Σαν Doc Thomas Group περιόδευσαν στην Ιταλία και ηχογράφησαν ένα άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους, για να κερδίσουν την προσοχή του Guy Stevens, manager της Island Records που θεώρησε ότι ο Tippins δεν μπορεί να βοηθήσει το συγκρότημα κι έτσι από τραγουδιστής έγινε road manager με τον Ian Hunter να τον αντικαθιστά. Ο Stevens τους άλλαξε το όνομα κι από Doc Thomas Group τους μετονόμασε Mott the Hoople από το όνομα ενός ήρωα του ομώνυμου βιβλίου του Willard Manus.
Το 1969 κυκλοφόρησαν τον πρώτο δίσκο τους με τίτλο το όνομά τους με αρκετές διασκευές μια εκ των οποίων ήταν και μια instrumental εκτέλεση του «You really got me” Kinks! Έως και το 1971 (σ.σ τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70 όλα τα συγκροτήματα ήταν πολύ παραγωγικά, κυκλοφορόντας σχεδόν 2 δίσκους το χρόνο) κυκλοφόρησαν άλλα τρία άλμπουμ που κανένα δεν γνώρισε επιτυχία και μόνο το Wildlife (1971) να καταφέρνει να φθάσει έως το Νο 44 του chart της Μ.Βρετανίας. Ο ήχος τους ήταν ο «καινούργις» ήχος που σάρωνε εκείνη την εποχή την Μ.Βρετανία, glam rock με το ανάλογο ντύσιμο και ηχητικά ακούγονται πολύ κοντά στον ήχο του David Bowie σε σημείο που κάποιος μπορεί εύκολα να μπερδευτεί. Ο ίδιος ο Bowie ήταν φίλος τους και βλέποντας την αποτυχία των 4 πρώτων άλμπουμ τους, τους προσφέρει τη σύνθεσή του “Suffragette City” που όμως δεν δέχτηκαν να το ερμηνεύσουν. Τελικά τους έδωσε το “All the young dudes” με το συγκρότημα να βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης αφού δεν είχαν καμία επιτυχία. Το “All the young dudes” έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία τους (Νο 3 Μ.Βρετανία, Νο 37 Αμερική) ενώ το ομώνυμο άλμπουμ του 1972 σε παραγωγή του Bowie(!) έφθασε έως το Νο 21 στην Μ.Βρετανία και Νο 89 στην Αμερική. Βλέποντας την επιτυχία τόσο του άλμπουμ όσο και του single, οι δύο καλλιτέχνες αποφάσισαν να ξανασυνεργαστούν αλλά το τραγούδι “Drive in Saturday” που τους έδωσε ο Bowie δεν τους άρεσε και η συνεργασία τους σταμάτησε εκεί.
Το 1973 βρίσκει το συγκρότημα να κυκλοφορεί το άλμπουμ Mott που ήταν το πιο εμπορικό τους (Νο 7 Μ.Βρετανία) και να βγάζει το single "All the Way from Memphis" που και αυτό πήγε καλά στο chart (No 10 M.Βρετανία). Το συγκρότημα βρίσκει ρυθμό και εκεί που ήταν να διαλυθούν, καταφέρνουν να γεμίσουν τα clubs που εμφανίζονται με τον Ian Hunter να αναδεικνύεται σε χαρισματικό τραγουδιστή και ηγέτη του συγκροτήματος, κάτι που κατάφερε να εξαργυρώσει και στην μετέπειτα προσωπική καριέρα του. Το 1973 αποχωρεί από το συγκρότημα το ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστας Mick Ralphs για να σχηματίσει τους Bad Company (διάβασε εδώ την ιστορία του σπουδαίου αγγλικού συγκροτήματος) και αντικαθίσταται από τον Luther Grossvenor των Spooky Tooth (διάβασε εδώ την ιστορία τους). Λίγο πριν αποχωρήσει ο Ralphs τους δίνει τη σύνθεσή Can’t get enough (σ.σ ένα χρόνο αργότερα το ερμήνευσαν οι Bad Company και καθιερώθηκαν!) αλλά αυτοί αρνήθηκαν να το ηχογραφήσουν!
H κυκλοφορία του άλμπουμ The Hoople (1974) που περιέχει το "The Golden Age of Rock 'n' Roll" φθάνει έως το Νο11 του βρετανικού chart σημειώνοντας τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του σε άλμπουμ. Στο επόμενο άλμπουμ τους που είναι το Live (1974) τη θέση του "Αerial Βender” παίρνει ο Mick Ronson από το συγκρότημα που συνόδευε τον David Bowie. Από το 1975 και μετά συνεχίζουν με το όνομα Mott (σκέτο) όπου κυκλοφόρησαν 2 άλμπουμ, τα Drive On (1975) και Shooting and Pointing (1976).
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο SUPER FAN ΤΩΝ MOTT THE HOOPLE
Το 2010 ο τραγουδιστής των Def Leppard, Joe Elliott σχημάτισε τους Down 'n' Outz με μέλη των Quireboys, ένα σχήμα που έπαιζε τραγούδια των Mott the Hoople, British Lion αλλά και του Ian Hunter από την προσωπική καριέρα του. Οι Down 'n' Outz είναι κάτι παραπάνω από ένα tribute συγκρότημα έχοντας κυκλοφορήσει δύο cd με 10 τραγούδια τους. Το πρώτο με τίτλο My Generation κυκλοφόρησε με το περιοδικό Classic Rock, το δεύτερο τιτλοφορήθηκε The Further Adventures Of... (2014) ενώ κυκλοφόρησαν κι ένα dvd βιντεοσκοπημένο στο Hammersmith Odeon.
Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ QUEEN
Το 1974 στην βρετανική περιοδεία τους το συγκρότημα που άνοιγε τις συναυλίες τους ήταν οι Queen, οι οποίοι είχαν εντυπωσιαστεί από τους Mott the Hoople και στο τραγούδι τους “Now I’m here” τους αναφέρουν με το στίχο "Down in the city, just Hoople and me."
Το 1992 στο Freddie Mercury Tribute Concert που έγινε στο Wembley, οι Ian Hunter, Mick Ronson και David Bowie ερμήνευσαν το "All the Young Dudes" Ο Morgan Fisher έπαιζε πλήκτρα στην Hot Space tour των Queen το 1982.
Οι Brian May, Roger Taylor και Freddie Mercury έκαναν φωνητικά στο τραγούδι "You Nearly Did Me In" του Ian Hunter.
O Brian May διασκεύασε το "All the Way from Memphis" για το προσωπικό του άλμπουμ Another World με τη συμμετοχή του Ian Hunter.
TRIVIA
- To “Suffragette City” τραγούδησε ο Bowie στο κλασικό άλμπουμ του, Ziggy Stardust!
- Στο "All the Way from Memphis" σαξόφωνο παίζει ο Andy McKay των Roxy Music.
- O Luther Grossvenor εμφανιζόταν στους δίσκους και στις συναυλίες με το όνομα "Αerial Βender", παρατσούκλι που του έδωσε ο Ian Hunter όταν μπήκε στο συγκρότημα.
- To 1978 οι Morgan Fisher, Pete Overand Watts και Dale Griffin με τη συνδρομή των Ray Majorκαι του τραγουδιστή των Medicine Head σχηματίζουν τους British Lions που κυκλοφόρησαν 2 άλμπουμ.
- Το CD The Best of Mott the Hoople (1996) περιέχει επανεκτελεσμένες επιτυχίες του συγκροτήματος και ορισμένα καινούργια τραγούδια των Hunter και Ronson.
Mott (1973)
The Hoople (1974)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
Οι Mott the Hoople αναφέρονται πρώτοι-πρώτοι στο τραγούδι των REM "Man on the Moon",από το άλμπουμ Automatic for the People (1992):
ΑπάντησηΔιαγραφήMott the Hoople and the game of Life(Yeah, yeah, yeah, yeah)...
Για φανταστείτε: Ο Michael Stipe αναπολεί τα εφηβικά του χρόνια και όσα τον διασκέδαζαν (τον Andy Kauffman, τα επιτραπέζια παιχνίδια, κλπ), ξεκινώντας με τους Mott the Hoople!