Γεια σας αγαπητοί μου φίλοι, και σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια σας σχετικά με την νέα αυτή στήλη. Έχουμε και αυτή την εβδομάδα πολλά και ενδιαφέροντα πραγματάκια να σχολιάσουμε, μια που οι κυκλοφορίες μόνο λίγες δεν είναι. Είναι γεγονός ότι η μουσική βιομηχανία διανύει τα χειρότερα της χρόνια, όμως οι νέες δουλειές συγκροτημάτων και καλλιτεχνών είναι πολλές και ενδιαφέρουσες. Μη σας ζαλίζω όμως γιατί έχουμε πολλά να πούμε. Ξεκινάμε με σκληρό ήχο αυτή τη φορά και με το νέο άλμπουμ των Καναδών Annihilator με τίτλο “For the demended”. Για ακόμα μια φορά ο Waters και η παρέα του δε θα μας απογοητεύσουν και θα μας δώσουν μια δουλειά που ξεκινά από το Αμερικάνικο speed/power και φτάνει μέχρι το thrash metal, μη κρύβοντας τις καταβολές του κιθαρίστα/main man της μπάντας. Όλο το άλμπουμ μοιάζει με αναδρομή τόσο στον ήχο τους από την εποχή του “Alice in Hell”, όσο και στον ήχο των Metallica, Megadeth, Exodus κ.α. Αξιόλογο το “For the demended”, έχει πολλές καλές στιγμές, όχι πως διεκδικεί τίτλους πρωτοτυπίας, αλλά υπάρχουν τραγούδια σε αυτό που σε πορώνουν! Και οι δύο έχουν την δική τους σπουδαία ιστορία και διαδρομή στον rock, hard rock και heavy metal χώρο.
Έχουν παίξει drums για πολύ μεγάλους μουσικούς και έχουν πλαισιώσει σημαντικότατες μπάντες. Πρώτη φορά συνεργάζονται όμως, παρά το γεγονός ότι είναι ..αδέλφια! Μιλάμε για τους Carmine & Vinnie Appice και το άλμπουμ τους με τίτλο “Sinister”. Το άλμπουμ έχει και καλές και κακές στιγμές, άλλοτε hard rock, άλλοτε πιο heavy, με δίχασε ανάμεσα σε τραγούδια που ακούγονται ευχάριστα και σε άλλα που είναι αδιάφορα. Τσεκάρετε πριν αγοράσετε. Δεν είναι του πεταματού που λέμε, αλλά θα ήθελα κάτι καλύτερο να πω την αλήθεια προκειμένου να δώσω τα λεφτά μου για κάτι τόσο άνισο.
Θα έχετε παρατηρήσει ίσως, ότι αρκετές NWOBHM μπάντες επανέρχονται όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο, είτε με τις επανακυκλοφορίες τους, είτε με νέες δουλειές. Πρόσφατο παράδειγμα οι Vardis που μας άφησαν παρακαταθήκη τρία άλμπουμ τα οποία πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν σε remaster. Μιλάμε για τα “100 MPH”, “'The World's Insane' και “Quo Vardis”. Προσωπικά πάντα τους συμπαθούσα και αν σας άρεσαν κ' εσάς, ευκαιρία είναι να τους απολαύσετε ξανά, με καλό επιτέλους ήχο.
Αντιθέτως τα δύο νέα τραγούδια των Blitzkrieg από το επερχόμενο “Reign Of Fire” (7 inch EP), με άφησαν εντελώς αδιάφορο. Οι συλλέκτες βέβαια μπορούν να προστρέξουν, αφού θα κυκλοφορήσει μόνο σε 500 κόπιες. Κατά τα άλλα όλα, πάσχουν σοβαρά από έλλειψη έμπνευσης. Λίγο καλύτερη η κατάσταση με τους Trespass και το “Footprints in the rock” μια πολύ καλή παραγωγή, που έχει πολλές καλές, αλλά και κάποιες μέτριες στιγμές. Πάντως το παλεύουν αρκετά καλά! Κυκλοφόρησε το καλοκαίρι, αλλά εγώ τώρα το άκουσα και τώρα τα λέω και σε σας. Ένα από τα καλύτερα, pop/rock (με ψύγματα εμπορικού Αμερικάνικου punk) άλμπουμ είναι αυτό των Blondie της κας Debbie Harry, παλιό sex symbol στα τέλη δεκαετίας του '70. Αν γουστάρετε να γυρίσετε το ρολόι του χρόνου πίσω τα τέλη των seventies, αγοράστε άφοβα το “Polinator” και θα το απολαύσετε! Συνίσταται σε οπαδούς που δεν διαθέτουν παρωπίδες, αλλά ψάχνουν καλή pop και rock μουσική. Ειδικά εάν περνάτε την μισή σας μέρα οδηγώντας, θα σας κρατήσει συντροφιά για πολύ καιρό! Ακόμα μια έκπληξη των ημερών είναι η καινούργια δουλειά των βετεράνων (και βάλε..)
Ten Years After! Γεμάτο άλμπουμ από όλες τις απόψεις με classic rock, blues, κιθάρες και πάρα πολύ καλές συνθέσεις. Επενδύστε άφοβα και θα ανταμειφθείτε! Το “Α Sting in the tale”, μας διδάσκει πως είναι το classic rock, και δίνει μια σφαλιάρα σε αυτούς που θεωρούν κάτι νεόκοπους μεγάλες rock μπάντες, ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θα θίξουμε (τουλάχιστον σήμερα..).
Αλλάζουμε ύφος και πάμε σε πιο μελωδικά μονοπάτια. Midnight City, πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα με έμπειρα μέλη όμως, μας δίνουν ένα αρκετά καλό άλμπουμ μελωδικού hard (με λιγες πιο heavy πινελιές κάπου – κάπου). Αν και Βρετανοί δείχνουν να ζηλεύουν τους Σκανδιναβούς συναδέλφους τους και ειδικά τους Crazy Lixx. Δεν είναι άσχημοι, ακούστε τους και θα βρείτε πολλές καλές στιγμές στο άλμπουμ τους. Έως την επόμενη Δευτέρα...την αγάπη μου
Δημήτρης Σειρηνάκης
Διαβάστε εδώ το προηγούμενο Rock Zapping
Θα έχετε παρατηρήσει ίσως, ότι αρκετές NWOBHM μπάντες επανέρχονται όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο, είτε με τις επανακυκλοφορίες τους, είτε με νέες δουλειές. Πρόσφατο παράδειγμα οι Vardis που μας άφησαν παρακαταθήκη τρία άλμπουμ τα οποία πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν σε remaster. Μιλάμε για τα “100 MPH”, “'The World's Insane' και “Quo Vardis”. Προσωπικά πάντα τους συμπαθούσα και αν σας άρεσαν κ' εσάς, ευκαιρία είναι να τους απολαύσετε ξανά, με καλό επιτέλους ήχο.
Αλλάζουμε ύφος και πάμε σε πιο μελωδικά μονοπάτια. Midnight City, πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα με έμπειρα μέλη όμως, μας δίνουν ένα αρκετά καλό άλμπουμ μελωδικού hard (με λιγες πιο heavy πινελιές κάπου – κάπου). Αν και Βρετανοί δείχνουν να ζηλεύουν τους Σκανδιναβούς συναδέλφους τους και ειδικά τους Crazy Lixx. Δεν είναι άσχημοι, ακούστε τους και θα βρείτε πολλές καλές στιγμές στο άλμπουμ τους. Έως την επόμενη Δευτέρα...την αγάπη μου
Δημήτρης Σειρηνάκης
Διαβάστε εδώ το προηγούμενο Rock Zapping
Δημοσίευση σχολίου