 |
| Ο Τέλης Βασιλάκης με τον John Norum στο Sweden Rock 2004 |
Πότε άκουσες για πρώτη φορά Europe; Το 1986 ήταν η χρονιά που οι Europe έκαναν το μεγάλο μπαμ στην καριέρα τους, αφού σχεδόν εν μία νυχτί από μια ελπιδοφόρα μπάντα της Σουηδίας μετατράπηκαν σε παγκόσμιους ροκ αστέρες με το εμβληματικό Final Countdown να κάνει μουσικό πάταγο παγκοσμίως. Ως συνήθως – ακόμα και σήμερα στην εποχή του ίντερνετ και της διαδραστικότητας – η Ελλάδα ακολουθεί τις εξελίξεις στα παγκόσμια δρώμενα με τραγική χρονοκαθυστέρηση.
Κάπως έτσι κι εμείς μάθαμε τους Europe και το θρυλικό Final Countdown ένα χρόνο μετά. Δηλαδή το καλοκαίρι του 1987. Εγώ σε ηλικία 16 ετών την εποχή εκείνη, μπορώ να πω ότι ήμουν περισσότερο μπασκετόφιλος και λιγότερο μουσικόφιλος, ως εκ τούτου έμαθα τους Europe από το Ευρωμπάσκετ του 1987, όπως οι περισσότεροι στην Ελλάδα. Εδώ θα πρέπει να πω ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση ο κλασικός ελληνικός ομφαλοσκοπισμός, ότι τάχα μου οι Europe έγιναν γνωστοί από του Ευρωμπάσκετ του 87 είναι ένα ακόμα ελληνικό ψέμα… Ήδη από τον Δεκέμβριο του 1986 είχαν φτάσει στο νούμερο 1 της Αγγλίας, γεγονός σχεδόν αδύνατο για hard rock μπάντα την εποχή εκείνη.
Θα πρέπει να αναφέρω επίσης ότι πριν τους Europe είχα μια επιφανειακή επαφή με το ροκ και το metal, λόγω ενός συμμαθητή μου, με τον οποίο μαθαίναμε παρέα κλασική κιθάρα σ’ ένα ωδείο στα Μανιάτικα του Πειραιά. Μέσα από τις πρώτες κασέτες που μου έγραψε, τις οποίες Αλέξανδρε έχω ακόμα, έμαθα τους Scorpions, τους Purple, τους Rainbow, τους UFO, τους Maiden, τους Priest και όλους εκείνους τους γίγαντες της εποχής, που έβαλαν τα θεμέλια για την έκρηξη του hard rock και του metal.
Στους Europe μάλλον τον μύησα εγώ και θα πρέπει να ομολογήσω πως στην αρχή νόμιζα πως ήταν μια pop μπάντα με γυναίκα τραγουδίστρια!!!! Βέβαια με το που αγόρασα την κασέτα (τότε δεν είχα πικάπ) του Final Countdown άρχισα να μπαίνω με γρήγορους ρυθμούς στο νόημα.
Η αλήθεια είναι πως οι Europe ήταν η μπάντα που με έβαλε συστηματικά στον κόσμο της σκληρής μουσικής. Μου πρόσφεραν ένα ταξίδι που διαρκεί χωρίς διακοπή μέχρι και σήμερα 30 ολόκληρα χρόνια μετά. Και αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνιέται ποτέ. Άλλωστε όπως πολύ σωστά λένε οι παλιοί, η πρώτη αγάπη είναι και η παντοτινή.
Αυτό που με έκανε φανατικό οπαδό τους, μέχρι και σήμερα ήταν η κασέτα του Wings of tomorrow, την οποία αγόρασα μέσα στο 1987, από ένα δισκάδικο στην Τσαμαδού του Πειραιά. Ήταν πραγματικά το άλμπουμ που με έκανε να τους λατρέψω και πρέπει να πω, ότι μου άρεσε από την πρώτη στιγμή περισσότερο από το Final Countdown, αφού αναδείκνυε πολύ καλύτερα το σπάνιο ταλέντο της μπάντας.
 |
| Europe Μαλακάσα 2007 |
Τους έχω δει συνολικά 5 φορές. Όλες μετά την επανένωση τους το 2003. Δυστυχώς πριν το 1992 ήμουν πολύ μικρός για να φύγω στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα παρά τον πάταγο που δημιούργησαν με το Final Countdown δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να τους φέρει.
Τους έχω δει λοιπόν δύο φορές στην γενέτειρα τους Σουηδία, μια φόρα στην Αγγλία, μια φορά στη γειτονική Βουλγαρία και φυσικά τη μοναδική φορά που επισκέφτηκαν τη χώρα μας στην Μαλακάσα το 2007.
Η πρώτη φορά που τους είδα ήταν το 2004 στο θρυλικό πλέον Sweden rock στο Solvesborg. Ήταν ξεκάθαρα μια ιστορική συναυλία, η πρώτη μετά από 12 χρόνια διάλυσης. Πρέπει να πω ότι ήμουν πολύ τυχερός που βρέθηκα στο συγκεκριμένο show και συναισθηματικά ήταν μια από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου.
Μάλιστα είχα την τύχη εκείνη την εποχή να είμαι φίλος με τα παιδιά από το Europe supporters club, του οποίου εξέχον μέλος ήταν ένας Έλληνας που έμενε στην Αυστραλία ο Δημήτρης ο Δημητριάδης, ο οποίος είναι γραφίστας και 5 χρόνια αργότερα σχεδίασε το εξώφυλλο του Last look at Eden, καθώς και του Almost Unplugged!!! H μεγάλη μου τύχη ήταν πως κάποια κορίτσια από την Ιταλία, η Anna και η Laura κανόνισαν λίγες ώρες πριν τη συναυλία, μια κρυφή συνάντηση των μελών του club με την μπάντα… Όπως μπορείς να αντιληφθείς, τα μέτρια Αγγλικά μου σε συνδυασμό με αυτά που ένοιωθα, με μετέτρεψαν σ’ ένα δεκάχρονο που κοκκινίζει ολόκληρο μόλις βλέπει τα είδωλα του!!! Θα πρέπει να σημειώσω εδώ πως όλο το φεστιβάλ ασχολιόταν με τους Europe, παρά το γεγονός της επιστροφής Halford στους Judas Priest, των θεών Scorpions, της επιτυχίας των Nightwish και φυσικά την παρουσία των πραγματικά υπέροχων Heart!!! Κλείνοντας την αναφορά μου στο Sweden rock του 2004 θα πρέπει να πω, ότι στις πρώτες νότες του Seven doors hotel, με το οποίο άνοιξε η συναυλία τους, κυριολεκτικά δάκρυσα…
Η επόμενη πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία ήταν πάλι το 2004, αυτή τη φορά στο Λονδίνο και στο ιστορικό Hammersmith, όπου και έγινε sold out. Το ταξίδι ξεκίνησε με τρένο από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη παρέα με δύο πολύ καλούς φίλους, τον Πέτρο και την Δημήτρη για να δούμε τους Tyketto και τους Bonfire οι οποίοι ήταν πραγματικά υπέροχοι, ειδικά οι πρώτοι. Την επόμενη μέρα πήραμε το αεροπλάνο για Αθήνα και ακολούθως πετάξαμε αεροπορικώς για Λονδίνο ώστε να δούμε τους Europe στην πρώτη τους εμφάνιση στην Αγγλία μετά την επανένωση. Η συναυλία ήταν πραγματική εκπληκτική, μάλλον η καλύτερη από τις 5 φορές που τους έχω δει συνολικά. Μάλιστα γυρίστηκε και σε DVD, το Live from the Dark και το αποτέλεσμα με όση αντικειμενικότητα μπορεί να με διακρίνει ήταν εκπληκτικό. Την επόμενη μέρα ταξιδέψαμε στο Μπράιτον για να δούμε Deep Purple, Peter Frampton, Thunder. Όπως αντιλαμβάνεσαι Αλέξανδρε, η εμπειρία ήταν αξέχαστη. Να σημειώσω πως περίπου στην μέση του Final Countdown στο Live from the dark μπορείς να διακρίνεις την Ελληνική σημαία που σήκωσαν οι 3 Greek Underdogs που ταξίδεψαν από την Αθήνα στο Hammersmith.H τρίτη εξόρμηση μου στο εξωτερικό για να δω τους Europe ήταν το 2006 στην Στοκχόλμη παρέα με δύο φίλους, την Χριστίνα και τον Ανδρέα. Τότε περιόδευαν για το Secret Society, ίσως το πιο heavy άλμπουμ που έχουν βγάλει ποτέ. Η συναυλία έγινε στο HOVET, ένα hockey stadium, δίπλα στο επιβλητικό Globen, χωρητικότητας 10.000 ανθρώπων. Το show ήταν υπέροχo και αυτή την φορά. Αυτό που θα μείνει χαραγμένο στην μνήμη μου από εκείνη την