Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΩΝ DEF LEPPARD ΚΙ ΕΓΡΑΨΕ....

Οι Def Leppard έπαψαν να με ενδιαφέρουν από το 1992, όταν κυκλοφόρησαν το Adrenalize Από εκεί και πέρα ακολούθησε μια σειρά ανούσιων, μετριότατων άλμπουμ που το ένα προσπαθούσε να αποδείξει στο άλλο(!) πιο είναι το χειρότερο. Το τελευταίο άλμπουμ τους «Songs from the Sparkle Lounge» (2008) ήταν καλύτερο από τα 4 προηγούμενα και φαινόταν ότι το συγκρότημα δούλεψε και έβγαλε τον καλύτερο εαυτό του ή τέλος πάντων ότι καλύτερο μπορούσε να δώσει. Σχεδόν 1 μήνα πριν την κυκλοφορία του, είχα ακούσει ολόκληρο το άλμπουμ και το πρώτο πράγμα που κατάλαβα είναι ότι προσπάθησαν να γυρίσουν στον ήχο αλλά και στην ένταση των τραγουδιών των «Pyromania”,” Hysteria” αλλά και “Adrenalize”. To Let’s go έχει τη δύναμη και είναι ομόσταβλο του Pour Some sugar on me (στο τέλος ακούγεται το ίδιο) αλλά και το δεύτερο single, το Dangerous, έχει πολύ από Photograph και Gods of War (από το Hysteria). Οι Def Leppard προχωρούν μπροστά, κοιτώντας πίσω! Την έκπληξη κάνει το “Man Enough” που ακούγεται ίδιο το Another one bites the dust των Queen με τα κιθαριστικά περάσματα του The Stroke του Billy Squier. Ένα τραγούδι έξω από το ύφος τους αλλά σ’ άλλες εποχές θα ήταν τεράστιο ραδιοφωνικό και club hit και με ένα στίχο που λέει «Are you man enough to be my girl?”! Το ότι μοιάζει τόσο πολύ με το «Another one Bites the Dust», θεωρώ ότι το έκαναν επίτηδες γιατί πολλές φορές ο Elliott έχει εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για τους Queen,  στο δε “Songs from the Sparkle lounge”, το Love θυμίζει έντονα Queen. Από τα υπόλοιπα 11 τραγούδια (το άλμπουμ περιλαμβάνει συνολικά 14) ξεχωρίζουν τα «Invincible», «All time high»» και η μπαλάντα «Blind Faith” που κλείνει το δίσκο και σε άλλες εποχές δεν θα είχε θέση στο δίσκο. Τα υπόλοιπα είναι απλά album tracks χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο και θα έλεγα μάλιστα ότι τα 14 τραγούδια στην standard έκδοση του άλμπουμ είναι πολλά. Σε γενικές γραμμές το «Def Leppard” είναι καλύτερο από τα προηγούμενα, έχει τον ήχο των Def Leppard και η διάθεσή τους για κάνουν ένα καλό άλμπουμ ακούγεται εύκολα. Κυρίως όμως το «Def Leppard”  έχει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία για τα οποία τους αγαπήσαμε (μελωδίες, διπλά φωνητικά, γλυκά κιθαρίστα riffs που μένουν στο μυαλό) αλλά έως εκεί.

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος