Παρ’ όλα τα 43 χρόνια(!) καριέρας δεν κατάφεραν να αγγίξουν τον κορυφή. Λάθος επιλογές μελών, λάθος επιλογές manager, λάθος κινήσεις και το κακό ήταν ότι όλα τα λάθη τους γινόντουσαν στη σειρά και κατ’ επανάληψη! Τους έχουν χαρακτηρίσει The Unlukiest band in the world αλλά κι έτσι να συμβαίνει, δεν μπορεί να είσαι διαρκώς άτυχος. Εξ’ άλλου δεν φταίνε μόνοι άλλοι, ίσως κι οι ίδιοι να μην είχαν καταλάβει πως παίζεται το παιχνίδι με αποτέλεσμα να μένουν πάντα απ’ έξω. Όπως διαβάσατε και πιο πάνω ο πυρήνας του συγκροτήματος ήταν ο κιθαρίστας Mark Reale που μαζί με τους Phil Feit, Peter Bitelli και τον τραγουδιστή Guy Speranzaμε το άφρο μαλλί ξεκίνησε την περιπέτεια των Riot. Έως τότε, τόσο ο Rale όσο και ο Speranza έπαιζαν σε διάφορα συγκροτήματα του Brooklyn που έπαιζαν διασκευές, όταν αποφάσισαν να γράψουν δικά τους τραγούδια. Όμως η εποχή ήταν λάθος. Η disco μουσική είχε αρχίζει να κερδίζει το ακροατήριο και τα καινούργια clubs δεν έπαιζαν rock αλλά disco και από την άλλη πλευρά μια εντελώς καινούργια σκηνή ξεπετάχτηκε στη Νέα Υόρκη με συγκροτήματα όπως Ramones, Television αλλά και την Patti Smith. Τα clubs που μάζευαν κόσμο δεν ήταν αυτά που έπαιζαν οι Riot αλλά το CBGB. Άσε που για να σε κλείσει ένα club πρέπει να ακούγεσαι σαν τους Led Zeppelin. Και οι Riot δεν ακουγόντουσαν! Όμως οι ευκαιρίες στη Νέα Υόρκη είναι πολλές και οι Riot συναντούν τους Billy Arnell και Steve Loeb όπου αναλαμβάνουν managers τους. Η ιστορία των Riot ξεκινά! Έφτιαξαν ένα demo που άρεσε στους Arnell και Loeb και τους υπέγραψαν στην εταιρεία τους Fire
Sign Records όπου κυκλοφόρησαν το πρώτο άλμπουμ τους μe τίτλο Rock City (1977) με τους Jimmy Iommi ντραμς (σ.σ. πάλι καλά που δε σε λένε Tony φίλε) και τον ελληνικής καταγωγής L.A. Kouvaris στην κιθάρα να συμπληρώνουν το line up. Μόλις το αμερικάνικο metal είχε κυκλοφορήσει ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του είδους αλλά ελάχιστοι το είχαν καταλάβει. Το άλμπουμ πέρασε μάλλον απαρατήρητο χωρίς να μπει στο top 200 του Billboard (σ.σ. εδώ δεν μπήκαν άλλα κι άλλα, αυτό θα έμπαινε;) έστω κι αν τα Warriot, Tokyo Rose και το ομώνυμο τραγούδι μπορούσαν ανετότατα να παίξουν στα play lists των rock σταθμών της πατρίδας τους. Δύο χρόνια μετά το Rock City και πάντα με τη συνδρομή των Arnell και Loeb κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο Narita, τίτλο δανεισμένο από το όνομα του αεροδρομίου του Τόκιο. Ήταν τέτοια η αδιαφορία των δισκογραφικών εταιρειών που το άλμπουμ κυκλοφόρησε μόνο στην Ιαπωνία, τους με το Road Racin να αποτελεί ένα καθαρόαιμο anthem του αμερικάνικου heavy metal αλλά κανείς δεν το κατάλαβε. Κι ενώ αυτοί προσπαθούν να φτιάξουν όνομα στη Νέα Υόρκη, όλος ο κόσμος στρέφει στην προσοχή του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στο Λος Άντζελες και στους Van Halen που με την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ, σαρώνουν. Ποιο Road Racin και ποιο Warrior, όλοι ασχολιόντουσαν με τα Ain’t talkin about love, You really got me, το σόλο του Eddie Van Halen στο Eruption και τα άλματα του David Lee Roth.
Από το πρώτο κιόλας άλμπουμ τους, οι Riot έχουν καθιερώσει τη μασκότ τους που είναι ο Tior ένα ανθρωποειδές με κεφάλι φώκιας,το οποίο αρχικά δεν απαραίτητα αρεστό σε όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Όμως με την πάροδο των ετών, ο Tior έγινε …μέλος του συγκροτήματος και συνδέθηκε απόλυτα με τους Riot, μπαίνοντας σε πολλά εξώφυλλά τους. Η αλήθεια είναι ότι ο Tior κατάφερε να συνδυαστεί με το συγκρότημα, κάτι που ελάχιστα συγκροτήματα πέτυχαν όπως οι Iron Maiden με τον Eddie και οι Motorhead με τη σκυλοκεφάλη. Για σκεφτείτε όμως, συγκροτήματα όπως οι Dio, οι Megadeth με εκατομμύρια πωλήσεις έχουν τις δικές τους μασκότ που οι περισσότεροι ούτε ξέρουμε πόσο μάλλον το όνομά τους. Όμως οι Riot κατάφεραν το πέτυχαν με το παραπάνω!
Με τη βοήθεια του βρετανού Dj Neal Kay, τα τραγούδια τους αρχίζουν να παίζονται στο βρετανικό ραδιόφωνο και ξαφνικά τον Φεβρουάριο του 1980 δέχονται πρόταση να ανοίξουν την περιοδεία του Sammy Hagar στη Μ.Βρετανία (σ.σ. είδες για να έχεις καλό manager;). Παράλληλα η δισκογραφική εταιρεία του Hagar, Capitol τους υπέγραψε, ανοίγοντας ένα ορίζοντα στο δυσοίωνο μέλλον τους. Όμως η βρετανική «εισβολή» των Riot δεν τελειώνει τόσο εύκολα αφού επιλέγονται για να παίξουν στο πρώτο κι ιστορικό όπως εξελίχθηκε Monsters of Rock του Donigton με Rainbow, Judas Priest, Scorpions, April Wine, Saxon και τους καναδούς Touch. Στο επίσημο άλμπουμ που κυκλοφόρησε με κομμάτια από όλα τα συγκροτήματα που πήραν μέρος εκτός των Judas Priest, οι Riot συμμετέχουν στο δίσκο με το Road Racin’. Σε μια λασπωμένη ημέρα οι Riot έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και κέρδισαν μια θέση στο άλμπουμ του φεστιβάλ ενώ παράλληλα έγιναν γνωστοί σε όλο τον κόσμο.
Αν και ο αμερικάνικος μουσικός τύπος αγνοεί ακόμα και την ύπαρξή τους, οι Riot κυκλοφορούν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ τους της πλούσιας δισκογραφίας τους, το Fire Down Under (1981) με τραγουδιστή τον Guy Speranza και το τραγούδι "Flashbacks" να είναι αφιερωμένο στον βρετανό DJ Neal Kay που τους βοήθησε παίζοντας τους στο ραδιόφωνο αλλά και γενικότερα για τη βοήθεια του προς τα συγκροτήματα του New Wave of British Heavy Metal. Κι ενώ είναι έτοιμοι να κυκλοφορήσουν το τρίτο και πολύ καλό όπως εξελίχθηκε άλμπουμ τους με τίτλο Fire Down Under, παρουσιάζεται ένα σοβαρό και μάλλον αξεπέραστο πρόβλημα που χαρακτήρισε τη συνέχεια του συγκροτήματος.
Ο A&R που τους είχε υπογράψει στην Capitol ενθουσιασμένος με το υλικό που είχε στα χέρια του σε μια συνάντηση managers της Capitol, τους παρουσιάζει το τραγούδι “ All I need tonight”λέγοντας τους ότι η εταιρεία έχει στα χέρια της ένα διαμάντι που αν το στηρίξουν θα κάνει μεγάλη επιτυχία. Έλα όμως που οι Arnell και Loeb δεν συμπεριέλαβαν το τραγούδι στο άλμπουμ(!) εκθέτοντας τον manager στα μάτια της εταιρείας και φυσικά γελοιοποιώντας τον. Αποτέλεσμα; Με προτροπή του συγκεκριμένου manager δεν κυκλοφόρησε το άλμπουμ, θεωρώντας το «αντιεμπορικό» και οι Riot βρίσκονται στο κενό. Διαμάντια σαν τα “Swords and Tequlilla” από τα κλασικά κομμάτια τους και «Outlaw” χάνονται με τους Riot να χάνουν μια μοναδική ευκαιρία για καθιέρωση. Ο Arnell στέλνει μια κάρτα με τη μασκότ του συγκροτήματος στα μέλη του fan club (σ.σ. στην προ της ψηφιακής εποχής, τα fan clubs δούλευαν με αλληλογραφία) γράφοντας ότι ο Tior (σ.σ. το όνομα της μασκότ) έχει παγιδευτεί στα στο κάστρο ενός μανιακού στελέχους της δισκογραφικής εταιρείας. Η κόντρα οδηγήθηκε στα άκρα με χαμένους τους Riot αφού η Capitol ούτε κυκλοφόρησε το άλμπουμ αλλά κι ούτε άφηνε ελεύθερο το συγκρότημα! Και ξαφνικά εκεί που είχαν αρχίσει να σηκώνουν κεφάλι, τα πράγματα έγινα ζόρικα. Χρήματα δεν υπήρχαν ούτε για το ενοίκιο των διαμερισμάτων τους και οι Arnell και Loeb είχαν παρακρατήσει όλα την προκαταβολή που είχαν πάρει από την Capitol, ενώ πούλησαν τις ταινίες στην Electra Records που κυκλοφόρησε το δίσκο παίρνοντας κι από εκεί χρήματα! Ο άνθρωπος που συμβούλεψε την Electra να τους υπογράψει ήταν ο Tom Zutaut, γνωστός μηχανικός ήχου που έχει δουλέψει με Tesla, Guns’n’Roses, κ.α. και δικαιώθηκε αφού το Fire Down Under πούλησε στην Αμερική 500.000 αντίτυπα.
Δεν πρόλαβαν να ξεπεράσουν το πρόβλημα με την Capitol και ξαφνικά οι δύο πυλώνες του συγκροτήματος, ο Mark Reale κι ο Guy Speranza αρχίζουν να μιλούν μεταξύ τους στο…τρίτο πρόσωπο και μια γενικότερη ψυχρότητα να σκεπάζει τις σχέσεις τους. Τελικά ο Speranza αποχωρεί με πρόσχημα ότι η γυναίκα του δεν θέλει να ασχολείται άλλο με τη μουσική, αφήνοντας το συγκρότημα στην κορυφή, έως εκείνη τη στιγμή, της καριέρας το. Μετά από χρόνια τα τότε μέλη του συγκροτήματος, δίνουν διαφορετική εκδοχή της αποχώρησης του Speranza με τον μπασίστα Kip Leming να λέει ότι έφυγε γιατί δεν του άρεσαν τα στενά δερμάτινα παντελόνια που φορούσαν στις συναυλίες τους και γενικά το image που περνούσαν, τον ντράμερ Sandy Salvin να λέει ότι είχε κουραστεί από τις περιοδείες και τον Billy Arnell να θεωρεί τον Speranza ένα πολύ καλό χαρακτήρα που δεν άντεξε στην πίεση. Γεγονός είναι ότι η τελευταία εμφάνιση του με τους Riot έγινε στις 22 Δεκεμβρίου 1981 στο Meadownlands του New Jersey παίζοντας support για τους Rush.
ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΚΑΝΕ Ο GUY SPERANZA ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ RIOTΑν εξαιρέσουμε τους super stars, οι περισσότεροι μουσικοί έχουν και «κανονική» δουλειά για να βιοπορίζονται. Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω νομίζω ότι θα καταλάβατε ότι οι Riot ανήκουν στην κατηγορία των μουσικών που έχουν «κανονική’ δουλειά γιατί αν περιμέναν από τις πωλήσεις δίσκων και τα εισιτήρια συναυλιών δεν θα ζούσαν. Έτσι ο Speranza, όταν αποχώρησε εργάστηκε σε εταιρεία μυοκτονιών και εξολόθρευσης λοιπών χαριτωμένων ερπετών και ποντικιών. Ένα πρωϊ, όταν ήταν στην εταιρεία, είδε ότι είχαν μια κλήση για μυοκτονία από ένα Κο Lars Urlich που τότε έμενε στη Νέα Υόρκη. Αμέσως ανέλαβε αυτός να πάει σπίτι του για να τον γνωρίσει και να καθαρίσει το διαμέρισμά του από τρωκτικά, όπως αποδείχτηκε. Για την ιστορία, ο Urlich γνώριζε τον Speranza και τα έχασε όταν άνοιξε την πόρτα και τον είδε!
ΟΙ RIOT ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ
Μετά από λίγες audition, το συγκρότημα προσλαμβάνει στη θέση του Speranza, τον Rhett Forrester με τον οποίο ηχογραφούν το τέταρτο άλμπουμ τους Restless Breed (1982) το πιο hard έως εκείνη τη στιγμή δίσκο τους. Καλός τραγουδιστής ο Forrester αλλά δύσκολος χαρακτήρας, δημιούργησε πολλά προβλήματα στους υπόλοιπους με την αναξιοπιστία του. Το Restless Breed αν και είναι καλό άλμπουμ δεν ξεφεύγει από τις μέτριες πωλήσεις και είναι το τελευταίο που κυκλοφορούν με την Electra. O Arnell προσπάθησε μάλλον με κακό τρόπο να επιβάλλει στην Electra να κυκλοφορήσει το επόμενο άλμπουμ τους Born in Amerika, πηγαίνοντας στα γραφεία της και φωνάζοντας. Το μόνο που κέρδισε ήταν να τον πετάξουν έξω οι άνθρωποι της ασφάλειας του κτηρίου. Η ατμόσφαιρα στο συγκρότημα ήταν βαριά, ακόμα κι όταν με την κυκλοφορία του Born in America περιόδευσαν ανοίγοντας για τους Kiss. Tελικά διαλύθηκαν μετά τη συναυλία ντους στο L’ Amours club στο Queens της Νέας Υόρκης τον Μάιο του 1984.
O MARK REALE ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΝΑRΙΤΑ ΚΑΙ ΟΙ RΙΟΤ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΘΟΥΝ!
O Mark Reale σχηματίζει τους Narita (σ.σ. πήρε το όνομα από το δεύτερο άλμπουμ των Riot)
με τη συμμετοχή των Don Van Stavern στο μπάσο και του ντράμερ Dave McClain (από το 1995 είναι μέλος των Machine Head). Τελικά μετά από περιπλανήσεις 5 ετών επανασχηματίζει τους Riot με μπασίστα τον Don Van Stavern που παραμένει έως σήμερα στο συγκρότημα, ντράμερ τον Bobby Jarzombek από τους Juggernaut (o Mark Edwards των Steeler/Lion παίζει σε 4 τραγούδια) και αρχικά επιλέγει για τραγουδιστή τον Harry 'The Tyrant' Conklin των Jag Panzer αλλά στο δεύτερο live έχασε τη φωνή του με αποτέλεσμα να τον αντικαταστήσει ο Tony Moore. Με αυτή τη σύνθεση ηχογραφούν το κλασικό Thundersteele ( 1988, No 150 Αμερική) που παραμένει έως σήμερα κλασικό άλμπουμ του US Metal. Δύο χρόνια αργότερα και πάλι με τον Tony Moore στο μικρόφωνο κυκλοφορούν το Privilege of Power (1990) που μπορεί να χαρακτηριστεί πειραματικό αφού έχουν προσθέσει πνευστά κι έκαναν μια προσπάθεια για ένα concept άλμπουμ που δεν τους βγήκε. Το τραγούδι "Racing with the Devil on a Spanish Highway"είναι διασκευή της σύνθεσης του Al Di Meola (σ.σ. πανέμορφη η πρώτη εκτέλεση από το άλμπουμ του Elegant Gypsy), ενώ στο άλμπουμ φωνητικά κάνει ο Joe Lynn Turner.
Η εμπορική αποτυχία του τους βρίσκει μακριά από την Epic (εκεί κυκλοφόρησαν τόσο το Thundersteele όσο και το Privilege of Power) η οποία εκείνη την εποχή αποφάσισε να διώξει όλους τους καλλιτέχνες που πούλαγαν κάτω από 500.000 αντίτυπα. Το 1993 κυκλοφορούν το Nightbreaker το πρώτο με τον Mike Flyntz στη δεύτερη κιθάρα, ενώ αποχωρεί ο Tony Moore που ήταν δυσαρεστημένος με το management και τον αντικαθιστά ο Mike DiMeo. Αν έχετε χάσει το μέτρημα ο DiMeo είναι ο τέταρτος τραγουδιστής τους! Ο χρυσόδετος κι ασήκωτος τόμος της ιστορίας του rock μας θυμίζει ότι το Nightbreaker περιέχει 2 διασκευές, τα Burn των Τιτανοτεράστιων και “A whiter shade of Pale’ των Procol Harum καθώς και μια επανεκτέλεση στο παλαιότερο τραγούδι τους "Outlaw".
Το Nightbreaker ακολούθησαν 6 άλμπουμ χωρίς κανένα να είναι ιδιαίτερο αλλά και κανένα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αδιάφορο ή κακό. Το Immortal Soul (2011) ηχογραφείται με τον Tony Moore που έχει επιστρέψει αλλά είναι το τελευταίο του Mark Reale ο οποίος πάσχει από την ασθένεια του Crohn. To συγκρότημα έχει κλείσει να εμφανιστεί στο 70,000 Tons of Metal cruise και ο Reale δεν ανταποκρίνεται στα τηλέφωνα των υπολοίπων μελών που ετοιμάζονται να φύγουν για την περιοδεία. Έτσι πηγαίνουν σπίτι του, παραβιάζουν την πόρτα του και τον βρίσκουν νεκρό. Ήταν 25 Ιανουαρίου 2012 όταν ο ιδρυτής και καρδιά των Riot έφευγε από τον κόσμο σε ηλικία 56 ετών. Ο Reale γνώριζε ο ότι έπασχε από την ασθένεια του Crohn αλλά δεν ακολουθούσε τη σωστή διατροφή. Το συγκρότημα βρέθηκε στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας του. Και στο παρελθόν είχαν γίνει πολλές αλλαγές στη σύνθεσή τους, φυσικό εξ’ άλλου ήταν σε ένα συγκρότημα με 37 χρόνια (σ.σ. τότε) καριέρας να υπάρχουν πολλές αλλαγές, αλλά προσέξτε ότι καμία από αυτές δεν άλλαξε τον ήχο τους. Έφυγε το 1999 ο καλός ντράμερ Bobby Jarzombek, τον αντικατέστησε στο άλμπουμ Through the Storm(2002) ο Bobby Rodinelli και κανείς δεν κατάλαβε τίποτε, ούτε όταν τον τελευταίο αντικατέστησε ο Frank Gilchriest, πρώην Virgin Steele. Οι Riot αντιμετώπιζαν σοβαρό πρόβλημα πως θα συνέχιζαν αφού μετά το θάνατο του ιδρυτού και κατόχου του ονόματος έχαναν και τον τραγουδιστή τους Tony Moore. Ο πατέρας του Mak Reale δεν συμφωνούσε να συνεχίσει το συγκρότημα με το ίδιο όνομα κι έτσι οι Don Van Stavern και Mike Flyntz αναλαμβάνουν να συνεχίσουν με διαφορετικό όνομα και μάλλον ευρηματικό: Riot V με το λατινικό V να συμβολίζει τους 5 τραγουδιστές που έχουν περάσει από το συγκρότημα με τελευταίο τον Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο Todd Michael Hall με θητεία στα συγκροτήματα Reverence, Entice και Harlet. Πραγματική λίρα εκατό, ο άγνωστος μέχρι τότε Hall μας συντείνετε με το πρώτο δίσκο των Riot V, Unleash the Fire (2014) με την άνεση χειρίζεται τα τραγούδια και το εύρος της φωνής του. Κι αν μας κέρδισε με την ηχογράφηση στο studio, μάς κέρδισε για ακόμα μια φορά στο live τους στο Κύτταρο το 2014 τόσο με τους Riot V όσο και με τον Jack Starr στο An Club (ο Hall συμμετέχει και στα δύο συγκροτήματα). Απίστευτη φωνή σε μια άγονη εποχή για το hard/heavy. Όμως δεν ήταν τόσο απλή η μεταβίβαση από το όνομα Riot σε Riot V καθώς ο πατέρας του Mark Reale τους απείλησε με νομικά μέτρα κατηγορώντας τους ότι εκμεταλλεύονται οικονομικά το όνομα του συγκροτήματος που ανήκε στον γιό του. Μεταξύ άλλων η απάντηση που έδωσαν τα μέλη του συγκροτήματος ήταν να αμφισβητήσουν κάθετα το οποιοδήποτε οικονομικό όφελος αφού παράλληλα διατηρούν και τις καθημερινές δουλειές τους!
Η κυκλοφορία του Unleash the Fire(2014)έδωσε μια τεράστια φρέσκια ανάσα στο hard/heavy με σχεδόν όλα τα τραγούδια να είναι από το «καλό» και πάνω και κανένα να μην μπορεί να θεωρηθεί filler! Ας σταθώ στα "Ride Hard Live Free", “Take me back”, “Return of the Outlaw” και “Bring the Hammer down”. Στο εξώφυλλο του άλμπουμ, προσέξτε το όνομα της οδού σε μια από τις δύο πινακίδες. Τον Απρίλιο του 2018 είχαμε το δεύτερο άλμπουμ των Riot V με τίτλο Armor of Light που είναι καλό αλλά δεν φθάνει με κανένα τρόπο τον προκάτοχό του. Εξ’ άλλου είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο για ένα συγκρότημα αλλά και για τους μουσικούς του που έχουν πατήσει πανηγυρικά τα 50 να μπορούν να γράφουν τραγούδα όπως πριν αρκετά χρόνια. Η έκπληξη του Unleash the Fire έγινε μια φορά, α ς μη ξεχνάμε ότι από την κυκλοφορία του Thundersteel, μεσολάβησαν 8 άλμπουμ που ναι μεν είχαν τον ήχο και την προσωπικότητα αλλά δεν άφησαν πίσω τους παρά ελάχιστα τραγούδια. Σ΄ένα μουσικό περιβάλλον που οι καλές hard/heavy κυκλοφορίες είναι ελάχιστες, το Armor of Light ακούγεται ενδιαφέρον. Θα πρότεινα να ξεκινήσετε την ακρόαση του από τα “Victory” και “Angel’s thunder, devil’s reign”. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε διπλό βινύλιο και σε digipack cd με το άλμπουμ και bonus cd με 13 τραγούδια από την εμφάνισή τους στο Keep it True του 2015 (σ.σ. εκείνη η περιοδεία είχε περάσει κι από τη χώρα μας).
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΘΑΡΤΟΙ
Στις 2 Ιανουαρίου 1994 ο Rhett Forrester δολοφονήθηκε όταν εμφανίστηκε τη λάθος στιγμή και συγκεκριμένα σε κλέφτη που εκείνη τη στιγμή του άνοιγε το αυτοκίνητο. Βρέθηκε νεκρός με μια σφαίρα στην πλάτη. Ο Forrester είχε κυκλοφορήσει 3 προσωπικούς δίσκους, είχε συμμετάσχει σε 2 studio των Riot και το Live Ep του 1982 ενώ είχε τραγουδήσει και στον Out of the Darkness(1984) το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Jack Starr.
Τον Νοέμβριο του 2003 πέθανε εξ αιτίας του καρκίνου στο πάγκρεας, ο πρώτος τραγουδιστής του συγκροτήματος, Guy Speranza. Η γυναίκα του πιστεύει ότι η βασική αιτία ντου καρκίνου ήταν ντα χημικά που χρησιμοποιούσε για τις ξολοθρεύσεις τρωκτικών και λοιπών στη δουλειά του.
ΤRIVIA
- Από το Monsters of Rock του Donigton οι Saxon, Riot και Rainbow κυκλοφόρησαν άλμπουμ με την εμφάνιση τους ενώ η οι Judas Priest και αυτοί είδαν cd με την εμφάνισή τους να κυκλοφορεί σε cd αλλά όχι επίσημο.
- Το cd με την εμφάνιση των Riot στο Donigton κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με το περιοδικό Metal Hammer και περιέχει και 4 τραγούδια από την εμφάνισή τους στο Hammersmith του Λονδίνου το 1980.
- Όλη η δισκογραφία τους επανακυκλοφόρησε remastered με bonus τραγούδια κι ένθετα.
- Το Born in America κυκλοφόρησε στην Ευρώπη με maxi single που περιείχε τα "Warrior (live) b/w Born in America".
- Το τραγούδι "Thundersteel" έχει μακρά ιστορία αφού χρονολογείται ήταν από την εποχή των Narita.
- ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
Δημοσίευση σχολίου