ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θα μπορούσε κανείς να βάλει τελεία στο “οι Hawkwind είναι η μπάντα με την οποία έπαιζε ο Lemmy στα 70s” – όμως στην πραγματικότητα, οι Hawkwind είναι πολύ περισσότερα: ένα από τα πρώτα space rock συγκροτήματα, ένα εναλλασσόμενο σύνολο μουσικών που πειραματίστηκε με πολλά είδη, από το hard rock και το prog rock μέχρι το metal και την ψυχεδέλεια και ένα επιδραστικότατο proto-punk σχήμα.
Μια πληθώρα μουσικών, χορευτών, στιχουργών έχουν συνεργαστεί με την μπάντα από τότε που σχηματίστηκαν, το 1969 – αποτέλεσε, θα έλεγε κανείς, έναν καλλιτεχνικό πυρήνα γύρω από τον οποίο άνθρωποι με ανησυχίες συσπειρώνονταν για να δημιουργήσουν. Για πάνω από τέσσερις δεκαετίες ενεργοί, οι Hawkwind πέρασαν πολλές διαφορετικές φάσεις τόσο στη σύνθεση όσο και στον ήχο τους. Με μοναδικό σταθερό μέλος τον εμβληματικό Dave Brock, ξεκίνησαν χωρίς καν να έχουν όνομα, με βασικό στόχο να συνδυάσουν την ψυχεδέλεια με την ηλεκτρονική μουσική που είχε αρχίσει να κεντρίζει το ενδιαφέρον τόσο του Brock όσο και των υπόλοιπων μελών, που ως “Group X” εμφανίστηκαν απροειδοποίητα σε μια βραδιά νέων ταλέντων – σε αυτήν έτυχε να παρευρίσκεται ο John Peel, και τα υπόλοιπα είναι το γνωστό ροκενρόλ παραμύθι: υπογραφή συμβολαίου, ηχογράφηση πρώτου άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους, σεβασμός πρώτα της underground σκηνής και αναγνώριση από τους κριτικούς, δεύτερος, περισσότερο εμπορικός δίσκος. Και μετά, ήρθε ο Lemmy.
O θρυλικός μπασίστας Ian Fraser Kilmister προστέθηκε στο γκρουπ το 1972, και, με εκείνον στη σύνθεσή τους, οι Hawkwind έφτασαν στο ζενίθ της επιτυχίας. Ο κοσμαγάπητος Lemmy, που θα έμενε στην ιστορία ως τίποτα λιγότερο από ένας θεός του ροκ, έμελλε να απολυθεί από τους συνεργάτες του μόλις τρία χρόνια αργότερα, λόγω μιας παρεξήγησης: στις αρχές του 1975, οι φύλακες στα σύνορα Καναδά-ΗΠΑ πέρασαν τις αμφεταμίνες που είχε μαζί του για κοκαΐνη, και έτσι εκείνος αναγκάστηκε να περάσει κάποιες μέρες στη φυλακή, πράγμα που είχε ως συνέπεια την ακύρωση μερικών live. O Lemmy, απρόσμενα συναισθηματικός, ονόμασε την επόμενη μπάντα του Motörhead, που ήταν το όνομα του τελευταίου κομματιού που είχε γράψει για τους Hawkwind.
Τα χρόνια περνούσαν, και το συγκρότημα επέζησε αλλαγών και side projects – μέλη απολύονταν και πηγαινοέρχονταν (κυρίως ντράμερς, καθώς ο Brock ήταν εξαιρετικά δυσαρεστημένος με την απόδοσή τους, σε σημείο που κάποια στιγμή αποφάσισε να τους αντικαταστήσει με drum machine!) – παρόλα αυτά, το 1989 επιχείρησαν να απευθυνθούν ξανά στο αμερικανικό κοινό, με μία περιοδεία που θα αποτελούσε την πρώτη μιας σειράς τουρνέ, καθώς οι Hawkind του τέλους των 80s έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό στις ΗΠΑ. Η έκρηξη του ηλεκτρονικού ήχου στα 90s βρήκε το γκρουπ να πειραματίζεται με σινθεσάιζερς και να επιχειρεί να συνδυάσει το ροκ με την ambient, ενώ κατά τη διάρκεια των 00s, η ιστορία τους σημαδεύτηκε από live, ηχογραφήσεις και γυρίσματα για την τριακοστή και τεσσαρακοστή επέτειό τους.
Στη δεκαετία που διανύουμε, οι Hawkwind έχουν ήδη κυκλοφορήσει αρκετό οπτικό και ακουστικό υλικό, νέους δίσκους, ένα LP ως Hawkwind Light Orchestra – το δε καινούργιο τους άλμπουμ, The Machine Stops, αναμένεται στις 15 Απριλίου.
Η εμβληματική βρετανική μπάντα του Dave Brock, αγαπημένη όλης της stoner σκηνής και των Kyuss, Sex Pistols, Monster Magnet, Black Flag και Ty Segall (!) έρχεται στο Gagarin στις 21 Μαΐου, σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία η μουσική τους επηρεάζει πολλά νέα συγκροτήματα στο πλαίσιο της αναβίωσης της ψυχεδέλειας και του ροκ των 70s. Ο Lemmy είχε πει “μέχρι τους Hawkwind ήμουν απλώς ένας μουσικός που υποκρινόταν πως έπαιζε καλά – ως μέλος τους ήταν που έμαθα να κάνω στα αλήθεια καλά κάτι” . Και, ως γνωστόν, ο Lemmy ξέρει.
Δημοσίευση σχολίου