Το Woodstock είναι το πιο γνωστό φεστιβάλ μουσικής και με διαφορά ακολουθούν τα Monterey Pop, California Jam, Volunteer Jam κ.α που έγραψαν ιστορία τη δεκαετία του’70. Στο σημερινό σημείωμα μου θα ασχοληθούμε με το μεγαλύτερο βρετανικό φεστιβάλ, αυτό τού Isle of Wight Festival που διοργανώθηκε από τις 26 έως και 31 Αυγούστου το 1970 (πριν 45 χρόνια) στο ομώνυμο μικρό νησί νότια στη Ν. Αγγλία, στη Μάγχη. Σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα, Isle of Wight Festival καταχωρείται σαν ένα από τα σημαντικότερα φεστιβάλ με συμμετοχές πολύ δυνατών ονομάτων, ειδικά της χρονιάς του 1970, όπως Jimi Hendrix, Doors, Leonard Cohen, Jethro Tull Who, Moody Blues, Taste, Supertramp, Chicago κ.α.
Ήταν το τρίτο διαδοχικό φεστιβάλ και το πιο πετυχημένο απ’ όσα είχαν διοργανωθεί έως τότε. Φυσικά συνέβησαν περιστατικά παρεμφερή με αυτά του Woodstock: Ο κόσμος που προσπάθησε να μπει χωρίς εισιτήριο ήταν κατά πολύ περισσότερος από αυτούς που είχαν πάρει εισιτήριο, οι εγκαταστάσεις δεν επαρκούσαν, οι μετακινήσεις ήταν δύσκολες και η διανυκτέρευση προμήνυε πολύ περιπέτεια. Μετά το τέλος του, οι διοργανωτές υπολόγισαν τους θεατές σε 600.00 όταν στο Woodstock ήταν 400.00! Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την τόσο μεγάλη συγκέντρωση κόσμου σ’ ένα μικρό νησί, που αδυνατούσε να εξυπηρετήσει, ανάγκασε τη Βρετανική Κυβέρνηση να περάσει έ να νόμο που απαγόρευε τη συγκέντρωση κόσμου που υπερέβαινε τα 5.000 άτομα στο νησί χωρίς ειδική άδεια. Το Isle of Wight Festival ξαναζωντάνεψε το 2002 με τον Robert Plant σαν πρώτο όνομα.
Για να ξαναγυρίσουμε στο φεστιβάλ, εκτός των προαναφερόμενων ονομάτων στη λίστα των συγκροτημάτων που πήραν μέρος ήταν οι Kris Kristofferson, Miles Davis, Brazilian Tropicalia (Gilberto Gil/ Caetano Veloso), ονόματα από εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής, σαφές δείγμα ότι ο κόσμος πήγε να ακούσει μουσική και το μυαλό του ήταν έτοιμο να δεχτεί τη μουσική, απ’ όπου κι αν προερχόταν. Ήταν η πρώτη εμφάνιση για τους Supertramp κι η δεύτερη για τους Emerson Lake and Palmer, αν κι έχει καταχωρηθεί ότι ήταν η πρώτη και για αυτούς. Στην πραγματικότητα, οι Emerson Lake and Palmer γνωρίζοντας ότι θα γινόντουσαν αντικείμενο κριτικής από κοινό και δημοσιογράφους, τρεις ημέρες πριν είχαν εμφανιστεί στο Πόρτσμουθ μπροστά σε 3.000 κόσμο σαν μια καλή πρόβα τζενεράλε. Για να επιστρέψουμε στο φεστιβάλ, υπήρξαν πολλά παρατράγουδα όπως οι αποδοκιμασίες που άκουσε ο Kris Kristofferson όταν ανέβηκε στη σκηνή, ή οι διαρκείς διακοπές από το κοινό την ώρα της εμφάνισης της Joni Mitchell. Σίγουρα οι Who ήταν το μεγαλύτερο όνομα με αυτό του Hendrix να ακολουθεί και σημαδιακά αυτή ήταν η τελευταία εμφάνισή του στην Μ.Βρετανία πριν το θανατό του (τρεις εβδομάδες αργότερα)! Έχοντας κατά νου την πετυχημένη ηχογράφηση αλλά και κινηματογράφηση του Woodstock, ο σκηνοθέτης ο Murray Lerner ανέλαβε να το κινηματογραφήσει, με τα highlights να κυκλοφορούν σε ταινία το 1996 με τίτλο Message to Love. Καλλιτέχνες όπως οι Hendrix, Who, Jethro Tull, Miles Davis, Leonard Cohen, ELP, Moody Blues και Free έχουν κυκλοφορήσει σε CD και dvd τις εμφανίσεις τους, οι οποίες εκτός της restore εικόνας κι ήχου μεταφέρουν την εποχή με άψογο ύφος. To 1993 η Castle κυκλοφόρησε ένα διπλό cd με 23 τραγούδια από το φεστιβάλ μ’ένα τραγούδι ανά καλλιτέχνη που αξίζει να ακούσετε.
Ήταν το τρίτο διαδοχικό φεστιβάλ και το πιο πετυχημένο απ’ όσα είχαν διοργανωθεί έως τότε. Φυσικά συνέβησαν περιστατικά παρεμφερή με αυτά του Woodstock: Ο κόσμος που προσπάθησε να μπει χωρίς εισιτήριο ήταν κατά πολύ περισσότερος από αυτούς που είχαν πάρει εισιτήριο, οι εγκαταστάσεις δεν επαρκούσαν, οι μετακινήσεις ήταν δύσκολες και η διανυκτέρευση προμήνυε πολύ περιπέτεια. Μετά το τέλος του, οι διοργανωτές υπολόγισαν τους θεατές σε 600.00 όταν στο Woodstock ήταν 400.00! Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την τόσο μεγάλη συγκέντρωση κόσμου σ’ ένα μικρό νησί, που αδυνατούσε να εξυπηρετήσει, ανάγκασε τη Βρετανική Κυβέρνηση να περάσει έ να νόμο που απαγόρευε τη συγκέντρωση κόσμου που υπερέβαινε τα 5.000 άτομα στο νησί χωρίς ειδική άδεια. Το Isle of Wight Festival ξαναζωντάνεψε το 2002 με τον Robert Plant σαν πρώτο όνομα.
Για να ξαναγυρίσουμε στο φεστιβάλ, εκτός των προαναφερόμενων ονομάτων στη λίστα των συγκροτημάτων που πήραν μέρος ήταν οι Kris Kristofferson, Miles Davis, Brazilian Tropicalia (Gilberto Gil/ Caetano Veloso), ονόματα από εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής, σαφές δείγμα ότι ο κόσμος πήγε να ακούσει μουσική και το μυαλό του ήταν έτοιμο να δεχτεί τη μουσική, απ’ όπου κι αν προερχόταν. Ήταν η πρώτη εμφάνιση για τους Supertramp κι η δεύτερη για τους Emerson Lake and Palmer, αν κι έχει καταχωρηθεί ότι ήταν η πρώτη και για αυτούς. Στην πραγματικότητα, οι Emerson Lake and Palmer γνωρίζοντας ότι θα γινόντουσαν αντικείμενο κριτικής από κοινό και δημοσιογράφους, τρεις ημέρες πριν είχαν εμφανιστεί στο Πόρτσμουθ μπροστά σε 3.000 κόσμο σαν μια καλή πρόβα τζενεράλε. Για να επιστρέψουμε στο φεστιβάλ, υπήρξαν πολλά παρατράγουδα όπως οι αποδοκιμασίες που άκουσε ο Kris Kristofferson όταν ανέβηκε στη σκηνή, ή οι διαρκείς διακοπές από το κοινό την ώρα της εμφάνισης της Joni Mitchell. Σίγουρα οι Who ήταν το μεγαλύτερο όνομα με αυτό του Hendrix να ακολουθεί και σημαδιακά αυτή ήταν η τελευταία εμφάνισή του στην Μ.Βρετανία πριν το θανατό του (τρεις εβδομάδες αργότερα)! Έχοντας κατά νου την πετυχημένη ηχογράφηση αλλά και κινηματογράφηση του Woodstock, ο σκηνοθέτης ο Murray Lerner ανέλαβε να το κινηματογραφήσει, με τα highlights να κυκλοφορούν σε ταινία το 1996 με τίτλο Message to Love. Καλλιτέχνες όπως οι Hendrix, Who, Jethro Tull, Miles Davis, Leonard Cohen, ELP, Moody Blues και Free έχουν κυκλοφορήσει σε CD και dvd τις εμφανίσεις τους, οι οποίες εκτός της restore εικόνας κι ήχου μεταφέρουν την εποχή με άψογο ύφος. To 1993 η Castle κυκλοφόρησε ένα διπλό cd με 23 τραγούδια από το φεστιβάλ μ’ένα τραγούδι ανά καλλιτέχνη που αξίζει να ακούσετε.
Το εξώφυλλο του διπλού cd |
Δημοσίευση σχολίου