Η αγοράς του πρώτου δίσκου, κασέτας ή κι ακόμα cd, είναι σε όλους μας μια γλυκεία ανάμνηση. Ανάμνηση που μας οδηγεί πολλά χρόνια πίσω, όταν τα δισκάδικα ήταν μέρη συνάντησης όταν η αγορά ενός δίσκου ή κασέτας ήταν ολόκληρη ιστορία και…περιπέτεια. Εξ΄ άλλου όπως αναφέρει ο Ανδρέας Ανδρέου στο σημείωμά του, όλοι θυμόμαστε ποια είναι η πρώτη κασέτα, ο πρώτος δίσκος το πρώτο cd που αγοράσαμε αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν θυμάται ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που κατέβασε!!!!
Αυτή την ιστορία διηγούνται οι συνεργάτες του rockmachine.gr μαζί με καλούς φίλους και γνωστούς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΤΟΣ
Απόκτησα τον πρώτο μου δίσκο μέσα στο 1967 (μαζί μ' ένα φορητό πικ-απ που έπαιζε και με μπαταρίες). Ηταν το 45 της Columbia των Chris Barber's Jazz Band με τα κομμάτια "Sing On" και "Going To Town". Δώρο από τη νονά μου, η οποία έβλεπε το ενδιαφέρον μου για την ξένη μουσική της εποχής και μου έκανε έκπληξη, αγοράζοντας μου το πρώτο κατα-δικό μου ηλεκτρόφωνο, μαζί με το πιο ρυθμικό σαρανταπεντάρι που της συνέστησε το δισκάδικο! Διατηρείται σε άριστη κατάσταση μέχρι σήμερα, 54 χρόνια μετά."
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ
Δεκάπεντε Μαρτίου 1985, το θυμάμαι σαν να ήταν χθες, μάλιστα τα πρώτα 5 χρόνια γιόρταζα αυτήν την μέρα(χα!)...γυρνάει η αδερφή μου από ένα μαθητικό πάρτυ και μου δείχνει μία κασέτα που κέρδισε..γούρλωσα τα μάτια μου και την ρωτάω εάν μπορώ να την κρατήσω, μού την έδωσε..
Ήταν το Best των Scorpions που κυκλοφόρησε μόνο στην ελληνική αγορά.....ως τότε δεν με συγκινούσε η μουσική, και η μόνη επαφή μαζί της ήταν τα μαθητικά πάρτυ που γινόταν συνήθως σε σπίτια συμμαθητών, όπου ακούγαμε και χορεύαμε με τα disco κομμάτια της εποχής ή των 70s αφού κανείς δεν άκουγε τότε 'ελληνικά', γιατί θεωρούταν 'κιτς' ενώ θυμάμαι ακόμα την μητέρα μου να με παρακινεί να ασχοληθώ και '(κάτι 'γω με την μουσική,....όμως όταν είδα το όνομα SCORPIONS ΄κάτι με 'χτύπησε΄...μου ήταν πολύ οικείο το όνομα και η γραμματοσειρά μιας και το έβλεπα γραμμένο σε όλα τα τζίν μπουφάν των πιο φανατικών οπαδών της αγαπημένης μου ομάδας όταν πήγαινα στο γήπεδο Κυριακή παρά Κυριακή, οπότε με αυτήν την κασέτα κατάλαβα, τί ήταν αυτό που είχαν γραμμένο στα μπουφάν και στις τσάντες τους όλοι αυτοί οι τύποι στις αρχές με μέσα των 80s...
Την βάζω λοιπόν στο κασετόφωνο και ένας νέος κόσμος ξεπρόβαλε για μένα, αυτός της μουσικής, εντυπωσιασμένος από την δύναμη της φωνής και την εκφραστικότητα του Klaus Meine, από το συμπαγές και αλάνθαστο παίξιμο των Buccholz-Rarebell, τον δυναμικό Rudolf Schenker και φυσικά τον τρόπο που έπαιζε ο Matthias Jabs, όσο για τα κομμάτια, η επιλογή των κομματιών, αποδείχτηκε εξαιρετική, αφού στην πορεία είδα ότι η συγκεκριμένη κυκλοφορία έκανε και πολλούς άλλους οπαδούς των Scorpions και της ροκ μουσικής γενικότερα. Κομμάτια σαν τα No one like you, The Zoo, Coming Home,Holiday,Still Loving You,Dynamite, κτλ είναι αδύνατον να μην συγκινήσουν ακόμα και με το πρώτο άκουσμα. Την κυκλοφορία επιμελήθηκαν οι Kουτουβός-Ξυδούς
Την κασέτα φυσικά και την έχω ακόμα και σήμερα και μάλιστα έχει κάνει και την εμφάνιση της στην τηλεόραση στην παρακάτω εκπομπή,(3.43) όπου μου είχε ζητηθεί από την παραγωγή, να βρω έναν οπαδό που δεν είχε συναντήσει ποτέ το συγκρότημα.
Τα γυρίσματα έγιναν στο σπίτι μου και φυσικά η κασέτα που φαίνεται, είναι η δική μου.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ No Remorse Records' label manager, συντάκτης στο Metal Hammer και το Crystal Logic blog)
Σχεδόν όλοι θυμόμαστε τα πρώτα albums που αγοράσαμε, αλλά σχεδόν κανένας δεν θυμάται το πρώτο του "download". Στη προ-internet εποχή, η αγορά ήταν μια ξεχωριστή τελετουργία και ειδικά οι πρώτες αγορές στην εφηβική ηλικία, ήταν κάτι αξέχαστο.
Αν και η πρώτη κασέτα εταιρείας που βρέθηκε στη κατοχή μου ήταν δώρο (συγκεκριμένα το Run For Cover του Gary Moore), οι πρώτες κασέτες που αγόρασα με δικά μου χρήματα την ίδια μέρα, ήταν το No Rest For The Wicked του Ozzy Osbourne και το Fighting The World των Manowar, κάπου γύρω στο 1988-1989 στην ηλικία των περίπου 12 ετών. Σπόρος, αμούστακο παιδάκι που είχε δει στη τηλεόραση το video clip του "Miracle Man" και γνώριζε ήδη τον Ozzy από σκόρπια κομμάτια που άκουγε, ενώ είχε ασκήσει μια μαγευτική επιρροή επάνω του. Μόλις πήγα στο δισκάδικο για τη πρώτη μου αγορά, αυτή ήταν η πρώτη κασέτα που είπα ότι θα πάρω. Μετά ήρθε ο Alice Cooper και το Trash, το Bark At The Moon, οι Scorpions... και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Τότε, συνήθιζα να γράφω το όνομά μου στις κασέτες και τους δίσκους, αργότερα είχα φτιάξει και μια σφραγιδούλα, έτσι ώστε να μη χαθούν όταν μεταξύ φίλων ανταλλάσσαμε κάποιες φορές για αντιγραφή! Όπως έχει πει και ο Rob Halford, «κάθε δίσκος μπορεί να είναι μια εικονική χρονομηχανή και το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούσεις μερικά δευτερόλεπτα και επιστρέφεις σε εκείνο το μέρος και τη στιγμή που τον άκουσες για πρώτη φορά». Υπάρχει ένα μοναδικό συναίσθημα στους πρώτους δίσκους σου, που μένει μαζί σου για πάντα και αυτό είναι υπέροχο.
ΣΩΤΗΡΗΣ JoJo ΒΑΚΑΡΟΣ Ιδιοκτήτης ROCK RADIO 104.7 Θεσσαλονίκη. Ραδιόφωνικος/Τηλεοπτικός Παραγωγός.
Θα γυρίσω τον χρόνο πίσω στο 1984 σε ηλικία 14 ετών για να θυμηθώ την πρώτη μου αγορά δίσκου... Βέβαια πρέπει να πω ότι ήμουν πολύ τυχερός που ο αδερφός μου (6 χρόνια μεγαλύτερος) είχε φοβερό γούστο και έτσι από τα 12 βινύλια που υπήρχαν στο σπίτι όλα ήταν ένα και ένα... Βλέπε Queen, KISS, Elton John, Billy Joel, Genesis κλπ Το να αγοράσει ένα παιδί έναν δίσκο το 84 έπρεπε να δώσει ότι είχε και δεν είχε (χαρτζηλόκι, παππούδες γιαγιάδες κλπ). Στο δια ταύτα, μετά από 3 συνεχόμενες προβολές στον κινηματογράφο της ταινίας Karate Kid... Υπενθυμίζω ότι με ένα εισιτήριο μπορούσες να κάτσεις σε όλες τις προβολές της ταινίας αποφάσισα ότι θα πάρω και το Soundtrack της ταινίας... Θυμάμαι πόσο αγωνία είχα να το βάλω στο πικ απ για πρώτη φορά και το τραγούδι από τους Survivor - The Moment Of Truth πολυ συμβολικό.....
ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Συγγραφέας του βιβλίου «665 ημέρες» και μία ζωή Metal
Το πρώτο μου αγορασμένο album ήταν το Assault Attack σε βινύλιο των Michael Schenker Group. Αποτέλεσμα αιματηρών οικονομιών από το χαρτζιλίκι που έπαιρνα ως μαθητής Β’ Λυκείου. 750 δρχ από ένα δισκάδικο στην Κηφισιά κατά τη διάρκεια κοπάνας για καφέ στο «Βάρσος», αν θυμάμαι καλά, Μάιο του 1983. Το συγκεκριμένο κατασχέθηκε, μεταξύ άλλων, το 1991 όταν το ραδιογωνιόμετρο της αστυνομίας εντόπισε και έκλεισε τον πειρατικό σταθμό Studio 652 που είχα μαζί με φίλους σε ένα πλυσταριό στα Νέα Λιόσια (νυν Ίλιον). Το ξαναγόρασα στο Μοναστηράκι το 1996 απολυόμενος από το στρατό. Μουσικά, συναισθηματικά, ως ανάμνηση στιγμών και memorabilia εποχής είναι ο «άγνωστος» Χ στην προσωπική μου εξίσωση με το Heavy Metal.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Συντάκτης Rockmachingr.gr
Ήταν Τετάρτη και ήταν μία βροχερή ημέρα. Το ημερολόγιο έγραφε 1990 και εγώ πήγαινα στην έκτη δημοτικού. Ήταν η εποχή που ζούσα τον πρώτο μου "μουσικό" έρωτα. Το όνομά του, Scorpions! Κάπου ανάμεσα στα βιβλία, στην γειτονιά με όλη της την δόξα, τα ατελείωτα καλοκαίρια και τα ποδόσφαιρα με την "συμμορία", φούντωνε ο πόθος για την σκληρή μουσική. Κολλητός, που είχε την γνώση στα χέρια του εξαιτίας των μεγαλύτερων μεταλλάδων αδελφών του, μου έδειξε τον χάρτη του θησαυρού. Από εκεί και πέρα το θέμα του ταξιδιού ήταν στα δικά μου χέρια! Πρώτο σκαρί, ήταν ο Σκορπιός. Μετά από έντονο πιπίλισμα του μυαλού του πατέρα μου, τον κατάφερα τελικά να μπει στην λογική του να μου πάρει το πρώτο μου διπλό κασετόφωνο (Phillips). Φυσικά, πριν ακόμη γίνει η αγορά του, το δισκάδικο που βρισκόταν στην γειτονιά μου, συγκεκριμένα στην Λ. Βουλιαγμένης δίπλα από το σινέ Νανά και κολλητά με τον "Γρήγορη" (από τα πρώτα του καταστήματα τότε) με το όνομα Music Planet ήταν ένα σημείο το οποίο διακοσμημένο με βινύλια σε όλη την βιτρίνα του, έμοιαζε με ένα "ιερό" μέρος που με καλούσε να το επισκεφθώ. Έτσι λοιπόν, εκείνο το βροχερό πρωινό έχοντας βγει για τα καθιερωμένα ψώνια της ημέρας με την μητέρα μου, η γεμάτη προσμονή και περιέργεια φάτσα μου τρύπωσε στον "ναό". Τα λόγια κοφτά :
" Θα ήθελα μία κασέτα Scorpions να αγοράσω!"
Με συνοπτική διαδικασία, βρέθηκα να ψάχνω μία μία τις κασέτες για να βρω το Wind of change και το Send me an angel που είχαν "heavy rotation" στον μαθητικό κύκλο. Την βρήκα, ήταν αυτή με το χέρι που κρατά το κλειδί στο εξώφυλλο! Έλα όμως που η άλλη με το εμβληματικό δερμάτινο που έγραφε LOVE, κρεμασμένο στο stand του μικροφώνου με έψηνε περισσότερο... Άσε που έγραφε και "Best of rockers 'n' ballads" και σύμφωνα με τα αγγλικά που γνώριζα σήμαινε τα "καλύτερά τους". Τι κι αν δεν είχε τα τραγούδια που άκουγα.... Αυτή θα έπερνα!
Το κόστος;... Πολλά θέλετε! Εξάλλου άλλη (κυρία Μαρία) πλήρωνε!
Υ. Γ. Δύο μέρες αργότερα θα επέστρεφα και πάλι για να πάρω και αυτή με το κλειδί!
