Πάμε να δούμε τι έχουμε και αυτή την εβδομάδα, γιατί υπάρχει πραγματικά πολύ υλικό! Ξεκινάμε με έναν εντυπωσιακό μουσικό με μεγάλο παρελθόν, επιτυχίες και σοβαρότατες συνεργασίας. Alan Simon - “Excalibur IV- The Dark Age of the Dragon”. Το τέταρτο μέρος μιας rock όπερας που υπάρχει σχεδόν είκοσι χρόνια και εξελίσσεται. Φαντασμαγορική παραγωγή άκρως ελκυστική, με πολλά Κέλτικα και λυρικά στοιχεία να παντρεύονται άριστα με classic rock φόρμες και ενίοτε με heavy metal. Συμμετοχές από μέλη των Supertramp, Jethro Tull, Saga, Uriah Heep κ.α. Για ακροατές που ακούνε από TSO, Queen, Styx, Deep Purple, μέχρι Savatage, Nightwish και Loreena Mckennitt αλλά έχουν απαιτήσεις από τα ακούσματα τους για το κάτι παραπάνω από τα συνήθη! Επενδύστε! Επενδύστε άφοβα επίσης στην νέα καταπληκτική συνεργασία της Beth Hart και του Joe Banamassa με τίτλο “Black Coffee”. Θα βρείτε τα πάντα εδώ, από jazz rock, blues, hard rock, rock n' roll και φυσικά την εξωπραγματική φωνή και ερμηνείας αυτής της απίστευτης τύπισσας που ακούει στο όνομα Beth Hart! Όσο για τον Bonamassa δε νομίζω πως μπορούμε να σχολιάσουμε κάτι.
Ο άνθρωπος είναι από άλλο πλανήτη! Αν δεν είσαστε κολλημένοι με ιδιώματα το “Black Coffee” θα σας συναρπάσει! Αλλάζουμε στυλ εντελώς και πάμε στο soft rock στυλ ενός άλλου μεγάλου καλλιτέχνη που ακούει στο όνομα Christopher Cross και στην νέα του δουλειά με τίτλο “Take me as I am”. Καλοπαιγμένο light κιθαριστικό rock, μουσική της πόλης φτιαγμένη για νυχτερινές βόλτες, με μια πρωτοτυπία. Όλα τα τραγούδια είναι σχεδόν instrumental και φωνητικά υπάρχουν σχεδόν μόνο στα ρεφρέν! Αλλά η φωνή του Cross... πάντα σήμα κατατεθέν με τη μοναδικότητα της. Για τους πιο χαλαρούς αναγνώστες της στήλης! Πάμε να δυναμώσουμε πάλι λίγο! Audrey Horne και “Blackout”. Επανέρχονται με την έκτη δουλειά τους, δυναμικοί, κεφάτοι και φασαριόζιοι. Έχουμε ένα άλμπουμ πνιγμένο στις μελωδίες, στα ριφ, στα ανθεμικά ρεφρέν και φυσικά στις δισολίες. Δεν ξέρω γιατί στην Ελλάδα τους σνομπάρουμε, αλλά οι Νορβηγοί είναι μια πάρα πολύ καλή μπάντα, και εν κατακλείδι αν γουστάρετε κέφι, πιο εμπορικούς/μοντέρνους Iron Maiden, UFO και Thin Lizzy απλά θα απολαύσετε αυτό το άλμπουμ.
Πάμε στους Mystic Prophecy που κατάφεραν τα τελευταία χρόνια να έχουν μια ιδιαίτερη παρουσία στην Ευρωπαϊκή σκηνή, έχοντας αποκτήσει το δικό τους κοινό. Κυκλοφορούν το “Monuments Uncovered” και διασκευάζουν αγαπημένα τους τραγούδια από Donna Summer , Mike Oldfield και T. Rex μέχρι Creedence Clearwater, Revival και Billy Squier!!! Όπως και στην περίπτωση του Jorn με τα αντίστοιχα δικά του άλμπουμ διασκευών, μερικά τραγούδια δε γίνονται metal, ούτε μπορούν να ερμηνευτούν με speed / power metal αισθητική γιατί απλά δε ταιριάζει αυτή στις συγκεκριμένες συνθέσεις. Δοκιμάστε με πολύ επιφύλαξη αν και δε μπορώ να καταλάβω γιατί οι Mystic Prophecy κάνουν ένα τέτοιο άλμπουμ τη στιγμή που οι δουλειές τους με τα δικά τους τραγούδια μόνο άσχημα δεν έχουν πάει μέχρι σήμερα! Συνεχίζουμε με σκληρό ήχο και White Wizard. Τους εκτιμώ πολύ και μου αρέσουν ακόμα και στις μέτριες στιγμές τους λόγο του πειστικού παραδοσιακού metal στο οποίο αρέσκονται.
“Infernal overdrive”, η νέα κυκλοφορία τους και η μπάντα ακολουθεί ολίγον πιο πειραματικούς θα έλεγα αφού υπάρχουν πολλές στιγμές που οι μελωδίες θα πάνε σε πιο ανατολίτικες κλίμακες και τα τραγούδια θα δείξουν αρκετές seventies καταβολές! Δεν ξεφεύγουν από τις ρίζες τους όμως, απλά θα αφήσουν λίγο ελεύθερους τους εαυτούς τους! Ακούστε το “Metamorphosis” και θα καταλάβετε. Από μένα παίρνουν για ακόμα μια φορά θετική ψήφο και επιβραβεύω την τόλμη τους! Τελειώνοντας το Rock Zapping αυτής της εβδομάδας πάμε στον πολυτάλαντο Phil Lannzon, πληκτρά των Uriah Heep και το προσωπικό άλμπουμ του που έχει ήδη κυκλοφορήσει με τίτλο, “If you think I'm crazy”. Μη νομίζετε ότι θα βρείτε πολλές στιγμές εδώ που θα σας θυμίσουν τους Heep, αλλά θα βρείτε καλές συνθέσεις σε πολλές μουσικές εκφράσεις που θα σας ταξιδεύσουν στην Αγγλία των seventies κυρίως, με στοιχεία από Genesis, Queen έως και στον Elton John. Όμορφη και προσεγμένη δουλειά από έναν σοβαρό καλλιτέχνη! Σχετική απογοήτευση της εβδομάδας, το μέτριο A.O.R. των Taste στο “We're back”, από τους οποίου περίμενα περισσότερα πράματα.
Διαβάζω διάφορες διθυραμβικές κριτικές γύρω-γύρω και πραγματικά απορώ γιατί! Αν αυτοί εδώ είναι πρώτης κατηγορίας AOR, δηλαδή μπάντες σαν τους Houston τι είναι; οι Journey; Μόνο για πολύ φανατικούς φίλους του είδους δυστυχώς. Αυτά, σε μια εβδομάδα τα ξαναλέμε φίλοι μου!
Δημήτρης Σειρηνάκης ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ROCK ZAPPING
Δημοσίευση σχολίου