Εστιάζοντας στον δικό μας μουσικό ορίζοντα, το λεγάμενο SCANDI-A.O.R. είναι ένα παρακλάδι του melodic rock που γιγαντώθηκε το 80 με σημαιοφόρους τους Europe και έφτασε ως το σήμερα με πολλούς άξιους εκπροσώπους. Απορροφώντας την
μελωδική τοποθέτηση των Αμερικάνικων Κολοσσών (Journey, Toto, Survivor, Boston), διατηρώντας όμως παράλληλα τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα όπως αυτός εκφράστηκε από συγκροτήματα όπως Rainbow, Thin Lizzy, Deep Purple και UFO, δημιουργήθηκε ένα κράμα που συνδύαζε και τους δυο μουσικούς κόσμους, προεχόμενο από τον παγωμένο Βορρά. Τους καλύτερους δίσκους αυτού του κράματος θα εξετάσουμε μαζί σήμερα.
Αναμφίβολα οι Europe είναι οι πρωτοπόροι του SCANDI-A.O.R. που ανέβασαν την Σουηδία στην κορυφή των charts όλου του κόσμου. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο μετά τους ΑΒΒΑ, χαρακτηρίζονται ως "the next big thing" που έβγαλε ποτέ η Σκανδιναβική χερσόνησος. Η απελευθέρωση των ψυχρών ανέμων από τον ασκό του Αιόλου πραγματοποιήθηκε μέσα από την τρίτη δισκογραφική τους δουλειά που κυκλοφόρησε το 1986. Ενα εκπληκτικό άλμπουμ, το Final Countdown έγινε τριπλά πλατινένιο στην Αμερική, με το ομότιτλο τραγούδι να σκαρφαλώνει στην πρώτη θέση σε περισσότερες από 25 χώρες. Μετά από αυτή την επιτυχία τα πράγματα δεν θα ήταν ξανά τα ίδια. Μια στρατιά από συγκροτήματα προερχόμενα από τον Βορρά, επιβιβάζεται στα πολεμικά πλοιάρια τους φορώντας την Viking ενδυμασία τους φτιαγμένη από Europe ύφασμα, έχοντας ως στόχο την κατάκτηση του κόσμου ξεκινώντας πρώτα όμως από την Αμερικανική αγορά.
The war has begun...
220 VOLT:Eye to eye(1988)
Η περίπτωση αυτών των Σουηδών αποδεικνύει πως μια καλή heavy metal μπάντα μπορεί να γίνει μια εξαιρετική melodic hard rock μπάντα. Στην τέταρτη δισκογραφική τους απόπειρα που κυκλοφόρησε το 1988, την παραγωγή την έχει αναλάβει ο Max Norman(Ozzy Osbourne, Savatage, YandT) και τα τραγούδια ξεχειλίζουν από ποιότητα και έμπνευση.
Ξεχωρίζουν ιδιαίτερα τα: The harder they come, Beat of a heart, Still in love, Love is all you need.Με βεβαιοτητα το "Eye to eye" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η κορυφή της καριέρας τους.
ALIEN:Alien(1988)
Ο συγκεκριμένος δίσκος αποτελεί σημείο αναφοράς για το SCANDI-A.O.R. αλλά και για την ευρύτερη A.O.R. σκηνή."All killers no fillers" είναι η φράση που αντιπροσωπεύει απόλυτα όλα τα τραγούδια του δίσκου. Οι δυο πυλώνες του συγκροτήματος είναι ο τραγουδιστής Jim Jidhed του οποίου η χροιά της φωνής προσεγγίζει έντονα αυτή του συμπατριώτη του Joey Tempest και ο κιθαρίστας Tony Borg, της μεγάλης του Blackmore σχολής, με μια απίστευτη αίσθηση της μελωδίας και χωρίς περιττούς δεξιοτεχνικούς "νεοκλασσικισμούς". Ένας δίσκος κυριολεκτικά....από άλλο πλανήτη!
Οι σκέψεις που μπορείς να κάνεις ακούγοντας τον εν λόγω δίσκο και βλέποντας και το έτος κυκλοφορίας του είναι δυο: Από την μια μπορεί να πεις οτι προσπαθούν να αντιγράψουν τους Europe σε μια εποχή όπου το ωστικό κύμα του The final countdown έχει ελαφρώς κοπάσει ή να σταθείς στο γεγονός του "bad timing" αφού αν ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει πριν από τέσσερα χρόνια μπορεί να ήταν οι Glory αυτοί που θα έβαζαν πρώτοι την φωτιά για να γίνει η μελωδική Σκανδιναβική έκρηξη. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση του πράγματος, κάνοντας έτσι το "Danger in this game" ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ και τους Glory ένα πάρα πολύ ταλαντούχο συγκρότημα.
TNT: Intuition(1989)
Έχοντας ήδη αφήσει ένα βαρύ αποτύπωμα στην συνείδηση του κόσμου του melodic rock με τον δίσκο Tell no tales (1987), οι TNT επιστέφουν το 1989 με την καλύτερη (προσωπική άποψη) δισκογραφική δουλειά της καριέρας τους. Όλα τα στοιχεία που τους έκαναν αγαπητούς είναι και πάλι εδώ, λίγο πιο έντονα από τις άλλες φορές. Οι φωνητικές ακροβασίες του Αμερικάνου τραγουδιστή τους Tony Harnell εξωπραγματικές, τα κιθαριστικά riffs και solos του Ronni Le Tekro κοιτάζουν στα ίσια τον τεράστιο Eddie Van Halen ενώ τα τραγούδια είναι ευκολομνημόνευτα και πιο "γυαλισμένα" από άποψη παραγωγής. Οι καλύτερες στιγμές του δίσκου: Tonight I'm falling, Intuition, Forever shine on, End of the line. Τέλος, μια λεπτομέρεια για όσους αρέσκονται σε αυτές. Τα δεύτερα φωνητικά γίνονται από τον....Joe Lynn Turner!
Οι Stage Dolls κατάγονται από την Νορβηγία, κάποιος όμως που δεν το γνωρίζει αυτό και ακούγοντας τον ομότιτλο δίσκο τους θα υπέθεται πως είναι Αμερικανοί ή ακόμα καλυτέρα Καναδοί. Αυτό το λέω γιατί ο Καναδάς έχει μεγάλη παράδοση στο melodic rock και οι Stage Dolls έχουν μια έφεση προς τον rock ήχο που εκφράστηκε από τους Bryan Adams, Loverboy, Boulevard και άλλους. Το άλμπουμ αποτελείται από ατμοσφαιρικά τραγούδια με ωραίες ενορχηστρώσεις και σου βγάζει την χημεία που είχε η μπάντα εκείνη την εποχή αφού δεν προσπερνάς κανένα τους κομμάτι. Η πιο δυνατή στιγμή του δίσκου προφέρεται με δυο λέξεις...Love cries!!!!
TREAT: The pleasure principle(1986)
Η δεύτερη δισκογραφική δήλωση των Treat είναι ένα "εύπεπτο" άλμπουμ που σου χαδεύει την αίσθηση της ακοής και βελτιώνει την ψυχική σου διάθεση στο λεπτό. Ένας παράδεισος από πλήκτρα, μελωδίες και party διάθεση, αποκαλύπτεται καθώς τα δευτερόλεπτα κυλούν και το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο. Κομμάτια όπως Rev it up, Steal your heart away, Fallen angel, Take my hand δείχνουν ξεκάθαρα πως οι Σουηδοί μπορούν να παίξουν στα ίσια το παιχνίδι των Αμερικάνων συνάδελφων τους, χωρίς να έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτούς.
Μια άγνωστη σουηδική μπάντα, με ένα όμως πολύ καλό πρώτο δίσκο στην φέρετρα της. Κρίνοντας από το εξώφυλλο του "After hours", όπου ουσιαστικά είναι μια φωτογραφία της εποχής με τα μέλη της μπάντας, υποθέτεις πως θα ακούσεις hard rock με sleaze στοιχεία. Τα φαινόμενα όμως απατούν! Το A.O.R. ρέει στο αίμα τους αφού από τα τραγούδια καταλαβαίνεις πόσο επηρεασμένοι είναι από τους FM, τους Shy, τους Strageways και φυσικά τους Europe. Ο τραγουδιστής, Bal Fehling, διαθέτει μια φωνή εντυπωσιακής έκτασης ενώ ο κιθαρίστας Hal Johnston, εμπλουτίζει τα τραγούδια με εμπνευσμένα solos που θυμίζουν τους guru του είδους, Steve Lukather και Neal Schon. Η διασκευή στο More than a feeling των Boston μπορεί και να μην ήταν απαραίτητη, αλλά ακόμα και εκεί καταφέρνουν να προσθέσουν μια Ευρωπαϊκή πινελιά που το διαφοροποιεί από το πρωτότυπο.
FATE : A Matter of attitude(1986)
O Δανός κιθαρίστας Hank Sherman ήταν ιδρυτικό μέλος των Mercyful Fate όμως η παράλληλη(!) αγάπη του για το A.O.R., τον οδήγησε στην ίδρυση των Fate, στα μέσα της δεκαετίας του 80. Η επιτυχία τους χτύπησε από νωρίς την πόρτα, με το πρώτο τους ομότιτλο άλμπουμ τους να γίνεται σχεδόν κλασσικό μεταξύ των οπαδών του μελωδικού χώρου. Με την συνέχεια του λοιπόν, το 1986 και το "A matter of attitude" οι Fate παγιώνουν την επιτυχία τους, κερδίζοντας ακόμα περισσοτέρους ακόλουθους. Ο ήχος τους αποτελείται από δεμένες φωνητικές αρμονίες, δυνατό rhythm section, κιθάρες και φυσικά πλούσια πλήκτρα. Το τραγούδι Won't stop ήταν το πρώτο single και αυτό που κάνει εντύπωση είναι η απουσία power ballads, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους συναδέλφους τους της συγκεκριμένης σκηνής. Προσωπικό αγαπημένο άσμα από αυτόν το δίσκο είναι το I can't stand losing you.....Το δικό σας;
Μεγάλος σεβασμός για τον John Norum και σαν μουσικό αλλά και σαν προσωπικότητα. Το οτι δένει κόμπο την κιθάρα, βαδίζοντας στα πρότυπα των "δασκάλων" Gary Moore και Michael Schenker, το καταλαβαίνει κανείς ακούγοντας το χαρακτηριστικό του παίξιμο. Το στοιχείο όμως που φωτίζει την μεγάλη πίστη στο ταλέντο του, προκύπτει από το γεγονός οτι αποφάσισε να αποχωρήσει από τους Europe ακριβώς τη στιγμή που χτυπούσαν την κορυφή με το The final countdown , έχοντας χρωματίσει τον δίσκο με εκπληκτικά solo, εκδηλώνοντας την απογοήτευση του από τον "radio friendly" ήχο του δίσκου. Ερχόμαστε λοιπόν στο 1987 όπου κυκλοφορεί τον δίσκο "Total control" , με απόλυτο πλέον έλεγχο στην παραγωγή, στις κιθάρες αλλά και στην καλλιτεχνική κατεύθυνση. Ένα στολίδι για το melodic hard rock με μεγάλη συμβολή από δυο ακόμα κορυφαίους μουσικούς, τον Goran Edman (φωνητικά) και τον Marcel Jacob(μπάσο). Love is meant to last forever, Back on the streets, Wild one, We'll do what it takes together είναι μόνο μερικά τραγούδια από ένα άλμπουμ που πάντα θα επιβεβαιώνει το πόσο σπουδαίο είναι να έχουμε αυτογνωσία και πίστη στις ικανότητες μας.
