Βλέποντας την επιτυχία του Survivor, σε εμάς τους μεγαλύτερους θυμίζει άλλες εποχές, όταν ο Άγνωστος Πόλεμος κι η Γειτονιά, σάρωναν στις τηλεθεάσεις (τότε ήταν μόνο 2 κανάλια) κι ο σκοπός κάθε έλληνα κι ελληνίδας ήταν να έλθει η ώρα να δει τα δύο σήριαλ. Και ξαφνικά, ένα απλό παιχνίδι, ένα παιχνίδι με πρωταγωνιστές απλούς ανθρώπους σαν εμένα και σαν εσάς, τσακίζει τις τηλεθεάσεις (έφθασε έως και 78%) κι οι πρωταγωνιστές του γίνονται μέρος της καθημερινότητάς μας.
Δεν λέω, έχει ενδιαφέρον, περνάει η ώρα αλλά έως εκεί (και πολύ είναι). Θερμά παρακαλώ κάντε κλικ στο σύνδεσμο για να δείτε τις αντιδράσεις του κόσμου στην είσοδο των παικτών στο θεατράκι Βεϊκου. Δείτε με τι ενθουσιασμό ο κόσμος αποθεώνει κι υποδέχεται τους εντελώς άγνωστους σε αυτόν παίκτες που την άλλη εβδομάδα, κυριολεκτικά την άλλη εβδομάδα, θα τους ξεχάσει. Και γιατί άλλωστε να τους θυμάται; Θα έχουν βγει καινούργιοι. Μήπως να σας θυμίσω τι γινόταν πριν μερικά χρόνια με το πρώτο Big Brother και τον Τσάκα;
Εκείνο που με εντυπωσίασε στο συγκεκριμένο απόσπασμα είναι ο απόλυτος(!) ενθουσιασμός του κόσμου κι ο φανατισμός του για τους παίκτες. Μα δεν έχουν τίποτε καλύτερο να ασχοληθούν; Όμως η καταβαράθρωση των αξιών κι η έλλειψη παιδείας που όσο ξύλινη κι αν ακούγεται η έκφραση, είναι πέρα έως περά αληθινή, είναι παγιωμένες στην ελληνική κοινωνία που βλέπει τους πνευματικούς της ανθρώπους να περιθωριοποιούνται , την γλώσσα της να εξαφανίζεται και τους φελλούς να επιπλέουν.
Προσέξτε, δεν λέω να μην υπάρχουν τέτοια προγράμματα. Αντίθετα, όλα χρειάζονται. Οι αντιδράσεις του κόσμου στενοχώρησαν και για ακόμα μια φορά δείχνουν την έλλειψη πραγματικών ινδαλμάτων που είναι χρήσιμοι σε μια κοινωνία.
Δημοσίευση σχολίου