Όταν ξεκίνησα να δουλεύω το 1981 στην CBS, το άλμπουμ The River (1980) του Bruce Springsteen πούλαγε ακόμα. Το “Hungry Heart” ακουγόταν από τη ραδιοφωνία της ΕΡΤ αλλά κι από τους πολλούς ερασιτεχνικούς σταθμούς κι ήταν φανερό ότι στην ελληνική αγορά είχαμε κτίσει το όνομα ενός καλλιτέχνη που όλοι μας περιμέναμε να κάνει το μπαμ. Και από το fax (σ.σ. τότε δεν υπήρχε mail και το fax ήταν προχωρημένη τεχνολογία) μαθαίνουμε ότι ο επόμενος δίσκος του είναι καθαρά «εσωτερικός», ηχογραφημένος στο δωμάτιό του σπιτιού του με ένα απλό κασετόφωνο και φυσικά χωρίς τους Ε Street Band. Απογοήτευση. Άντε τώρα να δουλεύεις στο promotion στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και να πρέπει να κτίσεις ένα τέτοιο δίσκο.
ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ
Το The River είχε ήδη πάει στο Νο1 του αμερικάνικου chart του Billboard και στο No2 του βρετανικού, σφραγίζοντας τη μεγάλη επιτυχία του με ένα 6ημερο sold out στο Wembley Arena. Είχε ήδη κλείσει studio (ολόκληρο το Φεβρουάριο) για να ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις των νέων τραγουδιών του αλλά ξαφνικά αποφάσισε να ηχογραφήσει στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού του στο Colts Neck του New Jersey μια σειρά από τραγούδια που εκείνη τη στιγμή τον εξέφραζαν.
Ο ίδιος έλεγε ότι τα τραγούδια του The River μιλούσαν για γάμους, ερωτικές σχέσεις αλλά και σκληρές καταστάσεις. Εκείνη τη στιγμή ένιωσε ότι ήθελε να γράψει για καθημερινούς ανθρώπους και τις ζωές τους, αλλά και για περιθωριακούς. Το τραγούδι Nebraska που έδωσε τον τίτλο στο άλμπουμ, μιλάει για ένα γνωστό δολοφόνο της Αμερικής, τον Charles Starkweather που είχε σκοτώσει έντεκα ανθρώπους στις πολιτείες Nebraska και Wyoming μεταξύ 1957 και 1958. Οι στίχοι των άλλων τραγουδιών είναι εμπνευσμένοι από ταινίες αλλά κι από την αγαπημένη του συγγραφέα, Flannery O’Connor.
ΓΙΑΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ ΚΙ ΑΝΕΞΟΔΟ ΔΙΣΚΟ
Ένας λόγος που ήθελε να το ηχογραφήσει στο δωμάτιο του ήταν για να αποδείξει ότι τα ποσά που δαπανήθηκαν στα studio για το The River ήταν πολλά. Σύμφωνα με συνέντευξή του στο δημοσιογράφο Jim Henke, μετά το τέλος της περιοδείας του River, παίζοντας 20 χρόνια μουσική δεν είχε βγάλει χρήματα, έχοντας ένα πολύ μικρό ποσό σαν κατάθεση. Ένας απλά ηχογραφημένος δίσκος δεν θα κόστιζε τίποτε. Για την ιστορία, το μηχάνημα που ηχογράφησε τα τραγούδια του ήταν ένα κασετόφωνο Portastudio144, 4 track της Tascam το οποίο έστειλε ένα roadie να του το αγοράσει «Πάρε ένα κασετόφωνο που να ηχογραφεί φωνή και όργανο» του είχε πει.
Ο Springsteen είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό του ότι μπορεί να κυκλοφορήσει δίσκο που δεν χρειαζόταν να ξοδεύσει τα χιλιάδες δολάρια σε studio. Κι όπως αποδείχτηκε, το πέτυχε.
