http://www.rockmachine.gr/2016/02/blog-post_1.html
http://www.rockmachine.gr/2015/11/blog-post_21.html
http://www.rockmachine.gr/2015/12/ritchie-blackmore-deep-purple.html#more
Το 1979-80 δεν θυμάμαι πολύ καλά, άκουσα το δεύτερο άλμπουμ του Al di Meola, Elegant Gypsy που είχε κυκλοφορήσει το 1977. Το πρώτο κομμάτι στην δεύτερη πλευρά ήταν το Race with Devil on Spanish Highway. Σκέφθηκα, τώρα θα έχουμε πρόβλημα. Ο σπουδαίος jazz-fusion μουσικός δημιούργησε ένα masterpiece που νομίζω έγινε και η υπογραφή του και είναι για εμένα υπόδειγμα καλής guitar instrumental μουσικής. Στα επόμενα χρόνια σχημάτισε τους G3 εκείνης της εποχής με τον John McLaughlin και τον Paco de Lucia, έκανε μεγάλη solo καριέρα, έπαιξε με τους σημερινούς G3 και τελευταία με τον Steve Vai. Το πρόβλημα; Τυπικά κανένα. Το 1981 ο Ozzy κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ και μάλλον θα συμφωνήσετε πως το Crazy Train έγινε τραγούδι-σημαία. Ακούγοντάς το σκόνταψα. Κάποιος θα πρέπει να είναι απρόσεκτος εάν δεν αντιλήφθηκε τις ομοιότητες στις εισαγωγές των δύο τραγουδιών και στον συνολικό τρόπο παιξίματος της κιθάρας. Το copy-paste είχε αρχίσει. Ο Ozzy δεν έμαθε ποτέ πως τραγουδούσε επάνω σε μία ιδέα του Di Meola. Και από τότε έμαθα να είμαι επιφυλακτικός με κιθαρίστες που έχουν πάει ωδείο, ειδικά στο Berklee, είναι καθηγητές μουσικής ή κάτι παρόμοιο. Όχι γιατί δεν αξίζουν, κάθε άλλο, αλλά γιατί είναι πολύ «προχωρημένοι» στην μουσική τους. Επίσης είναι ανίκανοι να γράψουν ένα τραγούδι που θα ακούγεται ευχάριστα σε πολλούς. Και να λείπουν σκέψεις πονηρές, διότι οι μεγάλοι κλασικοί μουσουργοί δεν έγραφαν τα κονσέρτα για μουσικούς, έγραφαν μουσική για όλον τον κόσμο. Και έμειναν στην ιστορία. Εάν λοιπόν αυτοί οι τύποι θέλουν να συγκρίνονται με τους μεγάλους που άφησαν μουσική κληρονομιά, θα πρέπει ίσως, εάν θέλουν φυσικά, να αναθεωρήσουν το «εγώ παίζω για λίγους και εκλεκτούς», γιατί δεν είμαστε όλοι ο Gus G.
Ο κιθαρίστας τώρα που άφησα σαν εκκρεμότητα ανήκει σε μία ιδιαίτερη κατηγορία παικτών, αυτή των δολοφόνων και σε αυτήν τοποθετώ, ανεξαρτήτως μουσικού ιδιώματος, τον Malmsteen, τον Steve Stevens, τον Jesse Cook, τον Jorge Strunz, τον Gordon Giltrap, τον Thomas Blug μεταξύ άλλων.
Ο Ozzy άνθρωπος πρακτικός, προσγειωμένος, βίωσε κρίση ταυτότητος όταν συναντήθηκε μαζί του για να συνεργαστούν και ανακάλυψε πως ο άλλος είναι μεγαλύτερος παράφρονας. Ο σουρεαλιστικός διάλογος μεταξύ τους ήταν πάνω κάτω αυτός.
.
Ozzy - Προσπάθησε να είσαι ο εαυτός σου.
- Με λένε Brian Carroll. Ozzy - Ωραία, τότε θα σε φωνάζω Brian.
- Μόνο η μαμά μου με λέει έτσι. Ozzy - Τότε, προσποιήσου πως είμαι η μαμά σου…
Δεν έβγαινε άκρη και η συνεργασία δεν ευοδώθηκε.Το πολύ δύσκολο με αυτόν τον άνθρωπο, πέρα από την persona που έχει υιοθετήσει και διάφορα άλλα, αφού είχε κινήσει και το ενδιαφέρον των αρχών με τις συμπεριφορές του και τον παρακολουθούσαν διακριτικά κάποιο καιρό, είναι να περιγράψεις τι κάνει σαν μουσικός, αφού αυτό μας ενδιαφέρει εδώ. Λοιπόν, κάνει απ΄όλα… Επειδή είναι εργασιομανής, η δουλειά του είναι ένας τεράστιος λαβύρινθος και χοντρικά μοιράζεται σε δύο περιόδους, την πρώτη μέχρι και το 2012, και την δεύτερη από εκεί και μετά.Η πρώτη περιλαμβάνει πολλά πειραματικά, avant-garde άλμπουμ, αλλά και blues, chillout, jazz και easy listening. Ίσως όχι πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά για πολύ κόσμο και δικαιολογημένα. Στα περίπου 30 σόλο άλμπουμ όμως αυτής της περιόδου, αρχής γενομένης το 1992, και χωρίς να υπολογίσουμε τις αμέτρητες συμμετοχές σε άλλα μουσικά σχήματα και συνεργασίες, κάποιος με υπομονή και χρόνο θα βρει αυτό που τον εκφράζει και του αρέσει, funk ή metal ή progressive, οτιδήποτε.Από το 2013 ξεκινά η δεύτερη περίοδος και μέσα σε αυτήν μέχρι σήμερα έχει εκδώσει 225 cd’s διάρκειας 30 λεπτών περίπου. Είπαμε 225. Έχοντας τόσο πλούσιο και πολύ διαφορετικό σε είδη μουσικής υλικό, προσπάθησα να σορτάρω ό,τι μου αρέσει περισσότερο, αφού για παράδειγμα δεν ακούω experimental, bass n drums κλπ. Χρειάστηκε να επαναλάβω την διαδικασία άλλες δύο φορές με πιο αυστηρά κριτήρια για να φτιάξω ένα playlist με 50 κομμάτια διάρκειας 6 ωρών συνολικά.
Επειδή η μουσική είναι ζήτημα προσωπικού γούστου, και σχόλια τύπου «καταπληκτικό, σπουδαίο, κλπ» είναι άχρηστα και δεν βοηθούν τον ακροατή, εκείνο που μπορώ να σκεφθώ για να σας περιγράψω με κάποιο τρόπο τι να περιμένετε από αυτά που προτείνω, είναι straight forward instrumental hard rock, θαυμάσιο τόνο, αλλεπάλληλα δυναμικά riffs μέσα στο ίδιο τραγούδι, ποικίλες μελωδικές φυσικές φόρμες, εξωφρενικά σόλο με δομή και θέμα, και μεγάλη χρονική διάρκεια. Βρίσκεις τραγούδια 15 έως 25 λεπτά και υπάρχουν περιπτώσεις με το σόλο μόνο να διαρκεί 20+ λεπτά. Εκείνο που διευκολύνει είναι πως κάθε άλμπουμ έχει δική του ταυτότητα, σαν concept, έτσι ξέροντας τι ζητάς να ακούσεις πας σε συγκεκριμένους τίτλους.
Ο άνθρωπος έχει όλο το πακέτο, φαντασία, συνθετική και εκτελεστική δεινότητα και, επίσης πολύ σημαντικό, δεν γίνεται κουραστικός και βαρετός. Εάν θυμάστε το Into the Arena του Michael Schenker και σας άρεσε αυτό το στυλ, πολλαπλασιάστε το και θα έχετε κάποια ιδέα για το τι θα ακούσετε. Κιθαριστικά, ο τύπος σκο-τώ-νει. Συνθετικά είναι ανεξάντλητος. Οι παραγωγές του είναι εξαιρετικές, ευκρινείς, με τα drums να ακούγονται σαν κανονιές (κυριολεκτώ, έχει γίνει θέμα συζήτησης η ποιότητά τους, κανένας δεν μπορεί να πιστέψει πως πιθανότατα δεν παίζει ντράμερ).
Και μολονότι αυτός μοιάζει να είναι φαινόμενο της φύσης με τέτοια προκοπή, είναι να απορείς με τους υπόλοιπους που χρειάζονται χρόνια για μία ιδέα της προκοπής. Τέλος πάντων.
Μερικοί τίτλοι για ξεκίνημα με… λογική χρονική διάρκεια.
1.FBOTL4, 2.The Bellman, 3.Paint to the Tile, 4.Backwards Chimney, 5.Thank you Ohlinger's (hard, metal, speed, doom, epic, neo-classical, dark, όλα σε ένα μόνον τραγούδι, για να κάνετε πλάκα στους φίλους σας).
Εννοείται πως τα παραπάνω είναι μία αρχή, δεν είναι αυστηρά τα καλύτερα! Κλείνω κάπως βιαστικά, γιατί το θέμα είναι ανεξάντλητο, και εγώ λίγο αδιάθετος. Εάν χρειαστείτε κάτι περισσότερο, το συζητάμε.
Δύο τελευταία πράγματα. Ακούστε σε όσο το δυνατόν καλύτερο σύστημα (στο youtube και το pc η ποιότητα είναι φτωχή) και ακούστε δυνατά! Και για να διευκολύνετε την αναζήτησή σας, πριν το τίτλο του τραγουδιού προσθέστε την κωδική λέξη: buckethead.
Γειά σας,
Κώστας Θεοδωρακάκος
Φλεβάρης 2016
Αν έχετε διάθεση για να καταλάβατε καλύτερα το παραπάνω κέιμενο επισκεφτείτε τους παρακάτω ιστότοπους:
https://www.youtube.com/watch?v=vGWfDkx4zyY
https://www.youtube.com/watch?v=Dsig-3OSxRk
https://www.youtube.com/watch?v=_chcs_HE0OQ
Δημοσίευση σχολίου