Όταν η καλή παρέα των Jim Morrison, Ray Manzarek, Robby Krieger και John Densmore ένωνε τα όνειρά της για μουσική αλλά και τέχνη, κανείς -ούτε οι ίδιοι- φανταζόταν τι εξέλιξη θα είχε η μουσική τους και τι επίδραση θα εξασκούσαν στις επόμενες γενιές.
Πήραν τ’ όνομά τους από τον τίτλο του βιβλίου του Aldous Huxley, “The Doors of Perception” (Οι πόρτες της Αντίληψης) που ουσιαστικά κι αυτό ήταν δανεισμένο από μια ρήση του William Blake που έλεγε: “Αν οι πόρτες της αντίληψης καθαριστούν (ανοίξουν), τότε όλα θα εμφανιστούν μπροστά στον άνθρωπο». Κι όπως σωστά υποθέσατε, η ιδέα για το όνομα ήταν του Jim Morrison!
Το μικρό κείμενο που ακολουθεί δεν έχει να κάνει με μια ακόμα βιογραφία του μεγάλου αμερικάνικου συγκροτήματος ή μια ακόμα παράθεση της σημαντικής δισκογραφίας τους.
Φέτος κλείνουν 54 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου κι ιστορικού άλμπουμ τους με τίτλο το όνομά τους. Είχε κυκλοφορήσει στις 4 Ιανουαρίου 1967 και, διαβάζοντας τις παρακάτω γραμμές, σας παροτρύνω να το ξανακούσετε. Θεωρώ ότι η ερασιτεχνική ωριμότητά του, η μεστότητα των στίχων και τα παιχνιδίσματα της μουσικής που κυμαίνονται από bossa nova ("Break On Through), blues ("Back Door Man") και ψυχεδέλεια (‘Light my Fire’), δεν φθάνει κάνενα από τα μετέπειτα άλμπουμ τους, ακόμα κι από το L.A. Woman που είναι το αγαπημένο μου. Τα 11 τραγούδια του ηχογραφήθηκαν μέσα σε 6 ημέρες με παραγωγό τον Paul Rothchild, σε ένα απλό τετρακάναλο, χρησιμοποιώντας στην ουσία μόνο τα τρία κανάλια: Ένα για μπάσο και ντραμς, ένα για κιθάρα και πλήκτρα, ένα για τραγούδι και το τέταρτο το χρησιμοποίησαν για overdubbing. Ο Rothchild έφερε τον session μουσικό Larry Knechtel να παίξει μπάσο στο "Light My Fire", αλλά και σε ορισμένα άλλα τραγούδια, για να δώσει περισσότερο βάρος στον όγκο του μπάσου που είχαν γράψει από τα πλήκτρα του Manzarek.
Το “The Doors’ έχει όλα τα συστατικά του μεγαλοφυούς άλμπουμ; Απαράμιλλη ερμηνεία που έως τότε δεν είχαμε ξανακούσει, συνθετικό οργασμό, σε μια εποχή που η ψυχεδέλεια όριζε τα πάντα, και στίχους που ξέφευγαν, με το “The End" να είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα να έρχεται στην επιφάνεια. Στο βιβλίο του "Riders on the Storm" (εκδόσεις Arrowο 1990), ο John Desmore γράφει την αμηχανία που αισθάνθηκε όταν οι γονείς του άκουσαν το συγκεκριμένο τραγούδι, αλλά και τη χαρά, που είχε όταν πήρε στα χέρια του το πρώτο αντίτυπο.
Η Warner επανακυκλοφορεί για ακόμα μια φορά το πρώτο άλμπουμ τους σε τριπλή έκδοση και σε cd και σε βινύλιο. Το πρώτο cd/βινύλιο περιέχει το αυθεντικό άλμπουμ σε original stereo mix, το δεύτερο cd/βινύλιο τα τραγούδια σε mono μίξη και το τρίτο cd/βινύλιο μια live εμφάνισή τους στο Matrix club στις 7 Μαρτίου του 1967.
Για την ιστορία, το άλμπουμ αυτό έχει πουλήσει 100.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων τα 33.000.000 μόνο στην Αμερική.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
12/1/17
About
Αλέξανδρος Ριχάρδος
Δημοσίευση σχολίου