Γεια σας φίλοι μου! Ελπίζω να είσαστε όλοι καλά! Πάμε να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας στο μυστήριο κόσμο της μουσικής. Έπεσε στα χέρια μου το καινούργιο άλμπουμ των Αμερικανών Little Ceasar, μια μπάντας που πάντα της άρεσε να παίζει κάπου στα χνάρια των Aerosmith. “Eight” ονομάζεται η δουλειά τους και ακούγονται αρκούντως φρέσκοι και ορεξάτοι! Αν σας αρέσει αυτός ο ήχος των Αμερικάνικων blues παντρεμένος με hard rock θα το χαρείτε και με το παραπάνω το “Eight”. Καλή και τίμια δουλειά.
Το άλμπουμ που όμως κλέβει τη παράσταση, γιατί απλά περίμενα πως θα είναι κακό, είναι το “Temple of lies” των αλλαγμένων στον υπέρτατο, Bonfire. H αλήθεια είναι πως όσο κ'αν προσπάθησαν (σκληρά) ποτέ δε κατάφεραν να φτάσουν να γίνουν πρώτο όνομα, αλλά μας πρόσφεραν ενίοτε καλή μουσική. Παρά το γεγονός πως η σύνθεσή τους πια δεν έχει καμία σχέση με ότι γνωρίζουμε, το άλμπουμ είναι πραγματικά εντυπωσιακό! Είναι σχεδόν metal (και ενίοτε πολύ σκληρό για τα μέτρα και τα σταθμά της μπάντας), έχει τρομερή παραγωγή, κιθάρες, μελωδίες, κοπάνημα και καλές συνθέσεις! Νομίζω ότι πρέπει να το ακούσετε οπωσδήποτε!
Επίσης πολύ μεγάλη έκπληξη ο κος Blaze Bayley στο “The redemption of William Black (Infinite entanglement Part III)”. Ένα δουλεμένο και ολοκληρωμένο heavy metal άλμπουμ με κιθάρες και ριφ που ειλικρινά σκίζουν ουρανούς! Πολύ καλός ο αδικημένος Blaze. Ακούστε και δε θα χάσετε. Βγάζω καπέλο! Αν υπάρχει μια αδικημένη μπάντα σε αυτόν τον πλανήτη σίγουρα αυτοί είναι οι Asia των μέσων χρόνων όταν είχαν τον τρομερό John Payne στη σύνθεση τους και κυκλοφορούσαν αριστουργήματα με τα οποία ελάχιστος κόσμος ασχολήθηκε.
Αν λοιπόν σας άρεσε (που κανονικά θα έπρεπε) αυτή η περίοδος των Asia, εδώ έχουμε τον Payne παρέα με τον Εrik Norlander στους Dukes of the Orient. Το άλμπουμ τους δεν είναι κακό σε γενικές γραμμές αλλά περιμέναμε κα΄τι καλύτερο. Μελωδικό prog rock, art rock αν θέλετε, φτιαγμένο για ακροατές που θέλουν πιο χαμηλές ταχύτητες, μελωδίες, πλήκτρα και συναίσθημα. Φυσικά δε μπορεί καν να ακουμπήσει άλμπουμ όπως τα “Aqua”, Arena”, “Aria”, αλλά είναι μια σχετικά καλή πρόταση των ημερών για τον χώρο. Οι φίλοι του prog rock, A.O.R.κλπ ας προσεγγίσουν, με κάποια επιφύλαξη όμως δυστυχώς γιατί, παρά τον καλό ήχο συνθετικά δε πάμε πολύ ψηλά. Εξαιρετικά βαρετό και κουραστικό βρήκα το άλμπουμ του κιθαρίστα George Bellas (Ring Of Fire, John West Pete/Way, UFO κλπ)- 'Colonizing the stars”, ενός σαφώς σπουδαίου κιθαρίστα, μα βαρετού συνθέτη όσον αφορά την συγκεκριμένη δουλειά, που παλεύει ανάμεσα στο συμφωνικό και neoclassical metal. Ο άνθρωπος τεχνικά μπορεί να είναι άρτιος, αλλά δυσκολεύτηκα πολύ με το άλμπουμ του. Για κιθαρίστες μόνο.
Πάμε στο 1982 και τότε υπήρχε στη Σουήδία μια μπάντα που ονομάζονταν Universe, με ένα και μοναδικό, ομώνυμο, άλμπουμ που έγινε ας πούμε θρυλικό με τα χρόνια. Σε στυλ Rainbow κλπ, είναι όντως ένα χαμένο διαμάντι. Ποιος όμως να πίστευε ότι τόσα χρονιά μετά, και με καμία επίσημη επανακυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ, θα επέστρεφαν με νέα δουλειά ως Universe Infinity με το “Rock is alive”! Χωρίς να είναι κάτι τρομακτικό στο σύνολο του, το “Rock is alive”, είναι ένα καλό άλμπουμ μελωδικού metal, με καλές και μέτριες στιγμές. Θα μπορούσε να είναι καλύτερο, αλλά και χειρότερο. Αν θέλετε να ακούσετε κάτι progressive, κάτι που θα σας πάει στα seventies, ρίξτε μια ματιά στους Samurai Of Prog και στο “Archiviarum”. Ταξιδιάρικο prog rock, και μια πολύ όμορφη διασκευή στο “Heroes” του David Bowie. Πολύ καλή συλλογή αν και έβδομη στη σειρά είναι το “Decades” των Nightwish. Νομίζω όπως πως πρόκειται για την ολοκληρωμένη τους συλλογή αφού περιέχει τραγούδια και από τις τρεις περιόδους με τις Tarja, Olzon και Jensen. Δε ξέρω πώς τους χαρακτηρίζετε μουσικά μα θεωρώ πως μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο της μουσικής τα τελευταία είκοσι χρόνια και εδώ έχετε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείτε το γιατί.
Αφήνω τελευταίο το “Firepower”, των Judas Priest, μια που σχεδόν όλοι το έχετε ακούσει και έχετε σχηματίσει άποψη. Απλώς να συμφωνήσω με τις πιο πολλές απόψεις ότι πρόκειται για μια εξαιρετική κυκλοφορία από την μπάντα, που κλείνει με ψηλά το κεφάλι την καριέρα της, αλλά δε θα συμφωνήσω σε καμία περίπτωση στο ότι έχουμε να κάνουμε με ένα από τα κορυφαία Priest άλμπουμ όλων των εποχών.
Δημήτρης Σειρηνάκης
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ROCK ZAPPING
Δημοσίευση σχολίου