Γεια σας αγαπητοί φίλοι, ελπίζω να είσαστε όλοι καλά! Επανερχόμαστε και κάνουμε βόλτα σε άλμπουμ που πέσανε στην αντίληψη μας αυτό τον καιρό! Ξεκινάμε με τον Roger Daltrey (The Who) και το καινούργιο του άλμπουμ με τίτλο “As long I have you”. Τα πιο πολλά τραγούδια είναι δικά του, κάποια άλλα είναι διασκευές, αλλά το σύνολο είναι άκρως ικανοποιητικό παραπέμποντας στο Fm rock των 80s στο πλείστον των περιπτώσεων και μάλιστα κάποιες στιγμές διακρίνεις και κάποιες πιο southern πινελιές αναμεμιγμένες με AOR αποχρώσεις αλλού. Να σημειώσουμε ότι ο κιθαρίστας των Who, Pete Townshend τον συνοδεύει σε επτά τραγούδια. Συνεχίζουμε. Πάμε Νορβηγία και τους αγαπημένους μας TNT που με τον Harnel πίσω από τα μικρόφωνα επανέρχονται με το “XIII”.
Κιθαριστικό άλμπουμ, τηρεί τα όσα ξέρουμε για αυτούς, συνθετικά δεν ενθουσιάζει, κάποιες στιγμές μάλιστα που προσπαθούν να πιάσουν πολύ εμπορικούς ρυθμούς αλλά ατυχώς δε τους βγαίνει σωστά, παραγίνονται ..χορευτικοί για το στυλ τους. Η νέα τους προσπάθεια αν και όχι για κράξιμο δεν νομίζω ότι στέκεται και σε πολύ υψηλά επίπεδα. Έχει αναλαμπές όπως το “Tears in my eyes” αλλά ως σύνολο είναι μόνο για τους οπαδούς τους. Μια μπάντα που συμπαθώ πάρα πολύ είναι οι Dare, αλλά δε καταλαβαίνω γιατί κυκλοφορούν το “Οut of the silence II”, δηλαδή ξαναπαιγμένο ολόκληρο το άλμπουμ με το οποίο τους μάθαμε. Οι νέες εκτελέσεις είναι άλλες ελαφρώς διαφοροποιημένες από τις πρωτότυπες, άλλες λίγο πιο πολύ, αλλά το νόημα δε το βρίσκω να πω την αλήθεια. Μια χαρα είναι και το original και αυτό εδώ πάντως. Η επιλογή τώρα για τους φίλους που έχετε το πρώτο δε ξέρω κατα πόσο είναι αναγκαία. Σε μένα που το έχω promo (τζάμπα δηλαδή) οκ δε στοιχίζει και τίποτα. Να πάτε όμως να σκάσετε ένα εικοσάευρο κοντά, για διαφορετικές εκτελέσεις ίδιων τραγουδιών, το βρίσκω πολυτέλεια μάλλον.
Πάμε και στους Sunstorm του πολυαγαπητού Joe Lynn Turner. Να πω την αλήθεια, καλό είναι, δε λέω. Αλλά απολύτως τίποτα που δε περιμένεις να ακούσεις. Melodic hard rock βουτηγμένο στην rock παράδοση αλλού πιο hard αλλού πιο classic. Κυλά όλο το άλμπουμ σε ένα καλό επίπεδο, με ευχάριστες συνθέσεις, αλλά μάλλον μετά από μια εβδομάδα θα το έχουμε ξεχάσει εντελώς. Για τους φίλους του Joe μια αξιόλογη στιγμή, για τους υπόλοιπους τίποτα που θα τους άλλαζε την άποψη. Κάτι που πρέπει να προσέξετε όσοι ενδιαφέρεστε να ακούσετε κάτι διαφορετικό, αλλά rock, funky, σύγχρονο, μελωδικό και οπωσδήποτε πρωτότυπο είναι τα δύο άλμπουμ των Space Elavator. Το μεν πρώτο επανακυκλοφορεί επιτέλους, το δε δεύτερο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες. Σπάνια ακούμε τόσο ευχάριστες rock μπάντες με γυναικεία φωνητικά, τόσες επιρροές δουλεμένες και ενσωματωμένες με τέτοια αρτιότητα στο ύφος μιας μπάντας.
Θα σας θυμίσουν κάτι μεταξύ Aerosmith, Queen, Air Supply, Thunder, Def Leppard με μιούζικαλ ατμόσφαιρα. Ακούστε τους χωρίς προκαταλήψεις! Αξίζουν! Αυτοί και οι Cats is Space είναι το κάτι άλλο! Πάμε σε κάτι πιο παραδοσιακό αλλά επίσης πολύ ενδιαφέρον. Αν κάποτε σας άρεσαν οι The Black Crowes τότε θα σας αρέσουν και οι Reef και το άλμπουμ τους “Revelation”. Πολλά στοιχεία σύγχρονου southern μπερδεμένα με classic hard rock και πολλές δόσεις rock n' roll. Πέρα από το εξαιρετικό ντουέτο με την Sheryl Crow στο “My sweet love” γενικά όλο το άλμπουμ σφύζει από rock που ενώ όλες οι επιρροές του είναι κλασικές ακούγεται πολύ πολύ μοντέρνο. Η στήλη σας τους προτείνει ανεπιφύλακτα. Τελειώνουμε με τον Rayn Roxxie και το προσωπικό του άλμπουμ “Imagine Your Reality” μια πολύ κιθαριστική rock n roll δουλειά, με πολλούς καλεσμένους και ύφος από Hollywood δεκαετίας 80 μέχρι πίσω στα sixties. Γενικά ένα ύφος σαν ο Alice Cooper να ροκάρει παρέα με τους Rolling Stones. Τσεκάρετε!
Δημήτρης Σειρηνάκης ΠΑΤΗΣΤΕΕΔΩΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ROCK ZAPPING
Δημοσίευση σχολίου