Η ιδέα για τη στήλη Ticket to Ride ήλθε στο μυαλό μου διαβάζοντας το πρώτο τεύχος του περιοδικού Rock Candy και συγκεκριμένα ένα φωτογραφικό άρθρο με εισιτήρια συναυλιών. Έτσι σκέφτηκα ένα μόνιμο άρθρο με ανθρώπους ‘πυροβολημένους’ με ένα συγκρότημα ή και πολλά . Fans που ταξιδεύουν σ’ όλο τον κόσμο για να τους δουν, fans που αγοράζουν τα πάντα ακόμα και στην εποχή μας, fans που η μουσική των αγαπημένων τους συγκροτημάτων είναι το καλύτερο μέρος της ζωής τους.
Σήμερα σας παρουσιάζουμε τον Μάκη Μαυρόγιαννη, «ταγμένο» Blue Oyster Cult fan.
 | |
| Με τον Bobby Rondinelli, ντράμερ των Blue Oyster Cult στα Curse of the Hidden Mirror και A Long Day's Night στο Long Island 2006. |
Τους πρωτοάκουσα σαν όνομα νομίζω το 1982 (ήμουν 12 χρονων) από ένα συγγενή μου, τον Κώστα από την Παιανία, πρώην ροκά των 70ς και επειδή με είδε τότε με μακριά μαλλιά και δίσκους Iron Maiden, μια ημέρα μου μίλησε για τα γκρουπ των 70ς. Με ρώτησε αν γνωρίζω τους Blue Oyster Cult, του είπα όχι και τότε σχεδίασε σε ένα πακέτο τσιγάρα Καρέλια το σήμα τους..αυτό ήταν..μου ήρθε μια..φλασιά και κόλλησα. Όπως στην ταινία "Stoned Age"(1994) με τους Blue Oyster Cult να είναι το κύριο θέμα της ταινίας (ο πρωταγωνιστής πήγε σε μια συναυλία τους και κατά τη διάρκεια του show τον κτύπησε μια ακτίνα laser κι αυτός "υπνωτίστηκε"). Πρώτος δίσκος τους που αγόρασα ήταν το Mirrors (όχι η καλύτερη επιλογή φυσικά. Θυμάμαι ότι το πήρα από το δισκοπωλείο "Λάικα" στην οδό Σκρα στην Καλλιθέα όπου στο ράφι είχε ακόμα το Extra Terrestrial Live και το Fire Of Unknown Origin. Μάλλον πρέπει να ήταν πιο φτηνό το Mirrors και το επέλεξα! Μετά αγόρασα σε κασέτα το Revolution By Night που μόλις είχε κυκλοφορήσει και είχα ακούσει από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ κάποιο μεσημέρι το Take me Away.
2. Ποιά θεωρείς τα 3 καλύτερα άλμπουμ τους;
Πολύ δύσκολη ερώτηση για εμένα γιατί μου αρέσουν όλα. Κατανοώ τους λόγους που δεν αρέσουν σε πολλούς τα χψ άλμπουμ τους και κάτω αυτό το πρίσμα τα χειρότερα τους είναι το Mirrors (1979) που τους κατέστρεψε και το Club Ninja (1985) που τους ισοπέδωσε, σε μια εποχή που είχαν κάνει ένα καλό come-back. Έτσι η CBS δεν τους ανανέωσε το συμβόλαιο και από τότε καμιά μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, δεν ξανασχολήθηκε μαζί τους.
Όμως με ρώτησες για τα καλύτερα. Ο Blue Oyster Cult για εμένα δεν εκφράζουν ένα συγκεκριμένο είδος ακουσμάτων και δεν ξέρω τι να διαλέξω. Τα 3 πρώτα άλμπουμ ήταν επανάσταση, ωμά, underground. Μόλις έφυγε ο drummer Albert Bouchard το 1981 σταμάτησε αυτό το ψαγμένο μυστηριακό-περίεργο στυλ τους στη θεματολογία και έμεινε απλά η εκπληκτική μουσική. Θα προσπαθήσω να μπω στην ψυχοσύνθεση του ουδέτερου οπαδού και για 3 καλύτερα θα επιλέξω το Secret Treaties (1974) που δικαίως θεωρείται σαν ένα από τα 10 καλυτέρα rock άλμπουμ ήλων των εποχών και τους καθιέρωσε στην Αμερική εκείνη την εποχή μαζί με τους Aerosmith και τους ΚΙSS (οι όποιοι μάλιστα ήταν το support group των Blue Oyster Cult εκείνη την εποχή). Δεύτερο θα επέλεγα το live, "On your Feet or on your Knees" (1975) το όποιο μεταφέρει 100% την ατμόσφαιρα της εποχής αλλά και της συναυλίας . Έκανε πάταγο διεθνώς και μάλιστα χωρίς να γίνει ΚΑΜΜΙΑ ηχητική προσθήκη ή διόρθωση στο στούντιο! Το μόνο του ψεγάδι είναι ότι δεν περιέχει το Astronomy και το "Flaming Telepaths" αλλά αυτό οφείλεται στην δισκογραφική εταιρεία και όχι σε αυτούς. Για αυτό και διένειμαν μέσω φίλων τους εκείνη την εποχή κασέτα με ζωντανή ηχογράφηση από άλλη συναυλία που περιέχει το δικό τους best-of set.(με το Astronomy μέσα φυσικά). Η συγκεκριμένη ηχογράφηση κυκλοφόρησε bootleg με τον τίτλο "live in the west".
Τρίτο δεν ξέρω ποιο να διαλέξω! Το "Tyranny
and Mutation"
με το φοβερό εξώφυλλο που ήταν ωμό και ηχογραφήθηκε σε 11 ημέρες γιατί ήταν σε
περιοδεία, το "Agents of Fortune" που ήταν το πιο πετυχημένο, το Fire
of Unknown
Origin
(1981) που παρουσίασαν μια επιστροφή στο σκληρό ήχο ή στο πιο "πρόσφατο
"Heaven
Forbid"
που είναι ότι πιο μεταλλικό έχουν κάνει ή μήπως το πρώτο ομώνυμο του 1972; Δεν ξέρω ειλικρινά.
Τις τελευταίες εμφανίσεις τους στο Gagarin και
στη Θεσσαλονίκη το 2014 τις έχασα λόγω της δουλειάς μου στο εξωτερικό και όπως καταλαβαίνεις
ήμουν με ηρεμιστικά τις εκείνες ήμερες. Πιστεύω ότι καλύτερη ήταν στο RODON το
1995 (2 εμφανίσεις με 18 και 19 τραγούδια κάθε νύχτα κι αυτοί σε τρομερή φόρμα,
ειδικά ο Buck Dharma). Πολύ
δυνατός ήχος, καμιά σχέση με ότι ακούσαμε στις τελευταίες εμφανίσεις τους στη
χώρα μας. Παρόλα αυτά, οι δυο εμφανίσεις τους το 1987 στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας είναι
ιστορικές για τη χώρα μας, καθώς ανεπίσημα είχαν διαλυθεί! Ο Eric Bloom ηχογραφούσε με τον Vinian Cambell και τον Blues Saraceno κλπ κι από το πουθενά κάποιος καλός
άνθρωπος επί δημαρχίας Μιλτιάδη Έβερτ, τους έφερε στην Ελλάδα. Εκείνη η πρόταση
αυτή από τη χώρα μας, ήταν η αφορμή να ξαναενωθούν, έστω και χωρίς τους αδελφούς
Bouchard και να περιοδεύουν μέχρι και σήμερα, στα 70 τους!!!!! Οι
Αμερικανοί αποκαλούν τις 2 αυτές συναυλίες σαν "the reunion shows"κι
έγιναν αφορμή να δεχτούν προτάσεις για εμφανίσεις στην Ευρώπη. Ξαναμπήκε το νερό
στο αυλάκι.
4.Φαντάζομαι ότι θα έχεις πολλές προσωπικές στιγμές μαζί τους.  |
| Ο Μάκης, Sandy Dharma κι ο Buck Dharma στο Λυκαβηττό Δεκ 2009 |
Έχω ζήσει πάρα πολλά μαζί τους κι αυτά που μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή είναι τα παρακάτω:
Δεκέμβριος του 2009 στο αυτοκίνητό μου μαζί με τον Buck Dharma και τη γυναίκα του Sandy στην οδό Πειραιάς όπου μου ζητά να βάλω ραδιόφωνο. Βάζω κάποιο σταθμό και καθώς τελειώνει το τραγούδι λέει ο τύπος στο μικρόφωνο: "πρέπει να πούμε ότι αύριο εμφανίζονται οι Blue Oyster Cult στο Gagarin, μπλα μπλα μπλα ("ωχ κάνω από μέσα μου τι θα ακούσουμε τώρα) και συνεχίζει "πάμε να ακούσουμε τώρα Duran Duran" Κοιτιόμαστε με τον Buck για 2 δευτερόλεπτα και μετά βάζουμε τα γέλια! Την επόμενη ημέρα άρχονται και οι υπόλοιποι. Βγαίνει ο Danny Miranda με 2-3 άλλους από το crew στην Αθήνα και αποφασίζουν να πάνε με το μετρό-τρένο. Mπαίνει στο ίδιο βαγόνι μια παρέα μετά από λίγο διαπιστώνει ότι του είχαν κλέψει το πορτοφόλι με την πιστωτική του κάρτα.
Ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι είναι στο Principal Club στη Θεσσαλονίκη στα καμαρίνια Μέτα τη συναυλία στα καμαρίνια μαζί κι ο Στάθης Παναγιωτόπουλος που μιλάει με τον Buck και 3-4 παιδιά που μου είχαν ζητήσει να κανονίσω να τους συναντήσουν. Ξαφνικά μπαίνει ο τραγουδιστός των Northwind (τους είχαν ανοίξει τη συναυλία) και με ένα κάπως περίεργο στυλ, χαιρετάει από μακριά (δε νομίζω να ακούστηκε κιόλας) "..BYE GUYS..." χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει. Μου είχε κάνει εντύπωση!
Το 2009 είχαν απεργία οι σκουπιδιάρηδες και ήταν τίγκα στο σκουπίδι η Αθήνα και φυσικό ήταν να τους είχε κάνει εντύπωση. Επίσης ανησυχούσαν όταν έμαθαν ότι είχαν γίνει επεισόδια με αναρχικούς αλλά κι όταν οδηγούσα μπαίνοντας σε δρόμους με απαγορευτικό!
Στη συναυλία που έδωσαν το 2008 στο Θέατρο Βράχων, ήμουν στην είσοδο του θεάτρου 2 ώρες πριν τη συναυλία, με τον ήλιο ντάλα. Εννοείται "στολισμένος" με κονκάρδες, μπλουζάκι κλπ. Και ξαφνικά σκάει μύτη το βαν με τα μέλη του συγκροτήματος. Βλέπω μέσα από το τζάμι τον Richie Castellano να με δείχνει στους άλλους και το βαν σταμάτα και μου κάνουν νόημα να μπω. Τρέχω, ανοίγει η πόρτα ένας σεκιούριτι που "δεν ξέρει" με εμποδίζει. Εκείνη την ώρα τρέλας τον ..σπρώχνω και μπούκαρω μέσα. Η Ελένη, η συνοδός από την διοργανώτρια εταιρεία τα έχει χάσει και της λέω: "είδες που σου έλεγα ότι τους ξέρω; δεν με πίστευες! Σε ρώταγα τι ώρα έρχονται και δεν μου έλεγες’ . Στο μεταξύ χαιρετιόμαστε κι αγκαλιαζόμαστε μέσα στο βαν και με καλούν στα καμαρίνια, αλλά δεν μπόρεσα να πάω γιατί ήταν μαζί μου η πρώην γυναίκα μου κι η ανιψιά μου. Τους είδα μετά όμως.
Το 2009 πριν τη συναυλίας στο Gagarin, είχαμε πάει ο Buck η γυναίκα του Sandy κι εγώ στην Πειραιώς που εμφανιζόταν η Άννα Βίσση με τους Μπλε. Του έκανε εντύπωση ο χώρος και η τεράστια σκηνή. Του άρεσε το show, ο ήχος και με ρώταγε για τους Μπλε. Και στους 2 έκανε εντύπωση η φωνή και η παρουσία της Τζόρτζιας.