Ο Roadie του έφερε ένα Tascam αξίας 1.000$ και δύο μικρόφωνα Shure SM57. To μηχάνημα ήταν κασετόφωνο και ο ήχος του απείχε πολύ από τον επαγγελματικό ήχο των studio. Ο Spingsteen είχε μετατρέψει στο υπνοδωμάτιο του σε ερασιτεχνικό studio με τα δύο μικρόφωνα να στηρίζονται σε μια καρέκλα και το κασετόφωνο να βρίσκεται πάνω στο κρεβάτι του. Μαζί με ένα σπιράλ τετράδιο που είχε γράψει τους στίχους και μια κιθάρα Gibson J200. Για κάθε τραγούδι δεν έκανε πάνω από 3 takes και σε μια ημέρα, την 3η Ιανουαρίου 1982 ηχογράφησε 15 τραγούδια. Το μόνο τραγούδι που ηχογράφησε με τη μια ήταν το Highway Patrolman στο οποίο «πέρασε» το τρίξιμο της καρέκλας! Όλα τα τραγούδια είναι ηχογραφημένα με την ακουστική Gibson L 200 εκτός από το Open All Night που έχει και ηλεκτρική. Όπου ακούγεται φυσαρμόνικα ηχογραφήθηκε αφού είχε γράψει καθαρά και φωνή και ο ίδιος έκανε τη μίξη αργότερα.
Τα τραγούδια «Downbound Train» και «Pink Cadillac» που το μεν πρώτο εμφανίστηκε στο άλμπουμ Born in the U.S.A το δε δεύτερο σαν b side στο single «Dancing in the Dark» ήταν γραμμένα εκείνες τις ημέρες κι αρχικά προοριζόντουσαν για το Nebraska.
Όλοι οι κριτικοί, εντός κι εκτός Αμερικής, τον είχαν χαρακτηρίσει σαν τον νέο Bob Dylan. Εξ΄άλλου είχε όλα τα γνωρίσματα σε μια τέτοια σύγκριση. Όμως στα προηγούμενα άλμπουμ του έβγαλε έναν ανθρώπινο, ρεαλιστικό ρεαλισμό που ο Dylan δεν έβγαζε, όσο περνούσε ο καιρός τα τραγούδια του γινόντουσαν πιο επιθετικά από μουσικής άποψης κάτι που ο Dylan δεν είχε κάνει.
Όταν τελείωσε τις ηχογραφήσεις στο κασετόφωνο, δεν το πήγε στην εταιρεία του ούτε την έδωσε να την ακούσει ο manager του. Την είχε στην τσέπη του και μετά από λίγες εβδομάδες αποφάσισε να την κυκλοφορήσει. Έτσι την πήγε στον A&R της CBS, Peter Philbin ο οποίος θεώρησε ότι μπορεί να κυκλοφορήσει. Αλλά δεν είχαν όλα τα στελέχη της εταιρείας την ίδια άποψη. Κατ’ αρχάς οι περισσότεροι πίστεψαν ότι αυτό που άκουσαν ήταν ένα rough demo κι όχι το τελικό προιόν. Σχεδόν όλοι είχαν εκφράσει το φόβο ότι η κυκλοφορία ενός τόσο λυτού δίσκου θα έκανε κακό στην καριέρα του, ειδικά μετά από ένα τόσο πετυχημένο και καλό άλμπουμ σαν το River. Τα στρατόπεδα ήταν δύο, ο Springsteen, ο manager του Jοn Landau κι ο Peter Philbin και από την άλλη πλευρά όλα τα στελέχη της CBS που θεωρούσαν την κυκλοφορία ενός τέτοιου δίσκου σαν αυτοκτονία.
Η αρχική ιδέα του δεν ήταν να παρουσιάσει τα τραγούδια όπως τελικά τα παρουσίασε αλλά να ηχογραφήσει κάποια rough demos και μετά να μπει στο studio με το συγκρότημα του τους E Street Band και να τα ηχογραφήσει. Θα γλύτωνε έτσι ένα μεγάλο μέρος των εξόδων αφού θα είχε κάνει πολύ προεργασία.
Έτσι, σ΄ένα πρωϊ έκανε όλες τις ηχογραφήσεις και το βράδυ…κοιμήθηκε έχοντας τελειώσει!
Όπως είπε αργότερα ο Springsteen, αρχικός τίτλος του άλμπουμ ήταν January 3, 1982 αλλά τελικά προτιμήθηκε το Nebraska.
Εκείνο όμως που κανείς δεν είχε προβλέψει, ήταν ότι το mastering στο βινύλιο από την κασέτα δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αντίθετα, τεχνικά ήταν πολύ δύσκολο γιατί παρουσίασε μια έντονη παραμόρφωση που δυσκόλεψε τον ηχολήπτη. Μπορεί να ξοδεύτηκαν ελάχιστα δολάρια για να ηχογραφηθεί αλλά τελικά ξοδεύτηκαν αρκετά για τις μίξεις. Μίξεις που στο τέλος δεν ήταν οι καλύτερες αλλά ικανοποίησαν τον Springsteen.
ΤΙ ΑΠΗΧΗΣΗ ΕΙΧΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του έδωσε 600.000 αντίτυπα, νούμερο μικρό σχετικά με αυτό του River (5.000.000 στην Αμερική) αλλά θα πρέπει να υπολογίσουμε ότι ο δίσκος δεν βοηθήθηκε από κανένα single. Τελικά στην Αμερική ξεπέρασε το 1.000.000 αντίτυπα και τις 100.000 στην Μ.Βρετανία. Στην Ελλάδα είχαμε φθάσει τις 12.000 αντίτυπα, νούμερο τεράστιο για ένα καθαρά αμερικάνικο δίσκο, χωρίς single και χωρίς video (σ.σ.δεν θυμάμαι αν είχαμε φέρει το video του «Atlantic City»). Εκείνο που θυμάμαι είναι ότι όλες σχεδόν οι κριτικές που έλαβε ήταν πολύ καλές και παρ’ όλη την αντικειμενική δυσκολία του δίσκου, όλα τα έντυπα (εβδομαδιαία και εφημερίδες) του αφιέρωσαν άρθρα.
Στην Αμερική πολλοί κριτικοί τον συνέκριναν με τους Woody Guthrie και Hank Williamsκαι οι συντριπτικές κριτικές που πήρε ήταν πολύ καλές.
Τρεις μουσικοί επηρέασαν τον Springsteen: οι Woody Guthrie, Hank Williams και Johnny Cash. Όταν κυκλοφόρησε το Nebraska, οι Woody Guthrie, Hank Williams είχαν πεθάνει και ο Johnny Cash που άκουσε το άλμπουμ, διασκεύασε δύο τραγούδια του, τα «Johnny 99 και »Highway Patrolman», δηλώνοντας ότι επηρεάστηκε. Δηλαδή αυτός που επηρέασε τον Springsteen επηρεάστηκε από τον ίδιο!!!
ΤRIVIA
Δύο χρόνια αργότερα, το 1984 κυκλοφόρησε το Born in the U.S.A.που μόνο στην Αμερική νπούλησε 30.000.000 αντίτυπα.
ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ
Το The River είχε ήδη πάει στο Νο1 του αμερικάνικου chart του Billboard και στο No2 του βρετανικού, σφραγίζοντας τη μεγάλη επιτυχία του με ένα 6ημερο sold out στο Wembley Arena. Είχε ήδη κλείσει studio (ολόκληρο το Φεβρουάριο) για να ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις των νέων τραγουδιών του αλλά ξαφνικά αποφάσισε να ηχογραφήσει στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού του στο Colts Neck του New Jersey μια σειρά από τραγούδια που εκείνη τη στιγμή τον εξέφραζαν.
Ο ίδιος έλεγε ότι τα τραγούδια του The River μιλούσαν για γάμους, ερωτικές σχέσεις αλλά και σκληρές καταστάσεις. Εκείνη τη στιγμή ένιωσε ότι ήθελε να γράψει για καθημερινούς ανθρώπους και τις ζωές τους, αλλά και για περιθωριακούς. Το τραγούδι Nebraska που έδωσε τον τίτλο στο άλμπουμ, μιλάει για ένα γνωστό δολοφόνο της Αμερικής, τον Charles Starkweather που είχε σκοτώσει έντεκα ανθρώπους στις πολιτείες Nebraska και Wyoming μεταξύ 1957 και 1958. Οι στίχοι των άλλων τραγουδιών είναι εμπνευσμένοι από ταινίες αλλά κι από την αγαπημένη του συγγραφέα, Flannery O’Connor.
ΓΙΑΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ ΚΙ ΑΝΕΞΟΔΟ ΔΙΣΚΟ
Ένας λόγος που ήθελε να το ηχογραφήσει στο δωμάτιο του ήταν για να αποδείξει ότι τα ποσά που δαπανήθηκαν στα studio για το The River ήταν πολλά. Σύμφωνα με συνέντευξή του στο δημοσιογράφο Jim Henke, μετά το τέλος της περιοδείας του River, παίζοντας 20 χρόνια μουσική δεν είχε βγάλει χρήματα, έχοντας ένα πολύ μικρό ποσό σαν κατάθεση. Ένας απλά ηχογραφημένος δίσκος δεν θα κόστιζε τίποτε. Για την ιστορία, το μηχάνημα που ηχογράφησε τα τραγούδια του ήταν ένα κασετόφωνο Portastudio144, 4 track της Tascam το οποίο έστειλε ένα roadie να του το αγοράσει «Πάρε ένα κασετόφωνο που να ηχογραφεί φωνή και όργανο» του είχε πει.
Ο Springsteen είχε βάλει στοίχημα με τον εαυτό του ότι μπορεί να κυκλοφορήσει δίσκο που δεν χρειαζόταν να ξοδεύσει τα χιλιάδες δολάρια σε studio. Κι όπως αποδείχτηκε, το πέτυχε.
Ο Roadie του έφερε ένα Tascam αξίας 1.000$ και δύο μικρόφωνα Shure SM57. To μηχάνημα ήταν κασετόφωνο και ο ήχος του απείχε πολύ από τον επαγγελματικό ήχο των studio. Ο Spingsteen είχε μετατρέψει στο υπνοδωμάτιο του σε ερασιτεχνικό studio με τα δύο μικρόφωνα να στηρίζονται σε μια καρέκλα και το κασετόφωνο να βρίσκεται πάνω στο κρεβάτι του. Μαζί με ένα σπιράλ τετράδιο που είχε γράψει τους στίχους και μια κιθάρα Gibson J200. Για κάθε τραγούδι δεν έκανε πάνω από 3 takes και σε μια ημέρα, την 3η Ιανουαρίου 1982 ηχογράφησε 15 τραγούδια. Το μόνο τραγούδι που ηχογράφησε με τη μια ήταν το Highway Patrolman στο οποίο «πέρασε» το τρίξιμο της καρέκλας! Όλα τα τραγούδια είναι ηχογραφημένα με την ακουστική Gibson L 200 εκτός από το Open All Night που έχει και ηλεκτρική. Όπου ακούγεται φυσαρμόνικα ηχογραφήθηκε αφού είχε γράψει καθαρά και φωνή και ο ίδιος έκανε τη μίξη αργότερα.
Τα τραγούδια «Downbound Train» και «Pink Cadillac» που το μεν πρώτο εμφανίστηκε στο άλμπουμ Born in the U.S.A το δε δεύτερο σαν b side στο single «Dancing in the Dark» ήταν γραμμένα εκείνες τις ημέρες κι αρχικά προοριζόντουσαν για το Nebraska.
Όλοι οι κριτικοί, εντός κι εκτός Αμερικής, τον είχαν χαρακτηρίσει σαν τον νέο Bob Dylan. Εξ΄άλλου είχε όλα τα γνωρίσματα σε μια τέτοια σύγκριση. Όμως στα προηγούμενα άλμπουμ του έβγαλε έναν ανθρώπινο, ρεαλιστικό ρεαλισμό που ο Dylan δεν έβγαζε, όσο περνούσε ο καιρός τα τραγούδια του γινόντουσαν πιο επιθετικά από μουσικής άποψης κάτι που ο Dylan δεν είχε κάνει.
Όταν τελείωσε τις ηχογραφήσεις στο κασετόφωνο, δεν το πήγε στην εταιρεία του ούτε την έδωσε να την ακούσει ο manager του. Την είχε στην τσέπη του και μετά από λίγες εβδομάδες αποφάσισε να την κυκλοφορήσει. Έτσι την πήγε στον A&R της CBS, Peter Philbin ο οποίος θεώρησε ότι μπορεί να κυκλοφορήσει. Αλλά δεν είχαν όλα τα στελέχη της εταιρείας την ίδια άποψη. Κατ’ αρχάς οι περισσότεροι πίστεψαν ότι αυτό που άκουσαν ήταν ένα rough demo κι όχι το τελικό προιόν. Σχεδόν όλοι είχαν εκφράσει το φόβο ότι η κυκλοφορία ενός τόσο λυτού δίσκου θα έκανε κακό στην καριέρα του, ειδικά μετά από ένα τόσο πετυχημένο και καλό άλμπουμ σαν το River. Τα στρατόπεδα ήταν δύο, ο Springsteen, ο manager του Jοn Landau κι ο Peter Philbin και από την άλλη πλευρά όλα τα στελέχη της CBS που θεωρούσαν την κυκλοφορία ενός τέτοιου δίσκου σαν αυτοκτονία.
Η αρχική ιδέα του δεν ήταν να παρουσιάσει τα τραγούδια όπως τελικά τα παρουσίασε αλλά να ηχογραφήσει κάποια rough demos και μετά να μπει στο studio με το συγκρότημα του τους E Street Band και να τα ηχογραφήσει. Θα γλύτωνε έτσι ένα μεγάλο μέρος των εξόδων αφού θα είχε κάνει πολύ προεργασία.
Έτσι, σ΄ένα πρωϊ έκανε όλες τις ηχογραφήσεις και το βράδυ…κοιμήθηκε έχοντας τελειώσει!