EUROPE: The final countdown (1986)-Out of this world (1988)
Με το The final countdown, οι Europe κατόρθωσαν να γίνουν γνωστοί σε παγκόσμια κλίμακα. Ο λόγος προφανής. Το The final countdown χαρακτηρίζεται ως το απόλυτο pop-metal anthem της δεκαετίας του 80 κι όχι μόνο. Έγινε τεράστια επιτυχία (Νο8 Αμερική Νο 1 Ενωμένο Βασίλειο) και τραγουδήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Για εμάς τους Έλληνες ,το τραγούδι συνόδευσε την Εθνική Ομάδα Μπάσκετ στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Μπάσκετ το 1987, χαρίζοντας μας αξέχαστες στιγμές ρίγους, συγκίνησης και περηφάνιας! Ο δίσκος έβγαλε 4 ακόμα singles τα: Love chaser, Rock the night, Carrie και Cherokee, αλλά και τα υπόλοιπα τραγούδια που ολοκληρώνουν τον δίσκο θα μπορούσαν άνετα να κυκλοφορήσουν κι αυτά σαν singles. Την παραγωγή έκανε ο Kevin Elson και το μόνο που μένει τώρα είναι να πατήσεται το play και να παρασυρθείτε στην δίνη του χρόνου.
Το Out of this world έρχεται δυο χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία του Final countdown και μαζί του καλωσορίζουμε τον νέο μάγο της κιθάρας Kee Marcello, αφού ο John Norum έχει φύγει από την μπάντα. Οι Europe μένοντας πειθαρχημένοι και συγκεντρωμένοι δεν παρασύρονται από το τρίπτυχο "sex, drugs and rock 'n' roll" που συνοδεύει την επιτυχία, δηλώνοντας έτσι την πίστη τους στην πορεία καταξίωσης που έχουν χαράξει οι ίδιοι εξαρχής. Καρπού αυτής της στάσης είναι ένας δίσκος που από την αρχή είχε το δύσκολο έργο να ξεπεράσει σε νούμερα τον προκάτοχο του, πράγμα που δεν επετεύχθη τελικά. Όμως μπόρεσε να δημιουργήσει άλλο ένα διαχρονικό κλασσικό διαμάντι που θα ακούγεται για πάντα, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Ακόμα μια πολύ καλή κυκλοφορία για το SCANDI-A.O.R., αυτή την φορ προεχόμενη από την Δανία. Τα τραγούδια του συγκεκριμένου δίσκου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν το αποτέλεσμα της απόσταξης των Journey και των Europe της δεκαετίας του 80, αφού σου δίνουν την αίσθηση πως έχουν γραφτεί από τα δυο αυτά μεγάλας συγκροτήματα. Ίσως αυτό να είναι και ο λόγος που οι Skagarak δεν έκαναν τη μεγάλη καριέρα τότε. Εμείς όμως, ως λάτρεις της σκηνής και της καλής μουσικής γενικότερα, αρκούμαστε στο ηχητικό αποτέλεσμα και απολαμβάνουμε τις κομματάρες Joanna, Somewhere in France, Outrageous, Always in a line ξεπερνώντας τον παραπάνω σκόπελο.
DA VINCI: Da Vinci (1987)
Ακούγοντας ένας φυσιολογικός άνθρωπος το όνομα Da Vinci το μυαλό του θα πάει στον Ιταλό εφευρέτη, αρχιτέκτονα, ζωγράφο, γλύπτη, γιατρό που έζησε την περίοδο της Αναγέννησης. Οι "άρρωστοι" όμως από τη γοητεία της μελωδίας θα τοποθετήσουν την σκέψη τους στο 1987 και συγκεκριμένα στο Όσλο της Νορβηγίας όπου μια πενταμελής μπάντα, δανειζόμενη το όνομα του σπουδαίου Ιταλού, κυκλοφορεί τον πρώτο ομότιτλο δισκίο της, έχοντας τις πλάτες της δισκογραφικής εταιρίας Polygram. Οι Da Vinci παραμένοντας πιστοί στο κλίμα της εποχής, μας παραδίδουν ένα καλοδουλεμένο άλμπουμ με τόνους μελωδίας που παρέχονται από πλήκτρα και κιθάρες και ερμηνείες, από τον τραγουδιστή τους Lars Aass, που θυμίζουν τον τεράστιο Joey Tempest. Οι πιο δυνατές στιγμές του δίσκου εντοπίζονται στα τραγούδια Tarquinia, Forever in my heart, Dreamin, Looking for love. Ένας δίσκος "must" για κάθε συλλέκτη του SCANDI-A.O.R. που σέβεται τον εαυτό του!
Το 1985 όταν η χρονιά που οι καλλιτέχνες θέλησαν να παράξουν την δική τους ανθρωπιστική βοήθεια στις χώρες του Τρίτου Κόσμου μέσα από αυτό που γνωρίζουν να κάνουν καλύτερα, δηλαδή την μουσική. Στην Αμερική, ο τιτανοτεράστιος Ronnie James Dio συγκεντρώνοντας πρωτοκλασάτους εκπροσώπους από την σκηνή του Hard Rock και του Heavy Metal, ηγείται μιας τέτοιας πρωτοβουλίας και σχηματίζει το project HEAR 'N' AID, υπογράφοντας την κομματάρα Stars και κάνοντας μας υπερήφανους για ένα ακόμη λόγο που ακούμε αυτή την μουσική.
Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ο αντιπρόσωπος μιας τέτοιας κίνησης έχει ως έδρα την περιοχή της Σουηδίας και ως εκπρόσωπο τον Joey Tempest, τραγουδιστή των Europe. Ενώνοντας τα μεγαλύτερα ονόματα της Σκανδιναβικής σκηνής όπως τους Robert Ernlund(Treat), Bjorn Lodin(Baltimore), Tommy Nilsson(Easy Action), Joakin Lundholm(220 VoltT) κ.α. ονομάζει αυτή τη συμμαχία Swedish Metal Aid και γράφει το τραγούδι Give a helping hand. Τα έσοδα από τις πωλήσεις του single, του οποίου παραγωγός είναι ο κιθαρίστας των Easy Action και αργότερα Europe, Kee Marcello, δίνονται στους ανθρώπους που λιμοκτονούν στην Αιθιοπία. Μια σπουδαία κίνηση που φανερώνει την καλλιτεχνική ευαισθησία σε θέματα φτώχειας αλλά και την μπόσικη παντοδυναμία της Σουηδικής-Σκανδιναβικής μεταλλικής κοινότητας εκείνη την δεκαετία.
ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ
Η δεκαετία του ‘80 αποχαιρετώντας μας, άφησε πίσω
της ένα τεράστιο κατάλογο από καλλιτέχνες που έβαλαν και αυτοί το δικό τους λιθαράκι στο θεμέλιο του SCANDI-A.O.R. Μια μικρή λίστα ακολουθεί παρακάτω σας ενημερώνει για τα σπουδαιότερα:
ZINATRA: "Zinatra" ('88)
HEAVEN: "Take me back" ('89)
EVENRUDE: "One size fits all" ('89)
SWEDISH EROTICA: "Swedish erotika" ('89)
BAM BAM BOYS: "Bam bam boys" ('88)
EASY ACTION: "That makes one" ('86)
TONE NORUM: "One of a kind" ('86)
BLONDE ON BLONDE: "Labyrith of love" ('89)
DALTON: "Injection" ('89)
TINDRUM: "How 'bout this?!" ('89)
RETURN: "Straight down the line" ('89)
TALK OF THE TOWN: "Talk of the town" ('88)
TIME GALLERY: "Time gallery" ('89)
CHILDREN OF TOMORROW HANGING ON TO YESTERDAY-THE 90's
Ο μεγάλος εχθρός ήταν πλέον στο κατώφλι στις αρχές των 90's
και ισχυροποιήθηκε καθ’ολη την πορεία της δεκαετίας. Μιλάμε για το grunge κίνημα φυσικά το οποίο
άλλαξε πλήρως τον τότε μουσικό χάρτη. Στην περίπτωση μας, στο SCANDI-A.O.R. δηλαδή, η εποχή του πάρτι και της ακρότητας τέλειωσε οριστικά. Ως προς την εμφάνιση, τα παρδαλά ρούχα κλείστηκαν στις ντουλάπες για κάτι πιο "αντρικό" όπως jean, δερμάτινα κτλ. Το make-up και το μαλλί κομμωτηρίου, αποτέλεσε μια τραγικότητα του παρελθόντος και γενικά οι τόνοι της υπερβολής έπεσαν. Ως προς την μουσική, επήλθε μια καλλιτεχνική ωρίμανση η οποία αποδόθηκε στιχουργικά και ηχητικά. Μια πολύ δύσκολη περίοδος, κατά την οποία μεγαθήρια του χώρου μας είπαν το αντίο, ευτυχώς προσωρινά! Παρ’ όλα αυτά αξιόλογες δουλειές συνέχισαν να κρατούν ψηλά την σημαία του SCANDI-A.O.R. Πάμε να δούμε τις καλύτερες:
EUROPE: Prisoners in paradise (1991)
Το τελευταίο άλμπουμ του μεγάλου Σουηδικού συγκροτήματος το οποίο σφράγισε την απουσία τους από τον χώρο μέχρι τα μέσα της επομένης δεκαετίας, όπου θα επέστρεφαν ξεκινώντας από το σκοτάδι που είχαν βυθιστεί τα προηγούμενα χρόνια. Αισθητά πιο heavy και πιο hard-rockin' από τα δυο προηγούμενα pop-metal αριστουργήματα με την επιρροή του Αμερικάνου παραγωγού Beau Hill να είναι φανερή και τον ήχο τους πολύ κοντά σε αυτόν των Ratt, Winger, The Storm κτλ. Τα τραγούδια και πάλι είναι εκπληκτικά, με τον Joey Tempest να βρίσκεται σε μεγάλη ερμηνευτική φόρμα και τον Kee Marcello να μας βομβαρδίζει με μελωδικά καθαριστικά solos (ακούστε το διπλό solo στο All or Nothing που είναι καταπληκτικό) δείχνοντας και πάλι την υψηλή του κλάση. Ένας δίσκος που στην αρχή της νέας δεκαετίας, μεταφέρει την νοσταλγία για τα μεγαλεία του ογδόντα πατώντας ταυτόχρονα στην σύγχρονη πραγματικότητα. Το άλμπουμ κλείνει με το τραγούδι Girl from Lebanon! Από τα καλύτερα κομμάτια που έγραψαν ποτέ αυτοί οι "εξευγενισμένοι" vikings!
TALISMAN: Talisman (1990)
Στα 26 του χρόνια ο Marcel Jacob(bass) μετάφερε την εμπειρία και την καταξίωση που είχε αποκομίσει παίζοντας και γράφοντας τραγούδια για καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως Europe, Yngwie Malmsteen, John Norum και Power. Ολοκληρώνοντας τον δίσκο "Total control" του John Norum, ξεκίνησε να ασχολείται με την σύνθεση τραγουδιών που προορίζονταν για το δεύτερο άλμπουμ του Norum. Τραγουδιστής αυτών των demos ήταν ο Goran Edman ο οποίος ήταν επίσης μέλος της μπάντας του Norum. Τα τραγούδια όμως απορρίφθηκαν ενώ ο Goran Edman αποδέχθηκε την πρόταση του Yngwie Malmsteen για να γίνει ο νέος frontman της μπάντας του. Έτσι ο Jacob ενώ είχε το ενδιαφέρον της δισκογραφικής εταιρίας από την μια, από την άλλη δεν είχε μπάντα. Η αναζήτηση του τον οδηγεί στον Jeff Scott Soto(vocals) και έτσι δημιουργούνται οι Talisman, κυκλοφορόντας το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 1990. Ένα πραγματικό στολίδι για τον μελωδικό χώρο, με έντεκα συνέσεις που σου βγάζουν το ταλέντο και την χημεία που υπάρχει στις τάξεις τους.To γεγονός οτι ο ίδιος ο Jeff Scott Soto έχει δηλώσει πως οι Talisman αποτέλεσαν την αρχή της καριέρας του και όχι οι δουλείες του με τον Malmsteen, επιβεβαιώνει τα παραπάνω και σφραγίζει την πραγματική φιλία που είχε μέχρι τέλους με τον σπουδαίο Marcel Jacob.