Όμως η καλύτερη φάση έγινε το Φεβρουάριο του 2006, όταν πετώ από Μινεάπολις για Νέα Υόρκη. Ένας αμερικάνος φίλος, ο Mark Grosch "Redcap" μου κανονίζει "transportation" μέσω του αμερικανικού site των fans και πράγματι με παραλαμβάνουν στο αεροδρόμιο μ ‘ ένα jeep Cherochee όπου βρίσκονται άλλοι 2 fans, που μου φάνηκαν λίγο "ύποπτοι". Βγαίνουμε σε ένα μεγάλο αυτοκινητόδρομο και οι 2 «ύποπτοι» κάνουν περίεργες κινήσεις που με έβαλαν σε σκέψεις! Σκέφτηκαν «άντε να γίνει κάτι με το αμάξι, να αναγκαστούμε να σταματήσουμε και να έρθουν μπάτσοι κλπ. Άντε μετά να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας και αντίο συναυλία στο Long Island , όπου κατευθυνόμαστε» Μόλις το είπα αυτό, το αυτοκίνητο αρχίζει να κινείται πέρα δώσε επικίνδυνα σαν κάτι να έγινε στις ρόδες. Σκέφτομαι για τον εαυτό μου "όχι ρε μ….α, σκατοστομε γρουσούζη, ...δεν είναι δυνατόν". Ο οδηγός καταφέρνει να σταματήσει το αμάξι στο ενδιάμεσο των 2 λωρίδων που έχει γρασίδι. Ο 2 ύποπτοι βαίνουν έξω, λίγο άρρωστοι και βλέπουμε ότι η ζώντα της μιας ρόδας έχει πάει στο πλάι και δεν υφίσταται λάστιχο πλέον. Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, σταματάει ένας "σερίφης" (trooper) με το περιπολικό του! .. "Αμάν, την κάτσαμε!» Βγαίνει έξω και κοιτάζει τους 2 «υπόπτους» και προσπαθώ να του αποσπάσω την προσοχή γιατί ήξερε ότι από την πρόφορα μου θα καταλάβαινε ότι δεν είμαι Αμερικανός. Του πιάνω την κουβέντα και με αυστηρό ύφος με ρωτάει που πηγαίνουμε. "Ήρθα έπο την Ελλάδα και πάμε στο Long Island να δούμε μια παλιά ροκ μπάντα, αλλά δε θα τους ξέρεις σίγουρα". "Oh yeah ? try me" ¨μου λέει «Blue Oyster Cult" του απαντώ και τότε ΑΛΛΑΖΕΙ ΥΦΟΣ και χαμογελώντας μου λέει " Richie Castellano ?" "Ναι...τον ξέρεις;” “είμαστε γείτονες και φίλοι. Aφού ξέρεις τον Richie Castellano. θα σας βοηθήσω. Θα φωνάξω ένα γερανό να πάρει το αμάξι σας και θα σας συνοδεύσω μέχρι το Long Island για να μη χάσετε τη συναυλία. Δώσε χαιρετισμούς στον Richie απέ τον Jimmy τον αστυνόμο γείτονά του»! Μετά τη συναυλίας, συναντώ τα μέλη του συγκροτήματος και διηγούμαι την ιστόρια στον Richie ο όποιος έχει μείνει με ανοικτό το στόμα. "Α, είδες τον Jimmy? είμαστε φίλοι"!
 |
| Με τον Buck Dharma. |
Ναι τους έχω δει, όπως διάβασες κι πιο πάνω. Πρώτη φορά ήταν τον Ιούνιο του 2003 που παράτησα τη δουλειά μου στην Ιαπωνία και ήρθα στην Ελλάδα και καπάκι Λονδίνο. Πήγα στο Astoria, όπου την προηγούμενη ημέρα είχαν παίξει οι Queensryche. Εκεί τους μίλησα πρώτη φορά από κοντά.
Το Φεβρουάριο του 2006, γύρισα πάλι από την Ασία και μετά από λίγες ημέρες πέταξα για Νέα Υόρκη, γνωρίζοντας ότι το αεροδρόμιο είναι κλειστό λόγω χιονοθύελλας. Το ρίσκαρα κι ήμουν τυχερός γιατί μόλις φθάσαμε, άνοιγε ξανά. Τους είδα σε 3 διαφορετικές πόλεις. Στο Greenbay, στο βόρειο Winsconsin σε μια κωμόπολη, όπου πήγα με άλλους fans, 5 ώρες μέσα στα χιόνια με θερμοκρασία μείον 20. Δεν έχω ξαναπαγωσει τόσο στη ζωή μου. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, σ’ ένα θέατρο μπροστά σε 1000 fans και μόλις έπαιξαν το πρώτο κομμάτι. Ο Bloom σταματάει και λέει από το μικρόφωνο: "έχουμε τη χαρά να έχουμε στη σημερινή συναυλία κι ένα φίλο που έχει έρθει από πολύ μακριά. Where did you come from Makis?"(και βάζει το χέρι στο αυτί του). Σηκώνομαι και φώναζα δυνατά "Athens, Greece" και συνεχίζουν με το "O.D.d on Life itself". Το 2008 μετά την εμφάνιση τους στην Αθήνα (που λόγω καθυστερήσεις της πτήσης έπαιξαν χωρίς πρόβα), τους ακλούθησα στην Αγγλία, στο Bilston/Southampton. Εκεί ο Eric Bloom πριν ξεκίνησε το ‘Golden Age of Leather" (το οποίο περιέχει εισαγωγή πρόποση με τη μπύρα), λέει προς το κοινό να τραγουδήσει την εισαγωγή και λέει: "Sing it in Greek, raise your ouzo on high". (υπάρχει σχετικό βίντεο στο youtube) Tους είδα 2 φορές, τελείως διαφορετικό το κλίμα εκεί, κοιμισμένο.
6.Ποια είναι τα σημαντικότερα τραγούδια τους κατά τη γνώμη σου.
 | |
| Το μοναδικό προσωπικό άλμπουμ του Buck Dharma υπογεγραγραμμένο. |
Μου βάζεις δύσκολα, γιατί δεν είμαι αντικειμενικός. Είμαι ψυχοπαθής, το ξέρεις (χα.χα). Δεν μπορώ να διαλέξω όταν μου βάζουν τέτοια ερωτήματα. Θα προσπαθήσω να γίνω αντικειμενικός. θα ξεκινήσω από τις επιτυχίες (χωρίς σειρά προτεραιότητας)
"Don't Fear the Reaper". Θεϊκό Ποπ-Ροκ κομμάτι του Buck Dharma που από τη μελωδία σε πάει στον άλλο κόσμο. Νιώθεις το χάρο και μετά επανέρχεσαι. Κλασσικό στιχουργικό παράδειγμα του για τους Blue Oyster Cult να παίζουν μεταξύ μελωδίας και θανάτου. Ο ίδιος ο Buck εχει πει άλλωστε ότι το έγραψε σε μια περίοδία που νομιζε οτι πέθαινε (1975). Ένα αντιστοιχώ θεματικά κομμάτι, πιο rock και μελωδικά είναι το "Live for me " που έγγραψε το 1998 στο lp "Heaven Forbid". Διάβασε εδώ την ιστορία του τραγουδιού.
"Βurnin' for you".Ποπ-Ροκ κομμάτι του Buck Dharma που προοριζόταν για τον προσωπικά του δίσκο το 1981. Η 2η μεγάλη επιτυχίας τους. Μου φτιάχνει τη διάθεση ήταν το ακούω
"Godzilla".Heavy-Rock κόμματι .Το "Smoke on the water" των Blue Oyster Cult μπορείς να πεις. Αποτέλεσμα των θεμάτων επιστημονικής φαντασίες με τα όποια καταπιάνονται κατά καιρούς
"Τhen came the Last Days of May". Φοβερή blues-rock μελωδία του Buck Dharma που έναι πραγματική ιστορία κάποιων φίλων τους στο κολλέγιο που ασχολήθηκαν με το εμπόριο ουσιών και βρεθήκαν με μια σφαίρα στο κεφάλι σε κάποιο έρημο δρόμο κάποιας ζεστής ημέρας του Μαΐου στα 60ς . Από τα μέσα της δεκαετίες του 90 το παίζουν σε άλλο κλειδί και πιο γρήγορα λόγω φωνητικών θεμάτων. Και παράλληλα το έχουν μετατρέψει σε κομμάτι ανάδειξης των καθαριστικών σολαριστικών ικανοτήτων του Buck Dharma και του Richie Castellano
"Astronomy". Και μόνο το ότι το έκαναν διασκευή οι Metallica τα λέει όλα. Tην εισαγωγή στο πιάνο την έγγραψε ο μπασίστας Joe Bouchard. Πολύ αγαπημένο τραγούδι και στην Ελλάδα, είχα φτιάξει μια σελίδα "We want Astronomy in Greece" για να προωθήσω την επιτυχία του κομματιού στη χώρα μας. Μπορεί να μην ήμουν παρών στη συναυλία του 2014 γιατί δούλευα, αλλά πιστεύω ότι έβαλα ένα λιθαράκια να το παίξουν. Την προηγούμενη φόρα (2009) στην Ελλάδα, είχαν παίξει το "The Vigil" (τους είχα ζήτηση αυτά ή το "Veteran of the Psychic wars" η το "Astronomy")
"Veteran of the psychic wars".
Σπουδαίο κομμάτι με μεγάλη ιστορία. Θα στο παρουσιάσω στην ενότητα «Πως γράφτηκε».
 |
| Οι BOC παίζουν μετα ΜΑΤ στο γήπεσδο Λ.Αλεξάνδρας |
Τhe Red & the Black - Flaming Telepaths-Dominance & Submission - Harvester of Eyes - Nosferatu - Golden age of Leather - Tatoo Vampire - The Vigil - Take me away - Feel the thunder - I love the Night - Harvest Moon - I'd like to see you in Black - Astronomy 1988 version with St.King intro (αυτή που σου αρέσει και εσένα) - Shadow of California - In the presence of another world -The revenge of Vera Gemini - Transmaniacon MC - Screams-Pocket-Stone of love - Hot Rails to Hell - κλπ. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος καθώς η θεματολογία, ο ήχος και το στυλ ποικίλλει (κάποτε ο Buck Dharma μου είπε ότι σε κάθε δίσκο προσπαθούν να αλλάζουν τον ήχο χωρίς να χάνουν το ύφος τους "we don't want to sound the same.." ήταν τα λόγια του).
 |
| Άρθρο(!) που παρουσιάστηκε στο περιοδικό Rock Hard. Προσέξτε τον τίτλο του. |
Ναι όταν το” Nosferatu” και μετά "Reaper". Πρόχειρες καταστάσεις και χωρίς επιτυχία καθώς το κοινό ήταν περιορισμένο για τέτοια πράγματα. Και δε μιλάμε για συγκροτήματα τύπου π.χ. Scorpions. Το 2000 έγινε μια σελίδα στο ιντερνετ με τίτλο "Hellenic Cult", όπου τελικα το facebook άνοιξε νέους ορίζοντας επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών και δεδομένων. Μου άρεσε να μοιράζομαι πράγματα με τον κόσμο, δυστυχώς όμως υπάρχουν μερικοί που κακοπροαίρετα που τα χρησιμοποιούν προς όφελος τους.
Οποίος θέλει ημπόρει να ψάξει στο Youtube οπού υπάρχου 2 κανάλια. "Hellenic Cult"& "Hellenic Cult 2" στα οποία μπορεί να βρει κανείς ΠΟΛΥ σπάνιο υλικό έπο εμφανίσεις τους στην Ελλάδα το 1987 και το 1995 κλπ. Επίσης σπάνεις εκτελέσεις κομμάτων που έχουν παίξει ζωντανά η συμμετοχές τους σε παράλληλη δισκογραφία (όταν είχα τον Buck Dharma στο αμάξι μου το 2009 τον έβαλα και άκουσε ένα AKYΚΛΟΦΟΡΗΤΟ κομμάτι της Christie Jefferson που παίζε το σόλο ο Buck…και προσπαθούσε να θυμηθεί πότο είχε γράψει. Επίσης είναι ανεβασμένες και πολλές διασκευές κόμματων τους από άλλα συγκροτήματα.
8. Από τα memorabilia που έχεις ποιά είναι τα πιο αγαπημένα σου; Ίσως τα ασημένια μενταγιόν με το σήμα τους. Καθένα από αυτά αποτελεί είδος κειμήλιου και δεν έχουν μεταπολιτική αξία.
Χάρηκα πάρα πολύ όταν ο Buck Dharma και η σύζυγος του, μού έδωσαν κάποια αναμνηστικά από τη δεκαετία του ’70, κυρίως όμως μια ευχαριστήρια κάρτα με ανοικτή πρόσκληση για την Αμερική, αναμνήσεις και memorabilia που δεν ανταλλάσσονται με τίποτα. Ή ακόμα να μου στέλνει ο Albert Bouchard (τον όποιο ΔΕΝ έχω συναντήσει από κοντά) προσωπικά demos. Θα θυμάσαι τότε που ήσουν στον Capital FM στην εκπομπή αφιέρωμα, μού είχε στείλει ηχητικό μήνυμα κι ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι της νέας του (τότε) μπάντας, τους BLUE COUPE (με τον αδελφό του και τον Dennis Dunaway του Alice Cooper). Ευτυχώς, μένω μακριά από την Αμερική, διαφορετικά θα είχα καταστραφεί!
Πιστεύω άτι αξίζει να αναφέρουμε μερικά ακόμη πράγματα για το σπουδαία αυτό γκρουπ που δεν πούλησε όσο οι Black Sabbath, Deep Purple και Led Zeppelin.
Ξεκινώ λοιπόν με το σύμβολο τους που το σχεδίασε ένας συμμαθητής τους στο κολλέγιο, ο Gawlick κι αποτελεί το σύμβολο του αρχαίου θεού Κρόνου καθώς και το χημικό σύμβολο για το βαρύ ύδωρ. Ο παραγωγός του και manager Sandy Pearlman θεώρησε ότι ο συνδυασμός του heavy ήχου τους, του όρου heavy metal που τότε είχε αρχίσει να πρωτοακούγεται, θα βοηθούσε το συγκρότημα, πράγμα και το οποίο συνέβη.
Επίσης οι αδελφοί Joe & Albert Bouchard, έζησαν ως μικρά παιδιά για 6 μήνες στη Θεσσαλονίκη καθώς ο πατέρας τους ήταν στρατιωτικός και δούλευε εκεί. Tέλος, στο κομμάτι "I'd Like to see you in Black" αναφέρουν το..ούζο και τον Παρθενώνα. Επίσης Ελληνοαμερικανος ήταν εκ των πρώτων παραγώγων τους, ο G.Geranios και ο σχεδιαστής του εξώφυλλου του album "Curse of the hidden Mirrors" (2001), o Ioannis τον οποίο είχα τη τύχη να γνωρίσω στο Long Island το 2006. Στην εμφάνιση τους στο Principal Club το 2009 στη Θεσσαλονίκη, παρουσιαστήκαν στο κοινό χαιρετώντας και αναφέροντας τη Θεσσαλονίκη και ως "Μακεδονία" που έχω την εντύπωση ότι κατή τέτοιο ίσως και να μην έχει ξαναγίνει από ξένο γκρουπ. Επίσης ο Bloom έχει εμπεδώσει μερικά από όλα αυτά και στην τελευταία τους εμφάνιση στο Gagarin είδα στο βίντεο ότι αναφέρθηκε στη χώρα μας αποκαλώντας την "Hellas".
Επειδή ξέρω ότι είναι αρκετοί εκεί έξω που πιθανότατα δεν έχουν την ενημέρωση για τους BOC που θα θελαν, μπορούν να μπουν στο youtube, στο site bocfans.com ή στη σελίδα μας στο Facebook "Hellenic Cult" η και στο Youtube με τον ίδιο τίτλο και να βρουν όσες πληροφορίες χρειάζονται.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
24/6/17
 | ||
| Θέατρο Βράχων 2008 |
Δημοσίευση σχολίου