλία τους, κάπου στις αρχές του φθινοπώρου ανακοινώθηκε ότι ο Luke Morley με την παρέα του θα έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα!
Ας τα πιάσουμε, όμως, από την αρχή. Με πιστή τήρηση του προγράμματος, οι
Kingdragon ανέβηκαν στη σκηνή ακριβώς στις 20:00. Μόνο καλά λόγια γι’ αυτό το συγκρότημα που, προσωπικά, πρώτη φορά άκουσα τη μουσική τους. Η γλυκειά φωνή - μάλλον φωνάρα - βγαλμένη από τη δεκαετία του ’80του Γιώργου Ασπιώτη, τα ποιοτικά ρυθμικά τμήματα από μπάσο και ντραμς, αλλά και το συναίσθημα με τα καλοδομημένα σόλο του κιθαρίστα, έκαναν τα 45 λεπτά να περάσουν δυστυχώς πολύ γρήγορα. Όχι απλά κατάφεραν με απόλυτη επιτυχία να «ζεστάνουν» το κοινό, αλλά μας χάρισαν απλόχερα pure A.O.R.music! Ελπίζω να τους δούμε σύντομα και σε δικό τους headline live και μάλιστα με την προσθήκη live keyboards έναντι των προηχογραφημένων parts.
 |
| Kingdragon |
Η ώρα έχει πάει 21:00 και στη σκηνή βρίσκονται οι
SL Theory. Ένα δεκαμελές συγκρότημα εκ των οποίων τα τέσσερα μέλη αποτελούν τα backingvocals. Το progressiveύφος μας χάρισε κάτι διαφορετικό στη βραδιά σε σχέση με αυτό που προηγήθηκε (και αυτό που ακολούθησε). Όμως, υπήρχε ένας κοινός γνώμονας των δύοsupport/specialguests συγκροτημάτων• η καλή φωνή, τα καυτά κιθαριστικά σόλο γεμάτο γκάζι καιη άριστη ποιότητα ήχου, καθώς, καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς, βρισκόμουν στην αριστερή μεριά του πάνω ορόφου και ο ήχος έφτανε αψεγάδιαστος. Άρτια δομημένες συνθέσεις, κάποιες φορές μακροσκελείς, όπως συνηθίζεται σε αυτό το είδος της rock, με τις εναλλαγές στα σόλο από τους δύο κιθαρίστες και την παρουσία των δεύτερων φωνητικών να απογειώνουν την απόδοση του συγκροτήματος. Η ώρα έχει πάει 22:00 και μετά την αξιοπρεπέστατη διασκευή του Icarus -Born on Wings of Steel των Kansas οι SLT μας αποχαιρετούν.
 |
| SL Theory |
|
Νομίζω πως μέχρι να κλείσουν τα φώτα στις 22:30 και να αρχίσει να ακούγεται το thunderstruckαπό τα ηχεία δεν είχαμε καταλάβει ότι οι
Thunder βρίσκονταν στο Gagarinγια να μας παίξουν ατόφιο κλασικό ροκ. Με απίστευτη διάθεση και γεμάτοι χαμόγελο οι Βρετανοί για την επόμενη μιάμισυ ώρα μας χάρισαν μουσικάρες,με έναν Danny Bowes που, παρά τα 58 του χρόνια, αποδίδει ακόμη τα κομμάτια τόσο δυναμικά και τόσο πιστά όσο στις πρωτότυπες εκτελέσεις. Δε σταμάτησε να χοροπηδάει και να κινείται πάνω στη σκηνή και, όντως, δε μας άφησε κανένα περιθώριο να μην κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Μεγάλο πειραχτήρι καθώς, πέρα από τα παιχνίδια με το κοινό και την απίστευτη επαφή που ανέπτυξε μαζί μας, τσιγκλούσε το συγκρότημα με χαρακτηριστικό παράδειγμα να γαργαλάει κάποια στιγμή τον μπασίστα και να του γυρνάει το μικρόφωνο την ώρα που πήγαινε να τραγουδήσει δεύτερα φωνητικά. Επαναλαμβάνω, όμως, όλα τα παραπάνω δε στέρησαν το παραμικρό από την απίστευτη φωνητική του απόδοση. Για τον Luke Morleyδε χρειάζεται ιδιαίτερη μνεία. Είναι ο ιθύνων νους του συγκροτήματος, καθώς, σχεδόν το 100% των συνθέσεων των Thunder ανήκουν σε αυτόν. Με μεγάλη άνεση πάνω στη σκηνή και συνεχής επαφή με το κοινό, μας ανατρίχιασε από τη μία πλευρά με τις γλυκές μελωδίες του Love Walked In και του Low Life In High Places κα από την άλλη μας ξεσήκωσε με τα πιασιάρικα riffsτων Backstreet Symphony, Dirty Love, Higher Ground και φυσικά το River Of Pain που, τρίτο κομμάτι στο setlist, πήγε να γκρεμίσει από νωρίς τον χώρο. Μπορεί η απουσία της τελευταίας στιγμής του έτερου κιθαρίστα, Ben Matthews να μην μας χαροποίησε (μία μέρα πριν τη συναυλία έσπασε την κλείδα του), αλλά πρέπει να δοθούν πολλά creditsστον Dean Howard(πρώην κιθαρίστας των T' Pau είχε παίξει και το 1990 στην Αθήνα με τον Gillan στην Toolbox περιοδεία) έχει που ανέλαβε με επιτυχία να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε πως το setlist βασίστηκε κυρίως στα κλασικά τους τραγούδια, αλλά και πρόσφατες κομματάρες, όπως το εναρκτήριο Wonder Days ή το Serpen time έδεσαν άριστα. Μεγάλη έκλπηξη στο setlist, το αγαπημένο μου Stand up που αν δεν κάνω λάθος είχαν να το παίξουν από το 2009.
Έχω παρευρεθεί αρκετές φορές στον συγκεκριμένο χώρο. Πρώτη φορά, όμως, άκουσα με τόση καλή ποιότητα ήχου συναυλία στο Gagarin και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ποσό καθαρά μπορούσα να ακούω το κάθε όργανο και κυρίως τη φωνή του Danny! Μετά από μία τέτοιας υψηλής απόδοσης και ενέργειας συναυλία, το να αναλωθούμε στο γιατί οι Thunder έπαιξαν μιάμισυ ώρα και όχι δύο ή γιατί δεν έγινε soldout, λες και δεν μαζεύτηκε αρκετός κόσμος αναλογικά με τη διαθέσιμη χωρητικότητα, είναι κάτι το ανούσιο κατά την ταπεινή μου άποψη. Μισή ώρα μετά το τέλος της βραδιάς, τα μέλη του συγκροτήματος κατέβηκαν στο pit όπου υπέγραψαν αυτόγραφα, φωτογραφήθηκαν και συζήτησαν με όλους όσους είχαμε παραμείνει εκεί. Τι κι αν έχουν καταφέρει 30 χρόνια τώρα τόσα πολλά στο χώρο της rock...ακομπλεξάριστοι, απλοί και χαμογελαστοί, δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο. Εύχομαι η ανάρτησή τους « we SERIOUSLY hope we get to do it again some time soon.. » να ισχύει και η συγκεκριμένη νύχτα να ήταν απλά η αρχή των επισκέψεων τους στην Ελλάδα.
ΚΕΙΜΕΝΟ/ΦΩΤΟ: THOMAS OUTSHINED
About
Αλέξανδρος Ριχάρδος
Συγχαρητήρια στους Thunder. Ελπίζω να καταφέρω να τους δω κι εγώ την επόμενη φορά. Ευχαριστώ πολύ τον ψTHOMAS OUTSHINED για την ανάλυση του.
ΑπάντησηΔιαγραφή