Στο σημερινό άρθρο θα επιχειρήσω μια διαδρομή στις τελευταίες ημέρες του Jim Morrison, από τη στιγμή που έφυγε από το L.A., με υλικό που συγκέντρωσα από τη συνέντευξη που μου παραχώρησε ο οργανίστας του συγκροτήματος Ray Manzarek ένα μεσημέρι στον Rock Fm, την εποχή που είχαν κι έπαιξαν στο Λυκαβηττό το 2004 αλλά κι από παλαιότερα άρθρα ξένων περιοδικών (Mojo, Uncut) και το βιβλίο του δημοσιογράφου Sam Bernett, The End που ισχυρίζεται ότι ο Jim Morrison δεν πέθανε στο δωμάτιο του αλλά σε ένα club.Ήταν Μάρτιος του 1971 όταν ο Jim Morrison ανήγγειλε στα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ότι έφευγε για το Παρίσι. Δεν ήταν σε καλή κατάσταση, έπινε, κάπνιζε, είχε παχύνει και δεν πρόσεχε τον εαυτό του καθόλου. Οι Manzarek, Krieger και Desmore, μαζί με τον παραγωγό Bruce Botnick ήταν στο studio τελειώνοντας το 6ο άλμπουμ του συγκροτήματος, το L.A. Woman. «Το ταξίδι του έσκασε σαν βόμβα γιατί τον χρειαζόμαστε στις τελικές μίξεις. Έφυγε, κι εμείς συνεχίσαμε έχοντας να επιλέξουμε τα πρώτα δύο singles” λέει o Manzarek. «Υπάρχουν πολλές ιστορίες για το πώς πέθανε. Και κανένας από αυτούς που τις διηγείται δεν ήταν μαζί του εκείνη την ώρα! Αυτοπυροβολήθηκε, μαχαιρώθηκε, υπερβολική δόση, πέθανε την ώρα που ήταν στη μπανιέρα με τη (φίλη του), Pamela Courson και λοίμωξη στον πνεύμονα. Πιστεύω ότι η τελευταία αιτία είναι η πιθανότερη, γιατί κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του L.A. Woman, έβηχε διαρκώς και ίσως αυτή η λοίμωξη να έφερε την καρδιακή προσβολή».
Τα κομμάτια που είχαν ετοιμάσει για το L.A. Woman ήταν από τα καλύτερά τους: Riders on the storm, Changeling, Love her madly, The WASP (Texas Radio and the Big Beat) και το ομώνυμο. Όλα ένα κι ένα! Πρώτο single η σύνθεση του Robbie Krieger, Love her madly( Νο 11 Αμερική διάβασε εδώ την ιστορία του τραγουδιού) για να ακολουθήσει σαν δεύτερο single το Riders on the storm (Νο 14 Αμερική) με πιο jazzy ήχο. To Love her madly στη B πλευρά έχει το You Need Meat) Don't Go No Further" που είναι ένα από τα τρία τραγούδια τους που μπήκαν σε β’ πλευρές single και δεν χρησιμοποιήθηκαν σε άλμπουμ. Τα άλλα δύο είναι τα Who Scared You? (B-side στο Wishful, Sinful) και το Treetrunk (B στο Get Up and Dance).
Όταν τα τραγούδια του L.A. Woman ήταν στο τελευταίο στάδιο της μίξης κι ενώ ο Jim Morrison βρίσκονταν στο Παρίσι, οι τρεις Doors κάλεσαν στο studio τον παραγωγό του άλμπουμ Bruce Botnick και τον Paul Rothchild, τον άνθρωπο που είχε κάνει παραγωγή στα 5 πρώτα άλμπουμ τους για να κάνουν μια τελική ακρόαση των τραγουδιών. Η αντίδραση του Rothchild ήταν πολύ αρνητική σε σημείο που όχι μόνο τους είπε ότι τα βρήκε χωρίς φλόγα, νεύρο και groove αλλά έφυγε κι από το studio! Κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει τη συμπεριφορά του και το 2003 ο Krieger σε συνέντευξή του στο περιοδικό Classic Rock (Ιούλιος 2003) είπε ότι η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι ο Rothchild είχε κάνει παραγωγή στο τελευταίο άλμπουμ της Janis Joplin, Pearl και φοβόταν ότι το ίδιο θα συνέβαινε και με την περίπτωση του L.A. Woman και του Jim Morrison (σ.σ. δηλ. θα πέθαινε. Κι έτσι έγινε!). Σε συνέντευξή του το 1981 στο δημοσιογράφο Blair Jackson, ο Rotchild δικαιολόγησε αυτή την πράξη του (να φύγει από το studio) λέγοντας ότι από το 1968 και την κυκλοφορία του Waiting for the Sun είχε αντιληφθεί ότι ο Morrison δεν ήταν 100% αφοσιωμένος στο συγκρότημα κι ήθελε να κάνει κι άλλα πράγματα κι ακόμα τα μόνα τραγούδια του δίσκου που ήταν καλά ήταν τα L.A. Woman και Riders on the storm. Το περιστατικό με τη σύλληψη του στο Miami τον είχε επηρεάσει μάλλον αρνητικά κι ο ρόλος που είχε μέσα από τα περιοδικά σαν sex symbol δεν του άρεσε καθόλου. Ίσως για αυτό και άφησε τον εαυτό του και πάχυνε αφήνοντας γενειάδα. Ο manager των Doors, Bill Siddons επιβεβαιώνει το γεγονός ότι έπινε πολύ λέγοντας ότι τον είχε δει κατά τη διάρκεια μιας πρόβας να πίνει 36 μπύρες!
ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ L.A. WOMAN ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ
Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι το αγαπημένο μου από τη δισκογραφία των Doors. Ίσως επειδή ήταν το πρώτο που άκουσα από αυτούς (έως τότε δεν τους ήξερα),
Τα 10 τραγούδια του άλμπουμ ηχογραφήθηκαν μέσα σε 10 ημέρες σε ένα 8κάναλο με αρκετά μέτρα καλώδιο το μικρόφωνο για να τραγουδάει ο Morrison μέσα από την τουαλέτα που βοηθούσε η αντήχηση. Ειδικά στο Cars his by my Window το αποτέλεσμα είναι θεαματικότατο. Το L.A. Woman αρχικά γράφτηκε σαν αργόσυρτο blues αλλά είδαν ότι δεν τους βγαίνει και με πρόταση του Manzarek το άλλαξαν σε πιο up tempo. Προς το μέσον του τραγουδιού, ακούγεται ο Jim Morrison να τραγουδά
Mr. Mojo Risin'/
Mr. Mojo Risin'
όπου είναι αναγραμματισμός του ονόματός του! Οι στίχοι του είναι εμπνευσμένοι από το βιβλίο City of Night (1963) του John Rechy ενώ η μουσική του είναι αυτό που λένε οι Αμερικάνοι drive. «Όταν το ηχογραφούσαμε φανταζόμαστε ότι οδηγούσαμε αυτοκίνητο σε ένα από τους αυτοκινητοδρόμους του Λος Άντζελες».
Στο Hyacinth House κανείς δεν ξέρει πως ήλθε η ιδέα στον Jim Morrison να γράψει αυτούς τους στίχους. Πάντως ο Robby Krieger λέει ότι στο πρεβάζι του παραθύρου του είχε μια γλάστρα με υάκινθο και ο Morrison είχε πάει σπίτι του και είχε δει το λουλούδι. Πολύ πιθανό να πήρε από εκεί την ιδέα για τους στίχους, ενώ μάλλον κανείς δεν δίνει την παραμικρή σημασία στα πλήκτρα του Manzarek που παίζουν την Polonaise του Chopin, όπως λέει με παράπονο ο ίδιος ο συνέντευξή του στο περιοδικό Mojo.
Άλλη μεγάλη ερμηνεία του Morrison γίνεται στο Been Down So Long που είναι δική του σύνθεση. Βαρύ blues κομμάτι με ακόμα πιο βαριά ερμηνεία από τον Morrison, οι στίχοι του μιλούν για κατάθλιψη, σεξουαλικότητα αλλά και ψυχική απελευθέρωση. Ο τίτλος του αναφέρεται στο τραγούδι του Furry Lewis που γράφτηκε το 1928 με τίτλο I Will Turn Your Money Green κι ακούγεται ο στίχος "I been down so long/It seem like up to me"! Μιλώντας για Blues, οι Doors διασκευάζουν το Crawling King Snake, ένα παμπάλαιο blues κομμάτι που οι ρίζες του βρίσκονται στο Μισισιπή το 1920. Ο χρυσόδετος κι ασήκωτος τόμος της ιστορίας του rock μάς θυμίζει ότι το Crawling King Snake έγινε γνωστό από τον Big Joe Williams το 1941 κι αργότερα πιο γνωστό από τον John Lee Hooker.
Το L.A. Woman είναι το πιο ώριμο άλμπουμ των Doors κι η ερμηνεία του Morrison η επίσης η πιο ώριμη. «Μετά το θάνατό του έβαλε κι άκουσε τις ταινίες, απομονώνοντας τη φωνή του. Ακούγεται τόσο ψιθυριστή, σαν κάθε τραγούδι που να ερμηνεύει να ήξερε ότι θα ήταν η τελευταία φορά. Τώρα καταλαβαίνω ότι βρισκόταν σε ένα στάδιο αυτοκαταστροφής αλλά τότε δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ο 27χρονος φίλος μου είχε ξεκινήσει ένα τέτοιο ταξίδι. Τότε μέσα από τα τραγούδια μας πιστεύαμε ότι θα αλλάξουμε τη μοίρα της Αμερικής» λέει ο Manzarek.
Το «L’America» που ανοίγει τη Β’πλευρά του βινυλίου, αρχικά τιτλοφορείτο Latin America και προοριζόταν για το soundtrack της ταινίας Zabriskie Point του Antonioni. Μάλιστα το συγκρότημα το έπαιξε ζωντανά στο σκηνοθέτη ο οποίος το απέρριψε! «το παίξαμε τόσο δυνατά που πρέπει να έπαθε η ακοή του» λέει στο βιβλίο του Riders on the storm! Οι στίχοι του μιλούν για ακολασίες!!!!
Το The WASP (Texas Radio and the Big Beat)το είχαν συμπεριλάβει από το 1968 στο live set list τους και το έπαιζαν σαν intro στο Peace Frog. Μάλιστα οι στίχοι του άρεσαν τόσο πολύ στον Morrison που τους είχε γράψει στο πρόγραμμα των συναυλιών τους! Σύμφωνα με τον Krieger οι στίχοι μιλούν για τη μουσική που πρέπει να ακούγεται δυνατά , έχοντας στο μυαλό του ένα τεράστιο ραδιόφωνο που παίζει πολύ δυνατά μουσική.
 |
| φωτό Αλέξανδρος Ριχάρδος |
Μόλις τελείωσαν οι ηχογραφήσεις και κατέληξαν στον τίτλο, σειρά πήρε η φωτογράφιση του εξώφυλλου. Η κεντρική ιδέα ήταν μια φωτογραφία του συγκροτήματος με τον Morrison σε πρώτο πλάνο, ο οποίος ήταν σχεδόν μεθυσμένος και πήγε στο studio του φωτογράφου Wendell Harmick με ένα μπουκάλι ιρλανδέζικου Whiskey. Στη φωτογραφία που κατέληξαν όλοι είναι όρθιοι εκτός του Morrison που κάθεται σε ένα σκαμνί και στα πόδια του έχει το μπουκάλι με το whiskey (φυσικά δεν φαίνεται). Ο μακετίστας Carl Cossick σκέφτηκε το κοπτικό εξώφυλλο, που φυσικά δεν κυκλοφόρησε έτσι στη χώρα μας παρά μόνο η πρώτη αμερικάνικη έκδοση. Η επανέκδοση του άλμπουμ σε βινύλιο πριν 3 χρόνια κυκλοφόρησε με το κοπτικό εξώφυλλο με το εσώφυλλο να μετακινείται ενώ υπήρχε και ένα κίτρινο εσώφυλλο με μια γυναίκα σταυρωμένη σε στύλο ηλεκτρικού ρεύματος.
ΠΟΙΟΣ ΠΑΙΖΕΙ ΜΠΑΣΟ ΣΤΟ L.A. WOMAN
Είναι γνωστό…ότι οι Doors δεν είχαν μπασίστα και στις συναυλίες τους το μπάσο παιζόταν από τα πλήκτρα του Manzarek. Στο L.A. Woman στο studio έπαιξε ο Jerry Scheff, που στο παρελθόν είχε παίξει με τους Everly Brothers, Association και Elvis Presley. Οι Doors του προσέφεραν τη θέση του μόνιμου μπασίστα σαν πλήρες μέλος, αλλά 3 μήνες μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο Morrison βρέθηκε νεκρός στο Παρίσι και τα σχέδια ανατρέπονται. Ο Scheff συνέχισε την καριέρα του, παίζοντας με τους Presley, Elvis Costello, Bob Dylan, Roy Orbison και Richard Thompson. Η πολύ καλή δουλειά του φαίνεται στο αιχμηρό The Changeling όπου ο Morrison έχει κάνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες του με τους στίχους να είναι γραμμένοι από το 1968. Διαβάστε εδώ παλαιότερο άρθρο για όλους τους μπασίστες των Doors.
TΟ ΤΕΛΟΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ
Κι ενώ φθάνουν στις μίξεις, ο Jim Morrison τους αναγγέλλει ότι φεύγει για το Παρίσι και θα επιστρέψει μετά από 2 έως 6 μήνες!!! Το συμβόλαιο με την Elektra έληγε με την κυκλοφορία του L.A. Woman κι ο Morrison δεν είχε αποφασίσει τι θα έκανε μετά. Ξαφνικά όλα έγιναν περίεργα: O Morrison έφευγε για ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα στο Παρίσι, οι μίξεις του άλμπουμ δεν είχαν τελειώσει, το συμβόλαιο με την Elektra τελείωνε και η περιοδεία…περίμενε.
O Morrison fφεύγει από το Λος Άντζελες για το Παρίσι στις 10 Μαρτίου 1971 μαζί με την σύντροφό του Pamela Courson, η οποία ήταν junkie, ξπου θεωρούσε τον Morrison σαν ποιητή και ότι μάλλον έχανε την ώρα του με τους Doors! H Pamela είχε φθάσει νωρίτερα στο Παρίσι για να βρει που θα μείνουν. Τελικά δεν κατέληξαν σε μια μόνο διεύθυνση αλλά άλλαξαν αρκετά καταλύματα όπως το 5άστερο ξενοδοχείο George V στη Λεωφόρο George V αλλά και σε ένα διαμέρισμα της Rue Beautreilles στο No17. Στις 7 Μαΐου έμειναν για λίγο σε ένα ξενοδοχείο της Rue des Beaux Arts στο Νο 17, όπου επέλεξαν να μείνουν στο δωμάτιο όπου πέθανε ο Oscar Wilde! Εκεί είχε ένα σοβαρό ατύχημα ο Morrison όταν μεθυσμένος έχασε την ισορροπία του κι έπεσε από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου του στον ουρανό ενός αυτοκινήτου!!! Όμως πιο εντυπωσιακή είναι η συνέχεια στο ατύχημα του, αφού σηκώθηκε μέσα στις μελανιές και συνέχισε να πίνει!!!
Στις 14 Ιουνίου 1971, επικοινώνησε με τον ντράμερ του συγκροτήματος John Desmore όπου πληροφορήθηκε ότι το άλμπουμ είχε μπει στο αμερικάνικο chart κι ότι είχαν κυκλοφορήσει το single Love her madly κι ετοίμαζαν για δεύτερο single το Riders on the Storm που ήταν επηρεασμένο από το Ghost riders in the Sky. Του έλειπε το συγκρότημα και σκόπευε να επιστρέψει χωρίς όμως να προσδιορίσει το χρόνο.
Παρ’ ότι έπινε είχε χάσει βάρος κι είχε ξυρίσει τη γενειάδα του η ψυχική του κατάσταση δεν ήταν καλή. Βρέθηκε νεκρός στην μπανιέρα του ξενοδοχείου του στις 3 Ιουλίου 1971 σε ηλικία 27 ετών, ίδια ηλικία που πέθανε η Janis Joplin και 2 χρόνια πριν πεθάνει ο κιθαρίστας των Rolling Stones, Brian Jones (πέθανε κι αυτός στις 3 Ιουλίου αλλά το 1969). Η επίσημη αιτία θανάτου, η καρδιακή προσβολή. Αυτοψία δεν έγινε καθώς, τότε τουλάχιστον, δεν προβλεπόταν από το γαλλικό νόμο. Η Pamela τηλεφώνησε στους Agnes Varda και Alain Ronet γύρω στις 8 το πρωί της 3ης Ιουλίου (ημέρα Κυριακή) λέγοντας τους να καλέσουν ένα γιατρό. Η Agnes Varda αμέσως τηλεφώνησε στην… Πυροσβεστική γιατί όπως εξηγεί αυτή ήταν η τακτική τότε, και τους έδωσε τη διεύθυνση και μαζί με την Πυροσβεστική πήγαν και παραιατρικοί . Όταν έφθασαν μαζί με τον Ronay είχε επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΦΗΜΕΣ
Το άλμπουμ L.A. Woman είχε ήδη κυκλοφορήσει (Νο 9 Αμερική, Νο 28 Μ.Βρετανία) όταν το νέο για το θάνατο του Morrison έγινε γνωστό. Πρώτος το έμαθε ο manager των Doors, Bill Siddons που το μετέφερε στον Ray Manzarek και στη συνέχεια στους υπόλοιπους. «Το δεύτερο τηλέφωνο που πήρα μετά την αναγγελία θανάτου του ήταν ότι η σωρός του είχε ταφεί στο κοιμητήριο του Pere Lachaise (σ.σ. αν μπείτε στο link που παραθέτω στην αρχή του κειμένου, θα διαβάσετε όλες τις πληροφορίες για το πώς θα πάτε στο νεκροταφείο) με τους Γάλλους κινηματογραφιστές Agnes Varda και Alain Ronet είχαν φροντίσει τα της ταφής». Ρώτησα τον Siddons την αιτία θανάτου και του απάντησε, καρδιακή προσβολή. «Σύμφωνοι, καρδιακή προσβολή αλλά πως προήλθε;” τον ρώτησε ‘Δεν ξέρω όλα τα χαρτιά ήταν στα γαλλικά’ ήταν η απάντηση με τον Manzarek να εξακολουθεί να ρωτάει” Είδες τη σωρό;“ – “όχι γιατί ήταν σφραγισμένο» ήταν η απάντηση του Siddons. «Δηλαδή θες να μου πεις ότι θάφτηκε ένα φέρετρο χωρίς να έχουμε δει αν μέσα ήταν ο Jim; Κι αν είχε πέτρες;”
Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι φήμες που ήθελαν τον Jim Morrison ζωντανό, μαζί με τις φήμες για τον Elvis Presley και δεκάδες άλλους που τελικά δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι έζησαν ή εξακολουθούν να ζουν!
Τη σωρό του Morrison την είδαν η Pamela κι οι δύο Γάλλοι κινηματογραφιστές χωρίς ποτέ να κάνουν το παραμικρό σχόλιο. Οι τρεις Doors επισκέφθηκαν τον τάφο του στο Pere Lachaise όπου εξακολουθεί να είναι πόλος έλξης επισκεπτών και είναι γνωστό ότι η ταφόπλακα γράφει στα ελληνικά “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού” (διαβάστε εδώ τι σημαίνει η έκφραση).
ΒΟΜΒΑ! ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ!!!
Ο Γάλλος πρώην δημοσιογράφος των New York Times, Sam Bernett παρουσίασε στο βιβλίο του The End – Jim Morrison (2007εκδόσεις Prive) μια εντελώς διαφορετική εκδοχή για το θάνατο του Jim Morrison που δεν έχει καμία σχέση με ότι γνωρίζουμε. Σύμφωνα με τον Bernett, εκείνη την εποχή ήταν υπεύθυνος στο bar, Rock’n’Roll Circus, όταν τα ξημερώματα της 3ης Ιουλίου, στη 01.00 μπήκε στο μαγαζί ο Jim Morrison και παράγγειλε ένα μπουκάλι vodka. Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγαινε ως πελάτης εκεί και τον γνώριζαν. Κατά τις 02.00 μπήκαν δύο άνδρες οι οποίοι ήταν γνωστοί διακινητές ναρκωτικών. Όλοι τους ήξεραν με τα ψευδώνυμά τους Le Chinois και Le Petit Robert. O Bernett μετά από λίγο χάνει από τα μάτια του τον Morrison ενώ λίγο αργότερα η κοπέλα που εργαζόταν στην γκαρνταρόμπα του ζήτησε τη βοήθεια του γιατί μια από τις πόρτες της τουαλέτας ήταν κλειδωμένη κι ο επισκέπτης της δεν άνοιγε ούτε απαντούσε. Ο υπεύθυνος ασφάλειας του μαγαζιού έσπασε την πόρτα και βρήκαν τον Jim Morrison καθισμένο στη λεκάνη της τουαλέτας με το κεφάλι γερμένο μπροστά, σαν να κοιμόταν. Ο Bernett κατάλαβε ότι ήταν νεκρός και ειδοποίησε ένα γνωστό του γιατρό που διαπίστωσε το θάνατό του. Τότε ο Bernett πήγε να ειδοποιήσει ένα ασθενοφόρο αλλά οι δύο άνδρες τον απέτρεψαν λέγοντάς του ότι δεν είναι νεκρός αλλά χάλια και λιποθυμισμένος. Οι δύο άνδρες τον έβγαλαν από την πίσω πόρτα του μαγαζιού για να τον πάνε …σπίτι του, λέγοντας του Bernett να μην ειδοποιήσει κανέναν. Οι δύο άνδρες μετέφεραν το σώμα του Morrison, πάντα σύμφωνα με την εκδοχή του Bernett από την οδό Rue de Seine όπου το club Alcazar που βρισκόταν εκεί ήταν μεν κλειστό αλλά υπήρχε κόσμος στο δρόμο που τους είδε να τον μεταφέρουν. Τον πήγαν στο δωμάτιο που έμενε (σ.σ. πως το ήξεραν;) όπου τον έβαλαν στο μπάνιο (σ.σ. γιατί στο μπάνιο, έναν άνθρωπο σε αυτή την κατάσταση τον βάζεις στο κρεβάτι του) όπου η Pamela Courson είχε πανικοβληθεί. Η συνέχεια είναι η ιστορία που ξέρουμε με την Pamela να φωνάζει γιατρό (σ.σ.το όνομά του είναι Max Vasille) που επιβεβαίωσε το θάνατό του.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο San Bernett δημοσιοποίησε το γεγονός 36 ολόκληρα χρόνια μετά, αλλά περιέργως η ιστορία του επιβεβαιώνεται από το γνωστό φωτογράφο Patrick Chauvel ο οποίος στην ιστορία εμπλέκει το αφεντικό του L’Alcazar, που τότε ήταν από τα αφεντικά της νύχτας του Παρισιού. Δεν ήθελαν να καλέσουν την αστυνομία για να μη γίνει σκάνδαλο και κλείσει το Rock’n’Roll Circus. Ο Chauvel ισχυρίζεται ότι βοήθησε τη μεταφορά του σώματος με μια κουβέρτα που τον είχαν τυλίξει και μάλιστα ήταν πολύ βαρύς αλλά δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι ήταν νεκρός. Τον έβαλαν στο πίσω κάθισμα μιας Mercedes σε όρθια στάση. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Classic Rock, ο Chauvel θεωρεί ότι μπορεί να πέθανε από υπερβολική δόση καθαρής ηρωίνης (σ.σ. άλλα γράφει ο γιατρός στην βεβαίωση θανάτου).
Κατά την άποψη των Varda και Roney η ιστορία του Bernett είναι γελοία και βασίζονται στο γεγονός ότι μετέφεραν ένα σώμα ανθρώπου σε μια κουβέρτα και κανείς δεν μίλησε ή τους είδε. Η Agnes Varda λέει ότι είχε δει τον Morrison λίγες ημέρες πριν πεθάνει και δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Από την άλλη πλευρά, η ιστορία του Bernett που επιβεβαιώνει ο Chauvel πέραν του ότι πέθανε στην τουαλέτα του club δεν έχει άλλο στοιχείο που να κινεί υποψίες. Ο μόνος λόγος που μετέφεραν το σώμα είναι ο φόβος του σκάνδαλου.
Ο Koς Alain Raisson ήταν ο υπεύθυνος των πυροσβεστών που πήγαν εκείνη τη βραδιά μαζί με 5 παραϊατρικούς άνδρες λέει “ βρήκαμε το σώμα που ήταν ακόμα ζεστό (σ.σ. άρα η όλη μεταφορά από τις 02.00 τη νύχτα έως τις 8 που ήλθε η πυροσβεστική με τους παραϊατρικούς δεν ευσταθεί) και το βάλαμε στο κρεβάτι για να του κάνουμε μαλάξεις στην καρδιά αλλά όλες οι προσπάθειες τους απέτυχαν». Στο βιβλίο του ο Bernett αναφέρει ότι ο πυροσβέστης /παραϊατρικός του είπε ότι ο Morrison είχε πεθάνει αρκετά νωρίτερα και το ίδιο του είπε κι ο αστυνομικός που ήλθε και βιαζόταν να συντάξει τα χαρτιά του γιατί την επομένη ξεκίναγε η άδεια του! Δηλαδή μύλος!
 |
| Το εξώφυλλο του Full Circle σε όλο το άνοιγμά του |
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Την ίδια χρονιά που πέθανε ο Morrison οι τρεις εναπομείναντες κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Other Voices (1971, No 31 Αμερική) και την επόμενη χρονιά το Full Circle (1972 Νο 68 Αμερική) που σε γενικές γραμμές ήταν καλύτερο αλλά δεν είχε τίποτε από τη μαγεία των προηγούμενων άλμπουμ τους. Στην αναπόφευκτη σύγκριση και τα δύο άλμπουμ είναι χαμένα. Χρέη τραγουδιστή κατά βάση κάνει ο Ray Manzarek και κατά δεύτερο λόγο ο Robby Krieger. Για πολλά χρόνια και τα δύο άλμπουμ δεν τυπωνόντουσαν σε cd, παρά μόνο το 2006 όταν κυκλοφόρησαν από την ολλανδική εταιρεία Timeless Holland. Επανεκδόθηκαν και πάλι το 2013, το 2011 ήταν διαθέσιμα σε ψηφιακό download, ενώ το 2018 επανεκδόθηκα σε βινύλιο για την αμερικάνικη Record Store Day.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
30/3/18/
Δημοσίευση σχολίου