Το 1978, όταν οι Who κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Who Are You, μαγκώθηκα. Δεν είχε τη ζεστασιά του Who by Numbers, δεν είχε την εκρηκτικότητα των My Generation και Who’s Next, δεν είχε τη φαντασία και ευρηματικότητα των Tommy και Quatrophenia. Το…έφαγα όμως γιατί ήταν Who. Κανένα κομμάτι δεν μου άρεσε, κανένα κομμάτι δεν ήταν οι Who που ήξερα. Το ίδιο και χειρότερο ήταν το επόμενο άλμπουμ τους, Face Dance (1981) κι αρχίζω σιγά σιγά να χάνω την επαφή μου μαζί τους.
Κι αν τα Who Are you και Face Dance δεν ήταν καλά, τότε το It's Hard τι ήταν; (No8 Αμερική, Νο 11 Μ.Βρετανία).
Με έντονα τα συνθεσάιζερ που με κανένα τρόπο δεν ταιριάζουν στη μουσική τους, με έντονη τη χαλαρότητα των συνθέσεων (ίσως λόγω των συνθεσάιζερ), όλα τα κομμάτια του κινούνται σε ρηχά νερά. Ακούγεται σαν φυσική συνέχεια του Face Dance, αλλά δεν είναι Who με τίποτα.
Σε συνέντευξή του στη δεκαετία του ’90 ο Roger Daltrey δήλωσε ότι δεν έπρεπε να είχαν κυκλοφορήσει το It's Hard κι ότι τότε τσακώθηκε με Townshend γι’ αυτόν το λόγο. Με εξώφυλλο που παραπέμπει στο Tommy κι ειδικότερα στο τραγούδι Pinball Wizard, το It’s Hard αιωρείται στο πουθενά. Το πάθος της κιθάρας του Townshend και η φωνή του Daltrey δεν ταιριάζουν με τα συνθεσάιζερ, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τον ήχο των Who.
To It’s Hard ήταν το τελευταίο άλμπουμ μιας σταθερής δισκογραφίας από το 1965. Το συγκρότημα έκανε πολλά διαλείμματα κι επανήλθε δισκογραφικά το 2006 με το άλμπουμ Endless Wire.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
21/11/17
Δημοσίευση σχολίου