Στην αρχή της δεκαετίας του ’90 οι καριέρες των David Coverdale και Jimmy Page δεν ήταν στα καλύτερά τους. O μεν Coverdale είχε κυκλοφορήσει σαν Whitesnake το άλμπουμ Slip of the Tongue (1989) που πούλησε μόνο στην Αμερική 4.000.000 και στην Μ.Βρετανία 100.000 κι αντιμετωπίστηκε σαν…αποτυχία, ο δε Jimmy Page είχε κυκλοφορήσει το προσωπικό του άλμπουμ Outrider (1988) που άρεσε στον γράφοντα όπως και το Slip of the Tongue. Ιδιαίτερα για το τελευταίο, πιστεύω ότι ανήκει στις καλές στιγμές των Whitesnake, απλά έπεσε στην κακή χρονική στιγμή της αλλαγής της μουσικής.
Κι οι δύο μουσικοί βρίσκονταν σε ένα μετέωρο βήμα για την επόμενη στιγμή της καριέρας τους με τον Plant να έχει απορρίψει προσφορά να δουλέψει μαζί με τον Page (πράγμα που έκανε λίγο αργότερα).
Τότε ένας από τους πλέον ιδιοφυείς ανθρώπους της δισκογραφίας, ο John Kalodner σκέφτηκε να τους φέρει σε επαφή με σκοπό να συνεργαστούν.
- Βέβαια, εκείνη την εποχή ο Coverdale είχε ανταλλάξει ορισμένες «φιλοφρονήσεις» με τον Robert Plant σχετικά με τους Whitesnake και την τυχόν ομοιότητα κάποιων τραγουδιών, αλλά κυρίως του τρόπου ερμηνείας του Coverdale, o δε Jimmy Page είχε δηλώσει πως «είχε πέσει από το κρεβάτι από τα γέλια» όταν είδε τον Adrian Vandenberg να παίζει κιθάρα με δοξάρι στο video του “Still of the Night”.
- O John Kaldner βολιδοσκόπησε τους δύο μουσικούς και μετά από μερικά τηλεφωνήματα και ένα αρχικό μούδιασμα από τον Coverdale πόυ βίωνε το διαζύγιο του με την Tawney Kitten και το προσωρινό πάγωμα των Whitesnake, οι δύο μουσικοί συναντήθηκαν στα γραφείο της Atlantic Records στο Manhattan. Η συζήτηση ξεκίνησε με την παρουσία δικηγόρων κι από τις δύο πλευρές και στη συνέχεια αποφάσισαν ότι θα ήταν καλύτερο να συνεχίσουν τη συζήτησή τους οι δυό τουςσε καθαρά μουσικό ύφος. Μόλις βγήκαν στο πεζοδρόμιο και περπατούσαν, οι ταξιτζήδες άρχισαν να τους κορνάρουν και τους φώναζαν «Μήπως πρέπει να συνεργαστείτε εσείς οι δύο;”. Αυτό ήταν! Οι ενδοιασμοί τους μπήκαν στην άκρη κι άρχισαν να γράφουν τραγούδια.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1993 και πήγε στο No. 4 της Μ. Βρετανίας και στο No. 5 της Αμερικής βγάζοντας τουλάχιστον 5 καλά τραγούδια όπως τα "Pride and Joy", "Shake My Tree", "Take Me for a Little While", "Take a Look at Yourself" και "Over Now". Σε όλα ο Coverdale ακούγεται πιο …βραχνός απ’ ότι στα δύο τελευταία άλμπουμ των Whitesnake κι ο Page πιο κοντά στον heavy ήχο του Presence (σ.σ. που τυγχάνει να είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ από τους Led Zeppelin).
- Η αλήθεια είναι ότι ενώ στο πρώτο άκουσμα της συνεργασίας είχαμε χαροποιηθεί, στη συνέχεια όμως βρίσκαμε ψεγάδια. Πόσο κοντά στον Plant ακούγεται η φωνή του Coverdale, ότι ο Page υποχρεώθηκε (αυτή η εικασία είναι εντελώς ελληνική!!!) να παίξει σκληρά για να είναι κοντά στον ήχο των Whitesnake, ή ακόμα πώς τόλμησε ο Coverdale και έβαλε το όνομά του πρώτο, αυτά είναι μερικά από τα «ωραία» που ακούστηκαν και γράφτηκαν!
- Την κυκλοφορία του δίσκου ακολούθησε περιοδεία με 6 συναυλίες στην Ιαπωνία, όπου ο δίσκος πούλησε 150.000 αντίτυπα, ενώ η αμερικάνικη περιοδεία ακυρώθηκε λόγω χαμηλής ζήτησης εισιτηρίων!!!
- O Coverdale επανασχημάτισε τους Whitesnake και το 1997 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Restless Heart, ενώ ο Jimmy Page συνεργάστηκε με τον Robert Plant για την κυκλοφορία του No Quarter(1994) από την εμφάνισή τους στην εκπομπή Unledded MTV .
- Σύμφωνα με τον Coverdale το εξώφυλλο που όπως βλέπετε απεικονίζει ένα οδικό σήμα, σημαίνει ότι οι δύο δρόμοι γίνονται ένα, υποδηλώντας τη συνεργασία των δύο μεγάλων μουσικών.
2/11/17
Μεγαλες στιγμες απο κορυφαιους καλλιτεχνες που δυστυχως δεν θα ξαναερθουν. Η ανυπομονησια του ακουσματος ολου του αποτελεσματος του δισκου ανηκει και αυτο στην εποχη που οι μεγαλες συνεργασιες ειχαν λογο υπαρξης.
ΑπάντησηΔιαγραφή