OUTLAWS
Ένα από τα ιερά τέρατα του Νότου… Αν με ανάγκαζαν με ένα όπλο στον κρόταφο, να διαλέξω το πιο γνήσιο και καλό Southern Rock σχήμα, μετά τους Allman Brothers Band τους Blackfoot τους Molly Hatchet και τους Lynyrd Skynyrd,τότε θα διάλεγα σίγουρα τους Outlaws. Κάποιοι λόγοι που με κάνουν να επιμένω στα παραπάνω λεγόμενα είναι καθαρά προσωπικοί (προσωπικό γούστο, συναισθηματική σύνδεση με κάποια τραγούδια τους). Οι αντικειμενικοί λόγοι είναι κάποιοι από τους ακόλουθους, όλες οι συνθέσεις τους είναι αυθόρμητες και δεν αποβλέπουν πουθενά, η παντοδύναμη προσωπικότητα των Outlaws φαίνεται σε όλους τους δίσκους τους.
Γράφει ο Ηλίας Κωστόπουλος
Το Southern Rock φούντωσε μεταξύ του 1973 και 1980, με πιο σημαντικά συγκροτήματα τους Allman Brothers τους Blackfoot τους Hatchet και τους Skynyrd. Οι Outlaws, ένα σχήμα από την Tampa, Florida ήταν οι επικρατέστεροι για μια θέση στην πεντάδα. Από την αρχή το συγκρότημα δούλευε με 3 κιθαρίστες, κάτι που έδινε στο επηρεασμένο από Blues και Boogie Southern Rock τους, ένα δυναμικό ήχο στη σκηνή. Οι κιθαριστικές μονομαχίες ήταν εντυπωσιακές, τα albums τους μας δίνουν ένα καλό δείγμα της βίας που μπορούσαν να επιδείξουν. Σε αυτό τον ήχο με τον καλύτερο τρόπο βοήθησε ο άψογος κιθαρίστας και τραγουδιστής Hughie Thomasson (RIP), η ψυχή του group, σε όλα σχεδόν τα albums οι τρεις κιθάρες κυριολεκτικά θερίζουν.
Από τις αρχές του ’70 που συγκροτήθηκαν οι Outlaws τίμησαν το όνομα τους, υπήρξαν ανέκαθεν ένα γνήσιο Southern Rock σύνολο. Από την αρχή το συγκρότημα δούλευε με τρεις κιθαρίστες, κάτι που έδινε στο επηρεασμένο από Blues και Boogie Southern Rock τους, ένα δυναμικό ήχο στη σκηνή. Επιπλέον οι κιθαριστικές μονομαχίες στους δίσκους των Henry Paul, Billy Jones και Hughie Thomasson ήταν απλά εντυπωσιακές.
Ο Ηλίας Κωστόπουλος επανεκτιμά τη μουσική καριέρα των Outlaws, ακούγοντας ξανά για πολλοστή φορά όλα τα επίσημα studio και live albums τους.
Αν αποκτήσετε κάποια από τα albums τους, θα καταλάβετε πως λίγοι μόνο έχουν την ικανότητα να σας μεταφέρουν από το σπίτι σας, στην Oklahoma (ας πούμε) του Νότου στα 1918.
OUTLAWS ALBUMS HISTORY ONE BY ONE
OUTLAWS [1975]
Οι Outlaws ξεκινάνε την δισκογραφική τους καριέρα με όλα τα όπλα τους προτεταμένα. Η συμμορία από το Jacksonville ανοίξει το δρόμο για μια σειρά από νέα άγρια Νότια Rock συγκροτήματα που προέκυψαν στη δεκαετία του ’70. Ο Clive Davies τους υπέγραψε στην Arista Records, ο Davies πείστηκε από τον Ronnie Van Zant, να τους υπογράψει. Το πρώτο τους album περιέχει δέκα τραγούδι που είναι αγκυροβολημένα στην Νότια ιδέα, δέκα ισχυρά πολύ καλά Νότια τραγούδια. Αυτά που ξεχωρίζουν αμέσως είναι τα “There Goes Another Love Song” που ανοίγει τον δίσκο, το “Knoxville Girl”, αλλά και το 10-λέπτο “Green Grass & High Tides” που κλείνει το ντεμπούτο album των Outlaws, τραγούδι κλεισίματος όπως το θρυλικό “Free Bird” των Skynyrd.
LADY IN WAITING [1976]
Το ντεμπούτο δεν ήταν αρκετό. Ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους το 1975, οι «Παράνομοι» γιορτάζουν τη συνέχεια τους στο Southern Rock, με αυτό το δεύτερο δίσκο τους, η απελευθέρωση του ήχου τους είναι πιο εμφανείς εδώ, καθώς θυμίζουν πότε Marshall Tucker Band και πότε τους θρυλικούς Lynyrd Skynyrd. Εδώ συνδυάζουν τρεις κιθάρες, που είναι σαν τσεκούρια πάνω από το κεφάλι σου, οι Henry Paul, Billy Jones και Hughie Thomasson είναι μοναδικοί. Σε αυτό το album του 1976, ξεχωρίζουν αμέσως τα… “Girl From Ohio”, “South Carolina”, “Freedom Man” και το 7-λέπτο που κλείνει τον δίσκο “Stick Around For Rock ‘N’ Roll”.
HURRY SUNDOWN [1977]
Οι Outlaws τράβηξαν “Hat Trick”, με τούτο το τρίτο μεγάλο album τους, είχαν μια καλή σειρά τριών δίσκων, αλλά ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Henry Paul αποχωρεί για να φτιάξει το δικό του προσωπικό σχήμα. Ο Southern Rock ήχος τους μένει ανέπαφος, το συγκρότημα αγκάλιασε όμως κι έναν σκληρότερο Rock ήχο. Πλούσιες αρμονίες στα τραγούδια, επίθεσης κιθάρας σε Allmans/ Skynyrd στιλ, δημιουργώντας έτσι ένα στυλ που εγώ αγαπώ ιδιαίτερα. Κάθε τραγούδι διαθέτει εδώ πολλά αρμονικά στοιχεία με καυτή κιθάρα. Συνολικά, αυτός ο δίσκος, μαζί με τους δύο προηγούμενους βοήθησε να ανοίξει το δρόμο για το σχήμα σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, ο δίσκος περιλαμβάνει το εντυπωσιακό ομώνυμο τραγούδι “Hurry Sundown” και το αριστουργηματικό “Gunsmoke”.
BRING IT BACK ALIVE [1978]
Ένα από τα μεγαλύτερα live album της κλασικής Rock εποχής. Ο κιθαρίστας Henry Paul έχει αντικατασταθεί από τον κιθαρίστα τραγουδιστή Freddie Salem, έτσι το σχήμα έχει και πάλι στις τάξεις τους τρεις κιθαρίστες. Τα τραγούδια που υπάρχουν εδώ είναι από τα τρία πρώτα album, αλλά είναι πιο σκληρότερα εδώ από ότι ήταν στην αρχική τους μορφή, που δείχνει την επίδραση του Hard Rock στο συγκροτήματα. Αυτό το album είναι ένα κάλο δείγμα της βίας που μπορούσαν να επιδείξουν επί σκηνής οι Outlaws. Είναι ένας δίσκος ο οποίος είναι τόσο βαρύς στην κιθάρα, αλλά και συνάμα έντονος, ισχυρός, άγριος, ξέφρενος, επιθετικός, ενεργητικός, φλογερός και σκληρός. Αυτό που ξεχωρίζει αμέσως είναι η εικοσάλεπτη διάρκεια του “Green Grass & High Tides”, που καλύπτει όλη την τέταρτη πλευρά του βινυλίου.
PLAY TO WIN [1978]
Ένα από τα πρώτα album που κατασκευάστηκε από τoν φήμισμένο παραγωγό Robert John “Mutt” Lange. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, το συγκρότημα ήταν στην ακμή του, αλλά με Play To Win ο ήχος ήταν κάπως βαρετός και δυστυχώς χωρίς πολύ έμπνευση. Συνιστάται μόνο για τους οπαδούς του είδους.
Αυτό το album των Παράνομων, σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στη μουσική κατεύθυνση τους, που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Lange. Επίσης ήταν και το πρώτο studio LP χωρίς τον τραγουδιστή Henry Paul, ο οποίος ήταν άμεσα υπεύθυνος για τα παραδοσιακά στοιχεία στον αυθεντικό ήχο των Outlaws. Η παραγωγή του Lange, λειαίνει κάποιες από τις σκληρές άκρες του ήχου τους, όλα τα τραγούδια έχουν ελαφρά γυαλισμένο ήχο. Αυτά που ξεχωρίζουν είναι τα… “Cry Some More”, “You Are The Show”, “A Real Good Felling” και “Dirty City”.
IN THE EYE OF THE STORM [1979]
Ένα από τα χαμένα-ξεχασμένα album του group, κανένα από τα τραγούδια από αυτό τον δίσκο δεν εμφανίζεται σε κανένα Best Of των Outlaws. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι τα μέλη του group δεν τα πάνε και πολύ καλά μεταξύ τους, ο δίσκος πέρασε στα χαμηλά. Ωστόσο, όσοι δεν το έχουν στην κατοχή τους έκαναν λάθος, διότι ακόμη και αν δεν είναι αρκετά καλό όπως τα τρία πρώτα τους, τουλάχιστον έχει κάποιες καλές στιγμές. Χωρίς να είναι μεγαλειώδες album, σίγουρα τα… “The Lights Are On (But Nobody's Home)”, “(Come On) Dance With Me”, “ Miracle Man” και “Long Gone”, είναι μεγάλα από μόνα τους.
GHOST RIDERS [1980]
Σε αυτό το album υπάρχει η καλύτερη εκδοχή του “Riders Ghost In The Sky” που έχει καταγραφεί ποτέ. Το σύνολο του album είναι κάπως λεπτό Southern Rock, αλλά εσείς ακούστε το προαναφερθέν τραγούδι που είναι εκπληκτικό. Το album έφτασε έως την 13η θέση στα charts των ΗΠΑ, που ήταν και μεγαλύτερη επιτυχία τους στα charts του Billboard. Το “Ghost Riders” έχει αρωματισμένο ήχο, μια υγιή δόση από AOR και συμβατό Hard Rock, τραγούδια όπως τα… “Sunshine”, “Freedom Walk”, “White Horse” και η μπαλάντα “I Can’t Stop Loving You” ξεχωρίζουν. Ο Thomasson έγραψε και τραγούδησε το φανταστικό “Angels Hide” και το AOR “Whishing Wells”.
LOS HOMBRES MALO [1982]
Τα πράγματα δεν πάνε καλά στο σχήμα και αυτό φαίνεται στους δίσκους, έχουν φτάσει σε αδιέξοδο γύρω στο 1980-81. Το Los Hombres Malo είναι λοιπόν, το τελευταίο album τους, που έκαναν πριν από την πρώτη διάσπαση. Η μουσική είναι λίγο πολύ Hard Rock εδώ, με μόνους τραγουδιστές τους Thomasson και Salem. Πολλά από τα τραγούδια τους είναι από εξωτερικούς συγγραφείς, όπου αυτό δεν είναι γενικά ένα καλό σημάδι, γιατί πιστεύω πως οι Outlaws μπορούν να κάνουν ένα κακό τραγούδι να ακούγεται πολύ καλύτερο όταν είναι γραμμένο από αυτούς.
Ο ήχος του δίσκου προσανατολίζετε περισσότερο προς το Hard Rock και τα “Don’t Stop”, “Rebel Girl”, “All Roads” και “Foxtail Lilly” τα καλύτερα.
SOLDIERS OF FORTUNE [1986]
Με την επιστροφή του ιδρυτικού μέλους Henry Paul, ένα μεγάλο μέρος της αίσθησης των αρχικών «Παράνομων» διατηρείται. Αν και οι μεγάλες συνθέσεις της παλιάς εποχής δεν υπάρχουν, έχουν όμως αντικατασταθεί με μικρότερα τραγούδια. Δυστυχώς ήταν όμως μια παραγωγή που έφερε χαλαρά τύμπανα και πολλά synths.
Ανανεωμένο σχήμα ανανεωμένος και ο ήχος τους, όπως ήταν φυσικό άλλωστε, πάντως τα “One Last Ride”, “Racin’ For The Red Light” και “Outlaw” είναι καλά.
HITTIN’ THE ROAD [1993]
Τούτη είναι η δεύτερη live δισκογραφική δουλειά τους. Πίσω από έναν σφιχτό ήχο από τρεις κιθάρες, με αιχμή του δόρατος τον Thomasson, παίζουν για να κερδίσουν κάτι από την παλιά τους δόξα. Δεν έχει σημασία πού τα αγόρια από την Florida, δεν δίνουν κλωτσιές στον κώλο, όπως παλιά. Το δέκα live τραγούδια του δίσκου όμως, συλλαμβάνουν κάπως το παλιό αίσθημα. Είναι ένα αρκετά καλό Southern Rock live album από τη δεκαετία του ’90, που δείχνει πως οι κλασικοί, γνήσιοι και ανόθευτοι Νότιοι Rockers μπορούν να επιβιώσουν στην εποχή του Grunge και του Alternative Rock. Διαθέτει αξιόλογα live τραγούδια που είχαν γράψει χρόνια πριν, αλλά κάποια καινούργια. Εγγύηση τα “There Goes Another Love Song”, “Hurry Sundown”, “(Ghost) Riders In The Sky” και “Green Grass And High Tides”.
DIABLO CANYON [1994]
Το Diablo Canyon είναι ένα θαυμάσιο studio album που ήρθε σχεδόν 10 χρόνια μετά το τελευταίο studio. Μόνο ο Hughie Thomasson έχει μείνει, αλλά και αρκετά νέα μέλη, αυτό το album περιλαμβάνει σπουδαία τραγούδια. Μερικά από τα τραγούδια φέρνουν στο νου την αίσθηση της παλιάς Δύσης, ιδίως το ομώνυμο. Η φωνή του Thomasson είναι τόσο λεπτή όσο ποτέ στο ομώνυμο τραγούδι, ο νεοφερμένος κιθαρίστας Chris Hicks είναι εκπληκτικός. Τα “New Frontier”, “Stream On The Blacktop” και “Brother Travis” συνιστώνται ανεπιφύλακτα. Μετά από αυτό το album οι Outlaws διαλύθηκαν ξανά και ο Hughie έγινε κιθαρίστας των Skynyrd.
SO LOW [2000]
Αν και το album διαθέτει την ίδια σύνθεση με το “Diablo Canyon”, στην πραγματικότητα είναι ένα solo album του Hughie Thomasson. Παρ’ όλο που ήταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στους Skynyrd (όπου δεν τραγουδούσε), δεν είχε χάσει καθόλου τις ικανότητες του ως τραγουδιστής, αλλά και ως bandleader κιθαρίστας. Το CD είναι παρά πολύ δύσκολο να βρεθεί τώρα πια, αλλά θα πρέπει να το αγοράσετε αν το βρείτε ποτέ. Δεν είναι η κακό album, αλλά είναι πολύ καλύτερο από άλλα αντίστοιχα Southern της εποχής, στην πραγματικότητα είναι αρκετά κολασμένα καλό. Ο Hughie δεν θα σας απογοητεύσει, είναι αρκετά καλό για να ευχαριστήσει τους οπαδούς των παραδοσιακών Outlaws. Ο ήχος καθώς είναι Southern και Country μαζί. Τα “Ghost Town”, “South Street”, “Mr. Cowboy” και “Hearts Run Wild” αξίζουν και ξεχωρίζουν.
DEMOS [2010]
Αυτοί εδώ είναι οι νεοι Outlaws, χωρίς τον Hughie Thomasson (που πέθανε το 2007), αλλά με τους παλιούς Henry Paul, Billy Crain και Monte Yoho στην σύνθεση. Με βάση τον ήχο του νέου τους πονήματος, το σχήμα βρίσκεται να είναι σε ένα ίχνος επιστροφής, δυστυχώς αυτό το CD δεν κυκλοφόρησε στην αγορά, αλλά μέσω μόνο από το επίσημο site του group και είναι ήδη sold out. Μερικά από τα τραγούδια (3-4) θα μπορούσαν να είναι εύκολα μεγάλες επιτυχίες, αν κυκλοφόρησαν στη δεκαετία του ’70. Μου αρέσει το album, ωστόσο πολλά από τα τραγούδια εδώ είναι σε πρώιμη μορφή, αφού το 2012 βγήκε κανονικά σαν “It's About Pride”.
IT’S ABOUT PRIDE [2012]
Με υπερηφάνεια αυτό το album, είναι ένα μεγάλο comeback από τους Outlaws. Πολλά από τα τραγούδια ασχολούνται με την απώλεια, (το οποίο είναι κατανοητό), του αρχικού frontman Hughie Thomasson που πέθανε το 2007 κι είναι το πρώτο studio album από το 1994 μετά το Diablo Canyon. Σε όλο τον δίσκο τα κιθαριστικά solos πέφτουν το ένα μετά το άλλο ασταμάτητα, τα οποία είναι αρκούντως χορταστικά. Εδώ στο “It’s About Pride” ο Henry Paul δείχνει τις ικανότητες του μια προς μια, εξαπολύοντας όλον του τον δυναμισμό. Απολαύστε τραγούδια όπως τα “Tomorrow’s Another Night”, “Hidin’ Out In Tennessee”, “Trail Of Tears”, “Trouble Rides A Fast Horse”, “Right Where I Belong” και την εκ νέου εκτέλεση του γνωστού παλιού τους τραγουδιού “So Long”.
ONCE AN OUTLAW [2016]
Μια εξαιρετική ακυκλοφόρητη δισκογραφική δουλειά από τους Outlaws, που ηχογραφήθηκε το 2007 (λίγο πριν πεθάνει ο Thomasson), αλλά ποτέ δεν κυκλοφόρησε στο εμπόριο. Τελικά βγήκε το 2016 μέσω του site τους, μόνο για τους οπαδούς του συγκροτήματος. Αυτό είναι δυστυχώς το τελευταίο κύκνειο άσμα του μεγάλου Νότιου καλλιτέχνη που ακούει στο όνομα Hughie Thomasson. Τα “Rippin’ Through Kentucky”, “Once A Cowboy”, “Strange Dreams” και “Roam & Ramble” αξίζουν τις προσοχής σας.
LOS ANGELES 1976 [2016]
Ένα live του 1976 που κυκλοφορεί 40 χρόνια μετά. Αυτή η παράσταση υπήρχε εν μέρη προηγουμένως στo best of Live & Rare, 1973-1981. Αλλά το 2016 αυτό το live είναι καταπληκτικό από μόνο του, κυκλοφόρησε και σε LP επιδεικνύοντας το ιδιαίτερο χαρμάνι του σχήματος με τις ωραίες φωνητικές αρμονίες, αλλά και το πραγματικό Southern Rock που έπαιζαν τότε. Το Νότιο σκληρό Rock στα καλύτερα του δηλαδή, όλα τα τραγούδια είναι best of, κορυφαίος και βρώμικος ήχος, επιπλέον οι κιθαριστικές τους μονομαχίες είναι εντυπωσιακές αφού οι τρείς κιθάρες κυριολεκτικά θερίζουν. Καλύτερα διαπιστευτήρια του live είναι τα… “Stick Around For Rock ‘N’ Roll”, “Green Grass & High Tides”, ‘There Goes Another Love Song”.
Προτεινόμενη Δισκογραφία:
Outlaws (1975)
Lady In Waiting (1976)
Hurry Sundown (1977)
Bring In Back Alive (1978)
ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Το Southern Rock φούντωσε μεταξύ του 1973 και 1980, με πιο σημαντικά συγκροτήματα τους Allman Brothers τους Blackfoot τους Hatchet και τους Skynyrd. Οι Outlaws, ένα σχήμα από την Tampa, Florida ήταν οι επικρατέστεροι για μια θέση στην πεντάδα. Από την αρχή το συγκρότημα δούλευε με 3 κιθαρίστες, κάτι που έδινε στο επηρεασμένο από Blues και Boogie Southern Rock τους, ένα δυναμικό ήχο στη σκηνή. Οι κιθαριστικές μονομαχίες ήταν εντυπωσιακές, τα albums τους μας δίνουν ένα καλό δείγμα της βίας που μπορούσαν να επιδείξουν. Σε αυτό τον ήχο με τον καλύτερο τρόπο βοήθησε ο άψογος κιθαρίστας και τραγουδιστής Hughie Thomasson (RIP), η ψυχή του group, σε όλα σχεδόν τα albums οι τρεις κιθάρες κυριολεκτικά θερίζουν.
Από τις αρχές του ’70 που συγκροτήθηκαν οι Outlaws τίμησαν το όνομα τους, υπήρξαν ανέκαθεν ένα γνήσιο Southern Rock σύνολο. Από την αρχή το συγκρότημα δούλευε με τρεις κιθαρίστες, κάτι που έδινε στο επηρεασμένο από Blues και Boogie Southern Rock τους, ένα δυναμικό ήχο στη σκηνή. Επιπλέον οι κιθαριστικές μονομαχίες στους δίσκους των Henry Paul, Billy Jones και Hughie Thomasson ήταν απλά εντυπωσιακές.
Ο Ηλίας Κωστόπουλος επανεκτιμά τη μουσική καριέρα των Outlaws, ακούγοντας ξανά για πολλοστή φορά όλα τα επίσημα studio και live albums τους.
Αν αποκτήσετε κάποια από τα albums τους, θα καταλάβετε πως λίγοι μόνο έχουν την ικανότητα να σας μεταφέρουν από το σπίτι σας, στην Oklahoma (ας πούμε) του Νότου στα 1918.
OUTLAWS [1975]
Οι Outlaws ξεκινάνε την δισκογραφική τους καριέρα με όλα τα όπλα τους προτεταμένα. Η συμμορία από το Jacksonville ανοίξει το δρόμο για μια σειρά από νέα άγρια Νότια Rock συγκροτήματα που προέκυψαν στη δεκαετία του ’70. Ο Clive Davies τους υπέγραψε στην Arista Records, ο Davies πείστηκε από τον Ronnie Van Zant, να τους υπογράψει. Το πρώτο τους album περιέχει δέκα τραγούδι που είναι αγκυροβολημένα στην Νότια ιδέα, δέκα ισχυρά πολύ καλά Νότια τραγούδια. Αυτά που ξεχωρίζουν αμέσως είναι τα “There Goes Another Love Song” που ανοίγει τον δίσκο, το “Knoxville Girl”, αλλά και το 10-λέπτο “Green Grass & High Tides” που κλείνει το ντεμπούτο album των Outlaws, τραγούδι κλεισίματος όπως το θρυλικό “Free Bird” των Skynyrd.
LADY IN WAITING [1976]
Το ντεμπούτο δεν ήταν αρκετό. Ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους το 1975, οι «Παράνομοι» γιορτάζουν τη συνέχεια τους στο Southern Rock, με αυτό το δεύτερο δίσκο τους, η απελευθέρωση του ήχου τους είναι πιο εμφανείς εδώ, καθώς θυμίζουν πότε Marshall Tucker Band και πότε τους θρυλικούς Lynyrd Skynyrd. Εδώ συνδυάζουν τρεις κιθάρες, που είναι σαν τσεκούρια πάνω από το κεφάλι σου, οι Henry Paul, Billy Jones και Hughie Thomasson είναι μοναδικοί. Σε αυτό το album του 1976, ξεχωρίζουν αμέσως τα… “Girl From Ohio”, “South Carolina”, “Freedom Man” και το 7-λέπτο που κλείνει τον δίσκο “Stick Around For Rock ‘N’ Roll”.
HURRY SUNDOWN [1977]
Οι Outlaws τράβηξαν “Hat Trick”, με τούτο το τρίτο μεγάλο album τους, είχαν μια καλή σειρά τριών δίσκων, αλλά ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Henry Paul αποχωρεί για να φτιάξει το δικό του προσωπικό σχήμα. Ο Southern Rock ήχος τους μένει ανέπαφος, το συγκρότημα αγκάλιασε όμως κι έναν σκληρότερο Rock ήχο. Πλούσιες αρμονίες στα τραγούδια, επίθεσης κιθάρας σε Allmans/ Skynyrd στιλ, δημιουργώντας έτσι ένα στυλ που εγώ αγαπώ ιδιαίτερα. Κάθε τραγούδι διαθέτει εδώ πολλά αρμονικά στοιχεία με καυτή κιθάρα. Συνολικά, αυτός ο δίσκος, μαζί με τους δύο προηγούμενους βοήθησε να ανοίξει το δρόμο για το σχήμα σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, ο δίσκος περιλαμβάνει το εντυπωσιακό ομώνυμο τραγούδι “Hurry Sundown” και το αριστουργηματικό “Gunsmoke”.
BRING IT BACK ALIVE [1978]
Ένα από τα μεγαλύτερα live album της κλασικής Rock εποχής. Ο κιθαρίστας Henry Paul έχει αντικατασταθεί από τον κιθαρίστα τραγουδιστή Freddie Salem, έτσι το σχήμα έχει και πάλι στις τάξεις τους τρεις κιθαρίστες. Τα τραγούδια που υπάρχουν εδώ είναι από τα τρία πρώτα album, αλλά είναι πιο σκληρότερα εδώ από ότι ήταν στην αρχική τους μορφή, που δείχνει την επίδραση του Hard Rock στο συγκροτήματα. Αυτό το album είναι ένα κάλο δείγμα της βίας που μπορούσαν να επιδείξουν επί σκηνής οι Outlaws. Είναι ένας δίσκος ο οποίος είναι τόσο βαρύς στην κιθάρα, αλλά και συνάμα έντονος, ισχυρός, άγριος, ξέφρενος, επιθετικός, ενεργητικός, φλογερός και σκληρός. Αυτό που ξεχωρίζει αμέσως είναι η εικοσάλεπτη διάρκεια του “Green Grass & High Tides”, που καλύπτει όλη την τέταρτη πλευρά του βινυλίου.
 |
| Hughie Thomasson |
PLAY TO WIN [1978]
Ένα από τα πρώτα album που κατασκευάστηκε από τoν φήμισμένο παραγωγό Robert John “Mutt” Lange. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, το συγκρότημα ήταν στην ακμή του, αλλά με Play To Win ο ήχος ήταν κάπως βαρετός και δυστυχώς χωρίς πολύ έμπνευση. Συνιστάται μόνο για τους οπαδούς του είδους.
Αυτό το album των Παράνομων, σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στη μουσική κατεύθυνση τους, που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Lange. Επίσης ήταν και το πρώτο studio LP χωρίς τον τραγουδιστή Henry Paul, ο οποίος ήταν άμεσα υπεύθυνος για τα παραδοσιακά στοιχεία στον αυθεντικό ήχο των Outlaws. Η παραγωγή του Lange, λειαίνει κάποιες από τις σκληρές άκρες του ήχου τους, όλα τα τραγούδια έχουν ελαφρά γυαλισμένο ήχο. Αυτά που ξεχωρίζουν είναι τα… “Cry Some More”, “You Are The Show”, “A Real Good Felling” και “Dirty City”.
IN THE EYE OF THE STORM [1979]
Ένα από τα χαμένα-ξεχασμένα album του group, κανένα από τα τραγούδια από αυτό τον δίσκο δεν εμφανίζεται σε κανένα Best Of των Outlaws. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι τα μέλη του group δεν τα πάνε και πολύ καλά μεταξύ τους, ο δίσκος πέρασε στα χαμηλά. Ωστόσο, όσοι δεν το έχουν στην κατοχή τους έκαναν λάθος, διότι ακόμη και αν δεν είναι αρκετά καλό όπως τα τρία πρώτα τους, τουλάχιστον έχει κάποιες καλές στιγμές. Χωρίς να είναι μεγαλειώδες album, σίγουρα τα… “The Lights Are On (But Nobody's Home)”, “(Come On) Dance With Me”, “ Miracle Man” και “Long Gone”, είναι μεγάλα από μόνα τους.
GHOST RIDERS [1980]
Σε αυτό το album υπάρχει η καλύτερη εκδοχή του “Riders Ghost In The Sky” που έχει καταγραφεί ποτέ. Το σύνολο του album είναι κάπως λεπτό Southern Rock, αλλά εσείς ακούστε το προαναφερθέν τραγούδι που είναι εκπληκτικό. Το album έφτασε έως την 13η θέση στα charts των ΗΠΑ, που ήταν και μεγαλύτερη επιτυχία τους στα charts του Billboard. Το “Ghost Riders” έχει αρωματισμένο ήχο, μια υγιή δόση από AOR και συμβατό Hard Rock, τραγούδια όπως τα… “Sunshine”, “Freedom Walk”, “White Horse” και η μπαλάντα “I Can’t Stop Loving You” ξεχωρίζουν. Ο Thomasson έγραψε και τραγούδησε το φανταστικό “Angels Hide” και το AOR “Whishing Wells”.
LOS HOMBRES MALO [1982]
Τα πράγματα δεν πάνε καλά στο σχήμα και αυτό φαίνεται στους δίσκους, έχουν φτάσει σε αδιέξοδο γύρω στο 1980-81. Το Los Hombres Malo είναι λοιπόν, το τελευταίο album τους, που έκαναν πριν από την πρώτη διάσπαση. Η μουσική είναι λίγο πολύ Hard Rock εδώ, με μόνους τραγουδιστές τους Thomasson και Salem. Πολλά από τα τραγούδια τους είναι από εξωτερικούς συγγραφείς, όπου αυτό δεν είναι γενικά ένα καλό σημάδι, γιατί πιστεύω πως οι Outlaws μπορούν να κάνουν ένα κακό τραγούδι να ακούγεται πολύ καλύτερο όταν είναι γραμμένο από αυτούς.
Ο ήχος του δίσκου προσανατολίζετε περισσότερο προς το Hard Rock και τα “Don’t Stop”, “Rebel Girl”, “All Roads” και “Foxtail Lilly” τα καλύτερα.
SOLDIERS OF FORTUNE [1986]
Με την επιστροφή του ιδρυτικού μέλους Henry Paul, ένα μεγάλο μέρος της αίσθησης των αρχικών «Παράνομων» διατηρείται. Αν και οι μεγάλες συνθέσεις της παλιάς εποχής δεν υπάρχουν, έχουν όμως αντικατασταθεί με μικρότερα τραγούδια. Δυστυχώς ήταν όμως μια παραγωγή που έφερε χαλαρά τύμπανα και πολλά synths.
Ανανεωμένο σχήμα ανανεωμένος και ο ήχος τους, όπως ήταν φυσικό άλλωστε, πάντως τα “One Last Ride”, “Racin’ For The Red Light” και “Outlaw” είναι καλά.
HITTIN’ THE ROAD [1993]
Τούτη είναι η δεύτερη live δισκογραφική δουλειά τους. Πίσω από έναν σφιχτό ήχο από τρεις κιθάρες, με αιχμή του δόρατος τον Thomasson, παίζουν για να κερδίσουν κάτι από την παλιά τους δόξα. Δεν έχει σημασία πού τα αγόρια από την Florida, δεν δίνουν κλωτσιές στον κώλο, όπως παλιά. Το δέκα live τραγούδια του δίσκου όμως, συλλαμβάνουν κάπως το παλιό αίσθημα. Είναι ένα αρκετά καλό Southern Rock live album από τη δεκαετία του ’90, που δείχνει πως οι κλασικοί, γνήσιοι και ανόθευτοι Νότιοι Rockers μπορούν να επιβιώσουν στην εποχή του Grunge και του Alternative Rock. Διαθέτει αξιόλογα live τραγούδια που είχαν γράψει χρόνια πριν, αλλά κάποια καινούργια. Εγγύηση τα “There Goes Another Love Song”, “Hurry Sundown”, “(Ghost) Riders In The Sky” και “Green Grass And High Tides”.
DIABLO CANYON [1994]
Το Diablo Canyon είναι ένα θαυμάσιο studio album που ήρθε σχεδόν 10 χρόνια μετά το τελευταίο studio. Μόνο ο Hughie Thomasson έχει μείνει, αλλά και αρκετά νέα μέλη, αυτό το album περιλαμβάνει σπουδαία τραγούδια. Μερικά από τα τραγούδια φέρνουν στο νου την αίσθηση της παλιάς Δύσης, ιδίως το ομώνυμο. Η φωνή του Thomasson είναι τόσο λεπτή όσο ποτέ στο ομώνυμο τραγούδι, ο νεοφερμένος κιθαρίστας Chris Hicks είναι εκπληκτικός. Τα “New Frontier”, “Stream On The Blacktop” και “Brother Travis” συνιστώνται ανεπιφύλακτα. Μετά από αυτό το album οι Outlaws διαλύθηκαν ξανά και ο Hughie έγινε κιθαρίστας των Skynyrd.
SO LOW [2000]
Αν και το album διαθέτει την ίδια σύνθεση με το “Diablo Canyon”, στην πραγματικότητα είναι ένα solo album του Hughie Thomasson. Παρ’ όλο που ήταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στους Skynyrd (όπου δεν τραγουδούσε), δεν είχε χάσει καθόλου τις ικανότητες του ως τραγουδιστής, αλλά και ως bandleader κιθαρίστας. Το CD είναι παρά πολύ δύσκολο να βρεθεί τώρα πια, αλλά θα πρέπει να το αγοράσετε αν το βρείτε ποτέ. Δεν είναι η κακό album, αλλά είναι πολύ καλύτερο από άλλα αντίστοιχα Southern της εποχής, στην πραγματικότητα είναι αρκετά κολασμένα καλό. Ο Hughie δεν θα σας απογοητεύσει, είναι αρκετά καλό για να ευχαριστήσει τους οπαδούς των παραδοσιακών Outlaws. Ο ήχος καθώς είναι Southern και Country μαζί. Τα “Ghost Town”, “South Street”, “Mr. Cowboy” και “Hearts Run Wild” αξίζουν και ξεχωρίζουν.
DEMOS [2010]
Αυτοί εδώ είναι οι νεοι Outlaws, χωρίς τον Hughie Thomasson (που πέθανε το 2007), αλλά με τους παλιούς Henry Paul, Billy Crain και Monte Yoho στην σύνθεση. Με βάση τον ήχο του νέου τους πονήματος, το σχήμα βρίσκεται να είναι σε ένα ίχνος επιστροφής, δυστυχώς αυτό το CD δεν κυκλοφόρησε στην αγορά, αλλά μέσω μόνο από το επίσημο site του group και είναι ήδη sold out. Μερικά από τα τραγούδια (3-4) θα μπορούσαν να είναι εύκολα μεγάλες επιτυχίες, αν κυκλοφόρησαν στη δεκαετία του ’70. Μου αρέσει το album, ωστόσο πολλά από τα τραγούδια εδώ είναι σε πρώιμη μορφή, αφού το 2012 βγήκε κανονικά σαν “It's About Pride”.
IT’S ABOUT PRIDE [2012]
Με υπερηφάνεια αυτό το album, είναι ένα μεγάλο comeback από τους Outlaws. Πολλά από τα τραγούδια ασχολούνται με την απώλεια, (το οποίο είναι κατανοητό), του αρχικού frontman Hughie Thomasson που πέθανε το 2007 κι είναι το πρώτο studio album από το 1994 μετά το Diablo Canyon. Σε όλο τον δίσκο τα κιθαριστικά solos πέφτουν το ένα μετά το άλλο ασταμάτητα, τα οποία είναι αρκούντως χορταστικά. Εδώ στο “It’s About Pride” ο Henry Paul δείχνει τις ικανότητες του μια προς μια, εξαπολύοντας όλον του τον δυναμισμό. Απολαύστε τραγούδια όπως τα “Tomorrow’s Another Night”, “Hidin’ Out In Tennessee”, “Trail Of Tears”, “Trouble Rides A Fast Horse”, “Right Where I Belong” και την εκ νέου εκτέλεση του γνωστού παλιού τους τραγουδιού “So Long”.
ONCE AN OUTLAW [2016]
Μια εξαιρετική ακυκλοφόρητη δισκογραφική δουλειά από τους Outlaws, που ηχογραφήθηκε το 2007 (λίγο πριν πεθάνει ο Thomasson), αλλά ποτέ δεν κυκλοφόρησε στο εμπόριο. Τελικά βγήκε το 2016 μέσω του site τους, μόνο για τους οπαδούς του συγκροτήματος. Αυτό είναι δυστυχώς το τελευταίο κύκνειο άσμα του μεγάλου Νότιου καλλιτέχνη που ακούει στο όνομα Hughie Thomasson. Τα “Rippin’ Through Kentucky”, “Once A Cowboy”, “Strange Dreams” και “Roam & Ramble” αξίζουν τις προσοχής σας.
LOS ANGELES 1976 [2016]
Ένα live του 1976 που κυκλοφορεί 40 χρόνια μετά. Αυτή η παράσταση υπήρχε εν μέρη προηγουμένως στo best of Live & Rare, 1973-1981. Αλλά το 2016 αυτό το live είναι καταπληκτικό από μόνο του, κυκλοφόρησε και σε LP επιδεικνύοντας το ιδιαίτερο χαρμάνι του σχήματος με τις ωραίες φωνητικές αρμονίες, αλλά και το πραγματικό Southern Rock που έπαιζαν τότε. Το Νότιο σκληρό Rock στα καλύτερα του δηλαδή, όλα τα τραγούδια είναι best of, κορυφαίος και βρώμικος ήχος, επιπλέον οι κιθαριστικές τους μονομαχίες είναι εντυπωσιακές αφού οι τρείς κιθάρες κυριολεκτικά θερίζουν. Καλύτερα διαπιστευτήρια του live είναι τα… “Stick Around For Rock ‘N’ Roll”, “Green Grass & High Tides”, ‘There Goes Another Love Song”.
Προτεινόμενη Δισκογραφία:
Outlaws (1975)
Lady In Waiting (1976)
Hurry Sundown (1977)
Bring In Back Alive (1978)
ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
22/5/17/
Υ.Γ.
Θέλω να ευχαριστήσω τον admin του site των Outlaws, αλλά και τον ίδιο τον Henry Paul προσωπικά, που μου έστειλαν τα δύο CD του σχήματος που δεν κυκλοφορήσαν πότε στο εμπόριο, τα Demos και Once An Outlaw.
Υ.Γ.
Θέλω να ευχαριστήσω τον admin του site των Outlaws, αλλά και τον ίδιο τον Henry Paul προσωπικά, που μου έστειλαν τα δύο CD του σχήματος που δεν κυκλοφορήσαν πότε στο εμπόριο, τα Demos και Once An Outlaw.
 |
| Outlaws 2014 |
Δημοσίευση σχολίου