Γεια σας φίλοι μου και χρόνια πολλά σε σας και τις οικογένειες σας! Ξεκινάμε σήμερα με έναν καλλιτέχνη που έχει πολύ μεγάλο όνομα στην Αμερική, μα νομίζω στην Ευρώπη δεν τον γνωρίζουμε και πολύ. Billy Ray Cyrus και το άλμπουμ του – συλλογή με τίτλο “Set the record straight”. Κλασικά rhythm n' blues, rock country και classic rock στοιχεία, ωραίες μελωδίες και ερμηνείες, δε με χάλασαν καθόλου. Μπορεί να του σούρνουνε πολλά για αυτή τη συλλογή, εμένα μου άρεσε πολύ και την ακούω συχνά πυκνά. Αν είσαστε οπαδοί του ήχου, ακούστε! Αλλάζουμε περιοχή, ερχόμαστε Ευρώπη και σε μια μπάντα που όσο περνάν τα χρόνια, τόσο πιο πολύ στους γουστάρω. Ειδικά εάν τους δείτε live, δε θα τους ξεχάσετε ποτέ. Μιλώ για τους Quireboys και τη νέα τους δουλειά με τίτλο “White trash blues”. Διασκευάζουν με μοναδικά αριστοτεχνικό τρόπο μεγάλους blues καλλιτέχνες, όπως Muddy Waters, Jimmy Reed., John Lee Hooker, Sonny Boy, Chuck Berry κ.α. Δύσκολα γίνεσαι πιο πολύ rock n' roll, πιο πειστική και ευχάριστη μπάντα από αυτούς εδώ. Αν τύχει τώρα και πέσουν στα χέρια σας οι Fire Kreek με το “Spread your wings and fly”, πιθανόν να κρατάτε το χειρότερο hard rock άλμπουμ της τελευταίας δεκαετίας. Μακριά.
Όπως επίσης και οι μετριότατοι Hysteria από την Ελβετία, με το “Back to the old school”, όχι τόσο αβυσσαλέοι σαν τους προαναφερόμενους αλλά πολύ κοινότυποι και βαρετοί. Αφήστε το Τέξας ρε παλικάρια και πείτε για τις Άλπεις που τις έχετε και κοντά σας καλύτερα! Ας σοβαρευτούμε τώρα και πάμε στον κιθαρίστα των D.A.D, κο Jesper Binzer και το εξαιρετικό “Dying Is Easy” το οποίο αποτελεί και το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ. Γνήσιο hard rock με στοιχεία από AC/DC, Cult, Hanoi Rocks και τέτοια ωραία πράματα! Ακούστε και επενδύστε άφοβα! Πολύ καλό ηλεκτροφόρο άλμπουμ! Πιο metal φάση τώρα και οι επανακυκλοφορίες των Diamond Head και Raven δε πιστεύω πως μπορεί να αφήσουν κάποιον αδιάφορο! Την αμαρτία μου την λέω, μα ο ακατέργαστος και πρώιμος ήχος των Raven, πάντα είχε κάτι το πολύ αθώο και ελκυστικό μέσα του! Επίσης, σούπερ επανακυκλοφορίες, από όλες τις απόψεις των Rush με το επικό “A farewell to kings (40th Anniversary Deluxe Edition διάβασε εδώ)”, όπως και ο ογκόλιθος του pop/rock, techno-rock (όπως θέλετε πείτε το), των The Alan Parsons Project, με το “Eye in the sky (35th Anniversary)”. Στα πιο heavy ξανά με τους πάρα πολύ καλούς πρωτοεμφανιζόμενους Aerodyne από την Σουηδία και το πολύ δυναμικό “Breaking free”. Καλοδουλέμενο hard n' heavy άλμπουμ γεμάτο ανθεμικά ρεφρέν δυνατούς ρυθμούς, κιθάρες και πολύ πάθος! Ας μείνουμε στον βορρά και πάμε στην πρώην τραγουδίστρια των Nightewish, την κυρία Anette Olzon και το project The Dark Element μαζι με τον Φιλανδό κιθαρίστα Jani Liimatainen. Την εκτιμώ ιδιαιτέρως και ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη και πιστεύω ότι αυτό το project είναι πολύ ποιοτικό και αξίζει κανείς να ασχοληθεί μαζί του. Δεν γνωρίζω όμως, κατά πόσο είναι επωφελής η επιλογή της να φτιάξει μουσικά, κάτι που προσεγγίζει κατά πολύ την παλιά της μπάντα, διότι αυτό αναπόφευκτα προκαλεί συγκρίσεις. Πολύ κοντά στον ήχο του “Imaginaerum” λοιπόν, αν δεν σας ενοχλούν οι ομοιότητες θα το βρείτε εξαιρετικό το “The dark element”.
Σοκαριστικά καλό A.OR. θα βρούμε το ντεμπούτο άλμπουμ των Ιταλών Raintimes, που διαθέτει πραγματικά τα πάντα. Άψογο ήχο, κιθάρες, πλήκτρα, μελωδίες, ρεφρέν και ότι πραγματικά μας αρέσει σε αυτή τη μουσική. Επενδύστε άφοβα και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια σε αυτή τη περίπτωση! Οπωσδήποτε να τους ακούσετε τουλάχιστον! Σημειώστε: έρχεται νέο Magnum! Ραντεβού την άλλη εβδομάδα, καλά Χριστούγεννα!
Δημήτρης Σειρηνάκης ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ROCK ZAPPING
Δημοσίευση σχολίου