Γεια σας και πάλι. Την προηγούμενη φορά είπαμε πως θα έχουμε να κάνουμε ανακοινώσεις, μια πρώτη λοιπόν ανακοίνωση είναι πως, αν και αρχικά ήταν διαφορετικά τα σχέδια, την ραδιοφωνική εκπομπή του υπογράφοντος θα μπορείτε να την ακούτε από εδώ και εμπρός κάθε Σάββατο από τις 17:00 έως τις 20:00, στον Atalntis 105,2 FM. Καλή μας επιτυχία και ελπίζω να τα λέμε και μέσα από τα FM πλέον. Το “Toys in the attic” μετά από σχεδόν οχτώ χρόνια στον www.rockmachine.gr μεταφέρεται στον Atlantis! Πάμε στα δικά μας τώρα. Praying Mantis και “Gravity” η νέα τους κυκλοφορία. Αν και τους έχω ιδιαίτερη συμπάθεια και αγάπη, εδώ δε τα καταφέρνουν καλά και το μεγάλο τους όπλο, οι κιθαριστικές μελωδίες αποτυγχάνουν να μας δώσουν αυτή τη φόρα το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό που μας προκαλούσαν μέχρι και το προηγούμενο τους άλμπουμ. Θα βρείτε δυο τρεις καλές στιγμές, αλλά μέχρι εκεί! Πάμε παρακάτω. Richie Sambora και Orianthi. Για την τελευταία ψάξτε να βρείτε ποια είναι και τι έχει κάνει, αν δε γνωρίζετε ήδη. Μετά από δύο EP, κυκλοφορούν επιτέλους το “Radio free America”.
Ο ήχος τους, αν και κατά βάση hard rock”, δεν έχει και πολύ σχέση με τους Bon Jovi αν περιμένατε κάτι τέτοιο.Είναι ένα μίγμα σύγχρονου Αμερικάνικου hard rock με κάποιες blues πινελιές και όχι πολύ απλές μελωδίες ή εύκολα ρεφρέν. Είναι μια αρκετά δουλεμένη μουσική πρόταση των καιρών μας, που θα δυσκολέψει τους πιο παλιούς οπαδούς του κιθαρίστα. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι πρέπει να την απορρίψετε πριν την ακούσετε. Αξίζει!
Θα περάσουμε τώρα σε μια καλλιτέχνη που ενώ δεν είναι καν rock, οι οπαδοί της rock μουσικής και των πιο σκληρών μορφών της ακόμα, την εκτιμούν αφάνταστα. Loreena McKennitt και “Lost souls”. Φυσικά και πρέπει να ακούσετε αυτό το άλμπουμ και να ταξιδέψετε μαζί της σε άλλους κόσμους, σε ανατολή και δύση και μπρος πίσω στον χρόνο . Η ποιότητα είναι δεδομένη, σύνορα σε αυτό που κάνει η McKennitt δεν υπάρχουν, οπότε και το πιο μέτριο άλμπουμ της να είναι αυτό εδώ, κακό λόγο για μια τέτοια κυρία δε θα πω ποτέ. Συνεχίζουμε με μια μετριότητα και μισή, ανακύκλωση και άγιος ο Θεός.
Doomsday Outlaw στο “Hard times”, νομίζω ότι πιο βαρετό αντίγραφο σε, πιο μοντέρνο στυλ, AC/DC και Guns & Roses μπορείτε να βρείτε στις μέρες μας. Μαζί με τους, πιο εναλλακτικούς, Dead Daisies μια καλή πρόταση για σουβέρ τώρα που ο καιρός ζεσταίνει και πίνουμε πιο πολλά αναψυκτικά. Πιο ενδιαφέροντα τα πράγματα με τους Shinedown στο “Attention attention”, που ναι μεν είναι πολύ μοντέρνοι, αλλά δεν ξεχνούν ποτέ τις ρίζες τους και την μουσική που άκουγαν όταν ήταν παιδιά. Καλοί για ακόμα μια φορά, πιο εμπορικοί θα έλεγα σε σχέση με το παρελθόν τους, οι Shinedown και αξίζουν της προσοχής μας, αρκεί να μπορείτε να ακούσετε και πιο σύγχρονο σκληρό rock ήχο. Για την συνέχεια πάλι θα γκρινιάζω, αλλά το νέο άλμπουμ του αγαπημένου μας James Christian, “Craving”, δεν έχει ούτε λάμψη, ούτε έμπνευση. Μόνο δυο τρείς καλές στιγμές και όλα τα υπόλοιπα τα ξεχνάς στο λεπτό. Χώρια που ο ήχος ολόκληρης της παραγωγής είναι κάπως ρηχός και αταίριαστος με την προσωπικότητα του Christian. Εμένα με ξένισε το “Cravity”, αλλά μπορεί να είμαι και ο γεροπαράξενος της παρέας.. Δοκιμάστε...
Επίσης ανακυκλωτικό και ανέμπνευστο europower metal, από τους Ελβετούς Crystal Ball στο “Crystallizer” που δεν έχει ούτε μια σύνθεση που να αξίζει τον κόπο να την ακούσεις δεύτερη φορά. Κρίμα γιατι μας έχουν δώσει καλά άλμπουμ στο παρελθόν κι ας μην ήταν ποτέ πρώτο όνομα.
Αφήνω για το τέλος τους Arena και το “Double vision” την νέα τους δουλειά. Είναι μια μπάντα που εκτιμώ αφάνταστα, ένα συγκρότημα που πάντρεψε άριστα το prog rock με τις μελωδίες και έχει φανταστική ατμόσφαιρα σε κάθε του άλμπουμ. Εδώ παρουσιάζουν σημάδια συνθετικής κάμψης και μάλλον ελαφρού μουσικού αποπροσανατολισμού, θέλοντας να γίνουν πιο εμπορικοί και μελωδικοί. Για άλλους το “Double vision”, θα ήταν μια σπουδαία στιγμή, για τους κ.κ. Pointer, Nolan και την παρέα τους, δυστυχώς αποτελεί σημείο καμπής. Αυτά για σήμερα φίλοι μου τα λέμε σε μια εβδομάδα ξανά!
Δημήτρης Σειρηνάκης
ΠΑΤΗΣΤΕΕΔΩΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ROCK ZAPPING
Δημοσίευση σχολίου