ROCK ZAPPING 14: Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΕΙΡΗΝΑΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΟΤΙ ΚΑΛΟ (ΚΑΙ ΚΑΚΟ) ΑΚΟΥΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ

Γεια σας καλοί μου φίλοι, επιστρέφουμε στο Rock Zappimg Νο14, με μια μικρή καθυστέρηση λόγω πολλών υποχρεώσεων. Πάμε να δούμε τι έχουμε στα χέρια μας λοιπόν. Ξεκινάμε δυναμικά με το νέο άλμπουμ των πάντα αγαπητών μου Angra, με τίτλο “Omni”. Δεν θα ξεφύγουν από τα στάνταρτ τους και θα μας δώσουν ακόμα ένα καλοδουλεμένο power metal άλμπουμ, με καλές συνθέσεις, ωραίες ενορχηστρώσεις και μάλιστα; σε κάποια τραγούδια θα χρησιμοποιήσουν και latin rock τεχνοτροπίες που θα κολακέψουν το τελικό αποτέλεσμα. Χωρίς να είναι κάτι συνταρακτικό, το “Οmni”, είναι ένα ποιοτικό άλμπουμ που συνεχίζει την παράδοση της μπάντας. Αλλάζουμε ύφος και πάμε σε μια έκπληξη από του πουθενά με τους Dirty Sweet και  “Once More Unto The Breach”, μια μπάντα από την Αμερική και πιο συγκεκριμένα απο το San Diego. Αν θέλετε να ακούσετε καλό classic rock, που θα ανακατέψει ότι γνωρίζετε για αυτό, αναζητήστε τους. Είναι πραγματικά πολύ καλοί και το άλμπουμ, περιέχει μερικές συνθέσεις που ακούγονται πολύ ευχάριστα και σε πάνε πολύ πίσω στο χρόνο. Θέλουν ακόμα δουλειά και είμαι σίγουρος ότι μπορούν να φτάσουν ψηλά. Αναζητήστε.

Πάμε τώρα σε μια μπάντα που πάντα συμπαθούσα και ανήκει σε άλλα χωράφια όμως. Πάμε στους Therion και το “Beloved Antichrist”. Από θεματολογία γνωρίζουμε τι να περιμένουμε, αλλά και μουσικά το όλο έργο είναι μεγαλεπήβολο, καθώς εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ που αναπτύσσεται σε 3 cd, γεμάτο όπερες, οπερέτες, χορωδίες, τενόρους κλπ. Ουσιαστικά και παρά το metal ύφος του, ξεφεύγει εντελώς από τα δικά μας μονοπάτια και πάει αλλού. Δεν νομίζω ότι είναι εφικτό σε οποιοσδήποτε rock μουσικοκριτικό να προσεγγίσει όλο αυτό το δημιούργημα σωστά. Το άκουσμα είναι σχετικά “εύκολο” αν και σε 3 cd κάπου κουράζει.

Πάντως μουσικά, μπορεί να το ακούσει ο οποιοσδήποτε, το πως θα το κρίνει είναι άλλο θέμα. Ξεφεύγουμε εντελώς και πάμε σε έναν καλλιτέχνη που συνεχίζει να ροκάρει με τον δικό του τρόπο εδώ και σχεδόν 40 χρόνια. Bob Seger & The Silver Bullet Band στο πολύ καλό “I Knew You When”, στα γνωστά Αμερικάνικού τύπου rock μονοπάτια. Πολλές καλές rock n' roll στιγμές, πολλές, ταξιδιάρικες συνθέσεις, αν σας άρεσε ο τρόπος και το ύφους του βετεράνου rocker, θα το απολαύσετε το συγκεκριμένο άλμπουμ. Αν όχι, ποτέ δεν είναι αργά να δοκιμάστε. Αν είστε μάλιστα οπαδοί των Bon Jovi και την έχετε ψάξει έστω και λίγο την δουλειά  εδώ θα βρείτε ένας μέρος από τις ρίζες τους. Μένουμε Αμερική και πάμε στο Τέξας και στους Spilled Whiskey Band και στο πραγματικά πολύ ευχάριστο άλμπουμ τους “The first round”. Πολύ country rock, κέφι και μπαρόβια διάθεση. Αν θέλετε να συνοδεύεστε το ποτό σας με χαλαρά ακούσματα που θα σας κάνουν να κουνήσετε ..γλουτούς, εδώ είστε! Νeo-classical metal στο έπακρο με το νέο άλμπουμ των Ark Strom, στο “Voyage out of rage” με τον σπουδαίο Mark Boals στα φωνητικά. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο απ' ότι πιθανόν να περιμένετε από μια καλή μπάντα που αρκείται στο να παίξει αυτό είδος του metal. Περίμενα πιο καλές συνθέσεις να πω την αλήθεια, πιο φαντασία, μα έπεσα έξω. Όχι κακό άλμπουμ, όχι και καλό όμως. Τυπικά πράματα, χρυσός μέσος όρος. Ακριβώς έτσι αν και αυτό είναι μάλλον απογοητευτικό γιατί έχουμε πολύ πιο ψηλά τον πήχη για τους Δανούς φίλους μας Royal Hunt και το ολοκαίνουργιο “Cast in stone”. Τους θεωρώ πολύ υψηλού επιπέδου μπάντα, αλλά εδώ δε δικαιώνουν αυτή τη θεώρηση. Δύσκολα βγάζω από το νέο τους άλμπουμ μια σύνθεση που θα την άκουγα με ευχαρίστηση ξανά. Μάλλον ότι πιο μέτριο έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Θα εντυπωσιάσει μόνο όποιον δεν τους έχει ξανακούσει ποτέ. Κρίμα και το περίμενα πως και πως το “Cast in stone”. 

Πάμε να συνεχίσουμε την γκρίνια. CoreLeoni - “The Greatest Hits - Part 1”. Ο κος Leoni απο τους Gotthard και ο κος Romero από τους Rainbow, πιάνουν παλιά και πιο πρόσφατα τραγούδια των Gotthard και τα ξαναπαίζουν. Είναι καλές αυτές οι επανεκτελέσεις; Κάποιες πάρα πολύ, σε κάποιες άλλες δεν υπάρχει περίπτωση κανείς να αντικαταστήσει τη φωνή του Steve Lee και μοιραία αποτυγχάνουν. Α, υπάρχει και ένα νέο (καλό) τραγούδι!  Για ποιο λόγο το όλο εγχείρημα; Νοσταλγία και μαλακίες... Οι ιδέες της Frontires να βγάλουν και άλλα λεφτά. Από ουσία υπό του μηδενός αυτή η κυκλοφορία, από άποψη εκτελεστική έχει κάποιο περιορισμένο ενδιαφέρον αν μου ακούγεται ως ασέλγεια προς τον τόσο άδικα χαμένο τραγουδιστή των Gotthard. Λίγος σεβασμός δε έβλαψε ποτέ κανέναν.

Δημήτρης Σειρηνάκης 
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ROCK ZAPPING

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος