Υπόθεση Pete Willis! Κιθαρίστας ο οποίος συμμετείχε στην N.W.O.B.H.M. περίοδο των απόλυτων Def Leppard. Οι δίσκοι "On through the night" ('80) και "High 'n dry" ('81) έχουν μια πιο ωμή μουσική τοποθέτηση της μπάντας οι οποία τα επόμενα χρόνια θα κατακτούσε charts και αρένες με το πιο εύπεπτο arena rock της. Μέρος ευθύνης σε αυτόν τον "άγριο" ήχο έχει και ο Pete Willis. Η ιστορία λέει πως οι δρόμοι του Pete Willis και των Def Leppard θα χωρίσουν λίγο πριν την κατάκτηση της Αμερικής λόγω θεμάτων με το αλκοόλ που είχε ο ίδιος και από εκεί και πέρα θα χαθεί από το μουσικό στερέωμα.
Ο εντοπισμός του θα γίνει αρκετά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1991 με το συγκρότημα των Roadhouse. Μάλιστα, μαζί του θα είναι και άλλο ένα μέλος της Leppard- οικογένειας, ο Frank Noon στα τύμπανα, ο οποίος θα αποχωρήσει τελικά λίγο πριν την ηχογράφηση του δίσκου ενώ ο αρχικός τίτλος του αλμπουμ ήταν "On a desert road". Η μπάντα στην τελική μορφή της, η οποία θα μπει στο στούντιο και θα δώσει σάρκα και οστά στο αποτέλεσμα που θα φτάσει από τα ηχεία μας θα είναι η εξής: Wayne Grant μπάσο, Trevor Brewis τύμπανα, Richard Day κιθάρες, Paul Jackson τραγούδι και φυσικά Pete Willis κιθάρες.
Το 1991 είχε βρει τους Def Leppard να βρίσκονται στην ελίτ των μεγάλων συγκροτημάτων με απίστευτες πωλήσεις και φοβερή καταξίωση. Σαν συγγενής της Leppard φατρίας, το "Roadhouse" είναι ένα αξιοπρεπέστατο αλμπουμ από το οποίο κανείς melodic rocker δεν θα νιώσει απογοήτευση. Προσοχή ομώς! Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να το συγκρίνουμε με οποιονδήποτε δίσκο των Def Leppard της top περιόδου τους, παρότι θα βρούμε στοιχεία τους μέσα στο αλμπουμ. Από εκεί και πέρα ο ήχος των Roadhouse είναι πολύ κοντά σε συγκροτήματα όπως FM, Giant, Firehouse κ.α.
Άκρως ραδιοφωνικό ξεκίνημα του δίσκου με το All join hands, ένα ανεβαστικό τραγούδι με ωραίο ρεφρεν και με ηχητικό εφε των drums προερχόμενο από σεμινάριο με εισηγητή τον Robert John "Mutt" Lange.
Η συνέχεια ανήκει στο καλύτερο τραγούδι του δίσκου και σε ένα από τα πιο αδικημένα στο μουσικό στερέωμα. Time, ατμοσφαιρική μπαλαντάρα ή αλλιώς ένα Μεγάλο τραγούδι που ωφείλετε να ακούσετε οπωσδήποτε!
Το Tower of love και το A little love είναι σαν να τα βλέπω σε δίσκο του οποίου το εξώφυλλο απεικονίζει μια κοπέλα(ρα) με ένα σπίρτο στα χέρια και πίσω της ένα φλεγόμενο σπίτι. Το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;
Ο Paul Jackson έχει μία βελούδινη φωνή, καθαρή, κομμένη και ραμμένη για το ραδιόφωνο. Hell can wait είναι το κομμάτι που θα ξεδιπλώσει και πάλι τις αρετές του πηγαίνοντάς μας σε ένα ίσως νυχτερινό ταξίδι με προορισμό το άγνωστο.
Τα τέσσερα τραγούδια που θα ολοκληρώσουν τον δίσκο (One heart, New horizon, Stranger in your eyes, Desperation calling) είναι μελωδικές βόμβες γεμάτες από τον ανόθευτο αέρα ελευθερίας και ξεγνοιασιάς που τόσο πολύ μας αρέσει να μνημονεύουμε.
Οι Roadhouse υπήρξαν ένας μουσικός κομμήτης. Έδωσαν το στίγμα τους μέσα από έναν τίμιο δίσκο με ωραίες και καλοδουλεμένες συνθέσεις όπου κάποιοι το εξέλαβαν και έτσι πολύ απλά εξαφανίστηκαν και ποτέ ξανά δεν άκουσε κανείς για αυτούς. Ίσως στην τελική αυτός να ήταν από την αρχή ο σκοπός τους, ποιός ξέρει όμως;
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
20/11/19/
Δημοσίευση σχολίου