ROCK INCIDENT 31: O DI’ANNO ΦΕΥΓΕΙ Ο BRUCE DICKINSON ΕΡΧΕΤΑΙ

Η αλλαγή τραγουδιστή σε ένα συγκρότημα πάντα είναι βαριά απόφαση. Μια απόφαση που τη ζυγίζεις πολύ πριν την πάρεις. Κι έτσι έκανε ο Steve Harris όταν αποφάσισε ότι δεν θέλει να συνεχίσουν οι Iron Maiden με τον Paul Di ‘Anno στο μικρόφωνο. Έχοντας ηχογραφήσει ήδη δύο πετυχημένα άλμπουμ και με την επιτυχία του συγκροτήματος να αυξάνεται κάθε ημέρα, ο αρχηγός και μπασίστας του συγκροτήματος Steve Harris συζητά με τον manager του συγκροτήματος, Rod Smallwood την απομάκρυνση του και την αντικατάστασης του. Ο Di Anno ήταν μέλος των Iron Maiden από το 1978 όταν πήρε τη θέση του Dennis Wilcock. Με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους Killers(1981) το συγκρότημα φάνηκε αμέσως ότι ξεφεύγει από τα όρια του New Wave of British Heavy Metal όπως είχε ονομαστεί εκείνο το υπέροχο κίνημα και μαζί με τους Saxon και Def Leppard, ανοίγαν τα φτερά τους για μεγάλες πτήσεις. Κι όταν έχεις απαιτήσεις επιτυχίας όλα πρέπει να δουλεύουν ρολόι. Και το ρολόι του Di’ Anno δεν δούλευε καλά. Έχοντας αυτοκαταστροφικές τάσεις, όχι μόνο έπινε (σ.σ. όλοι οι βρετανοί πίνουν) έκανε και ναρκωτικά φθάνοντας έως την ηρωϊνη. Το παράδοξο είναι ότι στο βιογραφικό βιβλίο του The Beast (εκδ. John Blake, 2002) αναφέρει με πολύ καθαρό τρόπο τα πάθη του, γράφοντας: "Δεν σνίφαρα απλά κοκαίνη, αλλά το έκανα σε 24ωρη βάση για μήνες με τους υπόλοιπους να διαμαρτύρονται για την κατάστασή μου». Έτσι μετά το τέλος της Killer World Tour, ο Di’ Anno απολύθηκε και τη θέση του πήρε ο Bruce Dickinson πρώην τραγουδιστής των Samson.

Ας δούμε το παρασκήνιο της απόλυσης αλλά και της πρόσληψης. Η αλήθεια ήταν ότι ο Di’Anno από την αρχή δεν κόλαγε εμφανισιακά με τους υπόλοιπους. Αν κι ο γράφων είναι σχεδόν ερωτευμένος μετα πρώτα δύο άλμπουμ των Iron Maiden, δεν μπορεί να μην παραδεχτεί ότι οι καταβολές του  ήταν πιο κοντά στο punk παρά στο NWOBHM! Πολύ καλός τραγουδιστής με καλή σκηνική παρουσία, (σ.σ. όσο τον έχω δει από εμφανίσεις του με τους Maiden σε dvd) αλλά με …κοντά μαλλιά (σ.σ. απαράδκετο για heavy metal τραγουδιστή!), δεν κόλαγε. Από την άλλη πλευρά κι ο ίδιος αισθάνθηκε ότι δεν κόλαγε, ειδικά μετά την επιτυχία του Killers. Ήθελε κάτι πιο underground. Ήδη ο Steve Harris είχε μοιραστεί τους ενδοιασμούς του με τον Rod Smallwood κι είχε αρχίσει να ψάχνει αντικαταστάτη με τον Smallwood να καθυστερεί την αντικατάστασή μέχρι να τελειώσει η Killer World Tour.

Η ανακοίνωση της απόλυσης του βρήκε τις βρετανικές μουσικές εφημερίδες αλλά και περιοδικά να αναρωτιόνται ποιός θα τον αντικαταστήσει και κυρίως αν το συγκρότημα μπορέσει να συνεχίσει την ανοδική πορεία του.
ΚΙ ΟΜΩΣ Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ STEVE HARRIS ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο BRUCE DICKINSON!
Όταν ο Harris αποφάσισε να διώξει τον Di'Anno, τιο πρώτο όνομα που του ήλθε στο μυαλό ήταν αυτό του Terry Slesser, τραγουδιστή των Beckett και των Back Street Crawler (του συγκροτήματος του Paul Kossoff). Έκανε πρόβες μαζί τους αλλά κι ο ίδιος κατάλαβε ότι δεν κόλλαγε. Έτσι ο Harris προχώρησε στο δεύτερο υποψήφιο που ήταν ο Bruce Dickinson. Ήδη στα γραφεία των μουσικών δημοσιογράφων είχε ακουστεί-λανθασμένα-το όνομα του Biff Byford για τον απλό λόγο ότι ο πρώτος που μετέφερε την είδηση είπε ότι ήταν ο πρώην τραγουδιστής των Samson (σ.σ. ο o Bruce Dickinson) αλλά το Samson ακούγεται σαν το Saxon, κι έτσι όλοι πέσει έξω! Η επιλογή του Harris ήταν ο τραγουδιστής των Samson, ενός άλλου NWOBHM συγκροτήματος  που είχε μικρή επιτυχία. Τότε ο Dickinson ήταν γνωστός με το όνομα Bruce Bruce και είχε τραγουδίσει τα άλμπουμ των Samson,  Survivors (1979 μόνο στα bonus τραγούδια του cd), Head On(1980), Shock Tactics(1981) και Live at Reading 1981(κυκλοφόρησε το 1990). 

Η εμφάνιση των Samson στο περίφημο Reading Festival ήταν καθοριστική για το μέλλον του Dickinson. Ας αφήσουμε τον ίδιο να περιγράψει πως τον πλησίασε ο Smallwood μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, "What Does This Button Do?". «Από τα λίγα καλοκαιρινά φεστιβάλ που δεν είχε βρέξει  Το φεστιβάλ ήταν πλημμυρισμένο από κουτσομπολιό και φήμες εκείνο το βράδυ. Δεν υπήρχαν λάσπες, όλα ήταν ωραία και στεγνά. Στο μέσο ενός ξέφωτου, περικυκλωμένου από χώρους φιλοξενίας και σκηνές που πουλούσαν μπύρες, βρισκόταν ένας πάσσαλος με λαμπερά λευκά φώτα στην κορυφή. Βρισκόμουν σε μία απ’ τις σκηνές με τις μπύρες όταν με πλησίασε ο Rod Smallwood λέγοντας: «πάμε κάπου ήσυχα να συζητήσουμε». Βγήκαμε έξω και σταθήκαμε κάτω από τον πάσσαλο στη μέση των παρασκηνίων, φωτισμένοι ώστε να μας βλέπουν όλοι. Κατάλαβα ότι με ήθελε κάτι σοβαρό.
Θέλεις να έρθεις στο δωμάτιό μου να τα πούμε; με ρώτησε. Σίγουρα δεν ήθελε να μου δείξει τις χαλκογραφίες του. Πήγαμε στο Holiday Inn του Reading όπου ήταν το βασικό ξενοδοχείο του Reading Festival. Στο δωμάτιο, μακριά από περίεργα μάτια, ο Rod άνοιξε τα χαρτιά του: «Θες  να κάνεις audition για τους IronMaiden» με ρώτησε.
Αποφεύγοντας τις υπεκφυγές του είπα αυτό που σκεφτόμουν: «Πρώτα απ’ όλα ξέρεις ότι θα πάρω τη θέση, ειδάλλως δεν θα με ρωτούσες. Δεύτερον, τι θα γίνει με τον τωρινό τραγουδιστή, τον Paul; Ξέρει ότι φεύγει; Τρίτον, όταν πάρω τη θέση, γιατί αυτό θα γίνει, είστε έτοιμοι για ένα εντελώς διαφορετικό στιλ και γνώμες, και για κάποιον που δεν πρόκειται να υποχωρήσει; Μπορεί να είμαι ενοχλητικός αλλά το κάνω για τους σωστούς λόγους. Αν δεν το θέλετε αυτό, πες το μου τώρα και φεύγω».
Το επόμενο βήμα ήταν ο μακρυμάλλης Dickinson να πάρει τη θέση του Di’ Anno και το συγκρότημα να βγει σε μια μικρή περιοδεία στην Ιταλία, ενώ πραγματοποίησαν και μια εμφάνιση στο περίφημο Rainbow Theater (σ.σ. δεν υπάρχει πλεόν) του Λονδίνου. Εκείνη τη βραδιά έπαιξαν και 2 τραγούδια από το επερχόμενο άλμπουμ τους The Number of the Beast, τα "Children of the Damned" και "22 Acacia Avenue" παρουσιάζοντας το…μέλλον.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ

• Οι Iron Maiden με τον Bruce Dickinson κυκλοφόρησαν το άλμπουμ The Number of the Beast και τη συνέχεια τη ξέρετε.
• Ο Paul Di’Anno σχημάτισε τους Lonewolf αλλά επειδή υπήρχε συγκρότημα με το όνομα Lone Wolf, κατέληξε στο όνομα Di'Anno. Το πρώτο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε με τίτλο το ονομά τους το 1984 και στην περιοδεία που ακολούθησε αρνήθηκε να παίξει τραγούδια της εποχής του στους Iron Maiden συναντόντας μεγάλες αντιδράσεις από τοι κοινό. 

• Όπως μου είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξη το ….στον Rock FM προτίμησε να παίζει διασκευές των Kinks (”You really got me”) και Animals (“Don’t let me be misunderstood”)  παρά Iron Maiden, για να διαφοροποιηθεί! Η καριέρα του ποτέ δεν σταθεροποιήθηκε, αλλάζοντας μέλη αλλά και όνομα συγκροτήματος. Δυστυχώς…Προς τιμήν του τόσο στη συνέντευξη στον Rock FM όσο και σε άλλες που έχω διαβάσει σε περιοδικά, δηλώνει ότι ο Dickinson ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαν να κάνουν. Κι όπως γράφει στο The Beast «έχει μια καταπληκτική φωνή κι είναι αυτός που χρειαζόντουσαν όταν έφυγα. Η φωνή μου ταιρίαζει στα παλαιότερα τραγούδια και η δική του στα καινούργια. Και οι δύο είμαστε θηρία».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ   

7/6/18 

Πληκτρολογείστε στο κουτάκι της ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ (πάνω δεξιά στην κεντρική σελίδα του www.Rockmachine.gr τις λέξεις Rock Incident και θα εμφανιστούν όλες οι σχετικές αναρτήσεις.

 

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος