Ερωτήσεις της Μαίρης «Therion» Ιορδανίδου.
Για το κλασικό όλων των εποχών άλμπουμ Out of Darkness συνεργάστηκες με τον τραγουδιστή Rhett Forester. Συχνά αναφέρεσαι σε αυτόν λέγοντας ότι ήταν ένας αληθινός rock star. Πιστεύεις ότι η εποχή των rock stars και των θρύλων της μουσικής έχει παρέλθει; 'Η μήπως κάθε νέα γενιά έχει τους δικούς της και απλώς οι γηραιότεροι θαυμαστές εξακολουθούν να αναπολούν τους προηγούμενους με νοσταλγικό τρόπο;
JACK STARR: Ναι, έχω πει ότι ο Rhett ήταν ένας rock star, με την ακριβή έννοια του όρου. Ο Rhett ήταν σαν τον Χρυσό Θεό από την ταινία «Σχεδόν Διάσημος», έζησε τη ζωή στα άκρα και με αυτό εννοώ ότι τα έκανε όλα ακραία, όπως για παράδειγμα το να είναι συχνά υπό την επήρεια ουσιών, να κοιμάται κάθε βράδυ με άλλη γυναίκα, να κάνει κοντολογίς επικίνδυνα πράγματα. Παρόλα αυτά είχε ευγενική καρδιά και με συμπαθούσε. Μπορώ μάλιστα να δηλώσω πως αυτό αποτέλεσε μεγάλη φιλοφρόνηση για μένα, διότι δεν συμπαθούσε πολλούς ανθρώπους. Δεν έχω γνωρίσει κανέναν άλλον που μπορούσε να πιει τόσο όσο αυτός και που ταυτόχρονα να έχει τόση επίδραση στις γυναίκες. Εγώ προσωπικά το έβρισκα συγκλονιστικό. Ένιωθα σαν να ήμουν φίλος με τον Jim Morisson ή με τον Robert Plant! Όταν κάποιες φορές είχε μείνει στο σπίτι μου, τολμώ να πω ότι το μετέτρεπε σε παλάτι του αυτοκράτορα Καλιγούλα και μερικές φορές έπρεπε να το εγκαταλείψω για να διατηρήσω την πνευματική μου ακεραιότητα..χα,χα,χα! Δεν νομίζω ότι θα αποκτήσουμε τέτοιου στυλ rock star στο μέλλον και όταν σταματήσουν οι Stones και οι Aerosmith θα σημάνει το τέλος της ακολασίας.
 |
| Jack Starr και Rhett Forester |
JACK STARR: Λυπάμαι που θα πω ότι το rock και το heavy metal έχουν σταματήσει να εξελίσσονται και δυστυχώς νιώθω ότι μάλλον, κατά κάποιον τρόπο, οπισθοχωρούν. Φαίνεται ότι λίγες μπάντες δημιουργούν κάτι αληθινά καινούριο. Προσωπικά μου αρέσει ότι αποκαλούν πολλοί ακροατές παλιομοδίτικο το ύφος των δίσκων μου αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρει ο όρος διότι ήμουν από τους πρώτους που έπαιξαν power metal με τους Virgin Steele. Ό,τι κάνω αυτή την στιγμή είναι η συνέχιση αυτής της παράδοσης και πιστεύω ότι έχω βελτιωθεί σαν κιθαρίστας, καθώς πάντοτε προσπαθώ να παρουσιάσω ένα καλύτερο album από το προηγούμενο και να εξελίσσω την μουσική του Jack Star και των Burning Starr.
Παρακολουθείς τις νέες κυκλοφορίες; Ποιός μουσικός ή μπάντα ήταν η τελευταία που μαγνήτισε την προσοχή σου;
JACK STARR: Οφείλω να είμαι ειλικρινής. Υπάρχουν λίγες μπάντες που μου αρέσουν αλλά υπάρχουν πολλοί μουσικοί που είναι σπουδαίοι. Στο παρελθόν αν υπήρχε ένας σπουδαίος μουσικός -κιθαρίστας, τραγουδιστής ή ντράμερ- θα βρισκόταν σύντομα σε μια μεγάλη μπάντα. Δυστυχώς στις μέρες μας υπάρχουν κάποιοι πολύ ταλαντούχοι μουσικοί που βρίσκονται σε μπάντες οι οποίες δεν είναι τόσο καλές. Συνεπώς η απάντησή μου είναι ότι δεν υπάρχουν τόσες πολλές καλές νέες μπάντες αλλά υπάρχουν πολλοί καλοί μουσικοί. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιες, θα σου πω ότι άκουσα ένα συγκρότημα που μου άρεσε πριν λίγους μήνες, τους Sunburst. Ωστόσο δεν έχω πλήρη εικόνα του. Επίσης μου αρέσουν οι Mystery του Αγγελου Περλεπέ.