Ο John Norum άρχισε να γράφει τα τραγούδια της δεύτερης προσωπικής του δισκογραφικής δουλειάς όταν ήταν μέλος της μπάντας του Don Dokken. Μάλιστα, ο Don έχοντας ακούσει πολλά από εκείνα τα τραγούδια πρότεινε στον John να τα τραγουδήσει ο ίδιος, πράγμα που δεν έγινε αφού ο Norum θεωρούσε πως η φωνή που θα άρμοζε για την περίπτωση θα έπρεπε να είναι δυνατή και όχι τόσο "smooth" όπως του Dokken. Ένας από τους τραγουδιστές των Τιτανοτεράστιων ή αλλιώς "The voice of rock", ο μεγάλος Glenn Hughes, αναλαμβάνει τα φωνητικά των περισσότερων τραγουδιών, με τα υπόλοιπα να παρέχονται απο τον John Norum, καθώς επίσης και ο Joey Tempest κάνοντας ένα ντουέτο με τον Norum στο We will be strong. Στα drums κάθεται ο Hempo ενω στο μπάσο έχουμε άλλη μια γνώριμη μορφή, αυτή του Peter Baltes των Accept. Με τέτοια σύνθεση, παραγωγή κορυφαία και φυσικά τραγούδια, είναι φύση αδύνατον κάτι να πάει στραβά και να μην σου αρέσει το συγκεκριμένο άλμπουμ. Ένας δίσκος που, συλλογιζόμενοι την εποχή, ευτυχώς επιβεβαιώνει την φράση...You can't learn an old dog new tricks!!!!
CLOCKWISE: Nostalgia (1997)
Οι Clockwise ήταν μια μουσική συμμαχία μεταξύ φίλων, σκοπός της οποίας ήταν η παραγωγή δίσκων που θα απέδιδαν φόρο τιμής στις ωραίες μελωδίες και στην μουσική ταύτιση. Ο τραγουδιστής και συνθέτης Benny Soderberg (Fortune-Sweden) ζήτησε από τα φιλαράκια του John Leven(μπάσο-Europe), Ian Haugland (ντραμς-Europe) και Jan Granwick (κιθάρα-Glory) να συμμετέχουν στο επερχόμενο άλμπουμ του, το οποίο θα είχε αυτό το "άρωμα" του παρελθόντος μέσα σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο μουσικό τοπίο. Έτσι δημιουργήθηκαν οι Clockwise οι οποίοι κυκλοφόρησαν δυο δίσκους, τον "Nostalgia" ('97) και τον "Naive" ('98). Ο "Nostalgia" ελαφρώς καλύτερος από τον διάδοχο του, κουβαλά μέσα του αυτό που λέει και ο τίτλος, δηλαδή την γλυκιά νοσταλγία. Από το εξώφυλλο που απεικονίζει μια κλεψύδρα, μέχρι τα τραγούδια που έρχονται από μια άλλη εποχή. Εκπληκτικές μελωδίες ντυμένες με ωραία πλήκτρα και φανταστικές κιθάρες ακροβατούν κάπου ανάμεσα στο A.O.R., στο hard-rock, στο prog και στο neoclassical. Ένας δίσκος που λειτούργησε ως εισιτήριο για τους συναισθηματικούς ονειροπόλους των 90's, προκειμένου να επιστέψουν εκεί που πραγματικά ανήκουν.
GREAT KING RAT: Great king rat (1992)
Ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά της Σουηδικής σκηνής ήταν το συγκρότημα των Great King Rat. Είναι πραγματικά παράξενα τα παιχνίδια που παίζει η ζωή μερικές φορές αλλά εκεί κρύβεται και η μαγεία της. Αυτό αιτιολογείται από το γεγονός οτι η αναγνώριση της μπάντας ήρθε αφού διαλυθήκαν! Ακολουθώντας κάθε μέλος την δική του πορεία, κράτησαν τους εαυτούς τους απασχολημένους με καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως Glenn Hughes, Joe Lynn Turner, John Norum, Hammerfall, Talisman, Poodles κ.α. Με ένα τραγουδιστή, τον Leif Sundin, φανερά επηρεασμένο από τον σπουδαίο Paul Rodgers και με ένα εξαιρετικό κιθαρίστα, τον Pontus Norgren, το αποτέλεσμα που μας "σερβίρουν" είναι φρέσκο, καλοπαιγμένο hard-rock με A.O.R. υποψίες που φέρνει στο νου τους θρύλους του 70, όπως Bad Company, Led Zeppelin και Whitesnake. Η αποστολή ολοκληρώθηκε με επιτυχία.....το είδος διαιωνίστηκε!
SNAKES IN PARADISE: Snakes in paradise (1994)
Φανταστείτε ένα συνδυασμό από Αγγλικό hard-rock από τα 70's με Αμερικάνικο A.O.R., προσθέτοντας ένα "blues oriented" ψυχωμένο τραγουδιστή, υψηλού επιπέδου παίκτες-μουσικούς και τέλος μια παραγωγή για σεμινάριο. Κυρίες και κύριοι...αυτοί είναι οι Snakes In Paradise! Μέσα από το πρώτο τους άλμπουμ του 1994 γινόμαστε δέκτες δυναμικού hard-rock, εκείνου του είδους που είναι τόσο κατάλληλο για το ραδιόφωνο όσο και ζωντανά στην σκηνή. Οι συνθέσεις ανήκουν στα μέλη της μπάντας, με λίγη βοήθεια από τον Brett Walker(οι μυημένοι τσεκάρετε τον δίσκο του "Nevertheless") και τον θρύλο των Deep Purple, Glenn Hughes. Μην προσπεράσετε τον συγκεκριμένο δίσκο αν βρεθεί στον δρόμο σας. Οι Snakes In Paradise είναι πιο δηλητηριώδεις από οτι φαντάζεστε, αφού είναι μια μπάντα που πιστεύει σε παραδοσιακές μουσικές αξίες, οι οποίες εκείνη την εποχή βρίσκονταν σε μεγάλη κρίση.
ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ
Η δεκαετία του 90 μπορεί να μην είχε την παραγωγικότητα του 80 αλλά έφερε στο φως καινούργιους καλλιτέχνες καθώς επίσης και παλιούς οι οποίοι μας ξανασυστήθηκαν κατά κάποιο τρόπο. Η ουσία πάντως είναι πως ήταν μια πολύ δύσκολη εποχή για την μουσική που αγαπάμε. Κλείνοντας, σας παραθέτω άλη μια λίστα με κυκλοφορίες που βρήκαν τον τρόπο να σπάσουν τα στεγανά και να φέρουν το χαμόγελο στα χείλη των μελωδικών οπαδών.
SHA BOOM: "Let's party" ('90)
DAG FINN: "The wonderfull world of Dag Finn" ('91)
MEASURE: "Close to the madding crowd" ('91)
CRYSTAL BLUE: "Caught in a game" ('94)
MASQUERADE: "Masquerade" ('92)
ZINATRA: "The great escape" ('90)
ERIKA: "Long winter night" ('90)
POLE POSITION: "Pole position" ('93)
START FROM THE DARK-00's till today
Millenium! Καινούργια χιλιετία, καινούργιος αιώνας, καινούργιες μόδες, καινούργιες μουσικές. Πολλοί νέοι καλλιτέχνες έχοντας μέσα τους τον επηρεασμό αλλά και την αγάπη για τις περασμένες δεκαετίες, κάνουν την παρθενική τους εμφάνιση ενώ πολλοί "δεινόσαυροι" που εξαλείφθηκαν επιστέφουν και πάλι. Τρανό παράδειγμα οι Europe, οι οποίοι με τελείως διαφορετικό ήχο από αυτόν με τον οποίο καθιερωθήκαν, επανενώθηκαν το 2004 και είναι ενεργοί μέχρι σήμερα. Οι εποχές όμως της δόξας και της πρωτοκαθεδρίας είναι παρελθόν...Το SCANDI-A.O.R. δεν είναι πλέον ένα από τα δημοφιλή μουσικά είδη και οι εκπρόσωποι του δεν γεμίζουν αρένες και στάδια όπως κάποτε. Ο χώρος στον οποίο αναπτύσσεται και προχωράει είναι μια "underground" μουσική σκηνή, η οποία όμως ακόμα και έτσι είναι αρκετά δυνατή για να διαιωνίζει και να διατηρεί άσβεστο το πάθος των αμετανόητων οπαδών!
KHARMA: Wonderland (2000)
Τονωτική ένεση για το SCANDI-A.O.R. αποτέλεσε η συγκεκριμένη κυκλοφορία την εποχή που εμφανίστηκε. Οι Kharma ήταν ένα project αποτελούμενο από εξαιρετικούς Σουηδούς μουσικούς και είχε σαν αιχμή του δόρατος τα μοναδικά φωνητικά του Goran Edman. Έχοντας αφομοιώσει τον pomp ήχο των Styx, Queen, Kansas και Journey και καταφέρνοντας να μην ακούγονται σαν φθηνό αντίγραφο, παρέδωσαν μια δουλειά που σίγουρα αξίζει την προσοχή σας. Κάθε τραγούδι προφέρει και κάτι διαφορετικό στον ακροατή, τον οποίο μεταφέρει στις δεκαετίες του 70 και του 80, με ένα ιδιαίτερο τρόπο που οφείλεται κυρίως στα φωνητικά προσόντα του σπουδαίου αυτού τραγουδιστή. Επειδή όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ανακαλύψτε μόνοι σας τους Kharma και μαζί τους ανεβείτε στο όχημα που θα σας οδηγήσει στην χώρα των μουσικών θαυμάτων.
LAST AUTUMN'S DREAM: st (2004)
Ένα σούπερ γκρουπ στην πρώτη του δισκογραφική απόπειρα. Λίγο πριν το reunion των Europe,
ο Ian Haughland(drums),o Mic Michaeli(keys) και ο John Levin(bass), όλοι τους πρώην μέλη των Europe, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον Andy Malacek(guitar-Fair Warning) και τον τραγουδιστή Mikael Erlandsson σχηματίζοντας αυτό το μουσικό υβρίδιο το οποίο εξελίχθηκε και συνέχισε την πορεία του μέχρι σήμερα. Μουσικά, οι Last Autumn’ Dream συνδυάζουν τα καλυτέρα στοιχεία των Europe, εποχής "Prisoners in paradise", και των FAIR WARNING διαθέτοντας σαγηνευτικές μελωδίες. Οι συνθέσεις τους είναι καλές και στηρίζονται στα αξιομνημόνευτα τραγούδια. Γενικά πάντως, αν επιλέξετε να ακούσετε τον συγκεκριμένο δίσκο, οι κρύες φθινοπωρινές μέρες θα γίνουν πιο ζεστές χάρις στην θερμή μουσική προσέγγιση αυτής της υπέρ μπάντας.
IGNITION: Ignition (2003)
Φανταστείτε τους GiantI(λατρεία!!) με φωνητικά από τον Steve Overland των FM (θεοί!!) και έχετε περίπου μια εικόνα του πως μπορεί να ακούγονται οι Ignition. Αυτοί οι "τρελοί" Σουηδοί νοσταλγούν τις ημέρες που το μελωδικό ροκ "έσκιζε" στα ραδιόφωνα και που ολόκληρος ο κόσμος γύριζε γύρω από τον άξονα του. Μια ακρόαση του δίσκου θα σας πείσει για την παραπάνω διαπίστωση. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν ανακαλύπτεις και την Αμερική με αυτή την κυκλοφορία, αλλά εν έτη 2003 λειτούργησε σαν καλή ψυχική τροφή στους πεινασμένους μελωδικοπαρμένους!
STREET TALK: Restoration (2002)
Η καλύτερη ίσως μπάντα της δεκαετίας 2000-2010, η οποία μπόρεσε να "αιχμαλωτίσει" αυτόν τον West-Coast A.O.R. ήχο τον οποίο γνωρίζουν πολύ καλά οι τεράστιοι Τοto. Πίσω από το μικρόφωνο κρύβεται ο Goran Edman, κάνοντας μας κατανοητό πως το A.O.R.....is his game too! Το "Restoration" είναι η τρίτη και καλύτερη δουλειά τους, με συνθέσεις που έχουν έντονο το άρωμα του καλοκαιριού και της ελευθερίας, κάνοντας έτσι τον ακροατή δέκτη μιας ψυχικής ανάτασης η οποία είναι συνέπεια της μουσικής τους προσέγγισης. Στον δίσκο συμμετέχει και ο Hugo Valenti(Valentine) σε δυο συνθέσεις που αποδίδουν φόρο τιμής στον μέγιστο Steve Perry. Αυτός όμως που κλέβει την παράσταση είναι ο εκπληκτικός κιθαρίστας Sven Larsson, ο οποίος με μοναδική μαεστρία, κατορθώνει να συνδέει άψογα το κάθε τραγούδι με ένα μοναδικό solo που εμπεριέχει μελωδία και δεξιοτεχνία στην σωστή αναλογία. Δυστυχώς οι Street Talk έχουν σιωπήσει τα τελευταία χρόνια, παρ’ όλα αυτά οι δίσκοι που μας χώρισαν τα προηγούμενα αξίζουν σίγουρα την προσοχή σας αφού είναι δουλειές που περικλύουν ποιότητα και μεράκι για την "απαλή" μελωδική σκηνή.
Tommy Denander! Ένας από τους πιο πολυπράγμονες μουσικούς της μελωδικής σκηνής, με ένα κύκλο γνωριμιών που αποτελείται από την παγκόσμια αφρόκρεμα καλλιτεχνών του συγκεκριμένου χώρου. Απόδειξη, ο εν λόγω δίσκος αλλά και όλοι οι υπόλοιποι των Radioactive. Καλεσμένοι του λοιπόν εδώ είναι: Fergie Frederiksen(Toto), Steve Overland(FM), Geir Ronning, Mikael Erlandsson(Last Autumn’s Dream), Matti Alfonzetti (Jagged Edge), Marcel Jacob(Talisman), Tony Franklin(Blue Murder) και Pat Thern. Το "Yeah" είναι ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ, με κάθε τραγούδι να έχει την δική του ταυτότητα εξ’ αιτίας των διαφορετικών τραγουδιστών που χρησιμοποιεί. Ο Tommy Denander με την σειρά του, πατώντας πάνω στον μεγάλο Steve Lukather, μας παρασύρει σε μια κιθαριστική πανδαισία δείχνοντας έτσι το υψηλό του επίπεδο. Αν η αγαπημένη σας σειρά είναι (ήταν) το Miami Vice μην χάσετε κανένα δίσκο των Radioactive.
ECLIPSE: Bleed and scream (2012)
Ο δίσκος που καθιέρωσε το σουηδικό συγκρότημα στη συνείδηση των πιστών του χώρου, σαν μια από τις καλύτερες σύγχρονες hard-melodic rock μπάντες. Ο εγκέφαλος της υπόθεσης λέγεται Erik Martenssom και εκτός από ηγετική φυσιογνωμία του συγκροτήματος, είναι και ταλαντούχος συνθέτης και παραγωγός που έχει γράψει τραγούδια για "τέρατα" του χώρου όπως Jimi Jamison, Deen Castronovo, Jeff Scott Soto κα. Ο ήχος των Eclipse φλερτάρει με αυτόν των Whitesnake του 1987 πολλαπλασιασμένο επί δέκα! Στο "Bleed and scream" έχουμε τραγούδια γεμάτα δύναμη και ενέργεια που αποδίδονται με μεγάλο πάθος από τον Erik Martenssom. Μια ακρόαση αρκεί για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο πως οι Eclipse ήρθαν για να μείνουν και να συνεχίσουν μια παράδοση που κρατά χρόνια τώρα.
HOUSTON: II(2013)
BROTHER FIRETRIBE: Heart full of fire (2008)
Τα νομίσματα έχουν πάντα δυο όψεις! Ο κιθαρίστας Emppu Vuorinen, αποφάσισε να αφήσει λίγο στην άκρη το "χρυσορυχείο" που λέγεται Nightwish και να κυκλοφορήσει την δεύτερη στούντιο δουλειά με το side project των Brother Firetribe. που είχε ξεκινήσει δυο χρόνια πριν. Η μεγάλη αγάπη για τη δεκαετία του ’80 και φυσικά για το A.O.R. είναι αδιαπραγμάτευτη στην μουσική τους! Journey, Loverboy, Night Ranger αλλά και soundtracks ταινιών όπως Top Gun, Over the Top, Iron Eagle, περνούν όλα τους μέσα από το μουσικό τους χωνευτήρι, κάνοντας το κάθε δευτερόλεπτο του δίσκου συνδετικό κρίκο με το λαμπρό εκείνο παρελθόν. Τραγούδια κομμένα και ραμμένα για τα ραδιοκύματα μιας άλλης εποχής, με μια πολύ καλη και σύγχρονη παραγωγή. Δίσκος της χρονιάς για το 2008; Θα μπορούσε άνετα!...Αν δεν υπήρχε άλλη μια μπάντα από την Σουηδία, η οποία έσπασε την δισκογραφική της παρθενιά εκείνη την χρονιά, κυκλοφορόντας έναν δίσκο που νίκησε στο νήμα την Φιλανδική "αδελφότητα". Κι αυτοί είναι οι ….
Αποκάλυψη της χρονιάς για το 2008 ήταν οι H.E.A.T από τη Σουηδία! Ο μελωδικός κόσμος ταρακουνήθηκε για τα καλά αφού το ονομ. τους διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, καταξιώνοντας τους πολύ σύντομα στην συνείδηση των melodic rockers. Το ντεπούτο τους απαρτιζεται απο μουσικούς δυναμίτες όπως There for you, Never let go, Straight for your heart, Feel it again, Feelόthe heat, Late night lady, You're lying, Keep on dreaming, Straight up, Bring the stars αλλά και power ballads
όπως Follow me, Cry. Πιστεύω πως σίγουρα και εσείς δεν θα μπορέσετε να προσπεράσετε κανένα κομμάτι από τον δίσκο. Κερδίζοντας αξία τον άτιτλο του καλυτέρου δίσκου του 2008, η πορεία των H.E.A.T. μερί σημερνά περιλαμβάνει πέντε studio κυκλοφορίες, ένα live album καθώς επίσης και συνθετικές αλλαγές με σημαντικότερη αυτή του τραγουδιστή. Η καλύτερη μπάντα της γενιάς τους, συνεχίζει την πορεία της και ακόμα και αν μας πίκρανε λιγάκι με την τελευταία της δουλειά του 2017, εμείς ελπίζουμε στην επιστροφή τους σε δίσκους αντάξιους με αυτόν με τον οποίο μας συστήθηκαν.
THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA: Amber Gallactic (2017)
Είναι δυνατόν εν έτη 2017 να υπάρχει μπάντα που να έχει "feeling" όμοιο με εκείνο των κορυφαίων της μελωδικής σκηνής, με πεδινό δράσης τα τέλη της δεκαετίας του ’70 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ‘80, και να μπορεί να το αποδώσει στην μουσική της; Η απάντηση είναι και ονομάζεται The Night Flight Orchestra! Ακόμα πιο τρελό είναι το μουσικό παρελθόν των βασικών μήλων του συγκροτήματος. Συγκεκριμένα, ο τραγουδιστής Bjorn Strid καθώς και ο κιθαρίστας David Andersson προέρχονται από τους Soilwork ενώ ο μπασίστας Sharlee D'Angelo
από τους Arch Enemy. Η κοινή τους όμως αγαπώ για την εποχή που το A.O.R. ήταν ο βασιλιάς των ραδιοκυμάτων εκτός του οτι τους ένωσε, τους έφερε πού κοντά με τα μουσικά τους(μας) ινδάλματα, σε σημείο θεωρώ που καμία άλλη σύγχρονη μπάντα των τελευταίων δέκα χρόνων δεν έχει καταφέρει. Μπορεί εμπορικά να μην κατάφεραν να πουλήσουν όπως πχ οι Journey στις δόξες τους, μην ξεχνάμε πως έχουμε 2017, αλλά συνθετικά θα λέγαμε πως κοιτούν κατάματα τους "Μεγάλους Παλαιούς". Κάθε τραγούδι και μια σφαίρα στην καρδιά! Μου είναι αδύνατον να αναφερθώ σε κάποιο γιατί όλα είναι ξεχωριστά και εκπληκτικά. Η αύρα των σπουδαίων ΤΟΤΟ πλανάται σε όλο τον δίσκο και συνάρχει μαζί με disco και 80's soundtrack μουσικές προφάσεις. Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι το τράτο τους και θα λέγαμε πως συγκριτικά με τα δυο προηγούμενα τους, δέω έχουν βρει την ταυτότητα τους. Ήδη ανυπομονούμε για το επόμενο δισκογραφικό τους δείγμα!
ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ
Η Σκανδιναβική Χερσόνησος είναι πραγματικά μια πηγή όπου αναβλύζει ανεξάντλητο ταλέντο για την αγαπημένη μας μουσική. Πάντα θα υπάρχει κάποιο συγκρότημα ή κάποιος καλλιτέχνης που θα τραβήξει το βλέμμα μας και που θα προέρχεται από τον Βορρά. Εμείς σαν πιστοί οπαδοί του SCANDI-A.O.R. αλλά και σαν μουσικόφιλοι γενικότερα είμαστε "stand-by", περιμένοντας να δούμε τι άλλο ακόμα θα ακούσουμε από αυτούς τους "μουσικούς μάστορες".
Για το τέλος, ακόμα μια μικρέ λίστα που καλύπτει την περίοδο 2000-2017 που αξίζει να τσεκάρετε:
-PETER FRIESTEDT: "LA Project vol.2" (2008)
-GRAND DESIGN: "Time elevation" (2005)
-CORNERSTONE: "Human stain" (2002)
-DOGFACE: "Unleashed" (2001)
-CRASH THE SYSTEM: "The crowning" (2009)
-HEARTBREAK RADIO: "ST" (2005)
-STATE OF MIND: "Memory lane" (2004)
-RECKLESS LOVE: "ST" (2010)
-THE MAGNIFICENT: "ST" (2011)
-PRIDE: "ST" (2008)
-PRISONER: "Blind" (2000)
-WORK OF ART: "In progress" (2011)
-W.E.T.: "ST" (2009)
-GRAND ILLUSION: "Brave new world" (2010)
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
21/11/17
εκπληκτικό και διεξοδικότατο άρθρο!!!Δεν έχω διαβάσει κάτι ανάλογο ούτε σε site της αλλοδαπής και πιστέψτε με περιηγούμαι σε πολλά από δαύτα τουλάχιστον 15 χρόνια...και βάλε...μπράβο μελωδικέ συνοδοιπόρε Σπύρο και συ Άλεξ που έκανες την "καρδιά σου πέτρα" και ανέθεσες στο φίλο μας τέτοιο αφιέρωμα στο μελωδικότατο γένος: στο A.O.R
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!
Η συγκεκριμενη περιοχη του πλανητη ειναι AOR-ομανα ( κατα το ποδοσφαιρομανα ) , πληθος γνωστοι και αγνωστοι , θα ελεγα μαλιστα οτι σε αρκετες περιπτωσεις η μουσικη τους ειναι και πιο καλογουστη απο την αντιστοιχη της Αμερικης . Ναι μεν ειχαν επιροη τα γνωστα μεγαθηρια αλλα τα εξεφραζαν με ενα πιο ευρωπαικο ηχο . 3 ονοματα που εκτιμω ιδιαιτερα ειναι οι T-BELL ,Theander expression και On the rise δεν προσεξα καλα αν αναφερθηκαν δεν εχει σημασια , απο αυτα που προλαβα να συγκρατησω απο το παραπανω αρθρο , απο συζητησεις με 'ντοπιους ' της εκει σκηνης , εχω την εντυπωση οτι οι Return στις εκει περιοχες ειναι η ηταν καποτε ενα απο τα μεγαλυτερα ονοματα του χωρου .
ΑπάντησηΔιαγραφήEκπληκτικο αρθρο παιδια ! Περιμενουμε αντιστοιχο και για Καναδα,Γερμανια ,Αγγλια !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή