Σ’ ένα κατάμεστο Piraeus 117, χωρίς support, οι Megadeth προσέθεσαν άλλη μια πολύ καλή εμφάνιση στη χώρα μας, εξ’ άλλου δεν θυμάμαι να έχουν κάνει καμία έστω μέτρια εμφάνιση. Όλες ανήκουν στην κατηγορία “καλές κι άνω”. Ίσως η χθεσινή να ήταν η καλύτερη όλων. Με μέρος από το πλούσιο σκηνικό που τους συνοδεύει στη φετινή περιοδεία τους (οθόνες και τεράστιο πανό), ξεδίπλωσαν ένα δυνατό greatest hits, με 4 κομμάτια από το καινούργιο άλμπουμ τους. Ξεκίνησαν με τα Hangar 18 και The Threat is real για να συνεχίσουν με το Tornado of Souls που αφιέρωσαν στον Nick Menza κι από εκεί και πέρα ακολούθησε ένας πραγματικός καταιγισμός: My darkest hour, She-Wolf, Post American World (πολύ καλό κομμάτι από το καινούργιο άλμπουμ), Sweeting Bullets, Dystopia, Trust και A Tout le Monde που τραγούδησε ο κόσμος και έκλεισαν εν μέσω αποθέωσης με τα Symphony of Destruction, Peace sells but who’s buying και Holy Wars. Φυσικά τα αυτιά και τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στον καινούργιο κιθαρίστα του συγκροτήματος, τον βραζιλιάνο πρώην Angra, Kikko Loureiro, που ξέρει ότι είναι το κεντρικό πρόσωπο σε αυτή τη περιοδεία. Και ήταν το κεντρικό πρόσωπο της βραδιάς αφού η απόδοσή του ήταν πολύ καλή. Φυσικά ο Mustaine ήταν αυτός που ξέραμε με τα χείλη κολλημένα στο μικρόφωνο, τα μαλλιά ριγμένα μπροστά του και τη mustaiνικη φωνή και να μην αδικήσω τον νεόφερτο ντράμερ Dirk Verbeuren, που δεν παίζει στο άλμπουμ αλλά αντικατέστησε τον Chris Adler που επέστρεψε στους Lamb of God. Ίσως να είχε την πιο δύσκολη δουλειά αφού έπρεπε να προσαρμοστεί άμεσα στο set list και τα κατάφερε περίοφημα. Για ακόμα μια φορά τα t-shirts σε τιμές ψηλές, 30€ και 35€ και πάρα πολλοί αγόραζαν, άρα το πρόβλημα το έχω εγώ! (φωτό Απόστολος Σειρηνάκης).
Σ’ ένα κατάμεστο Piraeus 117, χωρίς support, οι Megadeth προσέθεσαν άλλη μια πολύ καλή εμφάνιση στη χώρα μας, εξ’ άλλου δεν θυμάμαι να έχουν κάνει καμία έστω μέτρια εμφάνιση. Όλες ανήκουν στην κατηγορία “καλές κι άνω”. Ίσως η χθεσινή να ήταν η καλύτερη όλων. Με μέρος από το πλούσιο σκηνικό που τους συνοδεύει στη φετινή περιοδεία τους (οθόνες και τεράστιο πανό), ξεδίπλωσαν ένα δυνατό greatest hits, με 4 κομμάτια από το καινούργιο άλμπουμ τους. Ξεκίνησαν με τα Hangar 18 και The Threat is real για να συνεχίσουν με το Tornado of Souls που αφιέρωσαν στον Nick Menza κι από εκεί και πέρα ακολούθησε ένας πραγματικός καταιγισμός: My darkest hour, She-Wolf, Post American World (πολύ καλό κομμάτι από το καινούργιο άλμπουμ), Sweeting Bullets, Dystopia, Trust και A Tout le Monde που τραγούδησε ο κόσμος και έκλεισαν εν μέσω αποθέωσης με τα Symphony of Destruction, Peace sells but who’s buying και Holy Wars. Φυσικά τα αυτιά και τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στον καινούργιο κιθαρίστα του συγκροτήματος, τον βραζιλιάνο πρώην Angra, Kikko Loureiro, που ξέρει ότι είναι το κεντρικό πρόσωπο σε αυτή τη περιοδεία. Και ήταν το κεντρικό πρόσωπο της βραδιάς αφού η απόδοσή του ήταν πολύ καλή. Φυσικά ο Mustaine ήταν αυτός που ξέραμε με τα χείλη κολλημένα στο μικρόφωνο, τα μαλλιά ριγμένα μπροστά του και τη mustaiνικη φωνή και να μην αδικήσω τον νεόφερτο ντράμερ Dirk Verbeuren, που δεν παίζει στο άλμπουμ αλλά αντικατέστησε τον Chris Adler που επέστρεψε στους Lamb of God. Ίσως να είχε την πιο δύσκολη δουλειά αφού έπρεπε να προσαρμοστεί άμεσα στο set list και τα κατάφερε περίοφημα. Για ακόμα μια φορά τα t-shirts σε τιμές ψηλές, 30€ και 35€ και πάρα πολλοί αγόραζαν, άρα το πρόβλημα το έχω εγώ! (φωτό Απόστολος Σειρηνάκης).
Δημοσίευση σχολίου