To 1990, όταν εργαζόμουν σαν υπεύθυνος ξένου ρεπερτορίου στη δισκογραφική εταιρεία BMG, ήμουν παράλληλα και label manager της Island Records. Οι μεγάλες εταιρίες ζητούσαν να έχουν σε κάθε χώρα ένα «δικό τους» άνθρωπο που να χειρίζεται όλα τα θέματά τους, από τα οικονομικά έως και το promotion. Έτσι, εκείνη τη χρονιά, πριν ακόμα καταρρεύσουν τα κουμουνιστικά καθεστώτα της Αν. Ευρώπης, είχα πάει το πρώτο ταξίδι μου σαν label manager στο Λονδίνο, στα ιστορικά γραφεία της εταιρίας που ήταν στο Δυτικό Λονδίνο. Για την ιστορία, το υπόγειο της εταιρίας στέγαζε τα studio, όπου στο παρελθόν ηχογράφησαν ο Bob Marely και οι Free!
Στο χώρο που γινόταν η συνάντηση βρισκόμαστε καμιά 10αριά άνθρωποι, όλοι από τη Δ. Ευρώπη μαζί με τον υπεύθυνο του Exploitation της εταιρίας, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε ένας μεσήλικας, περί τα 60, με κοκκινόασπρα μαλλιά και ντύσιμο casual. Μίλησε πολύ λίγο με τον υπεύθυνο του exploitation κι έφυγε. Στο διάλειμμα έμαθα ότι ο 60χρονος μεσήλικας ήταν ο ιδρυτής της Island Rec, Chris Blackwell, που ανακάλυψε τον Bob Marley, έφερε τη reggae μουσική στην M.Βρετανία κι ανακάλυψε ακόμα τους Free κ.α. Μόλις έμαθα την ταυτότητα του επισκέπτη, ζήτησα να τον γνωρίσω, έστω για μια χειραψία. Πήγα στη γραμματέα του, αφού πέρασα από ένα πολύ μεγάλο χώρο, όπου ο κεντρικός (τεράστιος) τοίχος φιλοξενούσε ένα (τεράστιο) πίνακα, όπου αναγραφόντουσαν όλες οι κινήσεις των καλλιτεχνών της εταιρίας ανά τον κόσμο. Σε ποιά ήταν ο καθ’ ένας και τι έκανε (συναυλία ή promo ταξίδι). Βέβαια, όλα αυτά συνέβαιναν σε μια εποχή που τα computers δεν είχαν μπει στην καθημερινότητά μας. Ο χώρος κι ο τεράστιος λευκός πίνακας μου θύμισαν ταινία Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τους επιτελείς να σημειώνουν τις κινήσεις του εχθρού αλλά και των δικών τους στρατιωτών!
 |
Το γραφείο της Island Rec στο Λονδίνο
Η συνάντησή μου με τον Blackwell διήρκεσε λίγα λεπτά και ήταν τυπική, φεύγοντας όμως μου έδωσε μια αφίσα. Κι αυτή η αφίσα είναι το κυρίως θέμα της σημερινής επικοινωνίας μας. Σε μια αφίσα Α3 με το σήμα της Island Rec το σλόγκαν ‘If you don’t promote a terrible thing happens” και για αποχαιρετώντας με, μου είπε «πάρ'την και να τη βάλεις στο γραφείο σου για να τη βλέπεις κάθε ημέρα». |
Ειδικά σήμερα, που τα social media κυριαρχούν στη ζωή μας, κυριαρχούν στη ζωή των απλών ανθρώπων, ο έλεγχος του promotion και της διαφήμισης γίνεται ακόμα σοβαρότερος. Οι καταναλωτές, θέλουν να ξέρουν ότι ελέγχουν τα πάντα και «ότι αγοράζουν, αυτό παίρνουν». Οι καινούργιοι μικροεπιχειρηματίες πιστεύουν ότι διαφημίζοντας ανέξοδα τα προϊόντα τους μέσω των social media, κάνουν την ίδια δουλειά με την πληρωμένη διαφήμιση. Καθόλου το ίδιο. Το σωστό promotion, οι επιλογές καταναλωτικών ομάδων που απευθύνεσαι, το βασικό σλόγκαν, η γενικότερη φρασεολογία, η επιλογή των λέξεων αλλά και των χαρακτηριστικών κάθε προϊόντος που επιλέγεις προς διαφήμιση, παίζει τεράστιο λόγο στο τελικό αποτέλεσμα. Για σκεφτείτε στο site του rockmachine.gr να υπήρχε καθημερινός οργασμός παρουσίασης μίας συναυλίας ενός ethnic καλλιτέχνη; Ο διοργανωτής θα χαιρόταν με την μεγάλη προβολή, το banner και τα σποτς, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα άγγιζε το μηδέν. Παλαιότερα στη δισκογραφία, υπήρχε πολύ μεγάλη προσοχή στο πως θα επιλεχτεί το πρώτο το single που θα έβαζε το καινούργιο άλμπουμ ενός καλλιτέχνη στην αγορά. Τυχόν λάθος επιλογή θα έφερνε αρνητικά αποτελέσματα τα οποία θα είχαν άμεσο αντίκτυπο στις πωλήσεις. Η σωστή διαφήμιση/promotion στα σωστά μέσα και στο σωστό προϊόν, δηλ. αυτό που έχει τις δυνατότητες να πουλήσει, δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά. Αν δεν ρίξεις χρήματα, δεν επενδύσεις στο προϊόν σου, θα αποτύχεις. Και τότε πάντα φταίνε οι άλλοι και ποτέ εσύ! Πόσες συναυλίες γίνονται με τους διοργανωτές να πιστεύουν οι «φίλοι τους» από το facebook, φθάνουν για να γεμίζουν και να ξεχειλίσουν το club. Και σπανιότατα το πετυχαίνουν αυτό.
Την παραπάνω αφίσα την κόλλησα στον τοίχο του γραφείου μου στην BMG, αλλά αυτή που παραθέτω στο κείμενο είναι κατεβασμένη από το google, μια που η δική σκίστηκε σε μια μετακόμιση.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
27/10/16/
About
Αλέξανδρος Ριχάρδος
Δημοσίευση σχολίου