Ζώντας στην εποχή του διαδικτύου, ποια νομίζεις ότι είναι είναι τα υπέρ και τα κατά στην σημερινή σκηνή; Ποιές είναι οι διαφορές ανάμεσα στο τότε (ράδιο, ανταλλαγή κασέτας ή βινυλίου) και του σήμερα (διαδίκτυο, YouTube, facebook);
JACK STARR: H νέα κατεύθυνση του marketing με την έλευση των νέων κοινωνικών μέσων δικτύωσης έχει θετικά και αρνητικά. Όλα είναι ταχύτερα τώρα κι ένας νέος μουσικός μπορεί να ιδωθεί και να ακουστεί πολύ πιο γρήγορα από πριν, μέσω του Facebook και του YouTube, αλλά επίσης μπορεί να ξεχαστεί πολύ πιο γρήγορα, διότι υπάρχουν τόσα πολλά συγκροτήματα ανά τον κόσμο και οι πάντες σήμερα μπορούν να φτιάξουν ένα CD και να το προωθήσουν στο διαδίκτυο.
Πώς νιώθεις όταν παίζεις μουσική μετά από τόσα πολλά χρόνια; Η συγκίνηση είναι η ίδια ή εξαρτάται και από το ακροατήριο;
JACK STARR: Ναι, ακόμα απολαμβάνω το να παίζω μουσική, ο Ned, ο μπασίστας μου και ο Rhino μερικές φορές αυτοαποκαλούνται, μεταξύ σοβαρού και αστείου, «lifers». Έτσι αυτοαποκαλούνται οι έγκλειστοι των φυλακών όταν δεν έχουν ελπίδα να βγουν ποτέ από εκεί. Νιώθω ότι πλέον είναι πολύ αργά για μένα προκειμένου να έχω μια διαφορετική ζωή. Συνεπώς, είμαι σαν κι αυτούς ισόβιος και δεν θέλω να αφήσω ποτέ αυτό τον τρόπο ζωής.
JACK STARR: Θυμάμαι με συγκίνηση την συναυλία που δώσαμε στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη του 2014! Το κοινό ήταν φανταστικό και η ενέργειά του μεταδοτική, με την μπάντα μας να τρέφεται σαν βαμπίρ από αυτή την υπέροχη ενέργεια, η οποία μας έκανε να θέλουμε να παίζουμε ολοένα και περισσότερο καταθέτοντας την ψυχή μας. Προσωπικά εκτιμώ ότι έτσι ακριβώς θα έπρεπε να είναι οι συναυλίες. Όταν πηγαίνω να δω ένα συγκρότημα θέλω να το βλέπω να παίζει με πάθος και συναίσθημα, να δουλεύει σκληρά, να ιδρώνει και να παρουσιάζει ό,τι καλύτερο μπορεί στις συναυλίες. Είναι πολύ σπουδαίο, για μένα, να βλέπω μια μπάντα να απολαμβάνει αυτό που κάνει και να χάνεται μέσα στη μουσική. Αυτό ακριβώς είναι που κάνω εγώ όταν παίζω κι επίσης αυτό που λατρεύω να βλέπω σε ένα κοινό.
Ερωτήσεις του Ανδρέα Σκαμανδρώνυμου
Ο λογοτεχνικός χαρακτήρας του μαυρομάλλη Κιμμέριου με την διαπεραστική ματιά εμπνέει τα εξώφυλλα και τους στίχους σου, καθώς και τον επικό ήχο των συνθέσεών σου. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, κατά την πρώτη εποχή των Virgin Steele, η επική προσέγγιση στην εικόνα του συγκροτήματος αλλά και των ήχων, αποτελεί μια δέηση στον Ριχάρδο Βάγκνερ. Ως σαν να αντιπροσώπευε μια αντίληψη του κόσμου όπου ο πρωτογενής βαρβαρισμός συναντά τον πιο λυρικό «Ευγενή Βάρβαρο». Τέτοιου είδους ιδέες και προσεγγίσεις τελούν υπό διωγμό μέσα στο Νεωτερικό πλαίσιο της «πολιτικής ορθότητας», όπως αυτό αποδεικνύεται και από την πρόσφατη πολεμική κατά του βραβείου Λάβκραφτ. Η Ηρωική Φαντασία αποτελεί για εσένα μια υποσυνείδητη επιρροή ως μέσο διαφυγής σε ένα κόσμο όπου οι ηρωικές αξίες κυριαρχούν ή συνειδητά εξεγείρεσαι κατά του αποστειρωμένου κόσμου της Νεωτερικότητας;
JACK STARR: Η Ηρωική Φαντασία αποτελεί για εμένα τεράστια επιρροή. Tις πρώτες εποχές των Virgin Steele, αισθανόμουν ότι ήταν σημαντικό το να γράψω για τέτοιου είδος θέματα καθ’ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, στα τέλη της δεκαετίας του '70, ήταν ένα «μονολιθικό» μέρος όπου η συμβατικότητα βασίλευε, και εγώ δεν άντεχα να βλέπω τα σπίτια ίδια αναμεταξύ τους, τα αυτοκίνητα, τις γυναίκες όλες με το ίδιο χτένισμα της Farah Fawsett, ούτε να ακούω αυτή την φρικτή disco που φάνταζε σαν να υπήρχε.... παντού. Είχα την ανάγκη να δραπετεύσω, και ο κόσμος της Ηρωικής Φαντασίας ήταν ο κόσμος στον οποίο ταξίδεψα. Το ενδιαφέρον είναι ότι μυήθηκα στον κόσμο αυτό μέσω των εξωφύλλων των Yes, των Budgie, και άλλων. Πέρναγα ατελείωτες ώρες κοιτώντας τα και ακούγοντας τις μουσικές τους, οραματιζόμενος έναν διαφορετικό, πιο συναρπαστικό κόσμο σε σχέση με αυτόν στον οποίο και ήμουν καθηλωμένος. Έτσι, και εγώ θέλησα να κάνω τέτοιου είδους δίσκους και οι Virgin Steele αποτέλεσαν το όχημα για αυτό.
Μίλησέ μας για την φλόγα που περιφρουρείς. Ποια η κεντρική φιλοσοφική ιδέα που εδράζεται πίσω από τον τίτλο Guardians of the Flame;
JACK STARR: Το Guardians of the Flame -τίτλος κυκλοφορίας - αλλά και προσωπική μου σύλληψη, συμβολίζει τη φλόγα της δύναμης και της ελπίδας. Όπως και στις βιβλικές ιστορίες, η καιόμενη βάτος και η αιώνια φλόγα είναι απέθαντες, έτσι και εμείς θέλαμε να είμαστε θεματοφύλακες της φλόγας της δύναμης και της αντίστασης στους υποδουλωτές μας. Η εικόνα της φλόγας δεν αποτέλεσε ποτέ κάτι αρνητικό για εμένα, αλλά αντιθέτως ένα σύμβολο ελπίδας και αντίστασης κατά της καταπίεσης, όπως και το ξίφος της Δικαιοσύνης - μια σύλληψη με εκτενείς αναφορές στη λογοτεχνία. Εξηγώντας όλα αυτά στο φωτογράφο για την αμερικανική έκδοση του «Guardians of the Flame», καταλήξαμε στο σπαθί που κρατά το αναδυόμενο μέσα από τις φλόγες χέρι. Αυτό το εξώφυλλο είναι ένα σύμβολο δύναμης και αμφισβήτησης - δύο έννοιες με τις οποίες και ασχολήθηκα περεταίρω και σε μεταγενέστερα albums. Προτού αφήσω τους Virgin Steele, μετά την τελευταία κυκλοφορία του Ε.Ρ, ανέφερα στον David De Feis για μια ιδέα την οποία και δούλευα χρόνια στο μυαλό μου, και δεν ήταν άλλη από το....«Noble Savage». Φαίνεται ότι στον David άρεσε πολύ η ιδέα, την υιοθέτησε ως δική του και βάσισε τις μελλοντικές του ηχογραφήσεις και στίχους σε αυτή την όμορφη και ηρωική φιλοσοφία στην οποία και τον είχα μυήσει. Έτσι έγραψε και το ιδιοφυέστατο ομότιτλο τραγούδι. Προσωπικά μου άρεσαν πολύ τα δυαδικά αντίθετα στους τίτλους. (Iron Maiden-σκληρό/ήπιο), (Led Zeppelin- σκληρό/ήπιο), (Virgin Steele- ήπιο/σκληρό), (Noble Savage- ευγενές και βασιλικό / άγριο και βαρβαρικό). Αυτά τα αντίθετα με συναρπάζουν, τα ενσωμάτωσα, κι έτσι δημιούργησα την ιδέα για το όνομα Virgin Steele.
Ποιο ήταν το μυστικό που σας επέτρεψε να μεταμορφώσετε ένα αρχικά ήπιο κοινό εντός ενός τετάρτου της ώρας σε μια παθιασμένη ορδή η οποία απόλαυσε ένα ανεπανάληπτο heavy metal party, κατά την τελευταία σας συναυλία στην Αθήνα;
JACK STARR: Πρώτα απ’ όλα, σε ευχαριστώ για τις φιλοφρονήσεις σου για την συναυλία μας στην Αθήνα. Όλοι εμείς στους Burning Starr διατηρούμε την δίψα να προσφέρουμε στο κοινό και να κερδίζουμε τον κάθε ένα και κάθε φορά. Μοιάζει σαν μάχη για εμάς όταν βγαίνουμε στη σκηνή και όταν το κοινό ενθουσιάζεται ξέρουμε ότι κερδίσαμε τη μάχη, μέχρι την επόμενη, διότι αυτό είναι... πόλεμος ! Είναι ένας πόλεμος στον οποίο και λατρεύουμε να συμμετέχουμε διότι εδώ δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, αλλά γινόμαστε ένα με το κοινό και είμαστε όλοι νικητές.
JACK STARR:Ξανά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά θα πρέπει να πω ότι καλή είναι η μουσική, αλλά δεν είναι το ίδιο με το να θεραπεύεις τον καρκίνο, να εργάζεσαι για την παγκόσμια ειρήνη, ή την ανάσχεση της φτώχειας και της πείνας στον πλανήτη.. Έτσι έως ότου κάνω κάτι τέτοιο (χα,χα!) θα παραμείνω για πάντα ταπεινός
Ερωτήσεις του Σταμάτη Μαμούτου
Ποια η γνώμη σου για την κατάσταση που επικρατεί στην κοινότητα των οπαδών του heavy metal σήμερα; Όπως θυμόμαστε, την δεκαετία του ’80, αλλά και στο πρώτο μισό εκείνης του ’90, η κοινότητα της αγαπημένης μας μουσικής ήταν -σχεδόν παγκοσμίως- αρκετά ισχυρή ώστε μπόρεσε να καταστήσει το heavy metal ένα πραγματικό μουσικό κίνημα. Αργότερα οι παλαιοί δεσμοί χαλάρωσαν και από κίνημα το heavy metal κατέστη μια απλή μουσική επιλογή. Στην Ελλάδα αυτή η διαφοροποίηση, σε σχέση με την επικρατούσα κατάσταση των δεκαετιών του ’80 και του ’90, είναι ξεκάθαρη. Οι ακροατές της αγαπημένης μας μουσικής είναι λιγότεροι και οι τρόποι της κοινότητας αλλαγμένοι. Θα ήθελα να μας περιγράψεις τι συμβαίνει σήμερα στις Η.Π.Α. Υπάρχει ακόμη ικανοποιητικός αριθμός οπαδών, συγκροτημάτων και συναυλιακών χώρων της «μεταλλικής» μουσικής; Υπάρχει στις νέες γενιές ενδιαφέρον για το heavy metal;
JACK STARR: Ναι, υπάρχει ακόμη σκηνή του heavy metal στις Η.Π.Α, η οποία όμως δεν είναι ισχυρή όσον αφορά το αγαπημένο μου power metal. Οι περισσότεροι Αμερικανοί metalheads προτιμούν το thrash, το death και το hardcore. Νομίζω ότι το μοναδικό συγκρότημα του κλασικού heavy metal, που εξακολουθεί να απολαμβάνει αληθινά μαζική υποστήριξη στην χώρα μου είναι οι Iron Maiden. Αναμφίβολα πάντως οι περισσότεροι Αμερικανοί, και κυρίως οι νέοι, προτιμούν να ακούνε μουσική χορευτική, είτε hip hop, είτε ντίβες τύπου Taylor Swift. Είναι πλέον εξαιρετικά σπάνιο να προβληθεί αληθινή μουσική παιγμένη από αληθινούς μουσικούς στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ελπίζω, όμως, ότι θα επιστρέψουμε μια ημέρα. Εξάλλου όλα κάποτε επιστρέφουν. Υπάρχουν φορές που συναντώ νεαρούς σε δισκοπωλεία οι οποίοι μου λένε ότι λατρεύουν το παλιό heavy metal. Αυτό με κάνει αισιόδοξο.
Εκτός από τον Robert Howard, ποιοι άλλοι συγγραφείς της λογοτεχνίας του φανταστικού σου αρέσουν;
JACK STARR: Λατρεύω την επική φανταστική λογοτεχνία. Σαφώς μου αρέσει ο Robert Howard. Το ίδιο και ο J. R. R. Tolkien, καθώς επίσης και άλλοι συγγραφείς. Η φαντασία είναι σημαντική, εφόσον η ζωή μπορεί να γίνει τόσο συμβατική και προβλέψιμη, γιατί μέσω της ενεργοποίησής της μπορούμε να υπερβούμε το γκρίζο παρόν και να οραματιστούμε άλλους κόσμους. Εξάλλου αυτό ήταν και το υπόβαθρο του concept στον δίσκο «Land of the Dead», όπου το ομώνυμο τραγούδι αφορά αυτή την απόδραση από την «γη των νεκρών». Προσωπικά αντιλαμβάνομαι την «γη των νεκρών» ως το πεδίο στο οποίο οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να ζουν κομφορμιστικά ακολουθώντας τις επικρατούσες νόρμες. Η «γη των νεκρών» μπορεί να υπάρξει οπουδήποτε η αυτενέργεια θα είναι εξοστρακισμένη και προσωπικά δεν θα συμβιβαστώ ποτέ με κάτι τέτοιο.
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την κυκλοφορία του «Land of the Dead». Πότε να περιμένουμε καινούργια album;
JACK STARR: Ο μπασίστας μας ο Ned ως τελειομανής επεξεργάζεται λεπτομερώς τα τραγούδια του επερχόμενου δίσκου μας. Έχει ηχογραφήσει τα δέκα από τα δεκατέσσερα τραγούδια του νέου δίσκου. Μόλις ηχογραφήσει και τα υπόλοιπα θα ηχογραφήσω κι εγώ τα κιθαριστικά solos. Όλα τα υπόλοιπα έχουν ηχογραφηθεί, τα τύμπανα, οι ρυθμικές κιθάρες, οι αρμονίες. Μόλις τελειώσουμε το μόνο που θα μείνει είναι να κάνει ο Bart Gabriel την μίξη. Ο νέος μας δίσκος θα κυκλοφορήσει εντός του έτους. Σου το υπόσχομαι !!
Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες του περιοδικού μας;
JACK STARR: Θέλω να δηλώσω ότι η υποστήριξη των Ελλήνων metalheads είναι εξόχως σημαντική για εμένα. Είμαι πολύ σπουδαίο το ότι γνωρίζω πως εσείς οι Έλληνες ακροατές επιλέγετε να μας ακούσετε συνειδητά, επειδή αντιλαμβάνεστε ότι η μουσική μας έχει αξία σε ένα συνολικό πλαίσιο αναφοράς. Η υποστήριξή σας μας μηνύει ότι προσανατολιζόμαστε προς την σωστή κατεύθυνση, ότι δημιουργούμε καλή μουσική που αρέσει σε καλλιεργημένους και συνειδητούς ακροατές. Ελπίζω να σας δούμε σύντομα από κοντά.
Ο Σταμάτης Μαμούτος παρουσιάζει την εκπομπή του Ατσάλινο Ρόδο κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 14.00-16.00 στο web radio του Rockmachine.gr
 |
|
Μάκης "Powerhead" Πρασούλας, Ανδρέας
Σκαμανδρώνυμος, Jack Starr, Μαίρη Ιορδανίδου
|
Δημοσίευση σχολίου