Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο γνωστός τραγουδοποιός και ηθοποιός υπέστη ανακοπή καρδιάς και άφησε την τελευταία του πνοή, την ώρα που τον μετέφεραν στον «Ερυθρό Σταυρό». Εκεί, έγιναν προσπάθειες ανάνηψης, αλλά ο οργανισμός του δεν ανταποκρίθηκε.
Ιδιαίτερα αγαπητός σε όλες τις ηλικίες, ετοιμόλογος, οξυδερκής, με πλούσιο καυστικό χιούμορ δεν σταμάτησε ποτέ να γεμίζει τους χώρους που έπαιζε και κυρίως να αφήνει τον κόσμο ικανοποιημένο.
Οι πρώτες του προσπάθειες στη μουσική έγιναν με το συγκρότημα "Χαρούμενη Κουδουνίστρα". Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970 σχηματίζει τις Μουσικές Ταξιαρχίες μαζί με τους Σπύρο Πάζιο (κιθάρα, πλήκτρα, έγχορδα), Γιάννη Δρόλαπα (ηλεκτρική κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα), Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο) και Van Svarnas (σαξόφωνο). Η πρώτη δισκογραφική εμφάνιση έγινε το 1980 με την κυκλοφορία την κασέτα "Disco Tsoutsouni" σε ανεξάρτητη παραγωγή. Επανακυκλοφόρησε το 1996 σε CD και χωρίς λογοκρισία, μαζί με το βιβλίο Υγιεινή Διαστροφή και το 2013 επανακυκλοφόρησε σε CD και βινύλιο.
Αμέσως προκαλούν αίσθηση και λίγο αργότερα υπογράφουν στην EMI όπου κυκλοφορούν το πρώτο ιστορικό άλμπουμ τους με τίτλο το όνομά τους. Η πρώτη έκδοση περιείχε φωτορομάντζο(!!) κι η παραγωγή είχε γίνει από τους Τζίμη Πανούση και Μάνο Ξυδού. Φιλική συμμετοχή στο δίσκο είχε ο mega ήρωας τσοντών Κώστας Γκουζγκούνης.
Ακολούθησαν οι δίσκοι «Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν» (1984) και «Hard Core (ζωντανή ηχογράφηση» (1985). Το 1983 οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana's Bridge και συμμετέχουν στο δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ "Made in Greece Vol.1" παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας. Από τον επόμενο δίσκο "Κάγκελα Παντού" (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του.
Στις 20 Γενάρη του 2009 κυκλοφόρησε ένα διπλό DVD με ζωντανή κινηματογράφηση της παράστασης "Της Πατρίδας μου η Σημαία", που δόθηκε το 2008 στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
Την άνοιξη του 2015 οι Μουσικές Ταξιαρχίες επανενώθηκαν για μια σειρά εμφανίσεων στο Κύτταρο μετά από 30 χρόνια απουσίας.
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΣΕ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ- ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ - ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ –ΘΕΑΤΡΟ
Πέρα από τη μουσική, o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο εργαζόμενος στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 μισό Θεσσαλονίκης, ΣΚΑΪ 100.3FM και City FM 99.5. Είχε ετοιμάσει την τηλεοπτική εκπομπή του Κορίτσια ο Τζίμης (1995) αλλά η ΕΤ2 την έκοψε. Στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Ο δράκουλας των Εξαρχείων» (1981) του Νίκου Ζερβού και γκεστ σταρ στις ταινίες Ηνίοχος (1995) του Αλέξη Δαμιανού, Προστάτης Οικογένειας (1997) του Νίκου Περάκη και Safe Sex (1999) των Μ. Ρέππα - Θ. Παπαθανασίου.
Έχει εκδόσει έξι βιβλία που βασίζονται στις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Πρώτο ήταν το Η Ζάλη των Τάξεων (Γνώσεις, 1989) με 40 ιστορίες ραδιοφωνικής φαντασίας που ακούστηκαν από την εκπομπή "Δούρειος Ήχος" στον Top FM την περίοδο 1988-89. Ακολούθησαν τα Πικρέ, Μικρέ Μου Αράπη (Opera 1990) που είναι μια σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκε από τον "Δούρειο Ήχο" και Το Κυνήγι της Γκόμενας (Opera, 1992) που αποτελείται από 30 σύντομες γυναικείες βιογραφίες.
Το 1996 κυκλοφόρησε το Υγιεινή Διαστροφή (Opera), για τα 20 χρόνια της παρουσίας του, που συμπεριλαμβάνει την έκδοση σε CD του Disco Tsoutsouni που διαβάσατε πιο πάνω και περιέχει το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του μέχρι τότε καθώς και συνεντεύξεις, γκάλοπ κ.α. Ακολούθησαν τα βιβλία του από τις εκδόσεις Opera με τίτλους Μικροαστική Καταστροφή και Πούστευε και Μη Ερεύνα, ενώ το 2010 κυκλοφόρησε το πολύτομο έργο "Ο Στάλιν σκέφτεται για σένα στο Κρεμλίνο". Το 2011 παρουσίαζε καθημερινή ημίωρη ραδιοφωνική εκπομπή σατιρίζοντας πολιτικά γεγονότα με τον τίτλο "Δούρειος ήχος", με εναρκτήρια ατάκα "Αμερικανοτσολιάδες, ελβετόψυχοι, αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι, ελεύθεροι πολιορκημένοι επαγγελματίες ήλθεν η ώραν σας" - "Αβάντι πόμολο !"
Η ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ
Η ιδιαίτερη καυστική του σάτιρα τον έχει φέρει αρκετές φορές αντιμέτωπο με το δικαστήριο, με την αρχή να γίνεται το 1980 με μία κατηγορία από το Πλημμελειοδικείο Καρδίτσα για περιύβριση αρχής. Πριν την κατάργηση της λογοκρισίας (περίπου το 1984) από τους δίσκους των Μουσικών Ταξιαρχιών λογοκρίνονταν λέξεις που "προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ". Με το δίσκο Δουλειές του Κεφαλιού κατηγορήθηκε για περιύβριση εθνικού συμβόλου αφού στο εξώφυλλο του δίσκου εικονιζόταν να ανοίγει τρύπες σε ελληνικές σημαίες. Για αυτές τις κατηγορίες αθωώθηκε.
Το 1997 ξεκίνησε η σοβαρή δικαστική διαμάχη του με τον Γιώργο Νταλάρα όπου τον κατηγόρησε για συκοφαντική δυσφήμηση. Ο Πανούσης κατά τη διάρκεια των live εμφανίσεων του περιέπαιζε τον Νταλάρα και η φωτογραφία του βγάζει λεφτά από το στόμα του πήρε μεγάλη διάσταση, σατυρίζοντας ακόμα και τις συναυλίες του Νταλάρα στο εξωτερικό, σχετικά με το ζήτημα της Κύπρου. Ο Γιώργος Νταλάρας κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του, που ίσχυσαν μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης και απαίτησε από τον Πανούση να σταματήσει να χρησιμοποιεί τη φωνή και την εικόνα του στις παραστάσεις του, με πρόστιμο αν το έκανε 1.000.000 δραχμών για κάθε αναφορά. Αργότερα ο Νταλάρας ζήτησε ποσό αποζημίωσης 100.000.000 δραχμών για ηθική βλάβη και τελικά η υπόθεση έληξε με καταδίκη του Πανούση σε φυλάκιση πέντε μηνών με αναστολή από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Η απόφαση τελεσιδίκισε το 2002 από τον Άρειο Πάγο. Ο Πανούσης πάντως συνέχισε να αναφέρεται δημόσια στον Νταλάρα χωρίς να τον ονομάζει αλλά το 1999 είχε άλλα προβλήματα με τη δικαιοσύνη, όταν φωτογραφήθηκε για το περιοδικό Κλικ ντυμένος αρχιεπίσκοπος να δαγκώνει ένα μήλο. Κατηγορήθηκε για καθύβριση θρησκεύματος αλλά τόσο αυτός όσο κι οι υπεύθυνοι του περιοδικού κρίθηκαν ομόφωνα αθώοι. Μια άλλη κατηγορία που αντιμετώπισε, ήταν η κατηγορία προσβολής εθνικού συμβόλου με βασική αιτία την αφίσα της παράστασης Της Πατρίδας μου η Σημαία η οποία έδειχνε ένα περίγραμμα ελληνικής σημαίας (στη πραγματικότητα τεμάχιο πανιού με εναλλασσόμενες λευκές και μπλε λωρίδες και με ένα σφυροδρέπανο στη θέση του σταυρού). Μετά την αυτόφωρη σύλληψη του και τη δήλωση του "εγώ τον σκότωσα, εγώ!" αρχικά καταδικάστηκε σε εξαγοράσιμη ποινή τεσσάρων μηνών φυλάκισης αλλά τελικά αθωώθηκε.
Τον Ιούλιο του 2017 εμφανίστηκε στην Επίδαυρο σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ειρήνη του Αριστοφάνη
σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη
Είχε γεννηθεί στις 12 Φεβρουαρίου του 1954 και το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Είχε ένα γιο και μια κόρη.
Δημοσίευση σχολίου