Γεια σας και πάλι καλοί μου φίλοι! Αρκετό υλικό έχει πέσει στα χέρια της στήλης αυτές τις μέρες και ήρθε να αρχίσει το ..ξεκαθάρισμα! Ας ξεκινήσουμε με τους Stryper και το “God damn evil” που συνεχίζει τη σειρά των άλμπουμ που κυκλοφορούν οι πολύ συμπαθείς Αμερικάνοι. Η νέα τους δουλειά δεν τους βρίσκει σε ιδιαίτερη φόρμα θα έλεγα, έχει αρκετές κακές (ανέμπνευστες) στιγμές θα έλεγα, έχει όμως και κάποιες πολύ καλές. Γενικά παίζουν αρκετά σκληρά, πιο heavy, από ότι τους μάθαμε και αμφιβάλω αν αυτό λειτουργεί θετικά για την μπάντα. Συνοπτικά κάποια τραγούδια μου άρεσαν, “Sorry”, “Lost”, μα νομίζω πως εδώ έχουμε και τη πιο πρόχειρη σύνθεση που έκαναν ποτέ, το απαράδεκτο “Take it to the cross”.
Πάμε και στους φίλους μας τους Kamelot που αστεία – αστεία κυκλοφορούν το δωδέκατο τους άλμπουμ! Καλό το “Shadow theory”, και παραμένουν πιστοί σε αυτό το πολύ ιδιότυπο και με προσωπικό ήχο power (;) metal που παίζουν. Καλές συνθέσεις πολύ ατμόσφαιρα και ωραίες ερμηνείες από τον Tommy Kaverik που μπορεί να μην είναι Roy Khan, αλλά καλύπτει εξαιρετικά τη θέση του frontman της μπάντας. Αν σας αρέσουν οι Kamelot δε θα απογοητευτείτε. Από την Σουηδία μας έρχονται οι Saffire μαζί με το νέο τους άλμπουμ “Where the monsters dwell”, σε ύφος μελωδικού hard n' heavy με πλήκτρα α λα Jon Lord και κιθάρες στυλ Blackmore. Μοιραία θυμίζουν πολύ Rainbow και Deep Purple. Είναι καλοί, χωρίς να πρωτοτυπούν, μας δίνουν μια κυκλοφορία που θα αρέσει πολύ στους φίλους του μελωδικού ήχου. Ακούστε το “Road to paradise” και θα το ευχαριστηθεί η ψυχή σας!
Εγώ να πω την αλήθεια “κόλλησα” μαζί τους. Πάνω – κάτω τα ίδια ισχύουν και για την συνεργασία των JK Northrup & David Cagle στο “That's Gonna Leave A Mark”. Πραγματικά καλό hard rock, ωραία παραγωγή και συνθέσεις που δεν ανακαλύπτουν το rock ξανά, αλλά τις ακούς πολύ ευχάριστα και σοπυ κρατούν το ενδιαφέρον. Πολύ καλή δουλειά και στις κιθάρες φυσικά από έναν ίσως παραγνωρισμένο guitar hero.
Αν και Γερμανοί, ονομάζονται Cherokee και η δουλειά τους “Wakan Tanka Nici Un”. Έχουν πολλά στοιχεία Thin Lizzy και λιγότερα Blue Oyster Cult και με γυναικεία φωνητικά φτιάχνουν ένα ελκυστικό μείγμα classic rock. Πιστεύω πως είναι μια μπάντα με πολλές δυνατότητες οι οποίες είναι φανερές στα μόλις τέσσερα τραγούδια που περιέχονται εδώ, αλλά σίγουρα μια πιο ολοκληρωμένη άποψη θα μπορούμε να έχουμε όταν φτάσει στα χέρια μας το κανονικό LP τους.
Γουστάρετε ηλεκρικά blues με ολίγο από jazz, μπαρόβιο rock και γνήσια ατμόσφαιρα; Ακούστε την Laurie Morvan στο “Gravity”. Γράφει, συνθέτει, τραγουδά και παίζει πολύ καλή ηλεκτρική κιθάρα σε ένα άλμπουμ που σε χαλαρώνει και σε ωθεί να πιεις και ένα ποτηράκι ουίσκι (όσοι πίνετε..). Δοκιμάστε (όχι το ουίσκι), την μουσική της Laurie Morvan.
Ίδια αποτελέσματα στην ψυχοσύνθεση της στιγμής έχει το άλμπουμ του κου Tom Hansen με τίτλο “A taste of California” το οποίο δεν είναι καινούργια κυκλοφορία, αλλά αξίζει να το αναφέρουμε, ειδικά για τους φίλους του westcoast A.O.R. Πολύ χαλαρές στιγμές από μια δουλειά που σε ταξιδεύει, αλλά είναι για τολμηρούς ακροατές. Αυτό που περίμενα να είναι μια μάπα και μισή και μου βγήκε καλό είναι το άλμπουμ των κ.κ. Fabio Leoni και Alessandro Conti. Ξέρετε πως η Frontiers μας έχει φορτώσει του κόσμου τα κονσερβοproject και έχουμε μπουχτήσει, αλλά αυτό εδώ παραδόξως είναι καλό!! Power που θυμίζει Stratovarius, Gamma Ray, πολύ Kamelot, αλλά σχεδόν καθόλου Rhapsody παραδόξως, ναι έχει αξιόλογες συνθέσεις και ενδιαφέρον! Πραγματικά καλό άλμπουμ, μέχρι και κάτι ανατόλιτικες μελωδίες έχει στο “Crosswinds”, έλα Παναγία μου! Θα τελειώσουμε πηγαίνοντας Σουηδία με τους Captain Black Beard, και το σύγχρονο A.O.R. τους στο “Struck by lighting”.
Για τους φίλους που ακούνε τη Σουηδική μελωδική σκηνή είναι must have. Τραγούδια όπως το “Perfect little clue” δε γράφονται κάθε μέρα! Πολύ καλή δουλειά και μπράβο τον Andrew McNeice, από την ΜΜR που κυκλοφορεί το άλμπουμ τους. Έχουμε πολύ υλικό ακόμα! Μείνετε συντονισμένοι!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΚΗΣ
Για να διαβάσετε το προηγούμενο Rock Zapping πατήστεεδώ
Δημοσίευση σχολίου