Στα παρακάτω links μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία τους αλλά και την προτεινόμενη δισκογραφία τους εδώ και εδώ.
Στη σημερινή ανάρτηση ο Γιάννης 602 ρίχνει φως σε μια δύσκολη περίοδο του συγκροτήματος, αυτή μετά την αποχώρηση του Peter Green και πριν την εκτόξευσή τους, στα μέσα της δεκαετίας του '70
Μετά την αποχώρηση του Peter Green, οι Fleetwood Mac μπήκαν στο στούντιο για την ηχογράφηση του επόμενου δίσκου. Μαζί τους - ξανά – στα πλήκτρα και φωνητικά, η ψηφισθείσα ως η καλύτερη γυναίκα τραγουδίστρια για τις χρονιές 1969-70 από το Melody Maker, Christine McVie, η οποία έγινε επίσημο μέλος του συγκροτήματος αφού ολοκληρώθηκαν οι ηχογραφήσεις του ‘’Kiln House’’. Η σχεδίαση του εξωφύλλου ήταν επίσης δημιουργία της. Ο κιθαρίστας Jeremy Spencer ήταν η κύρια δημιουργική δύναμη στον συγκεκριμένο δίσκο (Νο. 39 Ηνωμένο Βασίλειο, Νο. 69 Η.Π.Α.), ο οποίος ήταν ο τελευταίος (με εξαίρεση κάποιες συλλογές) που σημείωσε επιτυχία στη γενέτειρά τους για τα επόμενα έξι χρόνια. Κατά τη διάρκεια περιοδείας στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Φεβρουάριο 1971, ο Spencer βγήκε έξω από το ξενοδοχείο για να επισκεφθεί ένα παντοπωλείο αλλά δεν επέστρεψε ποτέ.
Κατόπιν τούτου, εκλήθη ο Peter Green, ο οποίος πείστηκε να επιστρέψει στην μπάντα, αλλά δεν επιθυμούσε την παραμονή του, πέραν των υποχρεώσεων για την ολοκλήρωση της περιοδείας. Μαζί του έφερε τον πολύ καλό του φίλο Nigel Watson, ο οποίος έπαιξε κρουστά.
Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς (1971) ξεκίνησαν οι ακροάσεις για τον αντικαταστάτη του Spencer. Τελικά, μετά από υπόδειξη της Judy Wong [διάβασε Trivia], οι Fleetwood Mac προσέγγισαν τον καλό της φίλο Bob Welch, ο οποίος διέμενε στο Παρίσι εκείνη την εποχή. Μετά από συναντήσεις μαζί του, τον ενσωμάτωσαν στο σχήμα χωρίς ακρόαση και ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις για νέο δίσκο που κυκλοφόρησε σύντομα (Σεπτέμβριος 1971) με τον τίτλο ‘’Future Games’’ (Νο. 91 Η.Π.Α.).
Ο νεοφερμένος Welch και οι Kirwan, McVie επιφορτίστηκαν με τη σύνθεση των τραγουδιών. Το μουσικό ύφος μετατοπίστηκε από τo Blues σε πιο μελωδικό pop, γεγονός που έφερε νέους υποστηρικτές /οπαδούς για την μπάντα στην Αμερική, στην οποία κατά κύριο λόγο περιόδευαν, ενώ στη γενέτειρά τους μόνο η συλλογή ‘’Greatest Hits’’ με συνθέσεις του Peter Green στην πλειοψηφία τους έκανε αίσθηση στον πίνακα επιτυχιών.
Τα προβλήματα δεν σταμάτησαν για τους Fleetwood Mac στη συνέχεια. Ο Danny Kirwan δεν άντεξε την ένταση των περιοδειών αναπτύσσοντας εξάρτηση από το αλκοόλ ενώ ταυτόχρονα αποξενώθηκε από τους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα την απόλυσή του, όταν – πριν από προγραμματισμένη εμφάνισή τους - έσπασε μία κιθάρα, και αρνήθηκε να εμφανιστεί στη σκηνή με τα υπόλοιπα μέλη, ενώ παρέμεινε στον χώρο και παρακολούθησε τη συναυλία της μπάντας , ασκώντας ανεπιθύμητη κριτική αμέσως μετά.
Όχι ένας, αλλά δύο ήταν οι μουσικοί που αντικατέστησαν τον Kirwan: ο κιθαρίστας Bob Weston από το συγκρότημα του Long John Baldry και ο τραγουδιστής Dave Walker από τους Savoy Brown (για λίγες ημέρες και στους Black Sabbath). Από τους τελευταίους προήλθε και ο νέος road manager, John Courage. Με τα δύο προαναφερθέντα συγκροτήματα οι Fleetwood Mac είχαν περιοδεύσει από κοινού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με τη νέα σύνθεση ηχογράφησαν έναν υποσχόμενο - για καλύτερες ημέρες στο μέλλον- δίσκο, το ‘’Penguin’’ (1973) [2], που έφθασε στην υψηλότερη θέση από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους (No. 49, Η.Π.Α.), με συμμετοχή και του Peter Green στο τραγούδι, το ("Night Watch"). Η περιοδεία για την προώθησή του είχε επιτυχία, αλλά κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων για τον επόμενο, συμφωνήθηκε αμοιβαία ότι τα φωνητικά και η συνολική στάση του Dave Walker δεν ‘’κολλούσαν’’ στους Fleetwood Mac, με αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς. Οι ηχογραφήσεις του για το επόμενο άλμπουμ, που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο (1973), δεν χρησιμοποιήθηκαν. Στο ‘’Mystery to Me’’, η McVie και ο Welch υπέγραψαν τις περισσότερες συνθέσεις και είχαν καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια της μπάντας για ήχο και τραγούδια φιλικά προς το ραδιόφωνο, συνταγή που θα τους έκανε επιτυχημένους λίγα χρόνια αργότερα.
Παρά το γεγονός των χαμηλών πωλήσεων του ‘’Mystery to Me’’ και χωρίς κάποια επιτυχία σε μικρό δίσκο, το τραγούδι "Hypnotized" είχε την τιμητική του από τα αμερικάνικα ραδιόφωνα στα επόμενα χρόνια. Αν και πίστευαν στη δυναμική του δίσκου, εν τούτοις τα πράγματα δεν είχαν την αναμενόμενη εξέλιξη εξαιτίας των παρακάτω γεγονότων:
• Ο γάμος των McVie είχε κλονιστεί και η συνεχής συνεργασία/συνύπαρξή τους για τις ανάγκες του συγκροτήματος επιδείνωσε την κατάσταση.
• Ο John McVie άρχισε να έχει εξάρτηση από το αλκοόλ.
• Τέλος, έγινε αντιληπτό ότι ο κιθαρίστας Bob Weston είχε ερωτική σχέση με τη σύζυγο του Mick Fleetwood, Jenny Boyd (ναι! την αδελφή της Patty ‘’Layla’’ Boyd).
Ο μάνατζερ Clifford Davis, που θεωρούσε τον εαυτό του αποκλειστικό δικαιούχο του ονόματος ‘’Fleetwood Mac’’, αφού απέτυχε να πείσει τα μέλη να επιστρέψουν από τις διακοπές τους και να συνεχίσουν τις εμφανίσεις τους, εξοργισμένος με την τροπή, στρατολόγησε μέλη του συγκροτήματος ‘’Legs’’, των οποίων διατελούσε ως μάνατζερ, με σκοπό να περιοδεύσουν ως Fleetwood Mac, ενημερώνοντας τους ότι στην Αμερική θα ενσωματώνονταν και ο Mick Fleetwood, ο οποίος είχε λάβει μέρος στον αρχικό σχεδιασμό του εγχειρήματος. Ο Fleetwood δεν μπήκε ποτέ στο αεροπλάνο για να συναντήσει τους υπόλοιπους αφού αναθεώρησε την αρχική του απόφαση. Με το ξεκίνημα της περιοδείας, έγινε αντιληπτό ότι η σύνθεση δεν ήταν η αυθεντική, και η περιοδεία είχε σύντομη διάρκεια. Στη συγκεκριμένη κατάληξη είχε βάλει το χέρι του και ο road manager, John Courage, ο οποίος φρόντισε να κρύψει τον εξοπλισμό της ‘’αληθινής μπάντας’’. Οι ‘’ψεύτικοι’’ Fleetwood Mac επέστρεψαν στη γενέτειρα και σχημάτισαν τους ‘’Stretch’’ (διάβασε εδώ την ιστορία τους και άκουσε την μοναδική μεγάλη επιτυχία τους)
Ακολούθησε δικαστική διαμάχη για τα δικαιώματα του ονόματος ‘’Fleetwood Mac’’, η οποία κράτησε σε απραξία την μπάντα για περίπου ένα έτος. Με πρωτοβουλία του κιθαρίστα Welch, μετά από επαφές με δικηγόρους, τα μέλη της μπάντας μετάφεραν την έδρα των δραστηριοτήτων τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο διάστημα που κράτησε η αντιδικία, οι Fleetwood Mac δεν είχαν τη δυνατότητα ζωντανών εμφανίσεων ή λήψης χρημάτων από δικαιώματα, αλλά κατάφεραν να υπογράψουν εκ νέου με την Warner Bros, αφού έπεισαν την εταιρεία ότι αποτελούσαν τους αληθινούς Fleetwood Mac, και να ηχογραφήσουν τον δίσκο ‘’Heroes are Hard to Find’’ (1974), ο οποίος έφθασε στην υψηλότερη θέση από οποιονδήποτε προγενέστερο (Νο. 34).
Χαρακτηριστικά του δίσκου ήταν η παρουσία ενός μόνο κιθαρίστα στην μέχρι τότε ιστορία τους, καθώς και η χρήση του πολυφωνικού ARP String Ensemble synthesizer από την Christine McVie. Μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας, ο Bob Welch ανακοίνωσε την αποχώρησή του. Ο Mick Fleetwood, έχοντας ανακτήσει τα δικαιώματα του ονόματος της μπάντας, επιφορτίστηκε με την ανεύρεση αντικαταστάτη. Ευρισκόμενος στα Sound City Studios του Los Angeles, ο εκεί μηχανικός Keith Olsen τού έπαιξε τη σύνθεση ‘’Frozen Love’’, από τον ομότιτλο δίσκο του ντουέτου Buckingham/Nicks (1973), στου οποίου τις ηχογραφήσεις είχε συμμετάσχει. Ο Fleetwood εντυπωσιάστηκε και ζήτησε να μάθει ‘’ποιος είναι ο κιθαρίστας’’. Συμπτωματικά, ο Buckingham βρισκόταν στον ίδιο χώρο ηχογραφώντας demo. Αφού έλαβαν χώρα οι απαραίτητες συστάσεις, ο Fleetwood τού ζήτησε να ενσωματωθεί στην μπάντα. Ο Buckingham δέχθηκε με την προϋπόθεση ότι θα γινόταν μέλος και η φίλη του, Stevie Nicks. Ο Fleetwood συμφώνησε και έτσι έναν μήνα μετά τη διάλυση της προηγούμενης σύνθεσης, την παραμονή της πρωτοχρονιάς 1975, οι Buckingham & Nicks έγιναν μέλη των Fleetwood Mac.
TRIVIA:
• Η Judy Wong διετέλεσε γραμματέας των Fleetwood Mac. Ήταν επί διετία (1970-72) σύζυγος του αυθεντικού μπασίστα των Jethro Tull, Glenn Cornick.
• Ο πιγκουίνος στο εξώφυλλο του ομότιτλου δίσκου είχε να κάνει με την αφοσίωση του John McVie στα πτηνά και τα ζώα. Ο ίδιος υπήρξε μέλος της Ζωολογικής Εταιρείας, ενώ η διαμονή του πλησίον του London Zoo, τού επέτρεπε να μελετά τα ζώα και να παρακολουθεί τις δραστηριότητες των πιγκουίνων.
ΓΙΑΝΝΗΣ 602
1/4/18
Δημοσίευση σχολίου