Έχοντας δει στο παρελθόν την Patti Smith σε ηλεκτρικό show, σκέφτηκα ότι θα ήταν ό,τι καλύτερο να την έβλεπα και σ’ ένα ακουστικό.
Έτσι επέλεξα να τη δω την Κυριακή, σ’ ένα Piraeus 117 γεμάτο από κόσμο, που ηλικιακά ήταν κατά πλειοψηφία άνω των 40, αλλά με τις υποψίες να έρχονται στο μυαλό μου, αφού στη σκηνή υπήρχαν ηλεκτρικές κιθάρες! Στις 21.20 εμφανίστηκε το συγκρότημα στη σκηνή, όπου ξεκίνησε με το Frederic, για να συνεχίσει με τα Dancing Barefoot, When the doves cry (τι όμορφο τραγούδι, σύνθεση του Prince), My Blakean year, Break it up, όλα μέσα σε ένα -στην αρχή- συγκρατημένο κοινό, που τραγούδι με τραγούδι, άρχισε να συμμετέχει όλο και περισσότερο .
Και μέσα σ’ αυτή την πολύ όμορφη ατμόσφαιρα, ένα αίσθημα μου ερχόταν από την Patti Smith, που δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν. Ένα μικρό medley από το συγκρότημά της στα τραγούδια των Velvet Undergrouud, Rock’n’Roll και Waiting for my man, για να ξαναεμφανιστεί η 69χρονη Smith, αλλά αυτή τη φορά να πάει στην άκρη της σκηνής πλησιάζοντας τον κόσμο, που αμέσως έσπευσε κοντά της. Σε λίγα λεπτά σχεδόν όλος ο κόσμος είχε πάει σε εκείνη τη γωνία τραγουδώντας μαζί της.Η βραδιά έκλεισε με τα κλασικά, Gloria, Because the night και People have the Power,αφήνοντας όλους μας με τις καλύτερες σκέψεις.
Οι αρχικές υποψίες μου για μια ηλεκτρική βραδιά επαληθεύτηκαν (μόνο 2 τραγούδια παίχτηκαν με ακουστική κιθάρα), αλλά δεν πειράζει,πέρασα πολύ καλά.Κι όπως έμαθα αργότερα, η βραδιά έγινε ηλεκτρική επειδή η ίδια δεν ήθελε να παίξει ακουστικά! Όσο για το συγκρότημά της, με πρωτοστατούντα τον κιθαρίστα Lenny Kaye, ήταν κάτι παραπάνω από καλοδουλεμένο. Φεύγοντας, κατάλαβα τι ήταν εκείνη η ενέργεια που μου ερχόταν κατ’ ευθείαν από την Patti Smith: Χόρευε στα τραγούδια της, προσφέροντας ένα μοναδικό αίσθημα, να δούμε – επί τέλους – ανθρώπους να χορεύουν και κυρίως καλλιτέχνες!
Δημοσίευση σχολίου