ΝΟΤΗΣ "And the Battle Rages On" ΓΚΙΛΛΑΝΙΔΗΣ Συντάκτης Rocktime.gr
Ο διπλός δίσκος βινυλίου των Deep Purple Live in London ήταν αγορασμένος από την αείμνηστη γιαγιά μου Μαρίκα ως δώρο γενεθλίων τον Ιούλιο του 1982 αντί 800 δραχμών από το μοναδικό για πολλά χρόνια δισκοπωλείο Just Out (1982-2013) στο Λιμένα της Θάσου. Βρίσκεται στο πατρικό μου στην Αλεξανδρούπολη και τα καλοκαίρια που βρίσκομαι εκεί σίγουρα θα παίξει στο πικάπ…αφού θεωρώ την συγκεκριμένη συναυλία ξεχωριστή όχι τόσο για τη μουσικότητα των μελών της μπάντας, που ήταν πάντοτε σχεδόν άψογη, αλλά για το περίγραμμα της εποχής που συνέβη, τα διαδραματισθέντα πριν, κατά και μετά τη διεξαγωγή της και σε τελική ανάλυση αξίζει να βρίσκεται στη δισκοθήκη σας γιατί προφανώς πρόκειται για τη μεγαλύτερη και αν χρειαζόταν μία λέξη για να περιγράψω, και να μην καταχραστώ την φιλοξενία του καρδιακού φίλου Αλέξανδρου Ριχάρδου μακρηγορώντας, τη δισκάρα τούτη αυτή η λέξη θα ήταν: "ΜΑΓΙΚΟΣ" !!!!
ΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΑΤΑΤΗΣ Συγγραφέας rock Εγκυκλοπαιδειών
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ Χαρακτήρας του Αριστοφάνη
Το πρώτο LP μπήκε στο σπίτι μας το 1965. Ήταν ένα απρόσμενο δώρο στην
αδελφή μου κι εμένα, της δασκάλας μας στο πιάνο (της: Δεσποινίδος
Φωφώς!), για να μη νιώθουμε μειονεκτικά απέναντι στα άλλα παιδάκια, που
όλα ακούγανε Beatles! Είναι προφανώς από τους πιο πολυπαιγμένους μου
δίσκους (μαζί με το Aqualung και το Fireball).
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΛΑΣ Αρχισυντάκτης Rockpages.gr, Συνιδρυτής Rockmachine.gr
Η πρώτη αγορά CD έγινε με «οδηγό» την κλασική κασέτα που πήραμε όλοι μας κάποτε από κάποιον φίλο, κάποιον μεγαλύτερο αδερφό, ξάδερφο κλπ. Από την εντελώς χειροποίητη συλλογή της κασέτας λοιπόν (αργότερα ανακάλυψα ότι ήταν μια μείξη των Greatest Hits I&II) με επιλογές Queen, τον χειμώνα του 1993 μπήκα στο δισκάδικο της γειτονιάς, το κλασικό στο εμπορικό του Χολαργού (πανάκριβο και η κυριούλα ήταν πάντα τόσο ξινή;) και έψαξα να βρω κάποιο CD… η γνώση μου σχετικά με το συγκρότημα ήταν πολύ περιορισμένη για να το πω κομψά, οπότε ό,τι έβρισκα σε μια προσιτή τιμή, που να έγραφε “Queen” πάνω θα το αγόραζα χωρίς πολλά. Το ενδιαφέρον είναι ότι με την ίδια ακριβώς στρατηγική και στην ίδια τιμή μερικούς μήνες αργότερα απέκτησα και ένα ωραιότατο bootleg, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία από μόνη της!
Έτσι, στις 3.300 δρχ. (το λεγόμενο smile price κάποτε) και το μόνο που βρήκα με το “I Want It All” μέσα, το “The Miracle”, πήγε ταμείο! Στο σπίτι έγινε ιεροτελεστία, μία διαδικασία που επαναλήφθηκε εκατοντάδες φορές από τότε, με ακρόαση του CD και ανάγνωση του booklet, των στίχων κλπ.
Υ.Γ.: η κασέτα, που ήταν η πρώτη μου γνωριμία με το συγκρότημα έγινε πάσα, ή και αντιγραφή σε όλους τους συμμαθητές, συμμαθήτριες, κολλητούς κλπ μέχρι που χάθηκε, έχοντας αλλάξει τόσα χέρια. Μερικά χρόνια αργότερα την εντόπισα στο σπίτι ενός φίλου και την βάλαμε να παίξει, αλλά η ταινία μέσα είχε σχεδόν λιώσει και ακούγονταν κάποιοι ήχοι… από άλλο πλανήτη!
Υ.Γ. 2: στη φωτογραφία το CD και το στερεοφωνικό, το οποίο ανέστησε ο καλός φίλος Νώντας Κολλιός, στο οποίο το άκουσα για πρώτη φορά!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ Συντάκτης Rockmachine.gr
ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΑΚΟΣ Συντάκτης Rockmachine.gr
Δεν υπήρχαν χρήματα για τέτοιου είδους αγορές. Την δεκαετία του ’70 αυτά ήταν πολυτέλειες. Βολευόσουν με κασέτες γραμμένες από κάποιο φίλο (εξωτερική ηχογράφηση, έτσι;)και πορευόσουν. Για να αγοράσεις δίσκο, έπρεπε να έχεις κατ’ αρχήν πικάπ. Και ενισχυτή και ηχεία και χώρο να τα βάλεις. Οπότε… Τέλος πάντων κάποια στιγμή, δεν θυμάμαι πότε, αγόρασα το Made in Japan και αμέσως μετά το Rainbow on Stage σε βινύλιο, φυσικά χωρίς να έχω πικάπ. Η κατρακύλα όμως είχε ξεκινήσει νωρίτερα το 73 νομίζω, όταν άκουσα το Highway star σε εκπομπή του BBC στο ράδιο και είχα μείνει εμβρόντητος. Τώρα το ακούω σε surround 7.1 και η γυναίκα μου με κοιτάζει σαν να βλέπει ψυχοπαθή. Μηδενική πρόοδος.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ Κιθαρίστας Clairvoyant Band
Παρουσιάζω δύο δίσκους όχι για να πρωτοτυπήσω, αλλά επειδή αγοράσαμε με τον αδελφό μου και τους δύο ταυτόχρονα. Ήταν φθινόπωρο του 1984. Το Scorpions, Tokyo tapes από το δισκάδικο της Αθηνάς και το Van Halen I από το Ηappening, μιας και τότε ήταν το μοναδικό που είχε δίσκους εισαγωγής. Ακόμη παίζουν αξιοπρεπώς παρά τα χρόνια τους και τις κακουχίες.... Νοσταλγία.....
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΙΣΑΤΖΕΚΙΑΝ Music & Concert Photojournalist / Events Photographer Athens Voice collaborator Owner of Rocknrollmonuments.gr
Καλοκαίρι του 1977. Ήμουν έντεκα χρονών παιδί και με τον συνομήλικο μου φίλο Δημήτρη Γάζελα μπήκαμε όπως άλλωστε συνηθίζαμε από τα εννιά μας στο συνοικιακό δισκάδικο εποχής στην Πλατεία του Αγίου Νικολάου (Λεωφόρος Αχαρνών) και ζητήσαμε στον ιδιοκτήτη να μας βάλει να ακούσουμε ξανά πολλά και διάφορα στο πικ-απ του, ώστε να επιλέξουμε. Με το χαρτζιλίκι μου αγόρασα το “Cerrone 3 /Supernature”. Γάλλος μουσικοσυνθέτης, παραγωγός και ντράμερ που υπήρξε πρωτεργάτης της “Intellectual Orchestrated Disco” στήνοντας ζωντανά audio visual υπερθεάματα σε όλη την Υφήλιο. Ψάχνοντας τον ανακάλυψα πως πλάκα-πλάκα, ο τύπος μετρά τριάντα εκατομμύρια πωλήσεις παρακαλώ! Το άκουσμα δεν είχε καμία σχέση με τα μέχρι τότε βιώματά μου μες το σπιτικό μας, αφού ο πραγματικός μέντοράς μου στα Μουσικά ήταν ο κατά δέκα μεγαλύτερος αδελφός μου, ο αείμνηστος Βύρων Κισατζεκιάν. Όταν αυτός ήταν π.χ. δεκαεπτά χρονών, εγώ ήμουν εξήμιση κ.ο.κ. Αποτέλεσμα;
Κληρονομιά βαριά που διαμόρφωσε το είναι μου!
Όμως το πρώτο rock album που αγόρασα εγώ ο ίδιος ήταν το “Whatever You Want” των Status Quo αν δεν απατώμαι. Οι Quo υπήρξαν το πρώτο μου μεγάλο «κόλλημα». 90% ήταν αυτό το πρώτο hard rock lp που αγόρασα. Αλλιώς ήταν το “Get The Knack” (Knack), ή το “Freedom At Point Zero” (Jefferson Starship), συμπαθάτε με, πάνε 42 χρόνια…
Τέλος, άλλη μια κρίσιμη στιγμή για τη διαμόρφωση της από τότε ανοιχτόμυαλης προσέγγισης μου στις επιλογές μου ήταν σίγουρα η αντίστοιχη βόλτα μας με τον Δημήτρη και τον άλλο παιδικό μας φίλο, τον Φωκίωνα Τσικούρα. Μέντορας νούμερο δύο! Η επιρροή του Φωκ στα γούστα μου ήταν εξίσου θεμελιώδης με κείνη του Βύρωνα, αφού αυτός με/μας έβαλε βαθιά στο progressive rock & στο fusion, και όχι μόνο. Κείνα τα Χριστούγεννα λοιπόν ο Δημήτρης επέλεξε να μου κάνει δώρο δυο από τις προτάσεις του κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερου φίλου μας (σημ: ειδοποιός διαφορά στην άγουρη εφηβεία!) που καταχαράκωσαν εκ νέου τα γούστα μου:
“Camel” (Camel) & “We Sold Our Soul for Rock’n’Roll” (Black Sabbath)”. Μάλιστα κράτησε για κείνον τα “Rising” (Rainbow) & “A New World Record” (E.L.O.) Και οι δυο μπάντες άνοιξαν τεράστιους μουσικούς ορίζοντες για μένα και έγιναν από τότε από τις πιο αγαπημένες μου ever…
ΚΩΣΤΑΣ Elton ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ Συνεργάτης Rockmachine.gr
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΖΗΓΙΑΝΝΗΣ Ελληνικό fan club Alice Cooper
Το 1990 ενώ ήμουν μόλις 10 ετών, επί ένα χρόνο άκουγα το Poison, το Bed Of Nails και τα υπόλοιπα κομμάτια του Trash του Alice Cooper στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση και περίμενα με το κασσετοφωνάκι για να τα γράψω σε κασσέτα. Έτσι λοιπόν ο πατέρας μου, μετά από πολλά παρακάλια μου έκανε δώρο το Trash σε δίσκο για να σταματήσω να γκρινιάζω. Η χαρά μου ήταν τεράστια έχοντας μόλις αποκτήσει τον πρώτο μου δίσκο από ένα συνοικιακό δισκάδικο στην Καλλιθέα, τον οποίο διατηρώ μέχρι και σήμερα σε άριστη κατάσταση και μάλιστα έχοντας ζητήσει από τον ίδιο τον Alice Cooper να μου τον υπογράψει. Το Trash έχει παίξει χιλιάδες φορές στο πικάπ μου, αλλά πάντα θα θυμάμαι εκείνη τη μαγική πρώτη φορά. Επίσης μπορεί να έχω εκατοντάδες σπάνια αντικείμενα στη συλλογή μου, όμως το Trash θα είναι για πάντα από τα πιό αγαπημένα.
ΓΙΩΡΓΟΣ GK Συντάκτης Rockmachine.gr
Οκτώβρης του 2000 και μετά από μια σχολική γιορτή της δευτέρας Γυμνασίου, βρίσκομαι στο υπόγειο του δισκοπωλείου Metropolis στον Πειραιά έχοντας μπροστά μου,
όλη την blues-hard και heavy μουσική σε φυσική μορφή, πράγμα σπάνιο για την εποχή μας. Χωρίς να υπάρχει πολύς χρόνος στη διάθεση μου, επιλέγω τυχαία από ένα stand προσφορών, με τιμή στις 3.400 δραχμές, το Face the Heat των Scorpions που είχε κυκλοφορήσει 7 χρόνια νωρίτερα. Επιστροφή στο σπίτι, πατώ το Play και από τις κιθάρες Schenker/Jabs αντιλαμβάνομαι
αμέσως, χωρίς να μπορώ ακόμα να το προσδιορίσω, πως εδώ υπάρχει κάτι εντελώς διαφορετικό από ό,τι άλλο είχα ακούσει μέχρι τότε. Αυτό το κάτι θα το ανακάλυπτα σύντομα, αφού για τον επόμενο χρόνο αγόραζα ένα δίσκο τους σχεδόν κάθε μήνα. Πρόκειται για ένα heavy album που τα έχει όλα. Δυνατές κιθάρες, δουλεμένα φωνητικά κ μελωδικές μπαλάντες. Δεν είχε όμως την εμπορική επιτυχία του παρελθόντος , λόγω της μεταβατικής περιόδου τόσο των Scorpions οσο και της Rock μουσικής γενικότερα. Alien Nation/Lonely Nights/Under The Same Sun και No Pain No Gain αποτελούν τις καλέςστιγμές του δίσκου. Όσο για το CD, 21 χρόνια αργότερα,είναι ακόμα σε άριστη κατάσταση και δέχτηκε με ιδιαίτερη χαρά να ποζάρει για τον Rockmachine.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Τραγουδιστής Crush
Μεσημέρι 1978, μαθητής νυχτερινής σχολής, ένας συμμαθητής μου που δεν θυμάμαι το όνομά του μού κάνει δώρο το Aqualung των Jethro Tull σε κασέτα και ο δρόμος μόλις είχε ανοίξει. Δυστυχώς η κασέτα καταστράφηκε πριν μερικά χρόνια.
ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ Ραδιοφωνικός Παραγωγός Παραπολιτικά Fm
Ήταν δύο δίσκοι, το Φορτηγό του Σαββόπουλου που το είχα πάρει από το κατάστημα Negro στον Πειραιά και το Tapestry της Carol King που δεν θυμάμαι από πού το είχα αγοράσει. Και τα 2 τα έχω ακόμα. Πρέπει να ήμουν 1η Λυκείου. Αρκετά χρόνια αργότερα, σ΄ένα ταξίδι μου στο εξωτερικό βρήκα το Tapestry με διπλό εξώφυλλο και το ξανά αγόρασα.
ΣΑΚΗΣ ΝΙΚΑΣ Συντάκτης Rockpages/Rock Hard
Πρώτο άλμπουμ ή αν προτιμάτε η πρώτη κασέτα που αγόρασα ήταν το "Pyromania" των Def Leppard. Τέλη Νοεμβρίου 1986 ανεβαίνοντας την οδό Τσαμαδού στον Πειραιά για να πάω στο φροντιστήριο αγγλικών, βλέπω στα αριστερά μου στη βιτρίνα του μικροσκοπικού (αλλά ενημερωμένου) δισκάδικου Negro την κασέτα του "Pyromania". Παρά το γεγονός ότι είχε κυκλοφορήσει αρχές του 1983 ήταν για κάποιο λόγο ακόμη στις νέες κυκλοφορίες. Τους Def Leppard δεν τους ήξερα τότε αλλά το εξώφυλλο ήταν αρκετό για να παρακαλέσω τον πατέρα μου να μου δώσει 500 δρχ -βασικά έπρεπε να περιμένω ως τις 17 Δεκεμβρίου για να μου το κάνει δώρο στη γιορτή μου- και 35 χρόνια μετά παραμένει στη συλλογή μου. Ένα χρόνο μετά, θα κυκλοφορούσαν το "Hysteria" προκαλώντας μαζική υστερία σε όλο τον κόσμο!
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΤΑΣ ΚΟΛΙΟΣ Συντάκτης Rockmachine.gr
Οι πρώτες κασέτες που αγόρασα ήταν από το super market Μαρινόπουλος στη Λ. Αλεξάνδρας (και σήμερα είναι Supermarket, αλλά Σκλαβενίτης). Είχα πάει για να αγοράσω τις 2 διπλές κασέτες των Beatles, 1962-1966 και 1967-1970, γνωστές και σαν κόκκινη και μπλε οι οποίες πωλιόντουσαν ξεχωριστά, δηλαδή ο διπλός δίσκος βινυλίου είχε χωριστεί σε 2 κασέτες . Η πωλήτρια έκανε λάθος και μού έδωσε μια από την πρώτη συλλογή και μια από τη δεύτερη κι έτσι μετά από λίγες εβδομάδες ξανά πήγα και αγόρασα και τις άλλες δύο. Τις έχω ακόμα σε καλή κατάσταση, φυλαγμένες σε κάποιο ντουλάπι!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΟΡΔΟΛΗΣ Ιδιωτικός υπάλληλος στο κατάστημα Ζαχαρίας στο Μοναστηράκι
Ι πρώτος δίσκος που αγόρασα και μάλιστα με δικά μου χρήματα ήταν το Best of των Blondie από ένα κατάστημα στην Καλλιθέα. Εκεί μέναμε τότε αλλά δεν θυμάμαι πως το έλεγαν. Τότε είχαν πικ απ αλλά δεν είχα ενισχυτή και για να ακούω είχα συνδέσει το πικ απ με το ραδιόφωνο για να ακούω από το μεγάφωνό του! Δυστυχώς το δίσκο δεν το έχω πλέον.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ συντάκτης Rocktime.gr, συγγραφέας του βιβλίου "Dead Rockers Society".
Το μοιραίο συναπάντημα με το ροκ ήρθε σε μένα, κατά μυστήριο τρόπο, σαν επιφοίτηση. Ήταν καλοκαίρι πριν τη δική μου Β΄ Γυμνασίου, το 1983.
Ξέμεινε στο πατρικό μια δισκοθήκη, 300 περίπου δίσκοι βινυλίου, εξαιτίας αιφνίδιου θέματος υγείας που υποχρέωσε τον έφηβο ιδιοκτήτη τους να μετακομίσει στο εξωτερικό, αφήνοντας τους δίσκους στο σπίτι μου «προσωρινά». Εκεί, λοιπόν, βρίσκομαι ξαφνικά ανάμεσα σε πολλούς από τους δίσκους κλασσικού ροκ που σήμερα μπορεί να βρει κανείς σε όλους τους καταλόγους και τα αφιερώματα για το ποιά είναι τα βασικά συστατικά μιας ροκ δισκοθήκης. Από Hendrix και Zeppelin μέχρι Motorhead, AC/DC και Rory Gallagher. Εκείνη ήταν, λοιπόν, η συγκυρία που προκάλεσε την καθοριστική ζημιά.
Μέχρι τότε ο μόνος δίσκος ροκ που υπήρχε στο σπίτι, δίπλα σε Θεοδωράκη, Χατζηδάκη και … Θέμη Ανδρεάδη ήταν ένα «δώρο» γενεθλίων, παραγγελιά μου ένεκα της σχετικής λατρείας για το «Ρόκυ ΙΙΙ». Το lp “Eye Of The Tiger” των Survivor, με την τίγρη απ’ έξω και κόκκινο αυτοκόλληλο «Περιέχει την Νο 1 επιτυχία …». Έχοντας την απίστευτη τύχη να βρεθώ με τόσους δίσκους «σα δικούς μου» και να μπορώ ν’ ακούω ό,τι ήθελα χωρίς να χρειάζεται να αγοράσω, οι πρώτοι δίσκοι που θα έμπαινα στο δισκάδικο να πάρω, αργούσαν ακόμη.
Το ίδιο καλοκαίρι ήρθαν στα χέρια μου, όλα μέσα σε δύο – τρεις μήνες, τα ”Perfect Strangers” των Deep Purple, “Eliminator” των ZZ Top και το “Best Of Scorpions” -η ελληνική έκδοση, με την επιλογή των τραγουδιών από τον Γιάννη Κουτουβό. Ακολούθησαν το “Deepest Purple” σε κασσέτα, το “No Remorse” των Motorhead, το “Unforgettable Fire” των U2 και το “Brothers In Arms” των Dire Straits.
Έκτοτε, αγόραζα μία-δύο κασσέττες ή έναν δίσκο το μήνα. Οι τιμές ήταν to λιγότερο 450- 550 δραχμές για την κασσέτα, μπορούσε να φτάσει και 800 για διπλή κασσέττα (λ.χ. το “No Remorse”), ενώ ο καινούριος δίσκος ελληνικής εκτύπωσης ήταν πάντα πιο τσιμπημένος, ακουμπώντας το χιλιάρικο. Οι δίσκοι και οι κασσέττες εισαγωγής δεν είχαν ακόμη μπει στη ζωή μας, ενώ έπαιζαν φουλ και οι κασσέττες «με διάφορα» που έγραφαν φίλοι από δίσκους και αλλάζανε χέρια διαρκώς.
Για όλους εμάς που πρώτα γίναμε χεβυμεταλλάδες, μετά «ροκάδες» και τώρα πλέον απολαμβάνουμε τη μέση ηλικία ως «κλασσικοροκάδες», ο υλικός φορέας και ο σεβασμός στο μουσικό του περιεχόμενο ήταν και είναι κεντρικό συστατικό της κουλτούρας μας.
ΖΗΣΗΣ ΠΕΤΚΑΝΑΣ - Ιδιοκτήτης / Αρχισυντάκτης Rock Overdose (Rockoverdose.gr)
Ήταν Σεπτέμβριος του 1990. Στην πόλη μου την Καστοριά το μοναδικό δορυφορικό τηλεοπτικό κανάλι που είχαμε την δυνατότητα να παρακολουθούμε ήταν το Super Channel. Εκέι ήταν που είδα για πρώτη φορά το βίντεο κλιπ του "Thunderstruck" το οποίο μόλις είχε κυκλοφορήσει!
Οι τρελαμένοι οπαδοί τον εξώστη, το "περπάτημα" του Angus παίζοντας κιθάρα, πάνω στον γυάλινο διάδρομο, το εκπληκτικό ξεσηκωτικό κομμάτι... Δεν ήθελε και πολύ. "Τι κομματάρα είναι αυτή;" αναρωτήθηκα! την επόμενη φορά που το είδα παρατήρησα και σε ποιό άλμπουμ ανήκε. "The Razors Edge". Λέω εδώ είμαστε. Πάω στο δισκάδικο της γειτονιάς μου (που τότε είχαμε και από ένα δισκάδικο σχεδόν σε κάθε γειτονιά) και ρωτάω αν υπάρχει ο δίσκος. Μου λέει μόλις ήρθε και φυσικά χωρίς δεύτερη σκέψη δίνω τα δυόμιση χιλιάρικα που έκανε και φεύγω γεμάτος χαρά και ανυπομονησία να τον βάλω να πάιξει στο πικ απ μου. Φυσικά δεν είχα ακούσει κανένα άλλο κομμάτι από τον συγκεκριμένο δίσκο. (Την μπάντα σαφώς και την ήξερα από την κασέτα του "Blow Up Your Video" την οποία μου είχε δανείσει πριν λίγες μέρες ο γείτονάς μου).
Με το που βάζω το δίσκο στο πικ απ και την ένταση στη διαπασών (οι γονείς μου είχαν πάει κάπου οπότε άδραξα την ευκαιρία), αυτό ήταν! "Thusnderstruck", στο καπάκι "Fire Your Guns", "Moneytalks", το ομώνυμο,"Are You Ready", "Got You by the Balls" (που έπαιζε και σε διαφήμιση του "Milko") και πολλές ακόμα κομματάρες. Όλος ο δίσκος άψογος. Τον άκουγα ξανά και ξανά και από το πολύ το πάιξιμο, επειδή το πικ απ ήταν παλιό και είχε ένα καπάκι το οποίο δυστυχώς δεν έκλεινε πολύ καλά, είχα και ένα ατύχημα... το καπάκι έκλεισε απότομα, έπεσε πάνω στη βελόνα και γρατσούνισε το πρώτο κομμάτι, το "Thundestruck".... Δυστυχώς η ζημιά ήταν αρκετή για να μην παίζει σωστά το κομμάτι, όμως αυτό δεν με πτόησε... Μάζεψα χρήματα και μετά από 2 μήνες ξανά αγόρασα τον ίδιο δίσκο!
Βέβαια αυτή ήταν μόνο η αρχή μιας και από κει και μετά η συλλογή μου με τους δίσκους μεγάλωσε! Σήμερα έχω κοντά τους 1000 δίσκους και ακόμη και τώρα όταν βρω κάτι ενδιαφέρον θα το παραγγείλω (από το internet πλέον, μιας και τα δισκάδικα εδώ δεν υπάρχουν πλέον...)
Ευχαριστώ τον RockMachine.gr για την ευκαιρία που μου έδωσε να μιλήσω για τον πρώτο μου δίσκο και να αναπολήσω τις παλιές καλές στιγμές, όταν το βινύλιο και η κασέτα είχαν την τιμητική τους!
ΠΑΝΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ Συντάκτης Rockoverdose.gr
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ Ραδιοφωνικός παραγωγός ΝΟΣΤΟΣ FM
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ Ιδιοκτήτης / Αρχισυντάκτης Rockmachine.gr
Έως και το 1972 η επαφή μου με τη μουσική ήταν μέσα από γραμμένες κασέτες που έπαιζα σε ένα Grundig κασετόφωνο με ξύλινη εξωτερική επένδυση. Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν οι επιτυχίες της Βίκυς Λέανδρος, των Slade, Sweet για να προσηλυτιστώ στο μαγικό ήχο των Deep Purple και Uriah Heep. Τον πρώτο δίσκο που αγόρασα ήταν με το χαρτζιλίκι μου από ένα κατάστημα δίσκων «Τετράγωνο» στην οδό Λευκωσίας, στην Πλτ. Αμερικής που σήμερα έχει ενοποιηθεί με το διπλανό κι έχει γίνει κατάστημα με ρούχα. Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα, μετά από πολλούς ενδοιασμούς ήταν το Thick as a Brick των Jethro Tull αλλά όταν το άκουσα σπίτι, μού σηκώθηκε η τρίχα. «Τι είναι αυτό, δεν ακούγεται» Το επέστρεψα και πήραν το Hearing of Atomic Rooster που ούτε αυτό μου άρεσε, αλλά ντρεπόμουνα να το επιστρέψω κι αυτό και το κράτησα. Φυσικά μετά από χρόνια κατάλαβα την αξία και των 2 άλμπουμ και το Hearing of το έχω ακόμα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΥΜΕΛΙΑΔΗΣ Συντάκτης Metal Hammer
Το πρώτο album που αγόρασα……ήταν το “New Jersey” των Bon Jovi, σε κασέτα ελληνικής εγγραφής (από την PolyGram) από το δισκάδικο της γειτονιάς μου- του οποίου το όνομα δυστυχώς δεν μπορώ να θυμηθώ- και που βρισκόταν στην Οδό Θεσσαλονίκης στα Άνω Πετράλωνα, απέναντι από το σταθμό του τρένου. Λογικά, μου κόστισε 1.150-1.250 δραχμές, καθώς τόσο έκαναν τότε οι κασέτες «εταιρείας» όπως τις λέγαμε και πέρασα το καλοκαίρι του 1989, μαθαίνοντας όλα τα τραγούδια του απέξω (μπορούσα να τραγουδήσω μέχρι και τα solos- ξέρω, ασχολίαστο…) και διαβάζοντας για ώρες τους στίχους. Αυτό που μου είχε κάνει τότε τρομερή εντύπωση, ήταν ότι παρόλο που ο Jon Bon Jovi ήταν το πιο διάσημο μέλος του γκρουπ (μέχρι κι ένας άσχετος πιτσιρικάς σαν κι εμένα τον ήξερε!) στις φωτογραφίες του εσωφύλλου, ή είχε γυρίσει την πλάτη του ή έδειχνε ελάχιστα το πρόσωπό του. Μιλάμε για mega rock star, τότε! Η κασέτα αυτή, πραγματικά «έλιωσε» από το παίξιμο. Κάποια στιγμή την αντέγραψα σε μια TDK λίγο πριν χρειαστεί να της κάνω «εγχείρηση», καθώς την μάσησε το Philips walkman μου (πολλές άγνωστες λέξεις για ανθρώπους κάτω των 40!) ενώ το εσώφυλλο, έφτασα να το συγκρατώ με σελοτέηπ! Τελικά, η original κασέτα «απεβίωσε». Το original εσώφυλλο με την αντεγραμμένη TDK, αγνοείται- δεν έχει χαθεί, καθώς σίγουρα βρίσκεται μαζί με καμιά 100αριά ακόμα κασέτες μεγάλης συναισθηματικής αξίας σε κάποιο πατάρι ή υπόγειο. Μέσα στα χρόνια, το “New Jersey” το αγόρασα 3 ακόμα φορές σε CD, remaster CD και Deluxe Edition. Το θεωρώ ως το κορυφαίο δημιούργημα των Bon Jovi, παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα μου albums, και ναι, ακόμα και σήμερα μπορώ να τραγουδήσω τα περισσότερα από τα solos του- ξέρω, ασχολίαστο…
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ Συντάκτης Rockmachine.gr
Ανήκω στη γενιά που συνδύασε την εφηβική ηλικία με το rock των αρχών των 80’s. Για όλους εμάς το The Wall των Pink Floyd ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό rock album. Ήταν ένας μύθος, κοσμοθεωρία που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τις αντιλήψεις τόσο για τη μουσική, όσο και για τη ζωή. Το αγόρασα πριν ακόμη αποκτήσω πικάπ, καθώς συνειδητά είχα αποφασίσει να είναι ο δίσκος με τον οποίο θα ξεκινούσα τη δισκοθήκη μου. Αγορασμένο από ένα …περίπου δισκάδικο στο Μεσολόγγι, μια και το συγκεκριμένο κατάστημα ήταν κάτι μεταξύ videoclub, καταστήματος ηλεκτρικών ειδών και δισκάδικου. Το διατηρώ σε άριστη κατάσταση. Μοναδική απώλεια το αυτοκόλλητο με τον τίτλο που υπήρχε στο εξώφυλλο. Αν και το The Wall σηματοδοτεί το τέλος της πιο ποιοτικής περιόδου των Pink Floyd, για μένα είναι η αφετηρία της ενασχόλησής μου με το rock.
ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΛΕΑΣ Ραδιοφωνικός παραγωγός 105,5 ROCK
Ήταν αδύνατο για την ελληνική οικογένεια της δεκαετίας του 80 να κάνει κυριακάτικη βόλτα με το αυτοκίνητο χωρίς να ακούει κασέτα με τραγούδια από το άλμπουμ The Wall.Την ''χρυσή'' λίστα συμπλήρωναν άσματα των Supertramp, των Boney M και το απόλυτο μπεστ σέλερ της δεκαετίας του 80, Τα Νησιώτικα του Γιάννη Πάριου.Ο δίσκος των Pink Floyd ήταν ο πρώτος που αγόρασα από το κατάστημα Νόρα στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Εθνικής Αμύνης, και μου έδωσε το δικαίωμα στο όνειρο και φυσικά το έχω και το ακούω ακόμα. Μεγάλη απογοήτευση μου προκάλεσε το γεγονός ότι δεν μου επιτράπηκε ως μαθητή του γυμνασίου η είσοδος στην πρώτη προβολή της εξαιρετικής ταινίας του Alan Parker .Ενηλικιώθηκα και είδα το φιλμ πέντε φορές, αισθανόμενος μία δικαίωση. Έμοιαζε ότι-τελικά- η εκδίκηση...ήταν δική μου.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ Συντάκτης Rockmachine.gr
Ήταν θυμάμαι παραμονέs Χριστουγέννων του 1973 - ένα μήνα μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου - όταν μαθητήs στη Τρίτη Γυμνασίου, αγόρασα τον πρώτο μου δίσκο.. πριν λίγεs μέρεs ο πατέραs μου είχε κάνει δώρο (σαν καλόs μαθητήs που ήμουν) ένα πικάπ Sanyo με ενσωματωμένο ενισχυτή! και δύο μικρά ηχεία, και τα εγκαινίασα αγοράζονταs το ιστορικό Machine Head των Deep Purple... είχα μυηθεί στη μουσική τουs από μεγαλύτερο φίλο και ενθουσιάστηκα... συγκεντρώνοντας ο,τι χαρτζιλίκια είχα μαζέψει, πήγα στο μαγαζί Στροφή - Μανάκοs στα Εξάρχεια και απέκτησα με μεγάλη υπερηφάνεια το πρώτο κομμάτι τηs συλλογήs μου. το πλήρωσα 130 δραχμέs απ το υστέρημά μου αλλά ήμουν πάρα πολύ χαρούμενοs… φυσικά τον έπαιζα καθημερινά πρωί βράδυ με μιά βελόνα τηs πλάκαs, και λογικό είναι μετά από λίγα χρόνια που τον έλιωσα, να έχει τέτοιο "τηγάνισμα" που να μην ακούγεται πλέον...τον πούλησα στο Μοναστηράκι, και αργότερα με τη πρώτη μου δουλειά και αφού απέκτησα ένα κάπωs πιό αξιοπρεπέs στερεοφωνικό τον ξαναγόρασα καινούργιο που τον έχω ακόμα σε άριστη κατάσταση!
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ Συντάκτης Rockmachine.gr
Το πρώτο μου CD συνδυάζεται με την αγορά του πρώτου μου φορητού στερεοφωνικού που διέθετε CD player. Δώρα για τα 14α γενέθλια μου και τα δύο. Κάτι είχαν πάρει πρέφα οι γονείς μου από τα σχολικά βιβλία και τετράδια και από σκόρπιες κουβέντες.
Σαν σωστοί Έλληνες γονείς μου αγόρασαν το τελευταίο (εκείνη την εποχή) CD των Scorpions, το ιστορικό για μένα "Live Bites" (1995), που εκ των υστέρων κατάλαβα πως πρόκειται για το άτυπο κλείσιμο της τρίτης περιόδου τους, που νοητά ξεκινάει από το "Savage Amusement" και περιέχει τραγούδια κυρίως από τα "Crazy World" και "Face The Heat".
Highlight το "Living For Tomorrow", που είχε πρωτοεμφανιστεί στην συλλογή "Still Loving You" (1992).
Είναι το πρώτο μου επίσημο απόκτημα και θα το θυμάμαι για πάντα με συγκίνηση γιατί με παραπέμπει σε χρόνια αθώα και ανέμελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ Συντάκτης Rockmachine.gr
Έχουν περάσει κιόλας 30 χρόνια από την μέρα, που κράτησα στα χέρια μου την πρώτη κασέτα! Μετά από αναμονή 15 και πλέον ημερών με ειδοποίησαν από κεντρικό δισκοπωλείο της Καλαμάτας ότι το Use Your Illusion II είχε έρθει. Είχα ακούσει σε μουσική εκπομπή, που προβαλλόταν στο Mega Channel το You Could Be Mine των Guns N Roses και είχα τρελαθεί! Τα 4.750 δρχ ήταν το χαρτζιλίκι αρκετών ημερών, αλλά άξιζε τον κόπο. Θυμάμαι ότι όταν πήγα σπίτι έψαχνα μανιωδώς να βρω το You Could Be Mine! Ματαίως! Μου είχαν φέρει του Use Your Illusion I…!!! Φυσικά δεν υπήρχε το περιθώριο αλλαγής τα χρόνια εκείνα! Όμως την αρχική απελπισία διαδέχτηκε ο ενθουσιασμός, όταν ανακάλυψα τις κομματάρες του album!
Τον επόμενο μήνα παρήγγειλα και το Use Your Illusion II (και αυτή την φορά μου το έφεραν)!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Ιδιοκτήτης Siren
Ο πρώτος μου δίσκος ήταν η συλλογή Metal Mania της EMI με Whitesnake, Deep Purple, Scorpions, Sammy Hagar, Riot κ.α.σε βινύλιο. Από εκεί έμαθα τους Riot που δεν είχα ξανά ακούσει. Πρέπει να την είχα αγοράσει 300 δραχμές από ένα μαγαζί στο Αιγάλεω, γωνία στην Ιερά Οδό, δεν θυμάμαι πως το έλεγαν. Δυστυχώς δεν τον έχω πλέον…
ΣΑΚΗΣ ΦΡΑΓΚΟΣ Publisher/chief editor of ROCK HARD Greece
member of the Hellenic Union of Editors of Periodical Press (HUEPP)
Τα χρόνια έχουν περάσει και νομίζω ότι έχω αρχίσει να ξεχνάω ακόμα και σημαντικές στιγμές της ζωής… Γιατί ως τέτοια λογίζω την αγορά του πρώτου δίσκου/κασέτας… Δεν βάζω στο παιχνίδι τις κασέτες εταιρίας του “Metal health” (QUIET RIOT) και “Pyromania” (DEF LEPPARD) που είχε φέρει ο πατέρας μου στο σπίτι, ύστερα από δουλειές στις σχετικές εταιρίες. Δεν βάζω επίσης στο παιχνίδι συλλογές όπως «Χρυσός διπλός» ή “Top ‘85”, καθώς δεν ασχολήθηκα στην πορεία με την πλειοψηφία των τραγουδιών που περιείχαν. Δεν βάζω ούτε τους δίσκους που δανείστηκα από οικογενειακό μας φίλο, όταν ξεκίνησα δειλά-δειλά heavy metal, στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού (BLACK SABBATH, IRON MAIDEN, ACCEPT, JUDAS PRIEST), αλλά την ημέρα που πήγα στο Happening μαζί με τον αδερφό μου (κι έναν θείο μου, αν θυμάμαι καλά) και αγοράσαμε δίσκους. Μη με ρωτάτε για τιμές. Ψάχναμε συλλογές ή live, για να έχουμε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα και όσους δίσκους αγοράζαμε με το χαρτζιλίκι που είχαμε, οπότε καταλήξαμε σε φθηνές λύσεις για να πάρουμε περισσότερους!!! ACCEPT – “Hungry years” (αφού μας άρεσε το “Metal heart” που είχαμε ακούσει) και Gary Moore – “We want Moore!” (επειδή είχαμε εντυπωσιαστεί από το “Empty rooms”. Η πλάκα με το live του Gary Moore, είναι ότι είχε ένα 7’’ με το “Empty rooms” και δεν ξέραμε ότι έπρεπε να το βάλουμε στις 45 στροφές… Οπότε καταλαβαίνετε ότι ακούγαμε μία εκτέλεση που κρατούσε γύρω στις δύο μέρες και δεν μας άρεσε επειδή ήταν πολύ αργό!!! Sorry ρε παιδιά, έκτη δημοτικού πήγαινα τότε!!!
Α.Ρ.
2/5/21
Λες και ηταν πριν 5-6 χρονια και ειναι πανω απο 15
ΑπάντησηΔιαγραφή:/