Ο Steve Jones ήταν κιθαρίστας στους Sex Pistols και μάλιστα ιδρυτικό μέλος τους. Πρόσφατα ήλθε στην επικαιρότητα με την κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του με τίτλο «Lonely Boy», όπου παραδέχεται ότι είναι σεξομανής, δεν έχει καταφέρει να κάνει μια μόνιμη σχέση στην ζωή του ενώ έχει πειραματιστεί με άνδρες στο παρελθόν. Η συμπεριφορά του, σύμφωνα με τον ίδιο, οφείλεται στην κακοποίηση που είχε δεχτεί όταν ήταν παιδί από τον πατριό του σε ηλικία 10 ετών! Έτσι στο μυαλό του δημιούργησε μια στρεβλή εικόνα για το τι είναι και τι δεν είναι αποδεκτό σεξουαλικά σε μια κοινωνία ενώ στην εφηβεία εθίστηκε στο σεξ και άρχισε να πειραματίζεται με το ανδρικό φύλο, αν και ποτέ δεν πίστεψε πως είναι ομοφυλόφιλος. Η κυκλοφορία του βιβλίου του μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε ότι ο Steve Jones πέραν από συνιδρυτικό μέλος και κιθαρίστας των Sex Pistols (έπαιξε και στο reunion του 2007) ήταν και κιθαρίστας του Iggy Pop, ενώ μετά τη διάλυση των Sex Pistols με τον ντράμερ Paul Cook σχημάτισε τους Professionals με τους οποίους κυκλοφόρησε 4 singles και δύο άλμπουμ (το ομότιτλο και το “I didn’t’t see it coming”). Οι Clash του προσέφεραν τη θέση του κιθαρίστα, προσφορά που αρνήθηκε για να γίνει μέλος των Chequered Past (τραγουδιστής ο Michael Barnes) ενώ έπαιξε και με τους Siouxsie and the Banshees στο προσωπικό άλμπουμ του Johnny Thunders, “So alone” αλλά και με τους Thin Lizzy(!), Billy Idol, Joan Jett, Adam Ant, Bob Dylan(!), Neurotic Outsiders (με Matt Sorum και Duff McKagan), Andy Taylor κ.α.To 1995 σχημάτισε τους Neurotic Outsiders όπου κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους. Στους Neurotic Outsiders εκτός του Jones συμμετείχαν και οι Matt Sorum και Duff McKagan από τους Guns N' Roses κι ο οργανίστας John Taylor των Duran Duran. Στην αρχική σύνθεσή τους ήταν και οι Billy Idol και Steve Stevens, αλλά αντικαταστάθηκαν από τους Jones και Taylor.
Ό Jones έχει 2 προσωπικά άλμπουμ, το Mercy (1987) το οποίο δεν ακούγεται και το πολύ καλό Fire and Gasoline (1989) που συμμετέχουν οι Ian Astbury (Cult που έκανε και την παραγωγή), Axl Rose, Billy Duffy (Cult) και ο ντράμερ Mickey Currey. Το άλμπουμ έχει τον απόλυτο αλήτικο hard ήχο της δεκαετίας του '80 και συνίσταται στους φίλους του ήχου των Gun’n’Roses και Cult που αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις. Αν κι εμπορικά απέτυχε (Νο 169 USA) το καλό Fire and Gasoline έχει τουλάχιστον 3 κομμάτια που στεκόντουσαν στους δίσκους των Guns και Cult και δεν έχει καμία σχέση με σχέση με Sex Pistols.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Fire and Gasoline (1989)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
21/11/16
Δημοσίευση σχολίου