Εδώ και αυτή την εβδομάδα αγαπητοί φίλοι της στήλης με αρκετές ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες να σχολιάσουμε. Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαμε να σχολιάζουμε και άλλα τεκταινόμενα γύρω από τον χώρο της μουσικής, αλλά μάλλον αυτό είναι κάτι που θα το αφήσω για το μέλλον. Η σωστή δημοσιογραφία δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο σε συνεντεύξεις και κριτικές. Χρειάζεται και ο σχολιασμός, η έρευνα και η σωστή έκφραση της προσωπικής άποψης του εκάστοτε γράφοντος. Δυστυχώς ο χώρος της μουσικής, με φωτεινές εξαιρέσεις, πάσχει από ανθρώπους οι οποίοι γνωρίζουν έστω και τις βασικές αρχές δημοσιογραφίας, έρευνας και σύνταξης εμπεριστατωμένων άρθρων, πόσο μάλλον της τεκμηρίωσης τους.
Για αυτό άλλωστε και είναι λίγες οι φορές που διαβάζουμε σοβαρά άρθρα – έρευνες γύρω από την μουσική. Το αφήνουμε για την ώρα, σκόρπιες σκέψεις και τροφή για προβληματισμό. Πάμε να ξεκινήσουμε με ένα σχόλιο σχετικά με το νέο τραγούδι/single των Rainbow του κου R. Blackmore, “Waiting for a sign”. Πολύ απλό και εύκολο τραγούδι, παραπέμπει σαφώς σε Bad Company και στις rock στιγμές τους με το Joe Lynn Turner. Συνθετικά τίποτα το συναρπαστικό, ούτε κιθαριστικά έχουμε κάτι ιδιαίτερο, ουσιαστικά ανούσιο τραγούδια αν θέλουμε να λέμε την αλήθεια. Δε μπορεί να συγκριθεί με τίποτα από το παρελθόν τους. Πάμε στους πολυπρόσωπους W.E.T. και στο “Earthrage”.
Σύγχρονο μελωδικό hard, super παραγωγή, ταχύτητες, πλήκτρα, ρεφρέν κλπ. Το μειονέκτημα του είναι η ομοιομορφία των συνθέσεων και τα μονότονα φωνητικά του Soto, οποίος παντού και πάντα τραγουδά το ίδιο. Tι σημαίνει αυτό; Πως κάθε τραγούδι ξεχωριστά ακούγεται πολύ καλό, ως το σύνολο όμως το άλμπουμ δε στέκεται στο ίδιο ύψος. Επίσης, αλλά πολύ πιο αδιάφορο και ανούσιο μου ακούστηκε το νέο άλμπουμ των Bulletboys με τίτλο “From out of the skies”. Τα ίδια και τα ίδια με ανούσιες συνθέσεις, δε μου μοιάζει τυχαίο το ότι δεν γνώρισαν ποτέ κάποια ιδιαίτερη επιτυχία. Δεν νομίζω ότι υπάρχει σοβαρός λόγος να ασχοληθεί κανείς μαζί τους εν έτη 2018.
Οι Def Leppard επιλύοντας μια σειρά νομικών θεμάτων που είχαν να κάνουν με τα digital royalties των τραγουδιών τους, για πρώτη φορά τοποθετούν επισήμως πια τα άλμπουμ τους σε όλες τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες νόμιμου download. Αυτό που έχει πιο ενδιαφέρον είναι το “The lost session EP”, που περιλαμβάνει έξι παλιά τους κομμάτια παιγμένα live σε κάποιο στούντιο στο 2006 και ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν κυκλοφορήσει. Εμένα μου αρκεί που θυμήθηκαν το παλαιότατο “Let it go”. Καλή, αλλά όχι αναγκαία, προσθήκη για τους φίλους της μπάντας.
Αλλάζουμε μονοπάτια και πάμε κάπου πιο pop/rock. Kim Wilde και “Here come the aliens”!! Ειλικρινά δε μπορούσα να περιμένω τόσο μοντέρνο pop/rock άλμπουμ από αυτή τη κυρία. Έχει pop μελωδίες, πολύ μοντέρνα παραγωγή, δυνατές κιθάρες που δε κρύβονται πίσω από πλήκτρα και βάζει τα γυαλιά σε πολλές power pop κυκλοφορίες από νεότερους καλλιτέχνες. Ακούστε και νομίζω πως θα σας αρέσει πολύ! Πάμε σε πιο σκληρές μουσικές φόρμες. Κάπου ανάμεσα σε Accept, Judas Priest και AC DC, η νέα δουλειά των Bullet, με τίτλο “Dust to gold”. Σκληροί και τραχείς, με ωραίες δισολίες, έξυπνα ριφ, καλές συνθέσεις και δυνατά ρεφρέν. Αν δε σας χαλάνε φωνητικά ακόμα πιο βραχνά και από αυτά του Udo, εδώ είστε! Αν ψάχνετε έξυπνο και μελωδικό prog rock, ρίξτε μια ματιά στους Black Ladder και το instrumental “An ambitious Few”, μια αρκετά ενδιαφέρουσα κυκλοφορία στον συγκεκριμένο χώρο από ένα τρίο μουσικών που σίγουρα είναι δεξιοτέχνες. Σίγουρα δεν είναι γνωστή μπάντα, αλλά έχουν ενδιαφέρον για οπαδούς του prog.
Για τους οπαδούς του μελωδικού hard rock, ενδιαφέρον παρουσιάζει η επανακυκλοφορία ενός πολύ συμπαθητικού άλμπουμ με δυο extra τραγούδια και σε χίλιες κόπιες μόνο. Αν θυμάστε τους Frontline τότε σίγουρα θυμάστε και το “State of rock”. Δεν είχαν ανακαλύψει τον τροχό, αλλά ήταν ένα πολύ αξιοπρεπές άλμπουμ, που το ακούς εύκολα από την αρχή μέχρι το τέλος. Τελειώνοντας πάμε στην Αγγλία και στους σημαντικούς για τον μελωδικό χώρο FM και τη νέα τους δουλειά “Atomic generation”. Ποιοτικό AOR, μετά από έντεκα άλμπουμ δε πιστεύω να θέλετε τίποτα πρωτοτυπίες.., καλές συνθέσεις, καλές κιθάρες ότι δηλαδή κάνουν τόσα χρόνια και το κάνουν καλά. Πιο συνειδητοποιημένοι από ποτέ νομίζω, αφήνουν πίσω τους τις όποιες αμφιβολίες και πειραματισμούς και κάνουν αυτό για το οποίο τους έπλασε ο καλός Θεούλης. Καλό και απλό AOR!
Δημήτρης Σειρηνάκης
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ROCK ZAPPING
Δημοσίευση σχολίου