Όπως είπε αργότερα ο Springsteen, αρχικός τίτλος του άλμπουμ ήταν January 3, 1982 αλλά τελικά προτιμήθηκε το Nebraska.
Εκείνο όμως που κανείς δεν είχε προβλέψει, ήταν ότι το mastering στο βινύλιο από την κασέτα δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αντίθετα, τεχνικά ήταν πολύ δύσκολο γιατί παρουσίασε μια έντονη παραμόρφωση που δυσκόλεψε τον ηχολήπτη. Μπορεί να ξοδεύτηκαν ελάχιστα δολάρια για να ηχογραφηθεί αλλά τελικά ξοδεύτηκαν αρκετά για τις μίξεις. Μίξεις που στο τέλος δεν ήταν οι καλύτερες αλλά ικανοποίησαν τον Springsteen.
ΤΙ ΑΠΗΧΗΣΗ ΕΙΧΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του έδωσε 600.000 αντίτυπα, νούμερο μικρό σχετικά με αυτό του River (5.000.000 στην Αμερική) αλλά θα πρέπει να υπολογίσουμε ότι ο δίσκος δεν βοηθήθηκε από κανένα single. Τελικά στην Αμερική ξεπέρασε το 1.000.000 αντίτυπα και τις 100.000 στην Μ.Βρετανία. Στην Ελλάδα είχαμε φθάσει τις 12.000 αντίτυπα, νούμερο τεράστιο για ένα καθαρά αμερικάνικο δίσκο, χωρίς single και χωρίς video (σ.σ.δεν θυμάμαι αν είχαμε φέρει το video του «Atlantic City»). Εκείνο που θυμάμαι είναι ότι όλες σχεδόν οι κριτικές που έλαβε ήταν πολύ καλές και παρ’ όλη την αντικειμενική δυσκολία του δίσκου, όλα τα έντυπα (εβδομαδιαία και εφημερίδες) του αφιέρωσαν άρθρα.
Στην Αμερική πολλοί κριτικοί τον συνέκριναν με τους Woody Guthrie και Hank Williamsκαι οι συντριπτικές κριτικές που πήρε ήταν πολύ καλές.
Τρεις μουσικοί επηρέασαν τον Springsteen: οι Woody Guthrie, Hank Williams και Johnny Cash. Όταν κυκλοφόρησε το Nebraska, οι Woody Guthrie, Hank Williams είχαν πεθάνει και ο Johnny Cash που άκουσε το άλμπουμ, διασκεύασε δύο τραγούδια του, τα «Johnny 99 και »Highway Patrolman», δηλώνοντας ότι επηρεάστηκε. Δηλαδή αυτός που επηρέασε τον Springsteen επηρεάστηκε από τον ίδιο!!!
ΤRIVIA
- Ο Αμερικάνος κριτικός William Ruhlmann, χαρακτήρισε το Nebraska σαν τον πιο προκλητικό δίσκο που κυκλοφόρησε ένας μεγάλος καλλιτέχνης από μια μεγάλη δισκογραφική εταιρεία.
- Αρκετά από τα τραγούδια του Nebraska προϋπήρχαν σαν ιδέα από την εποχή του The River ενώ και κάποια έμειναν έξω για να τα χρησιμοποιήσει αργότερα στο άλμπουμ Tunnel of Love.
- Λίγο πριν το άλμπουμ κυκλοφορήσει, ο Springsteen ανακάλυψε ότι η κασέτα έτρεχε σε λάθος ταχύτητα , λίγο πιο αργά από το κανονικό!! Τελικά ο μηχανικός ήχου κατάφερε να σώσει τις ηχογραφήσεις, φέρνοντας τες στην κανονική ταχύτητα.
- Η Rosanna Cash χαρακτήρισε το Nebraska σαν ένα ντοκουμέντο της αμερικάνικης ζωής.
- Το 2006 δημιουργήθηκε το Nebraska Project όπου καλλιτέχνες όπως οι Patti Smith, Vernon Reid (από τους Living Colour), Chocolate Genius, Michelle Shocked κ.α. έπαιξαν σε συναυλία ολόκληρο το άλμπουμ.
- Η δισκογραφική εταιρεία Sub Pop κυκλοφόρησε το Badlands: A Tribute to Bruce Springsteen Nebraska.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1984 κυκλοφόρησε το Born in the U.S.A.που μόνο στην Αμερική νπούλησε 30.000.000 αντίτυπα.
Δημοσίευση σχολίου