Μπορεί το καινούργιο άλμπουμ των Bon Jovi, “This House is not for Sale”, να πήγε με την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του στο Νο1 του αμερικάνικου chart, αλλά η εμπορική διάρκειά του είναι πολύ χαμηλή. Σύμφωνα με τις επίσημες πωλήσεις, το άλμπουμ από το Νο1, έπεσε στο Νο43(!) κι από εκεί στο Νο 127(!). Δηλαδή, δεν μιλάμε για πτώση αλλά καταβαράθρωση. Και το κακό για το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι ότι πέραν του ομότιτλου κομματιού, δεν έχει άλλο να του "κρατήσει" τις πωλήσεις. Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, στο Νο1 του αμερικάνικου chart, βρίσκεται το Hardwired...to Self-Destruct των Metallica με 291.000 αντίτυπα μέσα σε μια εβδομάδα και να δούμε πόσες εβδομάδες θα μπορέσει να κρατηθεί στο Top 10.
Αυτή η πολύ μεγάλη μείωση πωλήσεων από εβδομάδα σε εβδομάδα, συναντάται μετά το 2005 στις μεγάλες αγορές και αρκετά πριν στην ελληνική αγορά. Θυμάμαι το 2001, που δούλευα στη δισκογραφική εταιρεία Λύρα, στην πρώτη συνάντηση που είχα με τους πωλητές, μού τόνισαν ότι οι πωλήσεις των δίσκων περιορίζονται στην πρώτη εβδομάδα κι από εκεί και πέρα...τίποτε. Και πραγματικά, έτσι ήταν. Την πρώτη εβδομάδα, πωλούσαμε (βάζαμε στα μαγαζιά) π.χ. 1.000 αντίτυπα, την δεύτερη εβδομάδα 150, που στην ουσία ήταν ό,τι δεν πρόλαβε να πάει την πρώτη εβδομάδα, την τρίτη 10, την τέταρτη 6 και μετά απολύτως τίποτε!
Να κάνω εδώ μια παρένθεση και να σάς πω, πώς γίνονται σήμερα οι παραγγελίες καινούργιων κυκλοφοριών από τις εταιρείες προς το εξωτερικό.
Επειδή ο όγκος των καταστημάτων έχει μειωθεί δραματικά, δεν παραγγέλνουν βάση των στοιχείων πωλήσεων και της δυναμικής των δίσκων, ΔΕΝ παραγγέλνουν κατ’ ευθείαν, αλλά παίρνουν προπαραγγελίες από τα καταστήματα. Στην ουσία, το τμήμα πωλήσεων δεν υπάρχει ή τέλος πάντων υπάρχει σε επίπεδο διεκπεραιωτικό. Αν δεν καταλάβατε, π..χ τον Α δίσκο τον προπαραγγέλνουν να κατάστημα 2 3, 8, 5 κομμάτια. Σύνολο 18. Παραγγέλνουν 20 και τέλος!
Όμως αυτή η κατάσταση έχει να κάνει και με την απαξίωση της φυσικής μορφής της μουσικής, δηλ cd και βινύλιο. Παλαιοτέρα δεν υπήρχαν αυτές οι καταβαραθρώσεις πωλήσεων κι αν συνέβαιναν, συνέβαιναν μια φορά το χρόνο, όμως τώρα με την δραματική μείωση φυσικού προϊόντος, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μπορεί με την επαναφορά του βινυλίου (όσο οι τιμές είναι υψηλές, τόσο οι πωλήσεις θα παραμένουν μικρές) να έχει εμφανιστεί μια καλύτερη κατάσταση, αλλά... ας όψεται η ψηφιακή τεχνολογία. Αλλά πάντα κάτι μας φταίει. Το 1991 μας έφταιγαν οι Nirvana, τώρα η ψηφιακή τεχνολογία! Το ότι οι καινούργιοι δίσκοι έχουν 1 βία, το πολύ 2 καλά κομμάτια και το γεγονός ότι δεν βγαίνουν καινούργια συγκροτήματα στο χώρο του hard/heavy, δεν μάς φταίει;
About
Αλέξανδρος Ριχάρδος
Τα δεκαπεντάχρονα του σήμερα βλέπουν δίσκους βινυλίου και δεν ξέρουν τι είναι. Μεγαλώνουν με το YouTube στα smartphones. Δεν έχουν καν στο μυαλό τους την ιδέα του album. Η αγορά του φυσικού μέσου έχει περιοριστεί μόνο σε συλλέκτες και ακροατές που αγαπούν το format για τους δικούς τους λόγους ο καθένας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καλές μπάντες υπάρχουν και καλοί δίσκοι βγαίνουν. Αλλά επειδή η πραγωγή και η κοπή μιας κυκλοφορίας έχει γίνει εύκολη υπόθεση για τον καθένα, για να βρεις το καλό πρέπει να ξεσκαρτάρεις τόνους σαβούρας.
Κάποτε η μουσική βιομηχανία αποτελούσε ένα φίλτρο (άδικο σε μερικές περιπτώσεις αλλά γενικά δίκαιο), τώρα που κατέρευσε θέλει κόπο.
Και δεν φταίει η ψηφιακή εποχή. Φταίει απλώς η ...εποχή που αλλάζει, απαλείφει κάποια πράγματα και δημιουργεί νέα.
Δισκάρες βγαίνουν και σήμερα. Ήμαρτον με την ισοπέδωση. Απλά, οι πιτσιρικάδες βλέπουν εντελώς άυλα τη μουσική, ο ιγεροντότεροι βλέπουν The Voice κι οι τιμες στην Ελλάδα των cd, βινυλίου παραμένουν τσουχτερές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ ότι η μουσική δεν παίζει το ρόλο που έπαιζε κάποτε στις ζωές όλων μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή