Ο Rafferty, επηρεασμένος από τους Beatles & Bob Dylan, υπήρξε μέλος των folk/pop‘’Humbleurns’’ μέχρι την διάλυσή τους (1971). Στη συνέχεια κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο ‘’Can I Have My Money Back?’’ προτού συμπράξει με τον εφηβικό του φίλο, Joe Egan, την επόμενη χρονιά για την δημιουργία των ‘’Stealers Wheel’’, οι οποίοι σημείωσαν επιτυχία με το τραγούδι "Stuck in the Middle with You".Το ντουέτο διαλύθηκε το 1975, αλλά, λόγω νομικών προβλημάτων, δεν είχε την δυνατότητα για κυκλοφορία μουσικού υλικού μέχρι την διευθέτηση των όποιων συμβατικών υποχρεώσεων, απόρροια των συμβολαίων που είχε υπογράψει ως μέλος των ‘’Stealers Wheel’’.
Ο Rafferty ταξίδευε τακτικά στην διαδρομή Γλασκώβη-Λονδίνο και αντίστροφα, για συναντήσεις με δικηγόρους στο διάστημα 1975-1978. Κατά την παραμονή του στο Λονδίνο επισκεπτόταν έναν γνωστό του, ο οποίος είχε ένα μικρό διαμέρισμα στην Baker Street.
Οι στίχοι του τραγουδιού αντανακλούν την απογοήτευση του συνθέτη για ορισμένες καταστάσεις και πρόσωπα της μουσικής βιομηχανίας. Αν και η συγκεκριμένη διαμαρτυρία, μέσω των στίχων, τον έκανε τελικά πασίγνωστο, ο ίδιος δεν ένιωσε ποτέ άνετα με αυτήν την κατάσταση.
Ερωτηθείς μία φορά, ποιο πίστευε ότι ήταν το επίμονο θέμα των τραγουδιών του, απήντησε: ‘’ η αποξένωση/αλλοτρίωση’’, συναίσθημα που εκφράζεται στους στίχους του ‘’Baker Street’’:
‘’This city desert makes you feel so cold, It's got so many people but it's got no soul.’’
Η οριστική επίλυση των νομικών και οικονομικών προβλημάτων του, αποτυπώνεται στους τελευταίους στίχους :
"When you wake up it's a new morning/
The sun is shining, it's a new morning/
You're going, you're going home."
Σημαντική έμπνευση για το συγκεκριμένο τραγούδι του αποτέλεσε το βιβλίο του Colin Wilson ‘’The Outsider’’, σύμφωνα με δήλωση της κόρης του, Martha, το οποίο διάβαζε κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του ανάμεσα στις δύο πόλεις (Γλασκώβη-Λονδίνο).
‘’Πρόκειται για την αίσθηση της αποσύνδεσης από τον κόσμο που αισθάνονται συχνά οι καλλιτέχνες. Θεωρώ το ‘’Baker Street’’ ως την λυρική έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου. Ο πατέρας μου ήθελε να συνεχίσει την μουσική του διαδρομή αλλά είχε δημιουργήσει οικογένεια την οποία έπρεπε να υποστηρίξει και υπήρχε πολλή πίεση προς εκείνον να βρει μία ‘’κανονική δουλειά.’’
Κυκλοφόρησε σε μικρό δίσκο, μετά από πίεση του Rafferty και του παραγωγού Hugh Murphy προς τους υπευθύνους της εταιρείας United Artists, οι οποίοι προόριζαν το ομότιτλο του δίσκου τραγούδι ‘’City to City’’ ως πρώτη επιλογή, με τα παρακάτω επιτεύγματα:
• Νο. 3 στο Ηνωμένο Βασίλειο, Νο. 2 στο Billboard 100 όπου παρέμεινε επί έξι εβδομάδες πίσω από το ‘’Shadow Dancing’’ του Andy Gibb, No. 1 σε Καναδά, Αυστραλία & Νότια Αφρική, No. 4 στο Billboard Easy Listening και στην πρώτη δεκάδα σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.
• Βραβεύθηκε από την Βρετανική Φωνογραφική Βιομηχανία δύο φορές, τα έτη 1978 και 2013.
• Το έτος 2010 είχε ξεπεράσει τα πέντε εκατομμύρια μεταδόσεις.
• Ο Rafferty έλαβε το βραβείο Ivor Novello (Βρετανική Ακαδημία Συνθετών, Δημιουργών & Συγγραφέων) το 1978 για το ‘’Καλύτερο Τραγούδι Μουσικά και Στιχουργικά.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα του τραγουδιού το riff του σαξοφώνου ανάμεσα στους στίχους από τον Raphael Ravenscroft, για το οποίο ο σαξοφωνίστας είχε δηλώσει ότι ήταν δικό του δημιούργημα.
Την συγκεκριμένη δήλωση αντέκρουσαν τόσο ο Rafferty όσο και συνεργάτες του που δούλεψαν στον δίσκο.
Στην επανέκδοση του ‘’City to City’’ το 2011 συμπεριελήφθη και το demo του ‘’Baker Street’’ στο οποίο ο Rafferty είχε ηχογραφήσει με την κιθάρα τα μέρη που έπαιξε στο σαξόφωνο ο Ravenscroft.
Παρόμοιο riff είχε ηχογραφήσει ο σαξοφωνίστας Steve Marcus στο ορχηστρικό "Half A Heart" από τον δίσκο του με τίτλο ‘’Tomorrow Never Knows’’ δέκα έτη πριν (1968).
TRIVIA:
• Ο Ravenscroft (απεβίωσε το 2014) πληρώθηκε με 27£ (λίρες) για τη συμμετοχή στο ‘’Baker Street’’, το οποίο απέφερε στον Rafferty 80.000£ ετησίως από δικαιώματα. Ο σαξοφωνίστας συνεργάστηκε εκ νέου με τον συνθέτη σε επόμενους δίσκους ενώ εξαργύρωσε την τεράστια επιτυχία του τραγουδιού με ηχογραφήσεις και εμφανίσεις στους Pink Floyd (‘’The Final Cut’’), ABBA, Marvin Gaye, Robert Plant, Cheis Rea, Mike Oldfield, Bonnie Tyler μεταξύ άλλων.
• Στους μουσικούς που ηχογράφησαν στο ‘’Baker Street’’ περιλαμβάνονται και οι: Hugh Burns, (κιθάρα/ συνεργάτης του Rafferty σε έξι δίσκους και συμμετοχές σε δουλειές των Mike Oldfield, McCartney, Jack Bruce, Wham!, Alison Moyet), Tommy Eyre, (πλήκτρα/ (Joe Cocker, Gary Moore, Michael Schenker, John Mayall), Henry Spinetti, (τύμπανα/ (McCartney, Clapton, George Harrison, Procol Harum, Bob Dylan, Roger Daltrey), Gary Taylor, (μπάσο/ The Herd) και Glen Le Fleur (κρουστά).
• Το βρετανικό χορευτικό συγκρότημα ‘’Undercover’’ διασκεύασε το ‘’Baker Street’’ το 1992, φθάνοντας έως το Νο. 2 στην γενέτειρα και σε πολύ υψηλές θέσεις στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Το ποσό που εισέπραξε ο Rafferty, φημολογείται ότι ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο λίρες.
• Αν και δέχθηκε δελεαστικές προτάσεις, δεν έδωσε άδεια για τη χρησιμοποίησή της σύνθεσής του σε διαφημίσεις.
• Η επιτυχία του τραγουδιού και οι συνεχόμενες ραδιοφωνικές μεταδόσεις του οδήγησαν σε αύξηση των πωλήσεων των σαξοφώνων την δεκαετία των 80’s καθώς και στην αυξανόμενη χρησιμοποίησή τους σε διαφημίσεις.
• Έχει διασκευασθεί, μεταξύ άλλων, από τους Foo Fighters, Waylon Jennings, David Lee Roth, Ali Campbell, Manyard Ferguson (jazz μουσικός) & Mimi Page (Αμερικανίδα τραγουδίστρια/συνθέτρια/παραγωγός).
• Οι άγγλοι είναι …συνδεδεμένοι με την Baker Street αφού σε αυτόν το δρόμο στο Νο 221B έμενε ο Sherlock Holmes σύμφωνα με τον διηγηματογράφο Sir Arthur Doyle!
ΓΙΑΝΝΗΣ 602
Δημοσίευση σχολίου