WHITESNAKE - THE PURPLE ALBUM

Κάποτε θα γινόταν, ίσως να έπρεπε να κυκλοφορήσει νωρίτερα, στη θέση του Forevermore (2011) που σαν άλμπουμ δεν λέει τίποτε. Το κακό με τα κομμάτια των άλμπουμ Burn/Stormbringer και Come the Band είναι ότι αν και μερικά είναι από πολύ καλά έως εξαιρετικά, δεν παίζονται από τους Deep Purple για τους ευνόητους λόγoυς, και απομένουν οι Coverdale και Hughes στις συναυλίες τους τα κρατούν ζωντανά. Έτσι το κενό αυτό ήλθε να καλυφτεί από το The Purple Album που μόνο και μόνο από τον τίτλο φέρει ένα ασήκωτο βάρος. Και το κακό είναι, ότι ο Coverdale είναι 64 ετών κι όχι 23, όπως όταν ηχογραφούσε το Burn. Θα μου πείτε ότι κι η τεχνολογία κάνει τα θαύματα της(!) αλλά… πάντα υπάρχει αυτό τα αλλά. Μόλις μάθαμε την αναγγελία της κυκλοφορίας του The Purple Album, όλοι κάναμε την ίδια σκέψη: «Το δικαιούται, αλλά πως τα έχει διασκευάσει;». Εξ’ άλλου τα tribute στους Τιτανοτεράστιους και πολλά είναι και καλά, αλλά ένα από τους Whitesnake έχει ξεχωριστό βάρος.
Ακούγοντας έστω και μια φορά το The Purple Album, εκείνο που καταλαβαίνεις είναι ότι τα πλήκτρα έχουν πολύ μικρή έως ελάχιστη παρουσία, τα τραγούδια έχουν μεταλλοποιηθεί ενώ οι όποιες μικρές αλλαγές στις εισαγωγές των τραγουδιών, δεν ενοχλούν. Η επιλογή να «μεταλλίζει» δικαιώνει τον Coverdale, εξ άλλου αν είχε περισσότερα πλήκτρα, δεν θα διέφερε από τις πρωτότυπες εκτελέσεις. Το Burn έχει όλη την ορμητικότητα που τόσα χρόνια το κάνει να ακούγεται το ίδιο δυνατό, όπως συμβαίνει και με το Stormbringer. Πολύ καλή ιδέα η γέφυρα των φωνητικών στο Lady Double Dealer, εντυπωσιακά ξεχωριστή η εισαγωγή στο Love Child, στο Gypsy έχει αφαιρέσει τη funk διάσταση του τραγουδιού κάνοντας το πιο hard (φαντάζομαι ότι θα χάρηκε ο Μαυροφορεμένος), ανούσιο ήταν ανούσιο είναι το Holy Man, καλή η διασκευή στο Mistreated αν και η οποιαδήποτε σύγκρισή με το feeling της λευκής stratocaster του Μαυροφορεμένου είναι εκ πρώιμου αποτυχημένη, καλή η εκτέλεση του Soldier of Fortune με τις δύο ακουστικές κι επίσης καλό το Lay Down Stay Down. Στα bonus υπάρχουν τα Lady Luck που πάντα μου ακουγόταν αδύναμο, αλλά τώρα με τις δύο κιθάρες, έχει αναζωογονηθεί όπως και το Comin’ Home που κλείνει το άλμπουμ. Θα ήθελα να σημειώσω ότι ορισμένα κομμάτια που διαβάσατε πιο πάνω και τα χαρακτηρίζω «αδύναμα» στην πρώτη (κι αξεπέραστη- έστω κι αδύναμη εκτέλεσή τους), το ρολάρισμα των ντραμς του Tommy Aldridge (που έχει συμμετάσχει μόνο σ’ ένα studio άλμπουμ των Whitesnake, το Slip of the Tongue) τους δίνει ένα καλύτερο τόνο. H special έκδοση περιλαμβάνει dvd με τα video των Stormbringer, Sail Away, Lady Double Dealer και Soldier of Fortune. Επίσης ένα EPK της κυκλοφορίας και το κλασικό Behind the Scenes, όλα ενδιαφέροντα. Θα μείνω στα 4 video με πρώτο το θυελλώδες Stormbringer που όταν το είχαμε δει πριν 2 περίπου μήνες είχαμε εντυπωσιαστεί. Το ίδιο προσεγμένα είναι και τα τρία υπόλοιπα, με καλές παραγωγές , πλούσια εφέ και τέλος πάντων μια σκηνοθετική άποψη. Σίγουρα δεν είναι οι ακριβές παραγωγές της δεκαετίας ’80 και 90 αλλά έχουν πολύ καλή αισθητική και σκηνοθεσία. Οπωσδήποτε διαβάστε το πλούσιο ένθετο γραμμένο από τον Coverdale.
Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου