Πριν 2 περίπου χρόνια είχα φιλοξενήσει στην εκπομπή μου τον Σίμο Κοκαβέση επ’ ευκαιρία των εμφανίσεων του στο Lazy τις Πέμπτες, αλλά και παρουσιάζοντας κομμάτια από το προσωπικό του άλμπουμ, Wild World. Οι εντυπώσεις που άφησε σε μένα αλλά και στο ακροατήριο ήταν πολύ καλές, και έτσι στην φετινή κοπή της πίτας του Rockmachine.gr που έγινε (κατά παράδοση) στο Lazy, επιλέξαμε την Πέμπτη, ημέρα που εμφανίζεται. Και όλοι συμφωνήσαμε ότι περάσαμε πολύ καλά. Έτσι την προηγούμενη εβδομάδα αποφασίσαμε με την παρέα μου να ξαναπάμε. Οι εντυπώσεις ήταν πολύ καλές. Άψογα προβαρισμένο το blues trio (Σίμος Κοκαβέσης Κιθάρα, τραγούδι, Άκης Πετρινιώτης μπάσο και Νίκος Τσάβαλος ντραμς) με την προσθήκη σε ορισμένα κομμάτια της Μαρκέλλας Παναγιώτου στα φωνητικά, χωρίς να κουράζουν με μακρόσυρτα σόλο και επιτηδευμένες ερμηνείες, κρατούν το ενδιαφέρον του κοινού ζεστό. Ο Κοκαβέσης έδωσε βάρος στο προσωπικό του άλμπουμ παίζοντας τουλάχιστον 5 κομμάτια , με εντυπωσιακότερο το Sonic Blues, αλλά και σε διασκευές κλασικών blues rock anthems των Gallagher, Hendrix, ZZ Top, Lynyrd Skynyrd και Led Zeppelin. Κάθε Πέμπτη ο Κοκαβέσης προσπαθεί να πλουτίσει το πρόγραμμα με ένα καλεσμένο, και τη συγκεκριμένη Πέμπτη καλεσμένος ήταν ο Νίκος Γιαννάτος , μπασίστας των Πυξ Λαξ και παλαιότερα μέλος του συγκροτήματος του Παύλου Σιδηρόπουλου. Σίγουρα είχε τη διάθεση αλλά η εικόνα που μού άφησε ήταν ξεπερασμένο ελληνικό δωδεκάμετρο rock, της δεκαετίας του ’80 . Σαν βραδιά, οι εντυπώσεις ήταν θετικές, γιατί συνήθως σε τέτοιου βραδιές, υπερτερούν τα συνεχή σόλο που τελικά απροσανατολίζουν. Ο Κοκαβέσης μπορεί να μην είναι ο καλύτερος blues rock τραγουδιστής, αλλά σίγουρα είναι καλός κιθαρίστας. Εξ’ άλλου για αυτό έχει μαζί του την Μαρκέλλας Παναγιώτου που στον τομέα «ερμηνεία» παίρνει τα εύσημα. Τελικά 'βγήκε' η επιμονή του Σπύρου με την Blues Πέμπτηστο Lazy!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Να συμπληρώσω για κείνη την Πέμπτη στο Lazy και τις εντυπώσεις ενός "πρωτάρη": Ευάερος χώρος, ευγενέστατο service, εξαιρετικός ήχος!!! Έναρξη όμως στις 11.15' και δουλειά την επόμενη μέρα, δεν καταπίνεται εύκολα. Οπότε και σπάνια θα επαναληφθεί. Κρίμα! Γιατί είναι ένας ωραίος χώρος, που προσφέρεται για στέκι, κάτι σαν αυτό που περιγράφει ο Mark Knopfler στο Sultans of Swing: Way on down south London town.
ΑπάντησηΔιαγραφή