Γεια σας και πάλι αγαπητοί rock συνοδοιπόροι. Θα κάνουμε τη βολτούλα μας και αυτή την εβδομάδα σε κυκλοφορίες που πέφτουν στα ...χεράκια της στήλης και έχουμε την χαρά να τα μοιραζόμαστε μαζί. Αυτή τη φορά θα ξεκινήσουμε από τον Καναδά που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συχνά πυκνά μας δίνει ενδιαφέροντα πραγματάκια. Μιλάμε για τους Black River Drifters οι οποίοι με το άλμπουμ τους “Drive by feel”, διχάζονται κάπου ανάμεσα στο country rock στο classic και southern rock.
Το καλό για αυτούς είναι πως το μπέρδεμα τους είναι ..φινετσάτο! Το κάνουν όμορφα, γιατί έχουν πολύ καλή παραγωγή και όμορφες συνθέσεις. Αν αποφασίσουν προς τα που θέλουν να πάνε ίσως τους ωφελήσει γιατί συνθετικές ικανότητες σίγουρα έχουν. Ριχτέ τους μια ματιά, είναι καλοί! Σε συγγενικά σχετικά μουσικά λημέρια οι Blue Haze από την Γερμανία με το “Hard times” μας δίνουν ένα όμορφο blues rock άλμπουμ, με πολλά να θυμηθούμε από Stevie Ray Vaughan μέχρι και ΖZ Top. Ομολογώ πως από Γερμανούς δε περίμενα τόσο ενδιαφέρον blues rock άλμπουμ με καλές συνθέσεις και “κοφτερές” κιθάρες. Not bad at all!! Ανεβάζουμε στροφές και πάμε σε μια μπάντα με ύποπτο παρελθόν και που υπήρχαν χρόνια που θα μπορούσαν να μεγαλουργήσουν, αλλά δεν! Πάντα όμως συμπαθούμε τους Εldritch! Μας έρχονται με την νέα τους δουλειά, “Cracksleep”, αλλού πιο σύγχρονοι, αλλού πιο παραδοσιακά prog metallers, αλλά πάντα έχουν καλές μελωδικές γραμμές, όσο κι αν εκσυγχρονίζουν τη παραγωγή και δη τον ήχο τους στις ηλεκτρικές κιθάρες. Αρκετά heavy σε γενικές γραμμές το “Cracksleep”, θέλει άκουσμα και “έμπειρα” αυτιά για να αποκαλύψει τις χάρες του!
Μελωδικό, αλλά όχι εύκολο άκουσμα. Αρκετά πρωτότυποι και αρκούντως καλοί, έως και πολύ καλοί δηλαδή οι Shizar Lane, από την Φιλναδία που παίζουν μελωδικό hard n' heavy, μα έχουν φαντασία, καλές συνθέσεις και έξυπνες ενορχηστρώσεις (ακούστε το super hit “Tidal Wave”). “Carnival waves” ονομάζεται το άλμπουμ τους και εάν σας αρέσει το Σκανδιναβικό melodic hard n' heavy να τους ακούσετε οπωσδήποτε! Στα ίδια χωράφια, οι Grand Design, μια μπάντα με σοβαρή δισκογραφία και αξιόλογη παρουσία στον μελωδικό χώρο, αλλά με τρομερή έφεση στον ήχο των Def Leppard. Στο “Viva la paradise” μας δίνουν άφθονες καλές στιγμές, πολλά hit, κέφι, κιθάρες, ρεφρέν και όλα τα καλά του κόσμου! Αν δεν τόσο πολύ χωμένοι στον ήχο των Def Leppard της εποχής του “Hysteria”, και αν είχαν λίγο καλύτερα φωνητικά (αν και αυτό θέμα γούστου είναι) θα έλεγα ότι εδώ έχουμε ένα από τα κορυφαία μελωδικά άλμπουμ του 2018. Για τους φίλους της μελωδίας είναι απαραίτητο το άκουσμα του “Viva la paradise”. Gary Barden, Graham Bonnet, Doogie White,Robin McAuley και οι παλιοί Scorpions στο rhythm section. Κάτι ξέχασα... .Α! Ναι! Και Michael Schenker στην κιθάρα!
Το πιάσατε το νόημα ε; Michael Schenker Fest και “Ressurection”, σίγουρα ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα άλμπουμ των τελευταίων μηνών. Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι ερμηνευτές, σπουδαίοι μουσικοί και ένας εκ των κορυφαίων rock κιθαριστών, σε ένα άλμπουμ. Αυτό από μόνο του δίνει μια υπεραξία στο “Ressurection” πριν καν το ακούσει κανείς. Από μουσικής απόψεως; Ένα άλμπουμ, με σπουδαίες στιγμές, με καλές στιγμές αλλά όμως και με αδιάφορες στιγμές για να είμαστε ειλικρινείς.. Είναι καλό το άλμπουμ; Ναι.
Περίμενα όμως κάτι ακόμα καλύτερο; Ναι Είναι σπουδαίο στο σύνολο του; Όχι. Ακούστε και νομίζω θα συμφωνήσουμε! Πάμε τώρα και στο μελωδικό και κλασικότροπο metal των Visigoth! “Conqueror’s Oath”, που συνεχίζει την αλυσίδα καλών metal άλμπουμ που έχουν πέσει στα χέρια μας το τελευταίο καιρό. Ειδικά για τους φίλους, των Riot, Rainbow, Hammerfall, Q5 και ακόμα πιο επικών καταστάσεων σε ορισμένες στιγμές, είναι επιβεβλημένο να δώσουν προσοχή. Αυτά φίλοι μου για τώρα, σε μια εβδομάδα επανερχόμαστε! Δημήτρης Σειρηνάκης
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ROCK ZAPPING
Δημοσίευση σχολίου