εξόρμηση ήταν η επίσκεψη μας στο Hard rock Café της Στοκχόλμης εκεί που γυρίστηκε το βίντεο κλιπ του Rock the night. Μόλις είπαμε στον σερβιτόρο ότι έχουμε έρθει από Αθήνα για να δούμε τους Europe, για να μας κάνει πλάκα αφού κατάλαβε αμέσως τι τρελοκομεία είμαστε άρχισε να φιλάει την καρέκλα που καθόταν -υποτίθεται - ο Joey Tempest στο θρυλικό βίντεο κλιπ, ενώ μας έδωσε και ένα μπουκάλι κέτσαπ για να τραγουδήσουμε. Παρόλο που ο σερβιτόρος ήταν οπαδός των Pantera και όχι των Europe γίναμε φίλοι και δώσαμε ραντεβού το βράδυ σε ένα μεταλλάδικο που βρίσκεται λίγο παρακάτω, το Anchor.Εκεί οι Σουηδοί γνώρισαν από κοντά την απαράμιλλη Ελληνική ιδιοσυγκρασία, αφού 4 Έλληνες κυριολεκτικά ξεσήκωσαν το club. Η βραδιά έκλεισε μοναδικά κι ανεπανάληπτα, αφού ένα παλληκάρι (που λέει ο λόγος), για ανταπόδοση μας πήγε με μια λιμουζίνα ανάλογη μ’ εκείνες των rock stars στο Χόλλυγουντ, μια νυχτερινή βόλτα στην Στοκχόλμη, όπου τραγουδήσαμε καραόκε Metallica!!!Αφήνω στην άκρη την εμφάνιση τους στην Μαλακάσα το 2007 για την οποία θα μιλήσω παρακάτω και θα έρθω στο 2017, όταν με τρεις φίλους τον Άρη, την Ανίτα, τον Μπάμπη και την Χριστίνα κανονίσαμε να πάμε στην γειτονική Βουλγαρία να τους δούμε μετά από 10 χρόνια συναυλιακής ανομβρίας. Εδώ θα πρέπει να πω ότι στην Σόφια βρέθηκαν ακόμα 70 Έλληνες που ήρθαν με πούλμαν από την Θεσσαλονίκη. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στο Armeec Arena χωρητικότητας 18.000 ατόμων. Πρόκειται για το κλειστό γήπεδο, όπου πριν από λίγες μέρες ο Βασίλης Καρράς κατέρριψε το ρεκόρ Γκίνες, μαζεύοντας 18.000 κόσμο μέσα και 6000 απ’ έξω. Δυστυχώς οι Europe δεν είναι τόσο δημοφιλείς στην γειτονική χώρα, όσο ο λαϊκός βάρδος της ελληνικής λαϊκής υποκουλτούρας. Όπως και να ‘χει περάσαμε υπέροχα, αφού η παρέα ήταν εκπληκτική ενώ η μπάντα έπαιξε άψογα όπως συνήθως.
 |
| Το Hard Rock Cafe της Στοκχόλμης όπου γυρίστηκε το video του Rock the Night! |
Η συναυλία το 2007 στην Μαλακάσα ήταν σίγουρα η χειρότερη συναυλιακή μου εμπειρία όσον αφορά τους Europe. Έπαιξαν Παρασκευή μεσημέρι, με το θερμόμετρο να ξεπερνά τους 42 βαθμούς Κελσίου και με 1000 άτομα κοινό, το οποίο στην πλειοψηφία του είχε έρθει για τον Robert Plant. Δυστυχώς το promotion από την Didi music ήταν σχεδόν ανύπαρκτο, η ώρα ακατάλληλη και το line up (Europe, Chris Cornell, Robert Plant) εντελώς άκυρο. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που γνωρίζω ότι αγαπούν τους Europe δεν ήρθαν καν. Δεν λέω πως αν έρθουν μόνοι τους θα γεμίσουν το ΣΕΦ ή τον Λυκαβηττό. Είναι δεδομένο πως οι Europe δεν είναι πια τόσο δημοφιλείς στην Ελλάδα, για ευνόητους λόγους, παρόλο που το Final Countdown πούλησε πάνω από 50.000 κόπιες!!! Για να υπερθεματίσω την τραυματική τους εμπειρία για την Ελλάδα, θα πρέπει να αναφέρω πως η ίδια η μπάντα με ανακοίνωση της την επόμενη μέρα είχε καταγγείλει κάποιου είδους «σαμποτάζ» ώστε να χάσουν την πτήση τους για την Ολλανδία, όπου έπαιξαν μπροστά σε 10.000 ανθρώπους, στο Arrow festival λίγο πριν την εμφάνιση των Aerosmith που ήταν headliners. Το τι έγινε ακριβώς δεν μπορώ να ξέρω, αν και μπορώ να φανταστώ.Μίλησε μου για την ομάδα φίλων των Europe που έχεις φτιάξει στο facebook
Το HELLENIC COUNTDOWN (Greek Fans Of Europetheband) είναι μια εντελώς νέα ομάδα στο facebook. Εμπνευστές της είμαστε εγώ, ο Άρης Αβραμίδης, ο Δημήτρης Κολιός και η Ανίτα de Crane, οι οποίοι είναι και διαχειριστές. Όπως γράφουμε και στο καλωσόρισμα η σχέση των Europe με την Ελλάδα είναι ιδιαίτερη. Ναι μεν το «Final Countdown» τους χάρισε από καθαρή τύχη τεράστια αναγνώριση, αφού έγινε ο ύμνος του μπασκετικού ΕΠΟΥΣ του 1987, ωστόσο σε μεγάλο μέρος του ροκ ακροατηρίου όμως έχει δημιουργήσει αντίθετα αποτελέσματα. Δυστυχώς στη χώρα μας μεγάλο κομμάτι της ροκ κοινότητας δεν έχει γνωρίσει σε βάθος την εξαιρετική δισκογραφία των Σουηδών. Τούτη εδώ η ομάδα έχει ακριβώς αυτό τον σκοπό. Να φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους που γνωρίζουν και αγαπούν τους Europe και φυσικά ν’ αλλάξει προς το καλύτερο την άποψη που έχει ο κόσμος γι’ αυτούς… Η διεύθυνση της ομάδας στο facebook είναι https://www.facebook.com/groups/2021743261396016/, όποιος αγαπάει τους Europe τον περιμένουμε στην παρέα μας και στην πορεία θα έχουμε διάφορα «καλούδια» για τους φίλους αυτής της υπέροχης μπάντας με την οποία μεγαλώσαμε και απ’ ότι φαίνεται θα γεράσουμε… Ήδη φτιάχνουμε τα πρώτο tshirt και διοργανώνουμε την πρώτη μας συνάντηση. Στα άμεσα σχέδια μας είναι μέσα στο 2018 να κάνουμε ένα ταξίδι όσο μπορούμε περισσότεροι στο εξωτερικό για να δούμε την αγαπημένη μας μπάντα. Όποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζί μας, μπορεί να στείλει κάποιο mail στο telisvas@gmail.com ή να τηλεφωνήσει στο 6940.630611.
 |
| Hammersmith 2004 |
Πολύ δύσκολη ερώτηση. Αν ο John Norum θεωρείται ένας διεθνώς αναγνωρισμένος guitar hero, ο οποίος όμως επειδή δεν είναι Αμερικάνος ή Βρετανός θεωρείται υποτιμημένος και συνήθως δεν περιλαμβάνεται καν στις λίστες με τους καλύτερους κιθαρίστες, τότε τι να πει ο αντικαταστάτης του Kee Marcello. Επειδή στην ερώτηση σου δεν υπάρχει στρειτ απάντηση, θα πρέπει να πω ότι οι Europe και στα 11 άλμπουμ τους έχουν ΑΑΑ ποιότητας κιθάρες, ωστόσο έγιναν γνωστοί για τα πλήκτρα τους και για τον πρωτόγνωρο τρόπο που τα ενσωμάτωσαν στο hard rock. Μια ακρόαση του Out of this world του 1988 και του πρόσφατου Walk the earth θα λύσει όλες τις απορίες.
Παρακολουθείς την προσωπική καριέρα του John Norum;
Είμαι φανατικός οπαδός του. Κάποια εποχή μπορώ να πω ότι ήμουν περισσότερο οπαδός του Norum, απ’ ότι των Europe!!!! Θα μπορούσα να πω ότι είναι ο ήρωας μου. Ποιος άλλος το 1986 όταν οι Europe πούλαγαν από το πουθενά 15 εκατ. δίσκους θα έπαιρνε τα ιμάτια του και θα προτιμούσε να παίζει σε κλαμπάκια; Ότι και να λέμε το χρήμα και τη δόξα ουδείς εμίσησε. O Norum είναι ένας εντελώς αντισυμβατικός τύπος και αντικομφορμιστής και αυτό το λατρεύω. Αυτή άλλωστε είναι κατά την γνώμη μου όλη η πεμπτουσία του rock n roll τρόπου ζωής και όχι το επιτηδευμένο sex, drugs and rock n’ roll.
Καθαρά μουσικά θεωρώ τα 4 πρώτα solo άλμπουμ του Ε Κ Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Α. Τα 3 επόμενα είναι υποδεέστερα, χωρίς όμως να είναι μέτρια. Ειδικά το Total Control του 1987 αν είχε καλύτερη παραγωγή, θα μπορούσε να είναι ο άξιος διάδοχος του Final Countdown και εμπορικά. Το Face the truth στο οποίο συμμετέχουν οι Glenn Hughes (Deep Purple, Black Sabbath, Trapeze, BCC), Peter Baltes (Accept), Mickey Dee (Motorhead, Scorpions), πιστεύω πως είναι ένα ανεπανάληπτο άλμπουμ, το οποίο θα ζήλευαν οι πάντες. Ακόμα και οι Europe!!! Θα πρέπει να σημειώσω ότι ο Norum είναι αυτοδίδακτος, ενδεχομένως να μην διαβάζει καν νότες, αλλά η ηλεκτρική κιθάρα είναι προέκταση του σώματος και της ψυχής του. Συνδυάζει τέλεια την τεχνική με το feeling… Ειδικά το vibrato του είναι μοναδικό κι ανεπανάληπτο.
 |
| Λονδίνο Europe Hammersmith 2004 |
Πως σου φάνηκαν οι συμμετοχές των John Leven και Ian Haugland σε δίσκους των Glenn Hughes και Brazen Abbot αλλά κι άλλων.
Καταρχήν πρέπει να πω ότι είμαι λάτρης του Glenn Hughes και της Deep Purple mark III σύνθεσης. Οι συμμετοχή των Haugland-Leven-Michaeli στο aor αριστούργημα του Hughes (From now on) και ακολούθως στο Burning live Japan είναι highlight για την καριέρα τους. Μόνο μια ακρόαση του Burn από το Burning live Japan φτάνει και περισσεύει για να αντιληφθεί κάποιος άσχετος με την μουσική των Europe το ταλέντο τους. Όσον αφορά την συμμετοχή τους στο project του καταπληκτικού αλλά βαθιά υποτιμημένου Βούλγαρου συνθέτη και κιθαρίστα NIkolo Kotzev στα πέτρινα χρόνια της διάλυσης των Europe, θα πρέπει να πω ότι το αποκορύφωμα είναι η εκπληκτική όπερα Nikolo Kotzev’s Nostradamus. Οποιοσδήποτε hard rock fan που λατρεύει Deep Purple και Rainbow δεν έχει ακούσει το συγκεκριμένο άλμπουμ, παίρνει κόκκινη κάρτα. Οι συμμετοχές των τραγουδιστών πραγματικά ζαλίζουν. Joe Lynn Turner, Alannah Myles, Sass Jordan, Glenn Hughes, Göran Edman, Jørn Lande, Doogie White μαζί σε ένα ανεπανάληπτο ΕΠΟΣ, με την «αγία τριάδα» των Europe να παραδίδει μαθήματα μουσικότητας.
Πιστεύω ότι πέραν της εμφάνισης του 2007, οι Europe θα μπορούσαν να είχαν παίξει κι άλλη φορά στην Ελλάδα.
Σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν έρθει το 1987. Πιστεύω ότι θα γέμιζαν εύκολα το ΣΕΦ εκείνη την εποχή. Σήμερα η δημοτικότητα τους στην Ελλάδα είναι σίγουρα πολύ μικρότερη, αλλά οπωσδήποτε μεγαλύτερη από εκείνη των περισσοτέρων συγκροτημάτων του συγκεκριμένου ιδιώματος. Παρόλο που το θεωρώ πολύ δύσκολο πλέον να έρθουν ξανά στην Ελλάδα, δεν χάνω τις ελπίδες μου. Έστω σε κάποιο φεστιβάλ, αν και νομίζω ότι με σωστό promotion την Πειραιώς μπορούν να την γεμίσουν και μόνοι τους. Πάντως εμείς σαν κλαμπ θα κάνουμε ότι μπορούμε για να τους φέρουμε ξανά στην χώρα μας, αποκαθιστώντας κατά κάποιο τρόπο τις σχέσεις τους με το ελληνικό κοινό.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Αλέξανδρε, με την υποσημείωση πως η δεύτερη περίοδος της καριέρας τους θα μπορούσε να χωριστεί και αυτή σε 2 μέρη. Λίγοι γνωρίζουν πως οι Europe πριν το Final Countdown έπαιζαν ένα πρώιμο power metal και μάλιστα εκείνη η περίοδος της καριέρας τους θεωρείται πολύ πιο επιδραστική στην europower σκηνή σε σχέση με την εμπορική ακμή τους. Έχω καταγράψει πάνω από 15 διασκευές στο Scream of Anger και πολλές στο Seven doors hotel και Wings of tomorrow. Οπωσδήποτε τα δύο πρώτα άλμπουμ τους είναι πραγματικά διαμάντια έστω και με μέτρια παραγωγή. Στην Σουηδία τους θεωρούν πρωτομάστορες και σίγουρα την πιο σημαντική μπάντα της χώρας, που ώθησε τους πάντες πίσω στα 80’s. Μάλιστα μαζί με τον Malmsteen και τους Candlemass θεωρούνται οι θεμελιωτές της μεγαλύτερης ενδεχομένως metal σκηνής στον κόσμο. Είναι υπέροχο να βλέπεις μουσικούς του ακραίου χώρου όπως οι Candlemass, In Flames, Arch E Enemy, Opeth να δηλώνουν επηρεασμένοι από τους «φλώρους» Europe. Βέβαια για να έρθω και στην εμπορική τους εποχή, η οποία έβγαλε 2 αριστουργήματα και ένα μέτριο κατά την γνώμη μου άλμπουμ (Prisoners in Paradise) ήταν η ευχή και η κατάρα της μπάντας. Μπορεί να έγιναν διεθνή αστέρια, αλλά απέκτησαν και πολλές αντιπάθειες, οι οποίες στα 80’s έφταναν και στα όρια του χλευασμού. Όπως και να χει όταν από τα προάστια της Στοκχόλμης καταφέρνεις να πουλάς σχεδόν 30 εκατ. άλμπουμ, χωρίς να έχεις κάνει ιδιαίτερη επιτυχία στις ΗΠΑ, σίγουρα έχεις κάνει κάτι σωστά. Κρίνοντας εκ των υστέρων πιστεύω πως η εταιρεία τους (Epic Records) και ο manager τους, εκμεταλλευόμενοι το νεαρό της ηλικίας τους, τους «έκαψαν» καλλιτεχνικά και τους πήραν και όλα τα χρήματα.Όσον αφορά τη δεύτερη περίοδο αυτή που διανύουμε σήμερα πριν πω οτιδήποτε θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας τις εξαγγελίες του ιθύνοντα νου της μπάντας Joey Tempest… Σύμφωνα με τον ίδιο τον αρχηγό τους οι Europe το 2003 επέστρεψαν για να φτιάξουν μια νέα σχέση με το κοινό και τα ΜΜΕ… Αυτό το μότο και την στρατηγική -αν θέλεις - πιστεύω την υπηρετούν έξοχα. Το Start from the dark και το Secret Society είναι ενδεχομένως μαζί με το Wings of tomorrow τα δύο πιο metal άλμπουμ της μπάντας. Πολύ μικρή σχέση έχουν με τα άλμπουμ της πρώτης περιόδου, ιδιαίτερα της εμπορικής εποχής τους. Βάλε το Superstitious και καπάκι το Got to have faith. Άλλη μπάντα πραγματικά. Ακολούθως με το Last look at eden και μέχρι σήμερα ακολουθούν μια πιο classic rock πορεία, άλλες φορές με μεγάλη επιτυχία, άλλες φορές με μικρότερη. Αυτό όμως που κερδίζουν μέρα με την ημέρα είναι οι νέοι πιστοί, η αναγνώριση από την ροκ κοινότητα και αναλογικά οι πωλήσεις. Το War of kings του 2015 είναι το τρίτο πιο επιτυχημένο άλμπουμ τους στα charts!!! Και αυτό είναι μαγκιά, αν συνυπολογίσουμε τις εντελώς διαφορετικές συνθήκες στη μουσική βιομηχανία… Αργά αλλά σταθερά επιστρέφουν και εμπορικά.
 |
| Η γωνιά των Europe στο Hard Rock Cafe της Στοκχόλμης |
Σχεδόν αδύνατη η επιλογή ειδικά στα τραγούδια. Καταχρηστικά θα διαλέξω ένα τραγούδι από κάθε περίοδο, όπως τις ορίσαμε παραπάνω. Wasted time (Wings of tomorrow) από την πρώιμη περίοδο. Μιλάμε για τον ορισμό του power metal, με εκπληκτικά φωνητικά, ρυθμικά μέρη δυναμίτη και με ένα σόλο από τον Norum σε ηλικία 20 χρονών, που θα ζήλευαν οι ΠΑΝΤΕΣ. Ακόμα και ο ΘΕΟΣ Yngwie. Sign of the times (Out of this World) από την εποχή της δόξας, το οποίο κατά τη γνώμη μου αν ήταν το πρώτο single, θα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να επαναλάβουν την εμπορική επιτυχία του Final Countdown. Γενικά λατρεύω το Out of this world και το Sign of the times είναι το αγαπημένο μου τραγούδι απ’ αυτό. Από τη νέα εποχή θα διαλέξω το No stone unturned το οποίο αν κάποιος δεν γνώριζε ότι οι Europe έχουν επανασυνδεθεί και έχουν βγάλει 6 άλμπουμ (υπάρχουν πολλοί τέτοιοι), είναι το τέλειο τραγούδι για να μείνουν με το στόμα ανοιχτό.
Όσον αφορά τα άλμπουμ, πάλι με την ίδια λογική, θα επιλέξω τα Wings of tomorrow, Out of this world και Walk the earth. To πρώτο ως το καλύτερο, το δεύτερο ως το πιο αδικημένο και το τρίτο ως το αγαπημένο μέχρι το επόμενο.
 |
| Το Eurpe Supporters Club λίγο πριν συναντήσοει το συγκρότημα (Sweden Rock 2004) |
Όσον αφορά το Walk the earth θα πρέπει να παραδεχτώ, ότι δεν είχα ιδιαίτερα μεγάλες προσδοκίες μετά το απροσδόκητα καλό – και εμπορικά – War of kings… Περίμενα ένα διαφορετικό άλμπουμ, αλλά με τις γνωστές blues και midtempo εμμονές, που η αλήθεια είναι, ότι κάπου είχαν αρχίσει να με προβληματίζουν για τον υπολειπόμενο χρόνο ζωής της μπάντας… Βλέπετε αρχίζουν τα πλησιάζουν τα δεύτερα «ήντα» και ο χρόνος όπως συνηθίζουμε να λέμε είναι αδυσώπητος, ειδικά για υψίφωνους τραγουδιστές όπως ο Joey Tempest.
Το ομώνυμο τραγούδι, το οποίο απελευθερώθηκε σχεδόν 2 μήνες πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ, άρχισε να με ψυλλιάζει πως ενδεχομένως να έχουμε κάτι διαφορετικό, σε σχέση με ότι είχαμε ακούσει από τους Europe μέχρι σήμερα, όπως οι ίδιοι διατυμπάνιζαν από την εποχή που ηχογράφησαν το άλμπουμ στα θρυλικά Abbey road studios…
Ξέρεις όλες ανεξαιρέτως οι μπάντες του πλανήτη συνηθίζουν να λένε απίστευτες υπερβολές, προκειμένου να προωθήσουν τη νέα τους δουλειά. Θεμιτά και αναμενόμενα όλ’ αυτά…
Στο δια ταύτα μετά από 40 ακροάσεις μάλιστα σε σημείο αυθυποβολής θα πρέπει να πω ότι το άλμπουμ για μένα είναι εκπληκτικό και ένα κλικ καλύτερο από το War of kings. Για την ακρίβεια ευρύτερο και πιο τεχνικό. Κάνοντας έναν αδόκιμο παραλληλισμό με την προαιώνια σύγκριση στους κύκλους των Europe fans των Final Countdown και Out of this World, θα έλεγα πως κατ’ αναλογία με τα δύο θρυλικά άλμπουμ των 80’s, το War of kings είναι πιο εμπορικό και το Walk the earth ευρύτερο και καλύτερο.
Θα κλείσω την κριτική μου για το άλμπουμ με δύο δανεισμένες ατάκες… Είναι το Walk the earth το καλύτερο άλμπουμ των Europe; Όπως είπε κάποτε o ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Νίκος Γκάλης, ο οποίος με έναν μαγικό τρόπο είναι συνδεδεμένος με το συγκρότημα, χωρίς να το γνωρίζουν εκατέρωθεν: «Αυτή η νίκη είναι η μεγαλύτερη, μέχρι την επόμενη»!!!
Κι επειδή πολλοί ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα όταν τους λες για Europe γελάνε… Κάνουν ότι σουτάρουν τις βολές του τίμιου γίγαντα, κοροϊδεύουν το τιρινινι και σου μιλάνε για τις ξανθιές περμαναντ, την καλύτερη απάντηση την έδωσε ένας μη οπαδός των Europe o Παναγιώτης Παπαϊωάννου μέσα από το rocktime.gr σε κάποιο παλιό αφιέρωμα: « Έλεος πια με την δικτατορία των άσχημων»!!!
 |
| Το ελληνικό fan club λίγο πριν τη συναυλία στην Μαλακάσα 2007 |
 |
| Ανίτα κι Άρης, Σόφια 2017 |
9/11/17
απο τις μεγαλυτερες και πιο αδικημενες μπαντες . Θεωρω οτι ειχαν τυχη και ατυχια μαζι . Οπως και οι survivor , αλλη τεραστια μπαντα , κανοντας ενα πραγματικα παγκοσμιο υπερ-hit θα ελεγα , το final countdown , εκαναν το ευρυ κοινο να μεινει εκει .Δεν ειναι υπερβολη να πω οτι ακομα και σημερα υπαρχουν ανθρωποι που δεν ασχολουνται φανατικα με την μουσικη αλλα δεν ειναι και ασχετοι εντελως ,που οταν ακουσουν την λεξη Europe ρωτανε ' αυτοι υπαρχουν ακομα ? ' .Δεν πηραν χαμπαρι τι εγινε μετα το 87 .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι κατι σαν καταρα , οταν μια μπαντα γραψει μια επιτυχια τετοιου βεληνεκους . Για μενα κορυφαιο αλμπουμ τους ειναι το out of this world γιατι περιλαμβανει τα στοιχεια που οι Europe ειχαν σε αφθονια . Οι Europe δεν ειναι κλωνοι των zepelin εχουν δικη τους προσωπικοτητα , ουτε ειναι blues-ιστες .Οποτε θεωρω οτι καποιες φορες μετα το 90 , παρεκλιναν απο την πορεια τους αλλοτε επιτυχημενα αλλοτε οχι και τοσο . To dna τους δεν ειναι ακατεργαστο , ουτε τραχυ το οτι μπορουν να παιξουν ετσι ειναι σιγουρο αφου ειναι μουσικαρες , ομως ειμαι υποστηρικτης του 'καθενας στον ειδος του ' .
Και αν θεωρουν καποιοι οτι το πρωτο αλμπουμ ηταν heavy ,θα πω ναι ,αλλα μελωδικοτατο . Απο την αλλη ,τους βγαζει κανεις το καπελο γιατι δεν ειναι μπαντα που παιζει το ιδιο κομματι με αλλο τροπο , η μια απο τα ιδια αλλα εχει ψαχτει , απλα κατα την γνωμη καποιες φορες σε λαθος κατευθυνσεις .
Οπως και ναχει στα δικα μου αυτια ειναι μεσα στην 10αδα ολων των εποχων .
Η παρουσιαση του Τελη ειναι απολαυστικη , μονο μια μικρη παρατηρηση .
Ενα καλο αλμπουμ θεωρω οτι στην 2η ακροαση σε εχει πεισει οτι ειναι πολυ δυνατο, αν ειναι , για να μην πω και πιο πριν . Στις 40 ακροασεις ,θα μου αρεσε ακομα και ο Τερλεγκας που λεει ο λογος ... Εννοω οτι μετα απο 40 ακροασεις η γνωμη καποιου ειναι επηρεασμενη απο την πλυση εγκεφαλου .Πως λενε τωρα μιλαει το ποτο ? καπως ετσι
Τελος στην Ελλαδα ,στην εποχη προ-ντερνετ , καπου στα μεσα 80 , οι μουσικες που ηταν κατι πιο light απο heavy metal και κατι βαρυτερο απο straight rock η ποπ ,χλευαστηκε απο την ολιγαρχια των μουσικων φυλλαδων .Αφου δεν ειχαμε κανονικη ενημερωση οπως σημερα .
Καποιοι που σημερα το παιζουν rock ειδημωνες , εγγραφως ειχαν δηλωσει απο το οτι ,οι Bon Jovi θα ηταν διατοντες αστερες και αυτοι κοντεψαν να κανουν 50 χρονια καριερας , δηλωναν οτι οι grimson glory θα εχουν λαμπρο μελλον και ηταν σαν να τους μουτζωσαν απο την ημερα που το ειπαν , ηταν αυτοι που εκθιαζαν τους joy division και τους εψαχναν μετα σε κατι υπογεια και πληθος αλλων δηλωσεων και αφορισμων .Και το τραγικοτερο ολων ,μουσικοι που καποτε δηλωναν ντυμενοι σε μαυρα suede την απεχθεια τους για τα μελωδικοτερα ειδη , να βγαζουν τωρα μεροκαματο με τα κομματια τους. Αλλα και οχι μονο , καποιοι απο τους χλευαστες των Europe και των αλλων παιδιων . αργοτερα το επαιζαν djηδες ειδικευομενοι στο ειδος αυτο .
Σχετικα με την συναυλια στην Μαλακασα , να πω οτι για οσους σαν εμενα δεν ειχα τη τυχη να τους δω αλλου , ηταν θεωρω αρκετα καλοι , καλυφθηκα πληρως γιαυτο και μολις τελειωσαν την εκανα , τι αλλο ναβλεπα ?