Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι τα τραγούδια του άλμπουμ, προορίζονταν για το προσωπικό άλμπουμ του Ian Anderson εξ ου και ο τίτλος Α (Anderson) τον οποίο δανείστηκαν από τις ταινίες ηχογράφησης που έγραφαν Α.
Τα 10 τραγούδια του δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά του προηγούμενου και καλού Stormwatch που συμπλήρωσε άξια την τριλογία Songs from the Wood και Heavy Horses, ενώ και η σύνθεση του συγκροτήματος έχει αλλάξει εντελώς! Ο ντράμερ Barriermore Barlow αποχωρεί και οι John Evan και David Palmer σχηματίζουν τους βραχύβιους Tallis. Έτσι ο Anderson φέρνει στη θέση τους τον οργανίστα/βιολιστή Edwin Jobson που κι αυτός με τη σειρά του φέρνει τον ντράμερ Mark Craney, ενώ ο μπασίστας Dave Pegg έχει γίνει μέλος του συγκροτήματος από την προηγούμενη χρονιά όταν αντικατέστησε τον θανόντα μπασίστα. Τότε η Chrysalis Rec διένειμε ένα δελτίο τύπου ανακοινώντας τις αλλαγές στη σύνθεση του συγκροτήματος.
Ένα δελτίο τύπου που αιφνιδίασε τον Anderson, ο οποίος ναι μεν είχε δεχτεί τις αποχωρήσεις και τους αντικαταστάσεις, αλλά με την ιδέα ότι αυτό θα συνέβαινε επειδή το άλμπουμ προοριζόταν να κυκλοφορήσει σαν προσωπικό και όχι κάτω από το όνομα Jethro Tull όπως αποφάσισε η Chrysalis. Ξαφνικά ο Anderson βρέθηκε με 3 καινούργιους μουσικούς, συν την παρουσία του πάντα αξιόπιστου κιθαρίστα Martin Barre. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που η καινούργια δεκαετία, βρήκε τα συγκροτήματα του κλασικού rock μάλλον απροετοίμαστα στο νέο ήχο των synthesizers. Η φωνή του Anderson και τα περάσματα με το φλάουτο έχουν μείνει να θυμίζουν τι σημαίνει Jethro Tull. Όλο το folk στοιχείο που προέβαλαν τόσο όμορφα έχει πάει περίπατο. Κουραστικά τραγούδια που δεν έχουν καμία σχέση με τη βαριά κληρονομιά του ονόματος των Jethro Tull κι όσες φορές κι αν το άκουσα, και τότε και τώρα, δεν βρήκα ένα τραγούδι που να μου άρεσε! Συνθέσεις που ξεχνιόνται στη στιγμή, με μοναδική ίσως εξαίρεση το Crossfire που ανοίγει το άλμπουμ. Ξεχωριστό θετικό σημείο, το βιολί του Jobson (με πλούσια προιστορία στους Curved Air και Roxy Music και αργότερα στους UK), που όσο ο Anderson άφησε να ακουστεί, δένει με τον ήχο τους. Ακούγοντας και ξανακούγοντας τόσο το Α, όσο και τα Under Wraps (1984 και Crest of a Knave (1987 διάβασε εδώ κριτική), δείχνουν πόσο αταίριαστος ήταν ο ήχος των synthesizers που καθιερώθηκε τη δεκαετία του ‘80ο με τα folk συγκροτήματα. Μετά το Α το συγκρότημα κυκλοφόρησε το The Broadsword and the Beast (1982) που μάλλον ακούγεται καλύτερα!
TRIVIA
H επανέκδοση του cd το 2003 συνοδεύεται από το dvd της ταινίας των Jethro Tull, Slipstream που για πρώτη φορά είχε κυκλοφορήσει το 1981 σε VHS με 10 τραγούδια - μεταξύ αυτών τα Heavy Horse, Too old to Rock’n’Roll too young to Die, Aqualung, Songs from the wood, Black Sunday και Skating Away.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
Δημοσίευση σχολίου