Από τα γνωστότερα και κλασικά κομμάτια της μπάντας είναι αναμφισβήτητα και το Poor Man’s Moody Blues, σύνθεση του κιθαρίστα/τραγουδιστή John Lees.
Το συγκρότημα δεν υπήρξε από τα αγαπημένα του μουσικού τύπου. Μάλιστα, μετά από μία συναυλία στο Bristol (26/6/1976) για την προώθηση του πολύ καλού άλμπουμ τους Octoberon, δημοσιογράφος του περιοδικού Sounds, στην κριτική του, χαρακτήρισε την μπάντα ως ‘’poor man’s Moody Blues’’. Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός εξόργισε τα μέλη των BJH και ιδιαίτερα τον κιθαρίστα John Lees.
‘’Επέστρεψα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου -μετά τη δημοσίευση της κριτικής- εκείνο το βράδυ και άρχισα να δουλεύω σε μια συγχορδία, η οποία μου θύμιζε το Nights in White Satin(των Moody Blues). Ήμουν τόσο τρελαμένος (pissed off) με τον δημοσιογράφο που κάθισα και συνέθεσα το μεγαλύτερο μέρος του κομματιού.’’
Ο Lees το ενορχήστρωσε ώστε να ομοιάζει με το Nights in White Satin των Moody Blues και χρησιμοποίησε τη φράση του συντάκτη ως τίτλο του.
Ο μπασίστας/τραγουδιστής της μπάντας Les Holroyd έχει δηλώσει: ‘’Συνάντησα τον Justin Hayward (τραγουδιστής/κιθαρίστας των Moody Blues) πολύ καιρό αφότου είχαμε κυκλοφορήσει το τραγούδι και είχαμε κουβέντα επ’ αυτού. Δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος από το τραγούδι και μπορώ να καταλάβω το λόγο. Για μένα, δεν ήταν ποτέ αστείο ούτε έξυπνο από την αρχή. Ο John (Lees) το έγραψε και προσωπικά αισθανόμουν άβολα ηχογραφώντας το. Εύχομαι να μην το είχαμε κάνει ποτέ.’’
Στο σημείο αυτό θα αναφέρω μία άλλη άποψη του τραγουδιστή των Moody Blues, σε άλλη χρονική στιγμή, όπου, απαντώντας σε οπαδό για τη γνώμη του επί του συγκεκριμένου τραγουδιού, ανέφερε: ‘’Ήταν πολύ ενδιαφέρον και αισθάνθηκα κολακευμένος που υπήρξαμε επιρροή γι’ αυτούς.’’
Τελειώνοντας το άρθρο, θα κάνω μία ακόμη αναφορά στον προαναφερθέντα δημοσιογράφο, χρησιμοποιώντας τα λόγια του μακαρίτη Stuart "Woolly" Wolstenholme (πληκτράς των BJH):
‘’Το κακό με τον συγκεκριμένο άνθρωπο δεν ήταν μόνο ότι ‘’έθαβε’’ το συγκρότημα, αλλά συνεχώς ασκούσε κριτική στους οπαδούς μας, αποδοκιμάζοντας τις αγορές των δίσκων μας και τις παρουσίες τους στις συναυλίες μας. Αυτό ξεπερνούσε τα όρια. Από εκείνο το σημείο σταματήσαμε να δίνουμε συνεντεύξεις στον Βρετανικό μουσικό τύπο.’’
Το σίγουρο είναι ότι, από την πρώτη φορά που το ακούσαμε, μέχρι σήμερα, το Poor Man’s Moody Blues παραμένει ένα από τα καλύτερα και αγαπημένα κομμάτια της μουσικής που αγαπούμε.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ
28/6/17
όλα τα λεφτά των τυπαδων αυτών είναι το Live στο ΒΒC. Απο τα ωραιότερα live που έχω ακούσει. Έτος νομίζω 1972
ΑπάντησηΔιαγραφή